มีเธอ...

แมงกุ๊ดจี่

เดือนแห่งความรักกำลังจะมาเยือน...
ในปี 5 5  ความรักคงคึกคัพิลึก   แห่ะ ๆ  ขอฮาก่อนโฮ  แร่ะกัน  คริคริ
สายลมหนาวยังคงพัดพลิ้วโปกปลิวทิวไผ่ไหวเอน
เหงาหัวใจดีจังโน๊ะ สายลมหนาวทำให้อยากปรับความคิดไปอยู่โหมด "ความรัก"   อิอิ

บรรยากาศทำให้อยากคิดทบทวนและรื้นค้นเรื่องราวต่างๆ  แต่พอมานึกทบทวนทำให้รู้สึกสับสน  "เรื่องหัวใจ"  ทำไมต้องคิดนะ  ปล่อยให้มันดำเนินไปตามเพรงไม่ได้หรือ?  บางอย่างก็ทำตามใจตัวเองไม่ได้สินะ
คิดวกไปวนมาทำให้คิดถึงคำถามที่หลานๆ  ถามเรื่องความรัก...เด็กกำลังอยู่ในวัยรุ่นวัยเรียน  กำลังว้าวุ่นกับความรัก  ที่อยู่ในวัยเรียน เขาถามว่า "ป้ากับน้าทำไม? ยังไม่แต่งงาน"   เขาคงสงสัยใครๆ ทำไม? แต่งกันแล้ว  พอตอบเขาไปว่า "ยังไม่ถึงเวลาจ๊ะ"  เขาก็มีคำถามอีกว่า "ป้าไม่เคยมีความรักหรอ?" คำถามสุขท้ายทำเอาป้าสะอึกไปนิดนึง  ส่วนคุณน้าคนสวยอมยิ้ม คุณน้าคงมีคำตอบในใจแต่คุณป้าอย่างฉันละไม่มีคำตอบที่ใช่ในความคิด จึงได้แต่ตอบหลานไปว่า  "ไว้มีเวลาป้าจะเล่าให้ฟัง" ดูเด็กๆ  ตื่นเต้นอยากรู้เรื่องราวของป้าเสียจริง  ไว้ให้เด็กๆ  มาค้างกับป้าก่อนนะเราค่อยคุยกัน...
เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมาหาเรื่องหนีออกจากค่ายฯ  เหตุเพราะมีเรื่องกวนใจหลายเรื่อง จึงขออนุญาตออกมาอยู่เงียบๆ  เพื่อให้ใจมีสมาธิคิดและตัดสินใจ เมื่ออยู่บ้านตลอดทั้งวันกลับทำให้ชีวิตเงียบเหงา  แต่ว่าไม่เศร้าเพราะยังอยู่กับความคิดกับบางเรื่องวนเวียน วกวน กลับ ไป-มาในหัว
โลกโซเซียลเนตเวิร์คคงจะทำให้ช่วงเวลาที่กำลังคิดทบทวนผ่อนคลายได้บ้าง...
พอล็อคอินเข้าสู่ระบบ  สู่โลกโซเซียลมันทำให้ฉันเจอความว่างเปล่าแต่ว้าวุ่นทำให้นึกน้อมเข้าไปสู่พุทธวจนะ นี่คือความไม่เที่ยง  ความไม่มีตัวตน  ไม่มีเรา 
สิ่งที่เห็นคือความ "ไม่มี" "เราไม่มี" "เขาไม่มี" ความรักของฉันอยู่ในโลกซึ่งไม่มี มันว่างเปล่า...ฉันฝากหัวใจไว้กับความไม่มี  ในโลกโซเซียล  และปล่อยมันไว้อย่างนั้นมาเนิ่นนานมากแล้ว  นับเวลาได้เกือบสิบปีแล้วสินะ  ที่ฉันฝากใจไว้กับคนในโลกโซเซียลเนตเวิร์ค ตลอดระยะเวลาที่ฉันฝากใจไว้กับคนในโลกโซเซียลมันกลับทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย  ว่าฉันจะไม่ถูกความรักทำร้าย เพราะรักของฉันเป็นความคิดถึง  ห่วงใย  ส่งฝากผ่านสายเคเบิล  และส่งผ่านไปกับลมฟ้าอากาศเบา-เบา  โดยที่คนในโลกโซเซียลนั้นไม่เคยได้รับมันแม้สึกกึ่งของความรู้สึกฉัน

