เรื่อง กำแพง (a wall heart inside You)

ความรักสีเทา

.	กำแพงที่ขีดกั้นเส้นทางระหว่างเราทั้ง 2 คน   ซึ่งดูเหมือนฉันไม่สามารถจะเข้าไปข้างในจิตใจของเธอได้เลย..   ไม่ว่าฉันจะทำสิ่งใดเพื่อคุณ    
ก็กับดูเหมือนว่า..ไม่มีค่าความหมายอะไรสำหรับคุณเลย..  
นานวันยิ่งท้อ  และทรมานกับคำตอบที่ไม่มีวันเฉลย    
สิ่งใดเหล่าที่คุณต้องการ    ฉันจะพยายามหามาเพื่อคุณ..   
ขอเพียงแค่ฉันสามารถเข้าไปอยู่ในจิตใจของคุณสักนิดก็เพียงพอ  
ให้คุณระลึกถึง (ถึงแม้จะเป็นคนสุดท้ายก็ตาม)  ขอเพียงเท่านี้..จริง ๆ 
 เพียงเท่านี้  มันก็สามารถต่อชีวิตฉันไปอีกวัน
	แต่..ดูเหมือนว่า  ยิ่งเข้าใกล้ก็รู้สึกยิ่งไกลห่าง..  
 ดูเหมือนไม่เคยเข้าใจจิตใจของคุณเลยสักนิดเดียว..  พยายามค้นหาคำตอบ..หลาย ๆ อย่าง  แต่..สิ่งที่ได้รับจากคุณ คือ  ความว่างเปล่า  ความรู้โดดเดี่ยว  ที่ตอบแทนจากความรู้สึกที่ทุมเทให้  ความคิดถึงส่งไป..กลับได้รับความเมินเฉย..  ความห่วงหากลับแทนที่ด้วยความเชยชา   ในขณะที่คนหนึ่งเจ็บปวด  แต่ทางตรงกันข้ามกับไม่รู้สึกอะไรเลย..  สรุปทุกอย่างมันคือ..ความว่างเปล่า  แม้แต่ความรักสำหรับคุณแล้วคือความว่างเปล่าอย่างนั้นรึ..
	ทุก ๆ อย่างดูเหมือนจะเข้าใจ..  แต่ก็ไม่เข้าใจอะไรเลยสักนิดเดียว    สุดท้ายความจริงใจ  ความรู้สึกดี ๆ ก็พ่ายแพ้ทุกอย่าง ๆ   ต่อให้เหลือคุณกับฉันบนโลกใบนี้  คุณก็ไม่มีทางรักฉันสินะ..  ความรักที่ให้ไปก็ดูเหมือนล่องลอยไม่มีจุดหมาย..  สิ่งต่าง ๆ ที่สัมผัสได้ คือ ความเชยชา  เมินเฉย  ไม่รับรู้สิ่งใดๆ เลย  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าข้างในจิตใจของคุณทำด้วยอะไร ?   หรือเป็นกำแพงที่ขีดกั้นไม่สามารถล่วงรู้อะไรได้เลย..   เพราะว่า..เหนื่อยจนล้าเหลือเกินกับความรู้สึกนี้   ยิ่งทำไปก็ยิ่งท้อ  
 ดูเหมือนว่า..กำแพงที่ขีดกั้นเส้นทางของเรา  เป็นกำแพงที่ไม่มีประตูเปิดตอนรับผู้ใด   เป็นกำแพงที่ทอดยาวไม่มีวันสิ้นสุด   เป็นกำแพงที่แข็งแกร่งไม่มีช่องทางที่จะสามารถเลดรอดเข้าไปข้างในได้เลย..  
สุดท้ายความจริงใจก็พ่ายแพ้..  เธอไม่เคยเหลี่ยวแลมันสักครั้ง..  กอดเขาร้องไห้เพียงลำพัง  อยู่หลังกำแพงของเธอ..  ไม่คู่ควรเธอเลยสิใช่ไหม..  จึงเก็บงำหัวใจอย่างแน่นหนา..  ได้แต่สัมผัสความเย็นชาอยู่หลังกำแพงของเธอ..  ก็ได้แต่เฝ้ารอ..อย่างทรมานอยู่หลังกำแพงของเธอ..