ความสุขของลุงชิต

ลุกกวาด7สี

กริ๊งๆๆ  เสียงนาฬิกาเจ้ากรรมปลุกเสียงดังพร้อมกับเสียงอีกทึกครึกโครมจากบ้านเจ๊จงข้างบ้าน   เฮ้อ 7 โมงเช้าเวลาเดิมของทุกวันที่มาพรากความสุขฉันอีกวันหนึ่งแล้วสินะ  เบื่อๆฉันพร่ำบ่นในใจเสมอ เมื่อไหร่จะสบายสักที่เป็นคำถามรอบที่เท่าไหร่ฉันก็จำไม่ได้ที่เฝ้าถามตัวเองแบบนี้ทุกวัน ฉันจำใจต้องลุกจากที่นอนไปอาบน้ำไม่งั้นไปทำงานสายคงมีตกงานกันบ้างที่นี้  ถนนเส้นเดิมที่ฉันได้ใช้เป็นทางสัญจรไปทำงานทุกวันยังคงเต็มไปด้วยผู้คนคุ้นเคย แสงแดดอ่อนเริ่่มเปลี่ยนเป็นร้อนระอุ สายตาของฉันสะดุดกับสิ่งคุ้นตา  ลุงชิตคนเก็บของเก่ากับเพิงที่กันแดดกันฝนไม่ได้จะพังเมื่อไหร่ไม่รู้ แกกำลังแยกของที่แกเก็บมา ฉันสังเกตเห็นสีหน้าของแก นี่ฉันตาไม่ฝาดไช่ไหม ดูหน้าแกสิเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความสุขช่างแปลกเหลือเกินท่ามกลางแดดที่ร้อนกองขยะที่ส่งกลิ่นเหม็นแต่ทำไมสีหน้าของแกถึงมีความสุขขนาดนั้น ฉันกลับมาคิดถึงตัวเอง ทำไมฉันไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลย ทำไมฉันไม่มีความรู้สึกมีความสุขเมื่อทำงาน ทำไมฉันไม่เคยมีความสุขกับสิ่งที่ฉันมี ทั้ง งาน ทั้ง เงิน ทั้งที่อยู่ขอฉัน ดีกว่าลุงชิตมากมายนัก ฉันทนเก็บความสงสัยไม่ได้อีกแล้ว ยากจะรู้ความรู้สึกของ ลุงแกเหลือเกินว่าแก ทำได้ยังไง ฉันตัดสินใจ ข้ามถนนไปอีกฝั่งทันทีี
(ฉัน) ลุงๆค่ะลุงชิตค่ะ ทำอะไรยุค่ะเนี้ย
(ลุงชิต) อ่อ นังหนูนั้นเอง กำลังแยกขยะอยู่จ๊ะนังหนู ไม่ไปทำงานเหรอสายแล้วนะ
( ฉัน) ยังทันค่ะลุง เหนื่อยไม่ค่ะแดดร้อนแบบนี้ ดูลุงมีความสุขกับการทำงานของลุงจังเลย
(ลุงชิต) ไม่เหนื่อยหรอกจ๊  ลุงทำทุกวันชินแล้ว ลุงชอบของลุงแบบนี้แหระ ถึงจะไม่ได้เงินเยอะมากมาย ถึงจะอยู่กับสิ่งเน่าเหม็น ถึงลุงจะหากินกลับสิ่งที่คนอื่นเขาทิ้งแล้ว ลุงก็มีความสุขที่ได้ทำ งานทุกอย่างมันไม่ได้ทำให้เราเหนื่อยเราท้อ แต่เป็นที่ตัวเราเองต่างหากล่ะ หนุเอ๊ย ที่ท้อที่เหนื่อย งานไม่เคยทำให้ใครตายเพียงแต่มันทำให้เราท้อบ้างเหนื่อยบ้างเท่านั้น ยังมีอีกหลายคนอีกหลายชีวิตนักที่เขาลำบากกว่าหนู ลำบากกว่าลุงแต่ลุงคิดว่าเขายังคงทำเพราะเขาต้องกินต้องอยุ่เหมือนลุงเหมือนนังหนูนั้นแหระ อีกอย่างนะ งานเก็บของเก่าของลุงยังช่วยลดโลกร้อนด้วยนนะ (สียงหัวเราะของลุงชิตดังขึ้นทำให้ฉันพลอยมีความสุขไปด้วย)ถึงเวลาที่ฉันต้องไปทำงานแหระทำไมวันนี้ฉันรู้สึกรักงานของฉันจังอยากไปถึงที่ทำงานไวๆๆแล้วสิ
(ฉัน) ลุงชิตค่ะ หนูไปทำงานก่อนนะค่ะ ว่างหนูจะแวะมาคุยด้วยใหม่ค่ะ
(ลุงชิต) เดินทางปลอดภัยนะนังหนู (ลุงชิตกล่าวด้วยท่าทีที่ทความสุขเช่นเคย)
(ฉัน)  ขอบคุณค่ะคุณลุง (ฉันยิ่้้มตอบคุณลุงด้วยหัวใจที่อิ่ีมเอม)
ณ เวลานี้ฉันบอกกับตัวเองว่า ฉันจะไม่ท้อจะไม่บ่นจะไม่โทษตัวเองจะไม่วิ่งไม่ดิ้นรนให้ตัวเองรุ้สึกไม่มีความสุขอีกแล้ว ฉันจะพอใจในสิ่งที่ฉันมีและในสิ่งที่ฉันเป็น ขอบคุณลุงชิตที่ทำให้ฉันตาสว่างให้เห็นโลกแห่งความจริงและความสุข ลุงชิตสอนให้ฉันรุ้ว่า ไม่ว่าคุณจะเป็นใครร่ำรวยมาจากไหนมีจนยังไง ความสุขมันไม่ได้ว่าจากสิ่งรอบๆตัวคุณ แต่ความสุขทั้งหลายมันเกิดจากตัวคุณเองทั้งสิ้น ขอบคุณ ลุงชิต ขอบคุณ พ่อกะแม่ ที่ทำให้หนูมีความสุข ขอบคุณค่ะ