เอ๊ะ...อาจรู้ก็ได้สักเสี้ยวของความรู้สึกเพราะบ่อยครั้งที่ฉันแอบแนบไปกับตัวอักษร และบ่อยครั้งที่แอบซ่อนไปกับท่วงทำนองของบทเพลงบางบทเพลง...ที่ซึ้งปนเศร้าและแอบเหงาในบางจังหวะของเสี้ยวอารมณ์นั้นๆ
หัวใจของฉันเล่นซ่อนแอบกับใครหลายคนบนโลกจริง...ในบางช่วงจังหวะที่ก้าวเดินของชีวิต  ฉันยังแอบอุ่นกรุ่นด้วยไอคิดถึงคนที่ซ่อนตัวในโลกโซเซียลนั้น
เขาไม่รู้หรอกว่ามันอบอุ่นและหนักแน่นเพียงไหน?  กับความรู้สึกละมุนที่เกิดขึ้นกับหัวใจของคนบนโลกจริง  บางครั้งฉันก็บอกไม่ได้ว่ารอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าที่เหมือนว่ากำลังมีความรักนั้นได้มาจากไหน?  เมื่อใครใครมีคำถาม

หลายคนบนโลกจริงพยายามจะตามหาหัวใจของฉันให้เจอ  (เหมือนเว่อร์โน๊ะ แต่จริงอ๊ะ คริคริ)    พยายามค้นแต่เขากลับไม่พบหัวใจดวงที่อ่อนไหวนี้  ว้า...ฉันเลียนแบบทศกัณฑ์เข้าให้แล้ว  ถอดใจไว้อีกที่นึง   ฉันถอดไว้ในโลกโซเซียลที่มีแต่ความแปรผันไปตามกระแส 555
หลายครั้งที่คนบนโลกจริงเพียรถามว่าทำไม "รักไม่ได้"  ทำไม? ฉันจึงรักเขาไม่ได้...ฉันได้แต่นิ่งเงียบเพราะฉันเองไม่สามารถตอบออกไปได้ว่าฉันมีคนรักแล้ว...แต่คนรักของฉันอยู่ที่ไหนเป็นใคร ฉันตอบไม่ได้  จึงได้แต่นิ่งเงียบแต่การนิ่งเงียบมันทำให้ฉันรอด  รอดจากการถูกรุกเร้าเอาคำตอบ และปลอดภัยจากความรักของเขาเหล่านั้น  ฉันไม่สามารถตอบออกไปอย่างที่ใจคิด  ฉันรู้เพียงจะไม่ตอบคำตอบที่หลอกตัวเองและเขา  ที่มันอาจจะเป็นคำตอบหรือเงื่อนไขในการทำร้ายกันภายหลัง...ฉันควรเห็นแก่เขาไม่ใช่เห็นแก่ตัว... จนในบางครั้งรู้สึกใจหายเมื่อความรู้สึกแวปขึ้นมาว่า "ฉันไม่เคยรู้จักความรักหรือ? ฉันรักใครไม่เป็นหรือ?"
ถ้าหาก...(มันเป็นเพียงการคาดเดาแต่ไม่ได้วาดหวัง) วันหนึ่ง....คนในโลกโซเซียลปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าฉันและเขาพร้อมจะมอบความรักที่รอคอยนั้นให้มาฉันคงรับมันไว้ไม่ได้   เพราะฉันไม่อาจรักคนบนโลกจริงได้ ขอให้เขาเป็นเพียงคนที่ซ่อนอยู่ในโลกโซเซียลนั้นต่อไป  เพราะฉันคงไม่ให้อภัยในสิ่งที่เขาล้อเล่นกับความรู้สึกของฉันมาอย่างยาวนาน   ความเสียใจ ความกลัว และความรู้สึกที่เสียไปมันไม่อาจย้อนคืนกลับมาได้อีก  "มีเงินเป็นหมื่นล้านก็ซื้อเมื่อวานคืนมาไม่ได้"    นี่คือเรื่องจริงมันเป็นสัจจธรรม 
เวลาที่ล่วงไปแล้วไม่มีทางจะหวนคืนกลับไปเริ่มใหม่หรือแก้ไขได้อีก...
มนุษย์มีเวลาเท่ากันในหนึ่งวัน เรามีเวลาที่สำคัญเพียงเวลาเดียวคือ "ปัจจุบัน"  
หากฉันจะปล่อยให้ปัจจุบันข้างกายของฉันมันว่างเปล่า  แต่ไม่ได้ว่างไว้รอใครในอนาคต  เพียงแต่เขาคนนั้นไม่มีตัวตนนั้นเอง  เพราะเขาเคียงข้างฉันในทุกเวลา   แต่ไม่มีใครล่วงรู้ได้ว่าเขาคือใคร  แม้แต่ตัวฉันเอง ใจของฉันเอง  สิ่งที่รู้คือ  ฉันรู้สึกไปเอง  หรือฉันอาจสับสนที่คอยหลอกตัวเองมาอย่างยาวนานพอๆ  กับเขาคนนั้นในโลกโซเซียล  ฉันไม่อยากให้เขาปรากฏตัวในโลกจริง ขอให้ฉันได้อบอุ่นใจอยู่อย่างนี้ต่อไป...เมื่อใดฉันหันหลังให้โลกโซเซียลเขาก็จะเลือนหายไปพร้อมๆ ความรู้สึกนั้น   และเมื่อวันนั้นมาถึง...หัวใจของฉันคงพร้อมจะตั้งสัจจะอธิษฐาน กับความหวังสูงสุด  มันจะเป็นคำตอบทั้งหมดของชีวิต  ที่จะเติมเต็มกำลังใจในการตั้งสัจจะบารมีให้เต็ม...  

