ลูกรัก...ตายเสียเถิด!!

สิติยะ ป.

ป 1
           กิจโฉ มนุษะ ปฏิภาโพธิ   การเกิดเป็นมนุษย์นั้นแสนยาก   เป็นพระพุทธพจน์ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในครั้งหนึ่งพระสารีบุตรเคยทูลถามพระพุทธองค์ว่า...
           ... การ จะเกิดเป็นมนุษย์นั้นมีโอกาสมากน้อยเพียงใดพระเจ้าข้าฯ? ...  
          พระพุทธองค์ไม่พูดอะไรเลย แต่ทรงใช้นิ้วมือแตะลงบนพื้นดินแล้วชูขึ้น ตรัสตอบกับพระสารีบุตรว่า
           ... มีเพียงแค่นี้....สารีบุตร ... 
          นั้นหมายถึงสรรพ สัตว์ที่ต้องไปเวียนว่ายตายเกิดในภพภูมิต่าง ๆ มีจำนวนมากเทียบเท่ากับดินทั่วไป  ทั่วพื้นปฐพี แต่ที่สามารถเกิดเป็นมนุษย์ได้....มีเพียงแค่ดินที่ติดปลายนิ้วของพระ พุทธองค์เท่านั้น
          ทำแท้ง คือ การฆ่าคน เป็นฆาตกรฆ่าลูกในไส้ของตนเอง ไม่ว่าผู้นั้นจะขึ้นชื่อว่าแม่หรือพ่อล้วนเป็นหุ้นส่วนกรรมมหันต์นี้ด้วยกัน ทั้งคู่ ไม่ต้องโยนบาปให้กันและกัน ไม่ต้องโยนผิดป้ายโทษว่าใครเป็นต้นเหตุ สุดท้ายได้รับกรรมอย่างสาสมด้วยกันทั้งคู่  ความจริงเรื่องการทำแท้งเป็นผลสุดท้ายของความชั่วที่ได้รับการไตร่ตรอง วางแผนทำลายหลักฐานการก่อความชั่ว ส่วนเหตุนั้นมาจากการที่บุคคลขาดการสำรวม ทั้งกายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม เห็นความมักมากในกามอารมณ์เป็นของสนุกอย่างไร้ยางอาย  ขาดความศรัทธาและขาดความเคารพในธรรม ไม่เชื่อเรื่องบาปบุญคุณโทษ ความประพฤติที่ประมาทท้าทายต่อธรรม ไม่เกรงกลัวไม่ละอายต่อบาปใดๆ ทั้งสิ้น บาปที่มีโทษหนักที่สุด ๕ ประการ คือ ฆ่าบิดา ฆ่ามารดา ฆ่าพระอรหันต์ ทำให้สงฆ์แตกแยก ทำร้ายพระวรกายพระพุทธเจ้าห้อเลือด 
          ดังนั้น การทำแท้งจึงมีบาปเท่ากับการฆ่าพระอรหันต์ เหตุเพราะ เด็กในครรถ์ยังบริสุทธิ์ มิเคยได้สร้างบาปกรรมใดๆ เลย และไม่มีเหตุปัจจัยของการสร้างกรรม   ชีวิตของเขาจึงบริสุทธิ์ดั่งพระอรหันต์ ดังนั้น การทำแท้งฆ่าเด็กทารกในครรถ์หนึ่งคนจึงมีบาปเท่ากับฆ่าพระอรหันต์หนึ่ง พระองค์   การฆ่ามนุษย์นั้นว่าบาปมากแล้ว แต่การฆ่าเด็กทารกที่บริสุทธิ์เป็นบาปหนักยิ่งกว่า
          ผลกรรมจากการทำแท้ง พระพุทธองค์ยังได้ตรัสอีกว่า ผู้ที่เคยทำแท้ง ขณะมีชีวิตจะได้รับผลกรรมสนองจากโรคร้าย ป่วยหนัก อายุสั้น การถูกขัดขวางไม่ให้พบความเจริญ ความฉิบหายมาสู่ตนอย่างหาสาเหตุไม่ได้ ครั้นจบชีวิตแล้วจิตวิญญาณต้องได้รับโทษทัณฑ์ที่แสนสาหัสในนรกภูมิเป็นเวลา อันยาวนานมิอาจประมาณได้ และยิ่งถ้าหากเด็กผู้ตายนั้นมีจิตอาฆาตพยาบาทด้วยแล้วยิ่งลำบากหนัก เพราะจิตอาฆาตนั้นจะเฝ้าจองเวรกันทุกลมหายใจเข้าออก ทำให้ชีวิตไม่เป็นสุขทุกข์ทรมานต้องพบกับความล้มเหลวอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้   หรือบางท่านพบแต่ความทุกข์ระทม ล้มละลายทั้งชีวิตการงานและชีวิตครอบครัวหาความสงบสุขได้ยาก ต้องชดใช้กรรมกันอย่างสาสม จนกว่าแรงกรรมนั้นจะได้ชำระกันจนหมดสิ้น หรือ จนกว่าเป็นที่เพียงพอของจิตวิญญาณนั้น ที่สุดยกให้เป็นอโหสิกรรม ...
