...กุญแจดอกนี้ใช้ไขเข้าไปห้องหัวใจของใครบางคน ใครคนที่ใช่ ใครคนที่เป็นของเรา ...ซึ่งถ้าคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ถ้าคนๆนั้นไม่ใช่ของเรา... ...กุญแจก็จะไม่สามารถไขเข้าไปได้ ...ถึงแม้ว่าจะพยายามซักเท่าไหร่ ถ้าไม่ใช่ยังไงก็ไม่สามารถผ่านเข้าไปได้ แต่ก็ต้องเจออุปสรรคอีกหลายด้าน... ...เพราะห้องหัวใจใช่ว่าจะมีเพียงประตูเดียว... ...มีทั้งประตูแห่งความประทับใจ ประตูแห่งสัมพันธภาพ ประตูแห่งความเข้าใจ... ...และอีกมากมายจนกระทั่งประตูสุดท้ายที่เรียกว่าประตูแห่งความรัก... ...ซึ่งถ้าไม่ใช่..ก็จะไม่สามารถผ่านเข้าไปจนถึงประตูสุดท้ายได้... จนในที่สุด ถึงแม้จะเจ็บปวด เจ็บใจและหนื่อยล้าเพียงใด ก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยไป... ...และถ้าวันใด... กุญแจดอกนี้สามารถผ่านประตูทั้งหมดเข้าไปสู่ห้องหัวใจของใครบางคนได้... ...ก็จงจำไว้เถิดว่า คนๆ นี้แหละเป็นของเรา จากนี้และตลอดไป... ...เพราะเรา...ได้เข้าไปอยู่ในหัวใจของเขาคนนั้นแล้ว เขาซึ่งเป็นของเรา..และความสุขใจ ความพอใจ ทั้งความรู้สึกดีๆ ทั้งหมดจะวนเวียนอยู่รอบกายเรา... ...วันนี้คุณใช้กุญแจของคุณกับหัวใจของใครบ้างหรือยัง...
15 พฤศจิกายน 2546 13:51 น. - comment id 70192
แ ง ๆ ๆ ๆ กุ ญ แ จ ห ล่ น ห า ย ทำ ง า ย ดี . . . =^_______^=
2 มีนาคม 2547 12:10 น. - comment id 71358
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นกุญแจก็คือตัวทำรายเราได้ในพริบตา เมื่อรูกุญแจที่เมื่อก่อนเปิดช่องให้ไขได้สะดวก แต่บัดนี้ไร้แสงต้องเงาของความไว้เนื้อเชื่อใจ กุญแจดอกนั้น ก้ก่อเกิดเป็นสนิม เหลือไว้รอยแห่งความเจ้บปวด