เพราะคิดถึงจึงเอามาฝาก

แก้วประภัสสร

      ความจริงคิดว่าจะเก็บภาพที่ถ่ายไว้ดูยามแก่ รำลึกถึงอดีตและชื่นชมผลงานการถ่ายภาพที่บอกกาล เวลา ของตัวเอง 
     แต่เพราะคิดถึงมิตรภาพของเพื่อนๆ พี่ๆทุกคน 
ทุกภาพที่ถ่ายมาจึงอยากแบ่งปันกัน
" เพราะคิดถึงจึงเอามาฝาก" ตามชื่อเรื่องสั้นค่ะ

        วันแม่ในปีนี้ ก็คงเหมือนทุกๆปีค่ะ  กลับไปกราบขอพรแม่  ทำอาหารให้แม่กิน แต่ดูเหมือนว่า แม่ผอมลง กินอาหารได้น้อยลง บอกแต่อยากนอน 
        เป็นธรรมดาของคนเป็นลูก จะรู้สึกใจหาย แต่พวกเราลูกๆ หลานๆ 
ก็พยายามให้กำลังใจ ชวนพูดคุย คนอยู่ประจำก็ดูแลไม่ห่าง
 คนอยู่ไกลก็สลับสับเปลี่ยนกันลงไปช่วย  
       
        ฉันชอบไปนอนกอดแม่ จับนมเหี่ยวๆเล่น จะถูกแม่ผลักออกทุกครั้ง 
ว่าไม่รู้จักโต แม่หัวเราะ แล้วจะบอกฉันว่า หากเป็นเมื่อก่อนจะให้ดูดบอระเพ็ชเสียให้เข็ด 
       วันนี้ทำเหมือนเดิม แม่ได้แต่หัวเราะเบาๆ ในลำคอ  ไม่มีแรงเอามือมาดันฉันออกเหมือนเดิม 
        

      ฉันไปต้มน้ำอุ่น มาวางลง หลับตายกมือพนม แล้วบรรจงหยิบเท้าแม่ขึ้นมาวางที่ขาฉัน เช็ดอย่างเบามือที่สุด กลัวแม่จะเจ็บ
        ผิวของแม่ ไม่ว่าจะจับไปตรงไหน ก็เหมือนจะมีแต่หนัง เนื้อเริ่่มน้อยลง
ฉันค่อยปล่อยพลัง ลมหายใจ หวังอยากให้แม่สบายขา สบายตัว ทำด้วยใจ
สักพักแม่ก็เริ่มหรี่ตาแล้วหลับไป
           เมื่อพี่ชายมาถึง ก็หยิบหนังสือมาอ่านให้แม่ฟัง ทำให้แม่หัวเราะ 
พี่ชายหยิบกล้องไปให้แม่ถ่ายภาพเราสองคน แม่นอนถ่ายภาพแต่ดูเหมือนจะไม่มีแรงยกกล้อง กดชัดเตอร์ ลูกเลยเหลือแต่ตัว อิอิ ปกติฉันจะลบทุกภาพทีไม่มีหัวออก เพราะถิอเคล็ดตามผู้ใหญ่ แต่นี่เป็นภาพฝีมือของแม่เอง จึงขอเก็บไว้ในความทรงจำค่ะ
          " คงถึงเวลาธาตุขันท์แม่ใกล้ดับแล้วลูก"  แม่พูดกับฉันเบาๆ
ตอนที่่เดินเข้าไปปลุกให้แม่กินข้าว
          " ธาตุขันท์เขินอะไรแม่ ไม่มีหรอก แม่ต้องอายุยืนหมื่นๆปี มาอ่านหนังสือขำขันกันดีกว่าแม่" 
             นั่นเป็นคำที่ฉันเชื่อว่า มันแค่เป็นการปลอบใจตัวฉันเองมากกว่า
                ทุกอย่าง เกิดขึ้น ดับไป 
ฉันเข้าใจกฏของธรรมชาติได้ดี  แต่กฏของความผูกพันระหว่างแม่กับลูก
ต่อให้เข้าใจกฏนั้นลึกซึ้งอย่างไร เมื่อถึงวันนั้นก็คงยากจะทำใจ
               วันนี้แม่ยังอยู่ จึงขอดูแลท่านให้ดีที่สุดค่ะ
และฉันก็หวังว่า ทุกท่านที่่มี พ่อและแม่อยู่จะทำเช่นกัน
           " ดูแลพ่อกับแม่ในวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะเวลาที่ท่านจากไป ความเสียใจจะน้อยลง" 
ขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามายี่ยมชมและอ่านเรื่องสั้นคะ
  ทำดอกไม้เอื้องผึ้งไปกราบแม่ค่ะ

