ไม่คิดว่าจะโชคดีเจอคนอย่างคุณ

เฟรย่า

ฉันจำวันแรกที่เจอคุณไม่ได้ แต่ฉันจำวันแรกที่ฉันจำหน้าคุณได้ ฉันจำได้ว่า "ใครกันน่าเตะชะมัด" ก็เพราะคุณกับฉันเจอกันบ่อยมาแต่ไม่เคยทักทายกันเลย แม้ว่าจะอยู่ชมรมเดียวกันก็ตาม ตอนแรกฉันคิดว่าคุณขี้เก๊ก ขี้อวด แต่เชื่อเขาเลย!!!!
ต่อมาปี กว่าจะรู้จักคุณ ก็คุยกับคุณบ่อยขึ้นและเริ่มชอบคุณโดยไม่รู้ตัว และเริ่มสนิทจนเป้นน้องสาวคนสนิท(น้องคุณเยอะมาก ความจริงก็เพื่อนฉันนั่นแหละ)
น้องสาวคนอื่นๆก็ล้อว่า"เหมือนแฟนกัน"และนั่นคงเป็นจุดเปลี่ยนเลยทีเดียว
ฉันรักคุณแล้ว รักในความซื่อ(บื้อ)ของคุณ ความบ๊องๆของคุณ ฉันว่ามันน่ารักดี^^ และเรื่องความมีน้ำใจของคุณ
เพื่อนของฉัน(น้องของคุณ)รู้ว่าฉันคิดยังไงกับคุณแต่คุณกลับไม่รู้(เพราะฉันไม่ได้เล่าเรื่องคุณให้คุณฟัง)
 แต่ฉันคิดผิดมหันตร์ที่บอกเพื่นคนนึงเรื่องคุณไป เค้านำเรื่องนี้ไปบอกคุณ ทั้งๆที่ฉันตัดสินใจว่าจะบอกคุณด้วยปากของตัวเอง
แต่ฉันไม่ได้โกรธเพื่อนคนนี้แม้แต่น้อย เพราะฉันรู้ว่าเขาหวังดี ฉันจึงกลับไปทำใจและวันรุ่งขึ้นฉันจึงบอกรักคุณ ซึ่งคุณก็ตกลงคบกับฉัน
ฉันไม่ใช่คนเห็นแก่ตัว แต่ฉันเป็นคนเอาแต่ใจ ซึ่งคุณรับนิสัยฉันได้ทุกอย่าง(อย่างเหลือเชื่อ) ฉันทดสอบคุณเป็นร้อยเป็นพันครั้ง คุณก็ไม่หลงกลแผนของฉัน
คุณยังบอกคำเดิมว่า"รัก" ฉันทำอะไรผิดคุณก็บอก"ไม่เป็นไร" แม้แต่ฉันชกคุณเพราะความหงุดหงิดเลยลงใส่คุณ พอฉันรู้ตัวฉันก็รีบขอโทษ แต่คุณก็บอกว่า"เรื่องแค่นี้ถ้าทนไม่ได้ก็ไม่สมควรเป็นแฟนเธอ" ฉันชอบทดสอบคุณแปลกๆอย่างไม่นานนี้ก็ขอตบหน้าคุณ คุณก็ให้ ฉันจึงหอมแก้มคุณครั้งนึงเพื่อขอโทษ
มีหลายครั้งที่ฉันขอคุณเลิก แต่คุณก็ไม่ยอมเลิก จนกว่า...
ฉันจะเจอคนที่ดีกว่าคุณและรักฉันได้มากกว่าคุณ ซึ่งคุณก็รู้อยู่แก่ใจว่าฉันรักคุณเพียงคนเดียว
เพราะความอดทนและการที่คุณให้อภัยฉันเสมอ ฉันคงมอบอะไรที่มากกว่าความรักของฉันไม่ได้ "ฉันรักคุณ"
รักมากที่สุดและจะรักตลอดไป