ทำผิดพลาดก็คือมนุษย์ สำนึกผิดก็คือนักบุญ...

คีตากะ

      ปราศรัยโดยท่าน Suma Ching Hai, สมาธิกลุ่มที่อาศรมออสติน สหรัฐอเมริกา  14 สิงหาคม 1994 (เดิมเป็นภาษาอังกฤษ)


       เรื่องเล่าอยู่เรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องของชายคนหนึ่งอาจจะเป็นคนญี่ปุ่น เขาไปมีความสัมพันธ์ลับๆ กับภรรยาของท่านเจ้าเมืองหรืออะไรทำนองนี้ และแล้วเรื่องราวก็ถูกเปิดเผย เขาจึงถูกสถานการณ์บังคับให้ฆ่าผู้เป็นสามี และพาภรรยาหลบหนีไป ตอนนี้ทั้งคู่ก็ได้กลายเป็นคนร้ายไป แต่หญิงที่เป็นชู้กับเขาเป็นคนที่เต็มไปด้วยความละโมบ จึงทำให้ชายผู้นี้เกิดความรู้สึกรังเกียจเธอและผละจากไปในที่สุด เขาไปยังที่แห่งหนึ่งโดยไม่ได้ลักลอบทำความผิดสิ่งใดอีก แต่กลายเป็นเพียงแค่ขอทานคนหนึ่ง ในตอนกลางวันเขาก็จะออกไปขออาหารบางอย่างนอกบ้าน และในตอนกลางคืนเขาก็จะกลับบ้าน และเริ่มลงมือขุดเจาะภูเขา เนื่องจากมีทางผ่านเพียงสายเดียวซึ่งอันตรายมาก ผู้คนมากมายต้องตายลงที่นั่น เขาพยายามที่จะทำในสิ่งที่ดีๆ บ้างก่อนที่เขาจะตาย เพราะรู้สึกเสียใจในสิ่งที่ตนได้ทำลงไป เขาคิดว่าเขาเป็นคนที่เลวมาก บัดนี้ไม่เพียงแต่เขาจะสำนึกถึงความผิดของตนเองเท่านั้น แต่ยังพยายามที่จะชดเชยความผิดเหล่านั้นด้วยการทำในสิ่งที่ดีกว่า ไม่ใช่แค่เพียงพูดว่า "โอ ฉันเสียใจ... ฉันจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว" แล้วก็จบ แต่เราจะต้องแสดงออกมาแทนเพื่อชดเชยในสิ่งที่ทำลงไปก่อนหน้านี้

ดังนั้นชายผู้นี้จึงลงมือขุดทางผ่านภูเขาหามรุ่งหามค่ำคนเดียวตามลำพัง และแล้ววันหนึ่งบุตรชายของเจ้าเมืองซึ่งถูกฆ่าก่อนหน้านี้ ได้ตามมาพบเขาและต้องการที่จะฆ่าเขาเสีย ชายผู้กำลังทำการขุดจึงจึงพูดขึ้นว่า "ฉันเต็มใจที่จะมอบชีวิตให้กับท่าน ท่านจะฆ่าฉันก็ได้ แต่ขอให้ฉันทำสิ่งนี้ สิ่งที่ดีเพียงสิ่งเดียวในชีวิตของฉัน เสร็จสิ้นลงก่อน แล้วท่านค่อยฆ่าฉัน"

เด็กหนุ่มตอบว่า "ตกลง" แล้วเขาก็หยุดพักอยู่บริเวณนั้น เตร็ดเตร่ไปมาแล้วก็รอคอย แต่เขาก็เกิดเบื่อขึ้นมา ในเมื่อไม่มีอะไรจะทำ เขาจึงช่วยชายคนนั้นขุดทางผ่านภูเขาด้วยกัน หลังจากเวลาผ่านไปชั่วระยะหนึ่ง อุโมงค์ลอดภูเขาก็แล้วเสร็จ และทุกคนก็สามารถข้ามผ่านไปได้อย่างปลอดภัย

ชายผู้เป็นมือสังหารพูดกับบุตรเจ้าเมืองว่า " เอาล่ะ ตอนนี้ท่านก็ฆ่าฉันได้แล้ว" แต่บุตรชายของผู้เป็นศัตรูกลับคุกเข่าลง ร่ำไห้และพูดกับชายคนนั้นว่า "ฉันจะฆ่าท่านได้อย่างไร ท่านได้กลายเป็นครูของข้าพเจ้าไปแล้ว" เพราะในระหว่างช่วงเวลาหลายปีที่พวกเขาทำงานขุดอุโมงค์ด้วยกันนั้น บุตรเจ้าเมือง เด็กหนุ่มได้กลับกลายเป็นเกิดความประทับใจต่อคุณสมบัติที่ดีของชายผู้ที่เขาต้องการที่จะฆ่า และเป็นผู้ที่น่าจะเป็นศัตรูของเขาเมื่อก่อนนี้ แต่บัดนี้เขาได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง เขาคิดถึงแต่เพียงในสิ่งที่ดีและสิ่งที่เป็นบวกเท่านั้น คิดถึงการให้ การเสียสละ โดยที่ไม่คิดถึงสิ่งอื่นใดเลย

