แด่เธอผู้.....

สายน้ำ

หลายต่อหลายคนคงเคยมีความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นกับใครบางคนที่เราไม่สามารถจะบอกออกไปได้..... สำหรับผมเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญทีเดียว  เพราะมันทำให้ผมได้รู้อะไรต่อมิอะไรเยอะแยะเลย....................
     สมัยที่ผมเคยเรียนอยู่ม.ปลาย  ทุกๆเช้าที่ผมต้องเห็นก็คือ หน้าของผู้หญิงคนหนึ่ง  เธอจะเดินมาพร้อมๆกับคำว่า สวัสดี วันนี้ทำการบ้านเสร็จยังอ่ะ  เราขอลอกหน่อยน่ะ  นี้ล่ะครับประโยคยอดฮิตที่เธอชอบพูดเวลาเจอหน้าผม  ที่จริงผมก็ไม่ได้ทำมาเหมือนเธอนั้นล่ะ  แต่ผมก็ยังภูมิใจ ในความรู้สึกที่มีคนมาลอกต่อจากผมถึงผมจะลอกมาจากคนอื่นอีกทีก็ตามเถอะ....  ถึงเธอจะเป็นคนที่ลอกการบ้านไม่เก่งเท่ากับผม  และชอบมาสาย  แถมขี้เหนียว  แต่ถ้าเรื่องราวที่ไร้สาระล่ะก็  เธอไม่เป็นสองรองใครเลยล่ะครับ  ถ้าคิดๆดูแล้วมาหักลบหนี้กัน  ผมว่ามันก็พอไปกันได้น่ะครับ  ...  ก็เพราะผมชอบเธอตรงไร้สาระนี้ล่ะครับ  เวลาที่เรานั่งรอเพื่อนๆที่โรงเรียนยามเช้า เธอจะชอบพูดถึงละครทางทีวีที่ออกอากาศไปเมื่อคืน
ที่จริงมันก็ไม่สนุกหรอกแต่  ผมชอบตรงที่เธอเล่ามากกว่า  เธอจะชอบใส่อารมณ์ได้ดีกว่าตัวละครที่เค้าแสดงเสียอีก  อ้อผมลืมบอกชื่อเธอไปเธอชื่อก้อยครับ  ส่วนผมชื่อเก่ง  แต่เธอและเพื่อนๆชอบเรียกผมว่า  บัพเบอร์เจท  มันก็มาจากการลอกการบ้านที่รวดเร็วนั้นล่ะ  เฮ้อ  !! ผมกับก้อยเป็นเพื่อนกันมานาน...นาน..นานมากครับ  จนลืมว่ารู้จักกันได้ไง  ผมก็แอบชอบเธอมานานเหมือนกันล่ะแต่ก็ไม่กล้าบอกเธอ... หลายต่อหลายครั้งที่ก้อยอยากจะดูหนังที่เข้าโรงใหม่ๆก้อยมักจะโทรมาบอกว่า  นี่ๆเก่งรู้จักมาบุญครองไหม  ผมก็บอกว่าทำไมจะไม่รู้จักล่ะ เดินผ่านทุกวัน  ... เก่งรู้จักด้วยเหรอ เก่งจัง  แล้วเก่งเคยเห็นโรงหนังในมาบุญครองไหม..... รู้จักสิ ก็ไปดูด้วยกันสัปดาห์ก่อนไงก้อย  ก้อยยังไม่ได้คืนตังค์เก่งด้วยซ้ำ  ทำเป็นลืมไปได้ เอ้าเหรอ ก้อยจำไม่ได้ว่าเคยไปดูนี้นา.... แค่นี้ผมก็เดาออกแล้วครับว่าเธออยากไปดูหนัง  แต่ไม่รู้เป็นอะไรทุกทีเลยที่ผผมต้องใจอ่อนพาเธอไป  หรือว่าเธอจูงใจเก่งก็ไม่รู้  และไม่ต้องสงสัยเลยว่าใครเป็นจ่าย ก็ผมอีกล่ะครับ  ก้อยมักจะพูดเวลาจ่ายตังค์ว่า อุ๊ยลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่บ้าน หรือไม่ก็ น้องหยิบกระเป๋าตังค์ไป เก่งจ่ายก่อนน่ะ  .......  (เอาไว้มาเล่าต่อน่ะครับ)