หนุ่มเจมกะสาวมิน..เรื่องดีๆที่อยากให้อ่าน ตอน#1

สลิ่ม

ไปมหาลัยครับกระโดดเตะเพื่อนที่เจอคนแรกครับบอกเล่นๆ ความจริงแล้วผมระบายอารม เหอ เหอ จารย์มาแล้วครับเดินเข้าประตูมาก็ทวงงานเลย เวงเอ้ยไม่เห็นใจมั่งวะT_T
ผมปลงแล้วครับกะว่าคงไม่ได้ส่งแน่ๆ ทันใดครับมีคนเปิดประตูเข้ามาครับเธอเดินเข้ามาแล้วถามหาผม
เอ่อ 
จารย์คะนายคนนี้เรียนที่ห้องนี้หรือเปล่าคะ
เธอพูดพลางยื่นชีทงานที่ผมหาทั้งคืนให้จารย์ช่วยดูจากสมุดรายชื่อ ผมหลบไปใต้โต๊ะไปแล้วละครับเวงจริงมารร้ายตามมาหลอกผมถึงที่อาจารยประกาศหาเจ้าของครับไอ้เพื่อนๆ เวงทั้งหลายรุมชี้ผมครับ เวงผมอีกจำใจต้องลุกขึ้นมายิ้มแหะ แหะ ให้จารย์ครับผมเองครับจารยมีไรหรือครับ มีคนเอางานมาให้นะรู้จักหรือเปล่า ผมสบตาเธอครับ เกิดอาการสะอึกเลยครับ 
ยายเพิ้งเมือคืนกลายเป็นสาวงามผมประบ่า ขาวและน่ารักมากเลย เกิดอาการตะลึงครับ เธอยิ้มมาให้ผมครับแค่คำพูดแรกของเธอก็ทำผมอึ้งแล้วครับ............คำพูดแรกที่ผมยังจำอยู่ทุกวันนี้ 
ที่รักตั้งใจเรียนนะค่ะจะรอหน้าห้องค่ะ 
แน่นอนครับวันนั้นผมเรียนไม่รู้เรื่องแน่นอนเป็นใครก็ไม่รู้เรื่องแน่ๆ เลิกเรียนผมก็ออกมาเลยครับท่ามกลางเพื่อนๆและไทยมุงทั้งหลาย เพื่อนตบบ่าผมก่อนที่ผมจะแยกไปหาเธอครับกินใจมากเลยครับ 
พรุ่งนี้มรึงดังไปทั่วมหาลัยแน่เล่นเอาผมเครียดเลยครับเวงนี่T_T
เธอเป็นใครแล้วมานี่มีธุระอะไร? ผมถามเธอไม่พูดอะไรครับได้แต่แตะแก้มผมสายตาเธอดูเป็นห่วงมากเลยครับเธอพูดแค่ว่า เจ็บมากไหมเราขอโทษนะ ผมอึ้งครับ
วันที่ 3 มันวุ่นวายสับสนมากครับเกิดอะไรขึ้นกันแน่เธอเป็นใครผมรู้แค่ว่าเธอชื่อมินอยู่มหาลัยเดียวกับผมแล้วก็เรียนคณะคนละคณะกัน วันนั้นเธอทะเลาะกะแฟนแล้วผมเผอิญเหลือเกินที่หน้าไปคล้ายแฟนเธอเธอเลยหมั่นไส้ตบผมเอาฉาดเบ่อเร่อ (ไม่ไปตบแฟนตัวจริงไปเลยวะ-_-|||) เธอขอโทษแล้วเผอิญเก็บชีทงานของผมได้ที่ป้ายรถเมล์เธอเลยเอามาคืนให้แล้วที่เรียกที่รักก็แค่ล้อเล่น แล้วเธอก็แสนดี แสนดีเหลือเกิน..........ที่เกาะผมยังกะอะไรดีครับ ไม่ว่าไปห้องสมุด เล่นเกม เดินห้าง ขนาดผมอยู่กะผู้ชายทั้งหมดเธอยังเกาะเลยครับ จนทุกคนเริ่มเรียกเธอว่า แฟนเจมส์ แล้วละครับ (ผมชื่อเจมส์ครับลืมแนะนำตัวไปหน่อย แหะ แหะ) กรรม ให้ผมทำไงครับผมขอบอกตรงๆ ผมไม่ได้ชอบยายนี้เล้ยผมชอบผู้หญิงหวาน ขาว ใสเรียบร้อยกว่านี้แต่เธอก็เข้าได้ดีกับเพื่อนผมครับผมเลยปล่อยเลยตามเลยเดี๋ยวเธอคงจะหาแฟนจากกลุ่มผมสักคนเองแหละผมคิด.............ผมคิดแค่นั้นแหละครับเธอก็มาควงแขนผมอีกแล้วครับ-_-||||||
