+++ กีฬาสี สีเรา...ไม่ชนะ +++

เลิฟลี่

กีฬาสีโรงเรียนนารีรัตน์จังหวัดแพร่  สีแดงปีนี้ไม่มีน้องปลื้ม เราให้สัญญา
กับน้องปลื้มเอาไว้...  ว่าสีเราจะชนะ
     กีฬาสีปีนี้  สแตนด์เชียร์สีแดงของเรามีความพร้อม 70 เปอร์เซนต์กว่าๆ
 เพราะสีเราไม่มีเวลาซ้อมมาก  แต่สีเราก็ตั้งใจซ้อมกันมาก  และตั้งใจ
     การแสดงของสีเราเราทำได้ดีมาก  และสิ่งหนึ่งที่เราภูมิใจที่สุดของสีแดง
คือ  เราร้องเพลงเสียงดังกว่าสีอื่นๆ ในสนามกีฬา  ทุกคนชมว่าสีเราแสดงได้
สวยมาก  แต่สีเราก็มีข้อผิดพลาดอยู่มากเหมือนกัน  การแสดงจบแล้ว....
ทุกคนดูไม่ค่อยดีใจกับผลงานของพวกเราเท่าไหร่  เพราะข้อผิดพลาดนั่นเอง
สีอื่นเขาแสดงได้สวยกว่าสีเรามาก  และพร้อมกันมาก  สีเราตกเป็นรองสีอื่นๆ
เราจึง ท้อ  และหมดหวัง  "น้องๆค่ะเราทำดีที่สุดแล้วค่ะ" พี่บิวให้กำลังใจ
พวกเรา  พวกเราจึงมีความหวังและกลับมาสนุกอีกครั้งในเวลาที่เหลือ  เรา
สนุกสนานกันมากที่สุด  จนลืมเรื่องการแสดงไปเลย  และก็ถึงเวลาที่รอคอย..
     การประกาศผลรางวัลในกีฬาสีในครั้งนี้  สแตนด์เชียร์ของสีเรา....ไม่ชนะ
ไม่ได้อะรัยซักอย่างเลย  ทุกคนผิดหวัง เสียใจ ได้แต่ยืนดูสีอื่นเขาดีใจเขาชนะ
"ไม่เป็นไรๆ เราตั้งใจทำสุดๆแล้วนะ" พี่ๆปลอบใจเรา ทุกคนก็ยิ้มออกมาได้
อีกครั้ง  ทุกสีเขาก็ต่างอยากจะชนะ   มีชนะก็ต้องมีแพ้ ถึงแม้สีเราจะไม่ชนะ
แต่สีเราก็ชนะใจตัวเอง  พวกเราไม่ได้ทำตามอย่างที่ให้สัญญากับน้องปลื้มได้
แต่น้องปลื้มรู้ไว้นะ  พวกเราตั้งใจมากที่สุดแล้ว จริงๆ....
          พวกเราเหล่าชุมนุม     ต่างคุมใจรักสมัครสมาน
     ล้วนมิตรจิตชื่นบาน         สราญเริงอยู่ทุกผู้ทุกนาม
          อันความกลมเกลียว    กันเป็นใจเดียวประเสริฐศรี
     ทุกสิ่งประสงค์จงใจ        จักเสร็จสมได้....ด้วยสามัคคี
     กีฬาสีในปีนี้ เรามีความสุขมากกว่าปีใดๆ น้องปลื้มก็คงรู้สึกแบบนั้น เราได้
รับความรัก จากพี่ๆ พวกพี่ๆช่วยดูแรเรา พูดให้กำลังใจ จะเหนื่อยอย่างไร
พี่ๆไม่เคยบ่น  เราร่วมสุข  สนุกเศร้า หัวเราะร่วมกัน  เราร่วมเชียร์ในวันกีฬาสี
รอยยิ้มของพี่ๆ รอยยิ้มของน้องๆ รอยยิ้มของพวกเราหล่อหลอมเป็นใจ
เดียวกัน ไม่มีสิ่งใดมีค่าไปมากกว่าคำว่า "ความทรงจำแห่งมิตรภาพ" อีกแล้ว
ความทรงจำในกีฬาสีครั้งนี้ จะถูกบันทึกไว้ในคำว่า...
                                         
                                            "สีแดง"
  3 4 : สีแดง สีแดงเริ้ดส์ สีแดง สีแดง เริ้ดส์!