++ รั ก เ พ ร า ะ อ ะ ไ ร ++ (ตอนที่ 2)

JoyLek

กันจะลงมาดูหน้าอยู่เชียวไอ้หน้าไหนกล้าเอารถญี่ปุ่นผุๆ มาจ่อท้าย อริยะก้าวลงจากรถคันแพง หน้าตายังซีดเผือดกับเหตุการณ์ระทึกขวัญเมื่อครู่ 
           แล้วเสือกเหยียบหนีทำไม กลัวตามไม่ทันกันก็จ่อตูดเข้าให้สิ  รถกันถูกได้เสียดสีบีเอ็มสักครั้งถือเป็นวาสนา ชายหนุ่มผู้ขับรถราคาถูกล็อครถแล้วเดินอ้าแขนทำท่าจะถลามาซบอก หากไม่เจอเท้าเพื่อนยกขึ้นกันไว้เสียก่อน
           ตามมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เท้าวางบนพื้นเป็นปกติ แต่พร้อมจะยกขึ้นได้ทุกเมื่อหากฝ่ายตรงข้ามแสดงท่าทีไม่น่าไว้ใจ
           นายมากรุงเทพฯ เมื่อไหร่
           เมื่อวาน
           มาทำอะไรในมอ หาอีหนูเอ๊าะๆ ไปช่วยเลี้ยงม้ารึไง
           ทำงานสิว่ะ ถามหมาๆ
           กันนัดกับไอ้ตี๋ไอ้ทินไว้บ่ายครึ่ง  นายเสร็จธุระหรือยัง
           เรียบร้อย 
           งั้นจะรอช้าอยู่ไยพร้อมหน้าพร้อมตากันขนาดนี้ต้องฉลอง
           ไปรถใคร
           รถกันจอดไว้นี่แหละ นายนี่รวยดีแท้เพื่อน น่าคบหา
           ยืมมาโว้ย ไม่ใช่ของกัน 
        หนุ่มขับรถญี่ปุ่นเปิดประตูก้าวเข้ามานั่งคู่ ขย่มก้นขึ้นลงบนเบาะนุ่มๆ 3-4 ที
            วุ้ย! ว้าว! ถอยใหม่เลยสินี่ น่าเอาไปเสยสิบล้อเล่นสักที
        รถกระตุกพรืด...
            ไอ้หยวน มึงจะไปกับพ่อไหม๊ลูก
         หยวน หรือ ประทับ อาจารย์ประจำภาควิชาสัตวแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดังย่านบางเขนชะงักการขย่มเบาะ 
          มิใช่เพราะเสียงของเพื่อน หากแต่เพราะสายตาของนิสิตสาวที่เดินผ่านไปมานอกรถนั่นเอง...
          ...หยุดเก๊กหล่อแข่งกับไอ้เจ็ทสักนิดเถอะ...
              นายมาป้วนเปี้ยนอะไรในนี้
              ส่งแฟน แล้วมาดูกีฬา นัดกันร้านไหน
              ร้านเดิมรัตนาธิเบศ  เลี้ยวขวาออกประตูฝั่งงามวงศ์วาน ผู้โดยสารบอกทางเมื่อถึงแยกก่อนพ้นรั้วมหาวิทยาลัย
               คนเดิม	
               เออสิ อริยะตอบเสียงห้วน 
                จะรู้เรอะ กันเลิกไปตั้งสอง กี่ปีแล้วหว่า หยวนขมวดคิ้วก้มลงนับนิ้วมือสลับไปมาไม่ต่างอะไรกับเด็กปัญญาอ่อน
                 5 มั้ง หรือ 6 คนตอบชักไม่แน่ใจ
                  เราจบนี่ 3 ปี ว่าแต่ลูกแมวของนายจบยัง
                  ต่อโท
                  ด้านไหน
                  คอมพ์มั้งหรืออะไรทำนองนี้แหละ 
               ตอบแล้วก็ใจหาย...เขาไม่เคยใส่ใจหรือจดจำอะไรที่เกี่ยวกับแฟนสาวได้อย่างชัดเจนสักครั้ง...
                  ปีไหนวะ 
                  ปีหนึ่ง...ถามทำไม อริยะชักสีหน้าเมื่อเพื่อนยังถามซอกแซก 
               แต่อย่างน้อยยังพอนึกเข้าข้างตัวเองได้บ้างว่า เขายังดูแลเอาใจใส่แฟนสาวดีอยู่ ก็เขาจำได้แม่นหล่ะว่าหล่อนเรียนปีหนึ่ง
                  งั้นคงเป็นคนเดียวกับที่น้องชายกันพูดถึง
               อริยะละสายตาจากถนนมองเพื่อนผู้กล่าวถึงแฟนของตนชั่วครู่
                   นายเหรียญเป็นรุ่นพี่ปี 2 แต่มันสะเออะไปรับน้องด้วย มันยังเอารูปแฟนนายมาให้กันดูนะ  แต่กันไม่ได้สนใจไม่คิดว่าจะเป็นคนรู้จักนี่หว่า  ได้ยินมันพูดเหมียวๆ แมวๆ  เล่าไปมองคนขับรถไป กลัวใจมันเหมือนกัน  แต่เจ้าตัวไม่ยักจะโต้ตอบ งั้นเล่าต่อเหอะ
                   แบบแอบถ่ายน่ะ  เพื่อนมันเอากล้องไปกันหลายคน อย่างว่าไอ้พวกขี้หลี
                   ตรงไปใช่ไหม
                   หือ...เออ ... เออตรงไป หยวนปรับอารมณ์แทบไม่ทัน
                   นั่นซ้ายมือ โรงพยาบาลสัตว์แยกแครายนั่นของไอ้ทิน เปิดเมื่อต้นปี
                    แล้วไง
                    ก็รีบฉีดแมว ตอนหมาไปสิวะ สัตวแพทย์ในกรุงเทพฯ จะให้ทำคลอดวัวรึไง คนตอบชักยัวะ
                    เปล่า น้องนาย
                ไอ้คนปากแข็ง  จะถามถึงแฟนตัวเองยังฟอร์ม
                   กลุ่มผู้ชายเค้าว่าจะโหวตให้เป็นมิสไอทีกันก็รู้เท่านี้
                   มีใครถึงร้านหรือยัง
                   ไม่รู้สิ  กันก็มากับนาย เขายักไหล่
                ...ตูน้อยใจแล้วนะโว้ย!...
                เหลือบมองคนถาม...พยายามเดาใจมัน...อยากเล่าอ่ะ แต่มันไม่ถาม 
                    คงยังมั้ง 
                    สั่งเลยกันหิว ว่าเสร็จก็โยนมือถือให้
                 ประทับเกาหัวแกร็ก ให้มันได้อย่างนี้สิเพื่อน...กูอยากจะเล่า มันก็ไม่สน ทีกูไม่เล่า มันก็ถาม แล้วมันโยนมือถือมาให้ทำไม...ของกูก็มี!
                                            
                                                                               /โปรดติดตามตอนที่ 3