ป 2
          ดวงตา .. สาวสวยใจแตกวัย  20  ปี  นิสิตของมหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง  การดำเนินชีวิตขณะเป็นนิสิตของเธอ ได้เกิดสิ่งผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต 1 เรื่องคือ การตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์ได้ 1 เดือนครึ่ง โดยไม่เจตนาและไม่ได้ป้องกันระมัดระวัง  กระทั่ง..จบลงด้วยการไปเอาเด็กออก 
          ซึ่งเมื่อถึงเวลานั้น  สิ่งที่เธอเห็น เป็นเพียงก้อนเลือดกลม ๆ  เล็กกว่ากำปั้น ครึ่งงต่อครึ่ง ด้วยความเวทนาทั้งตัวหล่อนเอง และชีวิตของเด็ก  ดวงตา.. จึงนำก้อนเลือดนั้นห่อกระดาษ เพียง 1 แผ่น แล้วนำไปทิ้งถังขยะ อีกจังหวัดหนึ่ง 
          1 - 2   อาทิตย์ต่อมา   มีรุ่นพี่ที่ชอบพอกับดวงตาได้พาหล่อนไปกินข้าวในร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ค่อนข้างหรูหรา   ซึ่งในตอนนั้นไม่มีใครล่วงรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับดวงตา และ หล่อนไปทำอะไรมา..ทุกอย่างเป็นความลับขั้นสุดยอด..  เมื่อนั่งรับประทานอาหารได้ซักพักใหญ่   หล่อนต้องถึงกับแทบน้ำตาร่วง   นั่งนิ่งเป็นรูปปั้นไปชั่วขณะ   เพราะขณะที่ทุกคนกำลังนั่ง กินดื่ม เคล้าเสียงเพลงกันอยู่นั้น
           แมวดำขนาดเขื่องตัวหนึ่งมาจากไหนไม่มีใครรู้   กระโดดมายืนถมึงทึงที่โต๊ะ ... มันจ้องหน้าของดวงตาแล้วร้อง แบบเอาเป็นเอาตาย รุ่นพี่ที่นั่งกับหล่อน  เห็นเหตุการณ์โดยตลอด   ต่างก็พยายามไล่มันไป ซักพักมันก็ไปของมันดื้อ ๆ  ทุกคนในร้านงงมาก แต่ลึกๆ ในใจของดวงตานี่สิ..! หล่อนพอจะเดาได้ว่ามันคืออะไร!!??  
          
ป 3
           จะเป็นด้วยอุปทานหรือไม่ก็ไม่อาจรู้ได้ .. เพราะคืนนั้น  ดวงตาได้เก็บเอาเหตุการณ์ที่ผ่านมาของเธอเองมาฝัน
           ... แม่.. แม่จ๋า แม่ใจร้าย ..แม่ทิ้งหนู  ฮือ ๆ ๆ ๆ ... 
          เสียงเด็กผู้ชายแรกเกิด  ที่กำลังคลานต้วมเตี้ยมออกมาจากถังขยะสีเขียว!!!  สภาพของเด็กเนื้อตัวมอมแมมเกรอะกรังไปด้วยเลือด  กำลังใช้ความพยายามคลานล้มบ้างลุกบ้างมาหาหล่อน..ดวงหน้าเจิ่งนองไปด้วยน้ำตา...พร้อมเสียงสะอึกสะอื้น...แล้วเธอก็ตกใจตื่น...