มินเราไม่ชอบให้เธอมาเกาะกลุ่มเราอย่างนี้อะ ผมพูดกะเธอเมื่อได้อยู่ 2 ต่อ 2 เพราะผมต้องพาเธอไปส่งบ้าน-_-(เพื่อนๆ มันยัดมาให้ผมอีกเปลืองน้ำมันโคตรๆ) 
ทำไมอะเจมมินทำไรผิด เธอถามพร้อมจับมือผม ผมสะบัดมือทิ้ง
ก็เราไม่ชอบ มินเป็นผู้หญิงนะไปเกาะคนนู้นคนนี้ได้ไง มินเป็นผู้หญิงง่ายๆใช่ไหมถึงทำงี้ แล้วมินเข้า กลุ่มที่มีแต่ผู้ชายเงี้ยคนอื่นจะคิดไงมันไม่ดีรู้ไหม
ขอโทษ.......แต่มินไม่มีที่ไปมินไม่มีเพื่อนเลยนะเจม 2 ปีที่อยู่มหาลัยนี้มินก็มีแต่เขา เขาคนที่ทิ้งมินไปเราอยู่ด้วยกันตลอด มินรักเขามาก แล้วมินก็เชื่อนะว่าเขาก็รักมิน มินเหงาเจมจะไล่มินเหรอที่เราเข้ากลุ่มมาเราก็คิดว่าเจมเป็นคนดี ที่เราชอบเกาะเจมเพราะเจมเหมือนแฟนเก่าเรามิน ....มิน...ก็แค่อยากอ้อนบ้างมินเหงานะเจม เหงามาก.. เธอร้องให้ครับทิ้งให้ผมได้แต่เงียบแล้วขับรถไปส่งเธอครับที่บ้าน
ทุกอย่างยังเหมือนเดิมเกือบอาทิตย์แล้วที่มินยังอยู่กะกลุ่มพวกเราแต่ก็มีบางอย่างที่เปลี่ยนไปในความรู้สึกของผม มิน และเพื่อนในกลุ่มอีกคน เพื่อนผมเอาใจมินผิดปรกติ คอยยกข้าว เสริฟน้ำ แยกไป 2 คนบ่อยๆ แย่งกระทั่งหน้าที่รับส่งของผม ใช่ครับ ดูยังไงไอ้เพื่อนผมมันก็จีบมินแน่นอนผมน่าจะดีใจแต่ความรู้สึกของผมกลับไม่ใช่เลยครับ ผมหวงครับ เป็นห่วงมินเวลาที่อยู่ใกล้เพื่อนคนนี้ ผมกลัวมินจะเสร็จมันผมไม่อยากเสียมินไป ผมเพิ่งรู้ครับว่าการไม่มีมิน ไม่มีคนมาวุ่นวาย สัมผัสที่เคยจับผ่านมืออุ่นๆและเล็กของมินนั้นทำให้ผมยอมไม่ได้เลยที่จะเสียเธอไป แต่ผมจะทำไรได้ละครับ ในเมื่อเพื่อนผมมันเอาแล้ว จะไปแย่งมันก็ไม่ได้................
จะมีคนด่าผมไหมครับท่าผมทำงั้น ผมได้แต่ตัดใจครับลาเพื่อนขับรถกลับบ้านแล้วก็นั่งพิงเตียงปิดไฟในห้องเปิดเพลงจากวิทยุฟังแล้วก็นึกถึงวันแรกวันที่ผมเจอมิน วันแรกที่มินมาหาผมที่ห้อง และที่สำคัญวันแรกที่มินยิ้มให้และก็คอยยิ้มให้ผมเสมอ แต่ผมไม่เคยยิ้มตอบเลย เสียงดังของแตรรถดังขึ้นที่หน้าบ้านครับ ผมฉุนขาด ไอ้บ้าที่ไหนมาบีบแตรหน้าบ้านคนอื่น(วะ) ผมชะเง้อหน้ากะด่าออกไปเต็มที่ เวงกรรมกลับเป็นเพื่อนผมแถวบ้านที่ไม่ได้เจอกันนานถึงบ้านเราจะอยู่ใกล้กันมากก็ตามมันชวนผมไป ลูทกับมันครับซึ่งผมก็ไปกะมันแน่ๆอยู่แล้วคว้าอะไรได้ใส่ไปก่อนเดินห้องน้ำไปล้างหน้า เอาวะลืมก็ลืม หญิงคนเดียว....................................คนที่ผมรักที่สุด