โลกของฉัน โลกของนายและโลกของเรา

--/--/--

"ตื่นได้แล้ว แก้ว ตื่นสักทีวันนี้มีสอบนะ" เสียงของเมย์ปลุกฉันให้ตื่นเหมือนทุกๆวันฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับรีบวิ่งไปอาบน้ำ แต่งตัว
   "เฮออ เธอหนินะ จริงๆเลย หัดตื่นเช้าบ้างสิ พาเราเข้าห้องสายด้วยทุกที" เมย์บ่นไปช่วยฉันจัดหนังสือไป
   "จ๊ะๆ จะพยายามแล้วกัน" ฉันบอกเมย์ จริงๆแล้วฉันก็ไม่อยากให้เมย์ต้องมานั่งรอฉันทุกวันหรอกนะ แต่ก็ทำไงได้หละ คนมันตื่นสายหนิน่า ปกติแล้วฉันก็คงไม่อาจจะปฏิเสธได้ว่า ฉันเป็นหนึ่งในพวกผู้หญิงที่ทำอะไรเปิ่นๆ แล้วก็ไม่เคยเอาไหนเลยสักเรื่องเดียว 
   เมย์แตกต่างจากฉันโดยสิ้นเชิง เธอเป็นลูกของคนที่มีฐานะ รวยเอามากๆเลยด้วยซ้ำไป แต่เธอก็เป็นเพื่อนที่ดีมากเช่นกัน ไม่ได้เป็นคุณหนูอย่างที่ควรจะเป็นเลย ฉันอยู่ห้องพักเดียวกับเมย์ และเราก็เรียนอยู่คณะเดียวกันด้วย เมย์เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆหลายคน แต่ที่ผ่านมา ฉันก็ยังไม่เห็นเมย์ชอบใครซักคน พูดๆไป ฉันก็อิจฉาเมย์อยู่ไม่น้อย
    "เป็นไงบ้าง ทำข้อสอบได้บ้างมั้ย"  เมย์ถามฉัน ขณะที่เรากำลังจะเดินขึ้นไปตึกสอบเพื่อเตรียมตัวสอบในวิชาต่อไป
   " ได้ทำมากกว่ามั้ง"  ฉันตอบ เมย์กับฉันมองหน้าแล้วหัวเราะขึ้นพร้อมกัน ตอนนั้นเอง ก็มีรุ่นพี่คนนึง วิ่งลงมาจากข้างบน ดูท่าทางรีบร้อนมาก เขาวิ่งมาชนฉันอย่างแรง ทำเอาฉันล้มลงไปกับพื้น
   " ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ คือผมไม่ได้ตั้งใจ เป็นอะไรมากมั้ยครับ เออ ผมไปก่อนนะครับ เผอิญรีบมากครั[" พี่เขาพูดเร็วมาจนฉันไม่ได้มีโอกาสตอบเลย แล้วก็วิ่งไปหน้าตาเฉย เอาเถอะ ฉันก็ไม่ได้ถือสาอะไร เมย์ช่วยดึงฉันขึ้นมาแล้วพากันเดินไปห้องสอบ
   " เอ ตัวนี้ต้องใช้แกรมม่าอะไรหละว้า โอ๊ยๆๆ นึกไม่ออก อะไรน้า เหมือนคุ้นๆเลย เฮอออ ........ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ คือผมไม่ได้ตั้งใจ เป็นอะไรมากมั้ยครับ" หน้าพี่คนนั้นลอยขึ้นมาพร้อมเสียงของเขา
   " เฮ้ยอะไรวะ อยู่ดีๆนึกอะไรออกมาหละเนี่ย ไม่ใช่ๆ แกรมม่า แก้ว แกรมม่า"  ฉันยังงงกับตัวเองอยู่นาน ว่าทำไมอยู่ดีๆนึกอะไรแบบนี้มาได้ แถมข้อนั้นก็นะ ไม่ได้ตอบไปด้วย เขางอกอีกแล้วเรา
.........................." แก้ว แก้ว แก้ว"
   " อะไรเหรอ เมย์ ทำไมต้องตะโกนด้วย อยู่ใกล้กันแค่นี้เองนะ"
   " อะไรของเธอ เราเรียกแก้วตั้งหลายครั้งแล้ว ไม่เห็นตอบ เป็นอะไรมากหรือเปล่า ดูเหม่อๆนะ หรือว่าโดนพี่เค้าชนแล้ว สติหายไปเหรอจ๊ะ"
   ฉันรู้ว่าเมย์พูดเล่นๆแต่เมย์คงไม่รู้ว่ามันแทงเอาใจดำฉันเลยทีเดียว หลังจากวันนั้นมา ฉันก็ได้เห็นพี่เค้าอีกบ่อยๆ แล้วก็รู้ว่าพี่เค้าชื่อ พัด  เป็นนักกีฬาบาสเกตบอลมหาลัย ฉันจึงได้โอกาสไปดูเค้าเล่นบาสบ่อยๆ ที่สำคัญฉันพึ่งรู้ว่าพี่เค้ามีสาวๆมาติดเยอะมาก เรียกว่าเป็นหนุ่มเนื้อหอมเลยหละ 
   " หวัดดีครับ จำผมได้มั้ย คนที่เคยชนคุณตอนขึ้นบันไดน่ะ วันนั้นขอโทษจริงๆนะครับ ผมรีบมาก คือมีนัดประชุมนักกีฬาน่ะครับ หวังว่าคุณคงไม่โกรธ" เสียงคุ้นๆดังขึ้นมาจากด้านหลังตอนที่ฉันนั่งกินข้าวกับเมย์อยู่ หัวใจที่เคยอยู่อกด้านซ้าย ดูเหมือนว่าจะร่วงลงไปอยู่แถวๆตาตุ่มแล้ว
   " เอ่อ ค่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แก้วก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก แล้วพี่ชื่ออะไรเหรอคะ"  ฉันพูดไปแบบจะว่าตอแหลก็คงใช่แหละมั้งเนี่ย ทั้งๆที่รู้ชื่อเค้าแล้ว แต่ก็นะ ไม่ได้หรอก เสียฟอร์มหมด 
   " พัดครับ งั้นไว้เจอกันวันหลังแล้วกันครับ"  พี่พัดโน้มตัวลงโค้งนิดๆอย่างสุภาพแล้ว ก็หันไปนั่งทานข้าวกับเพื่อนต่อ มันเป็นความรู้สึกดีจริงๆ....ฉันมีโอกาสได้รู้จักกับเค้าแล้วหละสิ จะเป็นยังไงต่อน้า