          ความฝันอันประหลาดและน่ากลัว  ทำให้ดวงตานอนไม่หลับอีกเลยในคืนต่อมา  หัวใจของเธอครุ่นคิดไปต่าง ๆ นานา ... ภาพเด็กน้อยหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูในฝันยังติดตาตรึงใจอยู่ตลอดเวลา... ยิ่งเสียงที่เธอได้ฟังในฝันคืนนั้นมาหลอกหลอนในมโนจิต  ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าเวทนาเสียยิ่งนัก  ความรู้สึกผิดชอบชั้วดีเริ่มเกิดขึ้น...ความผูกพันธุ์ทางสายเลือดกับเด็กน้อยในความฝันก็ยิ่งเพิ่มทวีคูณขึ้นเป็นลำดับ  เธอถึงกับปล่อยโฮ..อย่างไม่อายใครในทุกครั้งที่คิด
          สองสามวันต่อมา... ดวงตาได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนรักของเธอ... หล่อนเล่าให้เธอฟังหน้าตาตื่นว่า .....
           ... ตา ... เมื่อคืนชั้นฝันว่ามีเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งคลานออกมาจากถังขยะสีเขียว..แล้วมาหาชั้น.. บอกชั้นว่าเขาเป็นลูกของแก...!!!??? ... 
          ดวงตาถึงกับอึ้ง  พูดอะไรไม่ออก  เหมือนมีก้อนอะไรบางอย่างมาจุกที่คอหอย  เพื่อนสาวเล่าไปเหมือนกับจะมีความเสียดายกับอะไรบางสิ่งบางอย่าง... กว่าที่ดวงตาจะทำความเข้าใจและบอกปัดปฏิเสฐไปก็เล่นเอาเหนื่อย...
          ทำไมนะ??...  ก็ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำลงไปนั้นมันเป็นความลับ!  แม้แต่เพื่อนสนิทเธอก็ยังไม่เคยปริปากบอกเลย  แล้วทุกอย่างมันตรงกันได้อย่างไร
          แต่นั้นมา...หล่อนเริ่มเข้าวัดทำบุญถวายสังฆทาน  กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลแด่ดวงวิญญาณของเด็ก  เพราะตั้งแต่วันที่เธอไปทำแท้งมา..ดวงเธอตก..ของรักของหวงที่มีค่าหาย..ตกงาน ...ใจคอไม่ดี  สารพัด
           ... เจ้าตัวเล็กของแม่...แม่ขอโทษนะ..มารับเอาส่วนกุศลที่แม่อุทิศให้นะลูกนะ...
          หล่อนอธิษฐานจิตด้วยน้ำตานองหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า.....
ป 4
          เช้าวันหนึ่ง ... หลังจากทำบุญอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลเสร็จ  ระหว่างทางดวงตาเหลือบไปเห็นหญิงชราหมอดูไพ่ยิปซี  กำลังนั่งให้บริการลูกค้าในศาลาข้างทาง  เมื่อลูกค้าคนสุดท้ายจากไป  ดวงตาจึงถูกเชิญชวนให้หยิบไพ่ใบหนึ่งขึ้นมาแล้วส่งให้แม่หมอ
           ... หนูเคยมีการสูญเสียอย่างไม่ตั้งใจครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเมื่อเร็ว ๆ นี้ ... ใช่ใหม? ...  
          ดวงตาถึงกับสะดุ้ง! ท่าทางอากัปกิริยาของเธอในขณะนั้น  คงเหมือนคนแบกโลกไว้ทั้งโลกผู้หนึ่ง  จึงเป็นเหตุให้แม่หมอทักเธอเช่นนั้น  เพราะเธอเคยได้ยินได้ฟังมาว่า  หมอดูทั้งหลายเป็นนักจิตวิทยาไปด้วยในตัว
           ... มันคืออะไรคะ? ... 
