เรื่อง : เพิ่งเข้าใจ (just I know)

ความรักสีเทา

เรื่อง :  เพิ่งเข้าใจ (just I know) 
ที่มา : miss__autumn@^__^@
	ฉันเริ่มเข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่าง..  หลังจากให้เวลาผ่านไปสักพัก.. ฉันทำใจได้แล้วละ.. สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น  ไม่ว่าจะยังไง  มันก็จบไปแล้ว  ผ่านไปแล้ว  ยอมรับว่า..ช่วงเวลาที่ผ่านมามันเจ็บปวดเกินรับไหวจริง ๆ เจ็บปวดกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เครียดจนลงกระเพาะ จนไม่เป็นอันทำอะไร..  ตอนนี้คอยยังชั่วแล้วละนะ..  หลังจากมานั่งอ่านหนังสือไดอารี่เก่า ๆ ที่เคยเขียนไว้..  มันทำให้ฉันคิดทบทวนถึงบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้น.. เป็นไงละ (สมน้ำหน้าตัวเอง)  เสียใจแล้วได้อะไร  ร้องไห้แล้วได้อะไร  เป็นทุกข์แล้วได้อะไร..  มีแต่ความบอกช้ำก็เท่านั้น  ยอมรับว่าที่ 2  3 วันที่ผ่านมา  ตัวเองดูไม่ได้เลยจริง ๆ เหมือน (ผีดิบ) ยังไงยังงั้น  ปล่อยให้วันเวลาผ่านไปกับการนอนหลับ  เพียงเพราะฉันไม่อยากตื่นขึ้นมาแล้วพบกับความปวดร้าว..  
ใครจะเคยเป็นอย่างฉันบ้างรึเปล่านะ..  ไม่ว่าจะทำอะไรก็กับนึกถึงเค้าคนนั้นไม่ได้  ยิ่งมองนาฬิกาด้วยแล้ว  มันทำให้ฉันคิดถึงช่วงเวลาที่มีเค้าอยู่  ยิ่งเจ็บปวดเมื่อมีเสียงเพลงเหมือนกับสร้างความเจ็บ และตอกย้ำ..  เหมือนอะไร ๆ ในตอนนั้นดูเลวร้ายไปสะหมด..  หัวสมองว่างเปล่า..  กินไม่ได้  นอนไม่หลับ..  ยิ่งกับเจ็บปวดทุกครั้ง ที่อะไร ๆ มันไม่เหมือนเดิม..
ได้แต่ซ้ำเติมตัวเองอยู่อย่างนั้น..  ไม่เคยสงสารตัวเองอย่างนี้มาก่อนเลย..  แต่ก่อนเคยรักเค้ามากมายแค่ไหน..  สุดท้ายความเจ็บซ้ำก็ไม่แตกต่าง  เคยเตือนคนอื่นแล้วได้อะไร.. ตัวเองกับโดนสะเอง..  ก็สมควรแล้วละ...  รู้ว่ามันจะต้องจบลงแบบนี้ก็ยังจะดื้อรั้นให้มันเปลี่ยนแปลง..  สุดท้าย  อืมนะ
ตอนนี้.. ฉันยิ้มให้กับตัวเองได้แล้ว..นะ  และอยากจะขอโทษกับตัวเอง..สักพันครั้ง..  วันเวลาที่ผ่านไป.. มันทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า..  คนที่รักฉันที่สุด คือใคร..  เค้าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเลย..  เมื่อหันไปมองดูในกระจกเงา..  เค้าจะยังคงอยู่ตรงนั้นเสมอ ๆ ..  ขอโทษนะที่ฉันหลงลืมเธอไป..  ฉันกับไปไขว้คว้าสิ่งที่ไกลออกไป..  สุดท้ายก็พบแต่เพียงความว่างเปล่าเท่านั้น  รักคนอื่นมากมายเท่าใด  ทำเพื่อคนอื่นมากมายแค่ไหน..  สุดท้ายสิ่งที่ได้รับคือความเจ็บช้ำ ความเจ็บปวด
ฉันพ่ายแพ้ต่อความรัก.. หรือไร..  นี่มันไม่ใช่ครั้งแรก (ก็น่าจะรู้) ถึงความเจ็บปวดดี..  แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป..  ฉันกับพบว่า..  ในความเจ็บปวดตรงนั้น.. มันทำให้ฉันเข็มแข็ง..  ขึ้นอีกครั้ง  และมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแล้ว..  ฉันเสียใจมามากพอแล้ว  เหนื่อยมามากพอแล้ว  ทำเพื่อคนอื่นแล้วได้อะไร?  นอกจากความเจ็บช้ำที่เกาะกินใจ..  ยอมรับว่าฉันหลงรักคนอื่นมากเกินไป..  จนหลงลืมเผื่อความเจ็บปวดไว้  จนสุดท้ายเมื่อมันเกินขึ้น..  มันเจ็บปวดสุดสาหัสเลยละ