เสียงเคาะประตูดังขึ้น...... เจมเป็นยังไงบ้างลูก..........แม่เป็นห่วงนะ ตอบแม่หน่อยแม่ผมเองละครับจะเป็นใครไปได้อีกล่ะ ผู้หญิงเพียงคนเดียวในโลกแหละครับ ที่ยังรัก ยังห่วงผมไม่ว่าผมจะเป็นยังไง ขอโทษครับแม่ผมยังไม่อยากคุยกับใครผมตอบกลับไป ผมเศร้า แต่มันคงไม่ดีที่จะทำให้แม่ตัวเองเป็นห่วง................ จ้ะแม่ไม่ว่าอะไรหรอก เอ้อเจม ตะกี้มีน้องหนูน่าตาน่ารักคนนึงเธอมารออยู่หน้าบ้านตั้งนานแล้ว เธอฟากจดหมายใว้ให้ลูกด้วย แม่ผมพูด แม่ก็ชวนเธอเข้ามาในบ้านแล้วนะ แต่เธอไม่ยอมเข้ามาเลย เธอบอกเธอไม่มีหน้าจะสู้ลูกได้ แม่ไม่เข้าใจเลยว่าลูกไปทำอะไรไว้เหรอ อะไรนะแม่....................ผมวิ่งมาเปิดประตู ไหนครับไหน ขอผมดูจดหมายหน่อย.. แม่ผมยิ้มทียังงี้ออกมาเร็วเลยนะ ท่านยังอดแซวไม่ได้ จดหมายที่อยู่ในมือแม่ใส่ซองสีชมพูสวย มันถูกส่งมาพร้อมกับกล่องของขวัญเล็กๆกล่องหนึ่ง บนหัวซองเขียนข้อความเล็กๆ แด่เจม คนที่เรารักที่สุด และยังคงรักเสมอมา มิน มิน..............ผมตกใจมาก วิ่งลงบันใดบ้าน...............เร็วที่สุดเร็วเท่าที่จะทำได้ ผมเปิดประตูบ้านออก วิ่งออกมาทั้งๆเท้าเปล่า ยังไม่ใส่รองเท้าด้วยซ้ำ ผมหันไปมองรอบ...........หันหน้ามองไปทั่ว มองหามินของผม............... มิน มินรอเจมด้วย ผมวิ่งไปหาผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินอยู่บนถนน เธอใส่ชุดนักศึกษาที่คุ้นตา เธอกำลังเดินไปเรื่อยๆช้าๆ เธอยังคงหันหลังให้ผม ไม่นานผมก็ไล่เธอทัน เอามือจับใหล่เธอเพื่อให้เธอหันมา มินเราเองไง...................ผมพูด ในใจตอนนี้พองโตไปด้วยความดีใจ เธอคนนั้นตกใจไม่ใช่น้อย................ เธอคนนั้นหันมา........ ขอโทษค่ะ ทักคนผิดหรือเปล่าค่ะ เธอพูดแสดงสีหน้าตกใจ คนคนนี้ไม่ใช่มิน.............ผมทักคนผิดเสียแล้ว ผมปล่อยมือออกจากไหล่ของเธอ............พร้อมกับเอ่ยคำขอโทษ จ๋อยสิครับได้แต่เดินกลับห้อง......ในมือก็มีแค่จดหมายกับกล่องๆหนึ่ง ซึ่งผมไม่แน่ใจเลยว่า เนื้อความด้านในจะดีหรือร้าย กลับมาบ้าน.........ด้วยความตื่นเต้นครับ แต่ในใจก็กลัวจริงๆ ว่าเนื้อความในนั้นจะเป็นยังไง นั่งลงที่เตียงหยิบจดหมายขึ้นมา............เอาจดหมายมาดูครับ ซองสีชมพู...............เรียบๆ สมกับมินจริงๆ ผมยังจำได้เลยครับว่ามินชอบอะไรที่มันสีหวานๆแต่ไม่ให้มันดูหรูเกินไป อย่างมีลายประดับนี้มินส่ายหน้าอย่างเดียวเลยครับ.................. ผมสูดหายใจเข้าปอดตัวเองลึกๆก่อนจะเปิดจดหมายออก ด้านในมีกระดาษแผ่นเล็กๆพับอยู่ใบหนึ่ง....... กลิ่นหอมๆลอยออกมาจากซองครับ.....เป็นกลิ่นของน้ำหอมที่มินใช้ประจำผมยังจำได้เสมอเลยครับ ........................................................................................ เจม.............. นานแล้วนะค่ะที่เราไม่ได้คุยกันเลย มินขอโทษ เจมโกรธมินหรือเปล่า อาจจะเป็นการเอาแต่ใจเกินไปก็ได้ที่อยู่ๆมินหายไปเลยแบบนี้ มินรู้น่ะว่าเจมเป็นห่วง แล้วก็รักมินมาก แต่มินพยายามน่ะเจม...............พยายามเพื่อเรา2คน มินต้องไปเรียนต่อที่อเมริกา เจมก็รู้ใช่ไหม 3ปีน่ะเจม3ปี ที่เราจะไม่ได้เจอกันเลย มินกลับมาไทยปีละครั้งเอง..................