ฉันควรขอบคุณเขา  ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา เขาช่วยให้ฉันสละคนในโลกจริงได้อย่างง่ายดายเพราะในหัวใจฉันรู้สึกเหมือนมีเขาอยู่เหมือนรอคอยเขาอยู่ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่มีตัวตน...แม้ว่าการรอของฉันนั้นจะรอทั้งที่ไม่รู้ว่ารอคอยใคร  เหมือนหัวใจรู้ว่าต้องรอ  การรอเขามันทำให้ฉันหนักแน่นในการเติมกำลังใจได้เต็มเพราะแรงกำลังของกิเลิสที่เรียกว่าความอยาก  ที่มาจากความรักมันแผ่วแรงกำลัง  ทำให้ฉันไม่ต้องทำร้ายใครใครที่ผ่านเข้ามาแล้วผ่านไป  และฉันไม่ได้ทำร้ายตัวเอง

แต่ก็ยังมีคนหนึ่งที่เขาพร้อมจะรอและเข้ามาเปลี่ยนแปลงเพื่อจะหาใจดวงอ่อนไหวนั้นให้เจอในโลกจริง  อีกไม่นานวันที่ฉันจะหันหลังให้คนในโลกโซเซียลอาจใกล้เขามาเต็มทีแล้ว  ฉันอาจต้องหันหลังแล้วยอมรับความจริงตรงหน้าและมองหน้าผู้ชายหน้าตี๋คนนี้ให้ชัด   ถ้าเขารักคนอื่น หากคนอื่นคนนั้นคือฉัน  ฉันก็ควรหันหลังให้โลกโซเซียลนี่ซะ  แล้วมาจ้องมองแววตาเขาให้ชัดและลงลึก  เพราะแววตานั้นอาจเชื่อมให้เขาเข้าใกล้ใจที่ฉันซ่อนเอาไว้ก็เป็นได้
มีเธอ....
โลกเดียวดายปลายทางดูว่างเงียบ
ดำเนินเรียบพร้อมก้าวแม้นร้าวไหว
ปลอบปลุกตนแกร่งกล้ามุ่งหน้าไป
ศักดิ์เกรียงไกร...ศรัทธานำพาเดิน...
วันเหนื่อยล้าหวาดหวั่นยากบั่นถึง
มีเพียงหนึ่งเวียนลอบปลอบเผชิญ
"คอยเคียงข้าง"ขับขานอยู่นานเนิ่น
ยามขัดเขิน...อยู่เคียงแต่เพียงเงา...
โปรดยังเป็นเช่นนั้น  *อย่าผันแปร*
เปรียบรักแท้คอยหวงแนบทรวงเหงา
ยามเหน็บหนาว*หนึ่งนั้น*มาบรรเทา
เมื่อใดเศร้า...เคียงอยู่เพียง *ผู้เดียว*
แนบ*ปรอยคำ*ประทับประดับทรวง
เพรงกาลล่วงผ่านวัน*รัก*ขันเกลียว
อยู่เคียงฝัน เคียงเงา  ใช่เปล่าเปลี่ยว
คอยคล้องเกี่ยว...ทุกครายามล้าใจ...
เพราะ*มีเธอ" แบ่งปัน ความฝันสวย
*มีเธอ* ช่วย  ประคอง ครรลองใส
คือความหมาย *มีเธอ* เสมอไป
นานเท่าใด  หัวใจนี้   คือ*มีเธอ*    จบไงอ่ะ
ปอลิงลอ:-  อยากเขียนเกี่ยวกับรักบ้าง  ไรบ้าง
                จะ วาเลนไทน์แล้วน๊าาาา  ขอให้หัวใจเต็มเปี่ยมไปด้วยรัก  ทั้งจากคนอื่นและตัวเองมอบให้กันและกันนะคะ