แค่สายลมกระทบที่เปลือกตา

กระดิ่ง

สายลมพัดมาผ่านเปลือกตาและกระทบที่ดวงตา น้ำตาก็ไหลเอ่อออกมา
 เพราะสายลม แต่ใครๆกลับเข้ามาถามว่า ร้องไห้ทำไม
ไม่ใช่เหตุผลของสายลมหรอกที่จะทำให้ฉันร้องไห้หรือไม่ เพราะบางครั้งอาจไม่ต้องมีแม้สายลมหรือเหตุผลอะไรเลยซักอย่างฉันก็
ร้องไห้ได้เพราะฉันเคยถูกมองว่าเป็นคน "อ่อนแอ"
ฉันเพียงแค่คิดจะแอบชอบ แต่วันนึงเรื่องนี้มันก็ยิ่งปานปลายขึ้น เค้าสบตาฉันบ่อยขึ้น และเค้าหันมามองหลายครั้ง จนทำให้ฉันรู้สึกว่า 
ไปทำผิดอะไรมาอีกแล้ว แต่เพียงแค่ความเคยชินก่อตัวขึ้นเพียงแค่จากสายตาที่ไม่สามารถเดาได้เลยว่า มันแปลว่าอะไรกันแน่ 
ฉันกลับเอาไปนอนฝัน  ทั้งที่ความจริงยังคงแข็งแรงอยู่ตรงนี้ตรงหน้าฉัน 
เธอหญิงสาวที่มีแต่ความน่ารัก คงไม่ใช่เรื่องยากที่คนอย่างเค้าจะหลงเสน่ห์เธอและเค้าก็อยู่ในคำที่ว่าเป็นแฟนกัน ความรักของ
เค้าและเธอยาวนานจนฉัน เกือบจะลืมไปแล้ว แต่ก็ยังติดอยู่ที่ใจเวลาที่เจอเค้าทุกครั้งเวลาที่สบตากัน สายตาอย่างนั้นก็ยังไม่เคย
เปลี่ยนไปเลยมันนานมากๆ นานจริงๆกับคนไม่รู้จักกันมาก่อน 2 คนที่จะเจอกันและสบตากันทุกครั้ง แค่นั้นฉันก็ยังจำได้และ
ไม่เคยหวังจะเอาไปไว้ให้ใครที่ไหน หรือแม้ไว้ที่ใจของฉันเอง เพราะเค้ายังอยู่ในคำว่า แฟนของเธอ
ฉันเพียงแค่อยากจะใช้ชีวิตเหมือนเมื่อวานแค่นั้นเอง หาต้นไม้ที่พอจะนั่งพักได้ ฉันนั่งลงเงียบๆตรงนั้น แล้วสายลมก็พัดเข้า
มากระทบที่เปลือกตาฉันหลับตาลงแล้วรู้สึกแสบที่ตา แล้วน้ำตาก็ไหลลงมา หยดแล้วหยดเล่า เพราะอะไรไม่มีใครรู้ 
แล้วเค้าก็เดินผ่านมาอีกครั้งเหมือนเมื่อวาน กับสายตาอย่างนั้น จนฉันไม่กล้าพอที่จะละสายตาออกไปจากสายตาของเค้าได้ 
เค้าคงจะสงสัยเหมือนคนอื่นๆและอยากจะเข้ามาถามว่าร้องไห้ทำไม ไม่มีใครรู้ ฉันได้แต่พูดอย่างนี้ ทั้งที่ความจริง
ใครคนนั้นอาจจะเป็นฉันเสียด้วยซ้ำ ฉันรู้ว่า ฉันร้องไห้ทำไม แต่คำพูดแม้ซักคำก็ไม่ได้เอ่ยออกมา ให้ใครรับรู้ 
ฉันจะเก็บความรู้สึกที่ฉันพูดไม่ได้อยู่ต่อไป และต่อไป จนกว่ามันหรือไม่ก็ฉันจะหายไป แต่วันนี้ฉันก็ยังนั่งอยู่อย่างนั้น 
สายลมพัดมากี่ครั้งฉันไม่รู้ แต่ทุกครั้ง น้ำตาก็ไหล จะถามฉันใช่มั๊ยว่า ร้องไห้ทำไม อาจเป็นเพราะสายลมพัดมาผ่าน
เปลือกตาและกระทบที่ดวงตา น้ำตาก็ไหลเอ่อออกมา เพราะสายลม แค่นั้นเอง เพราะสายลมจริงๆ 
เพียงเพราะเค้าเป็นสายลม
10/9/03