          เธอย้อนถาม ... ออกอาการแบบงง ๆ เหมือนไม่รู้ไม่ชี้และไม่ยอมจำนน
           ... หนูมีวิญญาณเด็กคอยติดตาม ... เป็นเด็กผู้ชาย ... ตายจากการทำแท้ง ... เด็กเขาบริสุทธิ์และรักหนูมาก ... 
          เธอรู้สึกเสียวแปลบ!  ขึ้นมาในใจ  ใจหวิว ๆ หน้าซีดเผือดเหมือนลมจะจับ ... เมื่อเห็นว่าหล่อนไม่ตอบโต้ใด ๆ อีก แม่หมอจึงรุกต่อไปว่า
           ... ช่วงนี้เป็นช่วงที่ชีวิตหนูลำเค็ญแสนเข็ญมาก จะหยิบจับอะไรก็ดูเหมือนจะไม่มีสิ่งใดมาคอยส่งเสริมดังแต่ก่อนเลย ... 
          แม่หมอจ้องมองดวงหน้าของดวงตาตลอด ... เธอเองก็พยักหน้ารับด้วยความอิดหนาระอาใจโดยไม่รู้ตัว
           ... ที่ชีวิตหนูเป็นอย่างนี้  ไม่ใช่เพราะเด็กเขาแค้นแล้วมาทำให้ เด็กเขาไม่รู้เรื่องด้วยดอก แต่ .. เป็นเพราะกรรมทันตาที่เราได้กระทำกับชีวิตเขาไว้ ... เป็นบาปอย่างหาที่สุดไม่ได้ ...  
          แม่หมอหยุดพูดในทันที  เพราะคิดว่าเรื่องอย่างนี้ หนัก! เกินไปที่ดวงตาจะรับได้  จึงเป็นเหตุให้ดวงตาได้ฉุกคิดขึ้นมาบ้าง ... หล่อนคิดไปว่าน่าจะเป็นความจริง  เพราะเด็กที่มาในฝันนั้นไม่มีทีท่าว่าจะมีความอาฆาตมาดร้ายแค้นเคืองใด ๆ แต่ในทางตรงกันข้าม  เด็กกลับพยายามตะเกียกตะกายเข้ามาหาอ้อมกอดของเธอ  และที่สำคัญเธอกลับมีความผูกพันธุ์กับเด็กในฝันอย่างจริงจังเหมือนใจจะขาด ... นึกเสียดายกับสิ่งที่ได้ทำลงไปในอดีต
(โปรดติดตามตอนจบ)
ป 5
          
          จวบจนกระทั่งครั้งสุดท้ายในคืนหนึ่ง ... ดวงตา  นอนหลับฝันไปว่า  เธอเดินเข้าป่าแห่งหนึ่ง  โดยมีเด็กชายคลานต้วมเตี้ยมตามไป  เขาลุกเดินบ้างเป็นบางครั้ง  แต่ก็นั่นแหละ..เด็กน้อยล้มลุกคลุกคลานด้วยความที่อยากตามเธอให้ทัน  ดวงหน้าเจิ่งนองด้วยน้ำตาที่กำลังไหลอาบแก้ม  ร้องให้คร่ำครวญสะอึกสะอื้นอย่างน่าเวทนา...
          ดวงตาไม่คิดกลัวเลยสักนิด  ความรู้สึกกลับยินดีปรีดาและเป็นสุขนัก  เธอพยายามเดินให้ช้าลงเพื่อรอคอยเมื่อรู้ว่าเด็กน้อยกำลังใกล้เข้ามา ๆ เธอก็หันหลังกลับพร้อมกับนั่งลงเพ่งมองเด็กน้อยด้วยความรัก
           ... ลูกแม่!!.. 
          เธอยื่นมือทั้งสองข้างไปข้างหน้าจนสุดแขน  พร้อมกับรอยยิ้มอันปริ่มสุขเปรี่ยมด้วยเมตตาเพื่อให้ลูกน้อยโผเข้าสู่อ้อมกอดแห่งความอบอุ่นของเธอในฐานะของแม่..!!
          เด็กน้อยทั้งดีใจทั้งร่ำให้หนักเข้าไปอีกแต่ก็รีบคลานเพื่อให้ถึงเมือแม่เร็วที่สุด  แน่ละ...ความอบอุ่นที่เคยหายไปเกือบปีกำลังจะกลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง ... ต่างฝ่ายต่างโผผวาเข้าสู่อ้อมกอดของกันและกันแต่...อนิจจา!!... เกิดอะไรขึ้น  นั่นมันอะไรกัน .. !!??
