เราพบกันในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง มหาวิทยาลัยแห่งนี้...ใครๆล้วนกล่าวขวัญว่ามีบรรยากาศแสนจะโรแมนติก เราเรียนคณะเดียวกันแต่คนละสาขา และเราก็เคยเรียนด้วยกันวิชาหนึ่ง เราชอบคุยกันเมื่อมีเวลาว่างและมักเจอกันในห้องสมุด เธอเคยยืมสมุดจดคำบรรยาย(Lecture)แล้วมาคืนให้เราที่หอพัก เธอชวนเราไปทานข้าว แต่เราไม่ไปเพราะเกรงว่าจะอ่านหนังสือสอบวันรุ่งขึ้นไม่ทัน เธอนำสมุด Friendship มาให้เราเขียนคำอำลาก่อนเรียนจบ และเราได้ถ่ายรูปด้วยกันวันรับปริญญา หลังจากนั้นเราก็ต่างแยกย้ายกันไปหางานทำ เธอเขียนจดหมายมาหาเราบ้างแบบเพื่อนฝูงแล้วก็เลือนหายไป เราติดต่อกันเพียงแค่เพื่อน มิตรภาพ เหมือนคนอื่นๆที่คนสมัย 20-30 ปีก่อนใช้วิธีการเขียนจดหมายสื่อสารกัน ไม่มีโทรศัพท์มือถือเหมือนสมัยนี้ เราต่างหายเงียบไม่ได้ติดต่อกันนานหลายปีทีเดียว.... ...................... แต่แล้วเราก็มาเจอกันอีกครั้งที่จุฬาฯ ซึ่งฉันมาเรียนต่อ ป.โทในคณะอักษรศาสตร์ เราเห็นเธอยืนเข้าแถวตรวจสุขภาพที่อาคารหน้ามหาวิทยาลัย เพราะความอยากรู้ว่าเธอหายไป ไปทำงานที่ไหน และมาเรียนคณะอะไร ทำให้เรายืนคอยเธออยู่นาน ที่จุฬาฯเราเจอกันบ่อยๆ เราทานข้าวด้วยกันหลายครั้ง วันหนึ่งเธอชวนเราไปทานข้าวที่โรงอาหารข้างหอพักจุฬาฯ ระหว่างเดินกันไป คุยกันไป เธอเลียบๆเคียงๆว่าฉันมีใครหรือยัง ในขณะนั้นฉันสังเกตุมีเพื่อนฉันอีกคนที่เขามาช่วยฉันทำวิทยานิพนธ์กำลังแอบมองเราสองคน ....ทำให้..เราต้องบอกเธอตรงไปตรงมาว่าเรามีแฟนแล้วและเขาแอบสะกดรอยตามเรามา เธอหน้าสลดลงเล็กน้อยแล้วบอกว่า ผมอยอกล้อเล่นน่ะ ผมพูดเล่น อย่าคิดมาก แล้วเธอก็เดินมาส่งเราที่ป้ายรถเมล์ ในวันรับปริญญาโทของฉัน เราถ่ายรูปด้วยกันอีกแต่ครั้งนี้มีแฟนเรายืนอยู่ด้วย ................... เวลาผ่านไป 20กว่าปี ฉันแต่งงานมีครอบครัวกับคนที่มาช่วยทำวิทยานิพนธ์ เมื่อปีที่แล้วน้ำท่วมกรุงเทพ ฉันหยุดงานไปตามระเบียบ มีเวลาว่างมากมาย ความคิดถึงเพื่อนแว่บผ่านมาอีกครั้ง ฉันหาเบอร์โทรเธอเจอ และได้โทรไปหาเป็นโทรศัพท์ทีโอที ฟังน้ำเสียงดูเธอดีใจมาก และได้ไถ่ถามทบทวนความหลัง เธอจำได้หมดว่าเราไปทานข้าวที่ไหนบ้าง เราเจอกันที่ไหนบ้าง และแปลกมากเธอยังไม่มีครอบครัว เธอบอกว่าเกือบมีแต่ต้องจากกันเพราะไปเรียนต่อบ้าง..และเหตุผลอื่นๆ และที่ทำให้ฉันทึ่งมากๆคือ เธอถามเราว่า ตัวเองแยกทางกับสามีแล้วหรือ..... ......ยัง...ยังเลย เรายังอยู่ด้วยกัน...เราบอกเธอ ..อ้าวแล้วโทรมาหาผมทำไม..เสียงเธอสั่นเครือ... ....เราเป็นเพื่อนกันได้นะ...ฉันแย้งกลับไป ...อย่ามาพูดดีกว่า เราอายุมากกันแล้ว ไม่ใช่ 17-18 ...