คืนที่ฟ้าเปียกฝน

ธารินทร์

          ดึกดื่นแล้วแต่ฉันยังนอนไม่หลับ ระยะนี้ฉันนอนไม่ค่อยจะหลับ เพราะความเป็นคนหลับยากอยู่แล้ว ประกอบกับความวุ่นวายใจอะไรบางอย่างที่เข้ามารุมเร้า ทำให้ฉันไม่อาจจะปิดตาลงได้อย่างง่ายดายนัก
          ฉันนอนอ่านหนังสือบนที่นอน เปิดวิทยุทิ้งไว้ให้ส่งเสียงเพลงไปตามแต่ใจดีเจ บางครั้งได้ยินผู้ฟังทางบ้านโทรศัพท์ไปขอเพลงบ้าง แต่สมาธิของฉันจดจ่ออยู่กับหนังสือมากกว่าจะฟังเพลง แต่กระนั้นก็ตาม บทเพลงบางเพลงที่ได้ยินก็ทำให้นึกไปถึง ใครคนหนึ่ง ขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ ความทรงจำเก่าๆมาชักชวนให้ความคิดเตลิดไปโลดแล่นไปไกล
          ฉันตัดสินใจออกมานั่งที่ชายหาด คืนนี้ฟ้าคงว้าเหว่พอสมควร เพราะดวงดาวที่เคยส่องแสงหยอกล้อกับท้องฟ้าทุกคืนๆ กลับพากันหนีหายไปหมด คงเหลือแต่ดวงจันทร์ดวงเว้าๆแหว่งๆ ลอยอยู่บนท้องฟ้าอย่างเดียวดาย แต่ประกายสีหวานของจันทร์ ก็ยังทำให้ท้องฟ้าที่เงียบงันดูสดใสเหมือนเช่นทุกคืน 
          สายลมพัดแรง ท้องทะเลเบื้องหน้ามืดสนิทกลมกลืนไปกับสีหม่นของท้องฟ้า คงมีแต่เงาจันทร์ในทะเลที่ล้อเล่นกับจันทร์สีนวลบนท้องฟ้า เกลียวคลื่นกระทบหาดไม่ขาดระยะราวกับว่าเป็นเสียงดนตรีที่ขับกล่อมโลกที่เงียบงันให้กลับมีความสุขอีกครั้ง แต่คืนนี้คงเป็นดนตรี Rock เพราะคลื่นแรงมาก
          ฉันนั่งอยู่บนชายหาดนี้มานานเท่าไหร่ไม่รู้แล้ว รู้แต่ว่าการได้มาดื่มด่ำกับธรรมชาติแบบนี้ ทำให้ฉันอดคิดไปถึง ใครคนหนึ่ง ขึ้นมาอีกครั้ง ความคิดที่เตลิดไปไกลยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาง่ายๆ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าป่านนี้มันลอยไปถึงไหนแล้ว อาจจะกำลังหลงทางอยู่ในเมืองหลวงก็ได้
          นานเท่านานที่ฉันนั่งทบทวนความทรงจำเก่าๆอยู่ที่นี่ ท้องฟ้ามืดสนิทเพราะเมฆสีหม่นก้อนใหญ่มาบดบังดวงจันทร์ สายลมพัดแรงขึ้นเป็นลำดับ.. ไม่นาน ฉันก็ตื่นจากภวังค์เพราะสายฝนที่ร่วงหล่นลงมากระทบร่าง มีใครบางคนเคยบอกว่า สายฝนคือความคิดถึงที่ท้องฟ้าส่งมาให้ทะเล ก็คงจะจริงอย่างที่เขาว่า เพราะตอนนี้ทะเลร่าเริงเป็นพิเศษ รู้สึกว่ามันจะดีใจที่ท้องฟ้าส่งความคิดถึงมาให้
          ฉันยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ปล่อยให้หยดความคิดถึงพร่างพรมลงมากระทบร่างจนเปียกปอน ความคิดถึง แม้แต่ฟ้ายังมีความคิดถึง คืนนี้ฟ้าคงคิดถึงทะเลมาก หยดความคิดถึงจึงมากมายจนท่วมท้น อากาศที่เยียบเย็นกลับยิ่งเหน็บหนาว ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าความรู้สึกที่วุ่นวายใจตอนนี้ เกิดจากอะไร ความคิดถึง นั่นเอง ฉันกำลังคิดถึงใครบางคนที่คงกำลังหลับไหลอยู่ที่ปลายฟ้า 
          ตอนนี้ฉันเพียงอยากรู้ว่า ใครคนนั้น ที่ฉันกำลังคิดถึงอยู่ตอนนี้ จะคิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า มีบ้างไหมสักสามนาที หรือสองวินาที หรือแค่แวบหนึ่งในห้วงความคิด.. 
          ความคิดที่เตลิดไปไกลตั้งแต่เที่ยงคืนกลับมาแล้ว ฉันกลับมีความรู้สึกว่า ไม่จำเป็นหรอกที่จะต้องรอคอยความคิดถึงจาก ใครคนนั้น เพราะนั่นมันจะทำให้ฉันทรมานกับการรอคอยมากขึ้น หากแต่ถ้าฉันเพียงแค่ คิดถึงใครคนนั้น อยู่อย่างนี้ก็เพียงพอแล้ว ความสุขเล็กๆที่เกิดจาการได้คิดถึงได้ห่วงใยใครคนหนึ่ง ก็ทำให้หัวใจอบอุ่นเพียงพอ
          ฝนหยุดตกแล้ว ฉันพาร่างที่เปียกปอนกลับมาที่ห้อง แล้วก็หลับไหลไปพร้อมๆกับความทรงจำและความคิดถึงอย่างเป็นสุข
          เช้าวันใหม่ ดวงอาทิตย์ฉายแสงอบอุ่นมากระทบหยดความคิดถึงที่เกาะพราวอยู่ตามใบไม้ เกิดเป็นประกายสีรุ้งงดงามจับตา ความคิดถึงอันแสนอบอุ่นนี้ ทะเลคงไม่ได้เห็น แต่ฉันกลับมีความรู้สึกว่า 
               .
               .
               .

          ฉันเป็นหวัด ..