เป็นไปได้ว่าก่อนหน้านี้ เดิมทีเดียวเขาอาจจะเป็นคนดี แต่อาจจะเป็นเพราะถูกล่อลวงโดยหญิงชั่วคนนั้น และเป็นเพราะนาง เขาจึงได้ทำสิ่งเลวร้ายเหล่านี้ลงไป และเนื่องจากเขาเป็นคนดี ดังนั้นเขาจึงรูว่านั่นเป็นสิ่งที่ไม่ดีจึงได้ผละจากนาง และได้กลับกลายมาเป็นตัวของตัวเองดังเดิม ฉะนั้นไม่สำคัญว่าเขาจะเคยเลวมาขนาดไหน ไม่สำคัญว่าเขาจะเคยเลว หรือว่าแรกเริ่มเดิมทีเขาจะเป็นคนดี แต่เป็นเพราะว่าเขาสำนึกเสียใจ และปรารถนาอย่างที่สุดที่จะเปลี่ยนแปลงตนเองและต้องการที่จะทำบางสิ่งบางอย่างให้กับส่วนรวม ทำเพื่อผู้อื่น ด้วยเหตุนี้เขาจึงทำให้ศัตรูของเขา ผู้ที่ประสงค์จะฆ่าเขาเกิดความประทับใจ และไม่เพียงแต่จะมีผลต่อความคิดเห็นของศัตรูเท่านั้น แต่ยังเปลี่ยนแปลงให้ศัตรูกลายเป็นผู้ที่อหิงสาอีกด้วย

ไม่สำคัญว่าบุตรเจ้าเมืองจะเป็นคนดีเพียงใด แต่หากว่าเขาต้องการที่จะฆ่าชายคนนั้น เขาก็จะต้องตกอยู่ในความลำบาก เขาจะมีความรู้สึกผิดของการฆ่าติดอยู่ภายในใจตลอดเวลาและมันก็จะไม่เป็นการดีต่อผู้ใดเลย ฉะนั้นเขาได้เปลี่ยนแปลงคนผู้นั้นให้กลายเป็นคนดีอีกคนหนึ่ง ไม่ใช่เพียงแต่เปลี่ยนแปลงตนเองเท่านั้น แต่เขาเปลี่ยนแปลงศัตรูและแปรเปลี่ยนความเกลียดชังระหว่างสองตระกูลให้เป็นความสัมพันธ์อันดีงามและมิตรภาพ นี่จึงเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่

เพราะฉะนั้นเธอก็เห็นแล้วว่าการพัฒนาฝึกฝนตนเองเป็นสิ่งที่มีความสำคัญมาก และเป็นวิธีเดียวเดียวอย่างแท้จริงถ้าหากว่าเราต้องการที่จะสร้างสรรค์โลกนี้ หากว่าเราต้องการที่จะช่วยเหลือโลกนี้  เราก็จะต้องอุทิศตนฝึกฝนและพัฒนาตัวเองอย่างจริงจัง ไม่มีหนทางอื่น ดังนั้นวิธีที่เราปฏิบัติต้องไปด้วยกันทั้งภายนอกและภายใน

ภายในเราติดต่อกับพลังอันยิ่งใหญ่โดยผ่านทางธรรมวิถีกวนอิม โดยผ่านทางแสงและเสียงทุกๆ วัน แล้วเราก็จะสามารถมีพลังเข้มแข็งมากขึ้นเพื่อเปลี่ยนแปลงอุปนิสัยภายนอกและความเคยชินภายนอกซึ่งเราสะสมเอาไว้ ไม่ใช่แค่เพียงตั้งแต่แรกเกิดเท่านั้น แต่สะสมมาตั้งแต่ที่เรามาเกิดเป็นหลายร้อยหลายพันครั้ง

นี่เป็นสิ่งที่แข็งแกร่งอย่างมากจริงๆ ดังนั้นเราจึงต้องใช้พลังจากภายในและความตั้งใจอันแน่วแน่ที่จะเปลี่ยนแปลงมัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ยากมาก ฉันรู้ แต่เราก็ต้องทำ ถ้าเราไม่ลงมือทำในชาตินี้ เราก็จะต้องกลับมาและก็ทำมันอีกในชาติต่อไป ชาติต่อไปยังไม่ลงมือทำ ก็จะต้องกลับมาอีก ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ทนทุกข์ทรมานต่างๆ นานา ถ้าตอนนี้เธอขี้เกียจและไม่อยากที่จะปฏิบัติบำเพ็ญกับฉันกับวิธีการที่ฉันได้สอนเธอไปก็ดี มันก็แล้วแต่เธอ เธอจะกลับมาอีกหลายๆ ครั้งก็ได้ไม่เป็นไรด้วยความยินดี ฉันไม่ต้องการที่จะกลับมาอีก ฉันมีสิ่งอื่นที่จะต้องทำ...