ขอถามหน่อย เขาหึงผมใช่ไหม... ฉันงงงงมากๆ เวลาผ่านไปยี่สิบกว่าปีแล้ว และเราก็ไม่ได้หลอกลวงอันใด ทำไมกลับกลายเป็นเช่นนี้..(ยังมีต่อแต่..มีธุระเดี๋ยวกลับมาเขียน) .....เราสองคนไม่ได้คบหากันแบบคู่รัก..มีบ้างที่พบกันทานข้าวด้วยกัน.. .....และที่โทรศัพท์กลับไปหา..ไม่ใช่มีเธอคนเดียว..เพื่อนชายหญิงมากมาย ที่ฉันค้นหาชื่อเจอในอินเตอร์เนต..ก็โทรไปถามสารทุกข์ สุขสบาย เป็นอยู่อย่างไร ส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อนที่ชื่อ นามสกุลไม่เปลี่ยน...... คนเราอายุล่วงเลยมาจนย่างสู่วัยครึ่งศตวรรษแล้ว น่าจะลืมๆอะไรไปบ้าง ....นับจากวันนั้น...และวันนี้ทำให้ฉันไม่กล้าโทรไปหาใครอีก ความจริงการที่ฉันโทรไปหาใครๆ ก็เนื่องมาจากน้ำท่วม...อยากมีเพื่อนในที่ต่างๆไว้ถามเส้นทาง...และถ้าเผื่อผ่านไปก็จะได้ไปทักทาย... ......จึงอยากฝากผ่านบันทึกนี้ว่า...เราขออโหสิกรรม จากเธอ ..สิ่งใดที่เคยล่วงเกินเธอโดยเจตนา หรือไม่เจตนา ด้วยกาย วาจา ใจ ...ชอให้อภัยด้วย.. .....อย่างไรก็ยังคิดถึงเพื่อนเสมอ.... มิตรภาพตราบดินฟ้า...อย่างที่Thaipoem..เขาว่าไว้....
26 สิงหาคม 2555 01:47 น. - comment id 130160
ขอให้เพื่อนของคุณไหมฯเข้าใจคุณด้วยนะคะ คุณเป็นผู้หญิงเก่ง มีความรู้สูง เป็นทหารอากาศยศนาวาเอก ใกล้ระดับนายพลแล้ว ชื่นชมมากค่ะ ไม่แปลกใจว่ามีคนหมายปอง แม้เวลาจะผ่านไปนานเป็นยี่สิบปีก็ตาม ชอบผู้หญิงทำงานมีอาชีพของตนเองค่ะ แม่้จะมีครอบครัวก็ก้าวหน้าได้ และเป็นแม่บ้านที่ดีได้ ขอปรบมือให้ด้รยใจจริงนะคะ
26 สิงหาคม 2555 07:22 น. - comment id 130161
ขอขอบคุณ คุณอนงค์นางมากมายค่ะ ความจริง ยศเพียงแค่ นาวาอากาศโท เท่านั้น ลาภ ยศ สุข ฯเป็นโลกธรรมค่ะ ..ทำใจได้แล้ว ติดยศนี้มานานสิบสี่ปีค่ะ ถ้าอยากได้ น.อ. คงต้อง เออรี่ รีไทร์กระมัง ..สำหรับเพื่อน..คนนี้เขาไม่ได้เป็นสมาชิก เว็บไทยโพเอ็มค่ะ.. แต่ได้บอกเขาไว้ตอนโทรครั้งนั้นว่า ให้เขาลองเปิดดูเว็บนี้บ้าง.. ไม่ทราบเขาจะดูหรือไม่ แต่ที่สำคัญไม่ได้ติดต่อเขาเลยจากนั้น ป่านนี้เขาคงเข้าใจแล้วมั้ง.. ว่างๆจะเล่าเรื่องสั้นอื่นๆลงบ้าง แลกเปลี่ยนประสบการณ์กันค่ะ
26 สิงหาคม 2555 18:48 น. - comment id 130164
เพื่อนที่ดีย่อมเข้าใจในเพื่อน ไม่ว่าเพื่อนคนนั้นจะ้เป็นเช่นไร อายุมากขึ้น สำหรับน้องแล้ว คิดเพียงเสมอว่า มีเพื่อนจูงมือกันเดินยามแก่เฒ่า ดีกว่าอยู่บ้านเฝ้าหมาแมวคนเดียว
27 สิงหาคม 2555 08:56 น. - comment id 130165
งดงามค่ะน้องรัก
28 สิงหาคม 2555 08:17 น. - comment id 130167
สวัสดีค่ะ น้องแก้วประภัสสร รักกันแบบเพื่อนสบายใจค่ะ สวัสดีค่ะ พี่พุด ดีใจค่ะ นานๆจะมีคนมาเรียกน้อง.. มาเยี่ยมกันอีกนะคะ
30 กันยายน 2555 23:42 น. - comment id 130527
ชอบครับ