เจมคิดดูสิ แค่เราไม่ได้คุยกันแค่2อาทิตย์ มินยังรู้สึกเลยว่ามินเหงามาก แล้วก็คิดถึงเจมมากด้วย มินร้องให้หลายครั้งเลยน่ะเจม มินเจ็บและก็ปวดใจมากไม่แพ้เจมหรอก ทุกครั้งที่เจมโทรมา........เสียงโทรศัพทมันบาดเข้าไปในใจมินทุกครั้ง มินอยากรับ.. อยากได้ยินเสียงเจม... แต่มินก็บอกกับตัวเองว่าต้องทนได้สิ หากมินไปมันคงทรมานกว่านี้................ มินรักเจมน่ะเลยอยากจะให้เจมตัดใจ อยากให้เจมได้เจอใครต่อใครอีก มินไม่อยากให้เจมรอ มินเชื่อใจวาวาน่ะ เชื่อว่าเขาจะดูแลเจมได้ วันนั้นที่เจมมารอหน้าบ้าน........... มินก็แอบยืนมองอยู่ที่หน้าต่างห้องนั่นแหละ มินดีใจน่ะ ที่เจมรักแล้วก็แครมิน มินไม่เคยเกลียดหรือรักเจมน้อยลงเลยน่ะ เจมจำได้ไหม มิน...........เคยบอกว่ารักเจม รักมากจนอยากให้เจมมีความสุข รักมากขนาดที่................มินยอมจากไปเงียบๆดีกว่า มินจะเก็บเจมไว้ในความทรงจำนะ เผื่อว่าสักวันเราเจอกันอีก............ไม่ว่าที่ไหน เจมก็จะยังยิ้มให้มินอย่างนี้ ยังเป็นเจมคนเดิม ที่มินจะยังรักเสมอ ลาก่อนค่ะ p.s มินให้ของสิ่งนึงกะเจมเป็นที่ระลึกน่ะ เจมจะใส่หรือไม่ใส่ก็ได้ แต่ถ้าเจมเหงาหรือเจมคิดถึงมิน ก็หยิบมันขึ้นมาดูล่ะ .....................เข้มแข็งมากมากนะค่ะ ดูแลตัวเอง มีความสุขแล้วก็ ขอให้เจอคนที่รักเจม รักเจมมากกว่าที่มินรักนะค่ะ มิน ผมวางจดหมายลงช้าๆแกะกล่องเล็กๆที่แนบมากับจดหมาย............... ด้านใน เป็นแหวนเงินวงเล็กๆวงหนึ่ง................มีกระดาษเล็กๆแนบอยู่ เจม^^ นี่เป็นแหวนคู่ล่ะ มินไปเลือกซื้อมาให้ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมาค่ะ มินไม่เคยเสียใจเลยน่ะที่รู้จักเจม ใส่ซะน่ะ มินก็จะใส่ไว้ตลอดเหมือนกันค่ะ บาย............ ผมหยิบแหวนวงนั้นมาใส่ทันทีเลยครับ เดินไปหยิบโทรศัพทมือถือที่ไม่ได้เปิดมาหลายวัน อยากจะคุยกับมิน มาก มาก แล้วก็มากที่สุดเลย พอเปิดเครื่อง ไม่ถึง20วิ เมสเสดก็เข้ามาทันที ผมค่อยๆเปิดอ่านทีล่ะฉบับ ส่วนใหญ่เป็นข้อความจากเพื่อนๆธรรมดา ไม่มีอะไรน่าสนใจ แต่มีข้อความนึงส่งมาจากวาวาครับ ส่งมาเมื่อ20นาทีที่ผ่านมานี่เอง......... ผมรีบเปิดอ่านครับ อยากรู้ข้อความด้านในจะเป็นยังไง :เจม โทรหาไม่ติดเลย...................รีบมาสนามบินด่วนเลยน่ะ กำหนดการของ มินเลื่อน เขาจะบินคืนนี้แล้ว ตอน2ทุ่ม..............:วาวา ตกใจครับ หันไปมองนาฟิกา 6โมง30 อีกแค่ชั่วโมงครึ่ง มินก็จะจากผมไปแล้วหรือนี่ ผมโดดลงจากเตียงทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้ข้างหลัง แม่................................ผมไปข้างนอกนะไปละครับ ผมตะโกนบอกแม่ตอนวิ่งผ่าน กระโดดขึ้นมอไซดทันทีครับ บิดกุญแจแล้วเร่งเครื่องออกไปสู่ถนนใหญ่ อาจจะเหมือคนบ้า แต่ผมขี่เร็วมากเลยครับ........... ผมกลัว ผมกลัวว่าจะไม่ได้เจอมินอีก ผมมีบางสิ่งอยากจะบอกมิน สิ่งที่มินเข้าใจผิดมาตลอด...............
สลิ่ม 15 พ.ย. 2546 14:10 น. - ID 1406 
933
1
0
15 พฤศจิกายน 2546 14:23 น. - comment id 70196
เง้อ.......อยากเปี่ยนชื่อเรื่องอ๊ะ!! แต่ .... คิดม่ายออก คิดม่ายออก -___-llll ช่วยคิดหน่อยจิ ชื่อนี้ ไม่ค่อยดึงดูดให้คนเข้ามาอ่านเรยอ่าค่ะ คนเข้ามาอ่านน้อยจัง แง แง ๆ ๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