กราบเท้าด้วยความนอบน้อม ขอพร 

พี่ทำหมี่กระทิให้กิน อร่อยเหนือคำบรรยาย

เจ้าเพชร ยังอยู่สบายดี ยิ้มแฉ่งเลย

 
พี่ปลูกตะไคร้ขายค่ะ

ทุ่งนาบางส่วน / ต้นมะพร้าว / มะม่วง /มะยมหวาน

ดอกโป๊ยเซียน ขอให้ทุกคนรับโชคนะคะ

ตื่นเช้าเดินชมต้นไม้  เห็นดอกแก้วมังกรกำลังบานรับอรุณ สวยจริงๆค่ะ

มองเห็นภาพไกลๆ เหมือนคนกำลังอยู่ที่ทุ่งนา 
เลยเดินลงไปดู ปรากฏว่า เด็กสองคนกำลังหาปลาไปให้พ่อแม่ 
เลยปล่อยให้เขาหา แต่บอกว่าอย่าทำให้ต้นข้าวป้าล้มนะูลูก

ภาพจากทุ่งนามองไปที่บ้านค่ะ

พี่เขยเอาต้นมะม่วงหาวมะนาวโห่ไปปลูก

เอามาอวดหน่อยค่ะ ฝีมือข้าฯเจ้าเองปลูก มะรุม ถูกพี่ๆแซวว่า 
ให้ปลูกต้นอะไร สูงชะลูดตรูดป่องเหมือนคนปลูกเลยนะ อิ

ไข่เจียวจากไก่ที่เลี้ยงไว้  ออกไข่วันหนึ่งเกินโหล เหลือกินเอาไปขายส่งร้านค้าในหมู่บ้าน / แกงหน่อไม้ / ห่อหมกปลาบึกใส่หน่อไม้/อาหารอีสาน

ภาพนี้พี่ชายที่เหลือเพียงคนเดียวที่พวกเรารักและเคารพที่สุด หอบกล้วยทั้งเครือ ผลไม้ อาหาร มาฝากแม่

ภาพนี้ละคะ ฝีมือแม่ถ่าย พี่ชายพยายามฟื้นความทรงจำของแม่ 
ด้วยหาอะไรให้ทำ เรานั่งอยู่แล้วให้แม่ถ่ายให้ นั่งหัวเราะกันกลิ้งเลยค่ะ ถ่ายสองครั้ง หัวลูกหายไปไหนคะ อิอิ

หลานๆ และเหลนๆ 

พอแม่หลับพักผ่อน  เลยแวะไปกราบนมัสการหลวงพ่อวัดยางลุ่ม
เอายากับหนังสือไปถวายค่ะ

หลวงพ่อฝากบอกบุญมาด้วยค่ะ โบสถ์และศาลาหลังเก่าที่เป็นสังกะสี
ผ่พังมาหลายปีแล้ว จึงสร้างหลังใหม่ ผ่านมา 10 กว่าปียังไม่เสร็จค่ะ 
ชาวบ้านมีรายได้น้อย หากใครอยากร่วมทำบุญบริจาค
กรุณาโอนเข้าบัญชี 
 
     หลวงพ่อ ฝากญาติโยมบอกต่อๆกันด้วยเจ้าค่ะ พระอาจารย์ชาญวุฒิ ท่านเคยไปศึกษาทางธรรมและจำวัดอยู่ทีประเทศศรีลังกามาก่อนหลายปี แต่สืบเนื่องที่วัดไม่มีพระเลยต้องกลับมา ตอนนี้วัดบ้านยางลุ่ม ตำบลไร่น้อย กำลังสร้างโบสถ์และสร้างศาลาธรรม แต่ไม่มีทนทัรพย์ เนื่องจากชาวบ้านรายได้น้อย ทำมา สิบกว่าปีแล้วค่ะ ยังไม่เสร็จ จึงฝากบอกบุญทุกท่าน หากใครต้องการสมทบทุน สร้าง 
ได้ที่ 
บัญชี วัดบ้านยางลุ่ม ธนาคารกรุงไทย สาขาถนนสรรพสิทธิ์ เลขที่บัญชี 322-1-76570-3

ขอจบภาพเพียงเท่านี้นะคะ
นอนหลับฝันดีทุกท่านค่ะ
แก้วประภัสสร