          ดวงตาคว้าลูกน้อยเข้าสู่อ้อมกอดด้วยสุดรักสุดหวง  แต่แล้วก็ต้องใจหาย ... พึ่งประจักษ์ ณ บัดเดี๋ยวนั้นเองว่า...มันมีแต่ความว่างเปล่า...แล้วร่างน้อย ๆ นั้นล่ะหายไปไหนกัน
          เธอรีบเดินย้อนกลับเพื่อตามหา  ใจเร่าร้อนดั่งเพลิงเผาไหม้  น้ำตาพร่างพรูไม่ขาดสายหันซ้ายแลขวาเหมือนคนบ้าเสียสติ  ร้องเรียกไม่ขาดปากดั่งดวงใจที่ถูกเด็ดออกจากขั้ว...
          เธอยังต้องการอะไรอีกเล่าดวงตา  ก็ในเมื่อสิ่งที่ควรมี  เกิดมี แต่เธอไม่รับกลับปฏิเสฐเสียได้..แล้วงัยล่ะ..ตอนนี้เธอจะเรียกร้องหาสวรรค์วิมานเอาอะไรอีก??  สมควรแล้วมิใช่หรือที่ทุกอย่างจำต้องเป็นเช่นนี้....คงยุติธรรมแล้วหล่ะ
          หล่อนกระเซอะกระเซิงจนกระทั่งมาพบพระธุดงค์รูปหนึ่งนั่งสงบเงียบอยู่  เธอค่อย ๆ หย่อนกายอันเหนื่อยล้านั่งลงกราบทั้งน้ำตา
           ... เจริญพร..สีกา ... 
          เสียงทักทายของพระภิกษุทำให้เธอใจชื้นเหมือนจะเรียกสติสตังค์กลับคืนมาอีกครั้ง...
           ... ระงับสติอารมณ์ก่อนนะ  เด็กเขาไม่ไปไหนดอก  เขายังวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ สีกานั่นแหละ  แม้จะขับไสไล่ส่งอย่างไรเขาก็ไม่ไป..เขาตั้งใจจะมาอยู่ด้วยเพราะบุพพกรรม  เขายังรออยู่  จงเริ่มต้นใหม่นะ ... 
          เมื่อพูดจบท่านก็เงียบไม่ยอมพูดใด ๆ อีกเลย  หล่อนจึงก้มลงกราบอีกครั้งหนึ่งด้วยความซาบซึ้งในกระแสแห่งความเมตตาที่ท่านแผ่มาให้... 
          นับแต่วันนั้นเป็นต้นมา  ดวงตาก็ไม่ได้ฝันถึงเหตุการณ์เช่นนี้อีกเลย  กลับเป็นสุขปลาบปลื้มใจเมื่อนึกถึง  อา..ร์  คงเป็นเพราะเธอได้รับรู้ความต้องการซึ่งเป็นความจริงที่เธอเองต้องยอมรับนั่นเอง
          สมชาย.. พ่อในอดีตของเด็กที่ไม่ยอมรับทั่งตัวเธอเองและลูกน้อย.. ชีวิตเขากลับตาลปัตหน้ามือเป็นหลังมือ... ฐานะที่เคยมั่งคั่ง  การงานมีหน้ามีตาในสังคมที่เคยรุ่งโรจน์  พังทลายลงสิ้น
          ซึ่งผิดกับดวงตาในขณะที่เล่าเรื่องให้เราทั้งหลายได้ฟังได้อ่านในขณะนี้  บัดนี้ ... เธอได้พบกับชีวิตใหม่..กับคู่ครองคนใหม่ .. และมีบุตรชายเล็ก ๆ คนหนึ่ง  ครอบครัวสมบูรณ์พูนสุขดีทุกอย่าง...ตั้งต้นชีวิตใหม่ขอให้พบแต่ความสุขความเจริญเถิดนะ... ดวงตา
          จบบริบูรณ์
          สิติยะ ป
          10  เมษายน  2555