ดินสอ...ที่ผ่านมาเธอมักจะบอกเล่าเรื่องราวต่างๆมากมายให้ฉันฟัง โดยที่ฉันไม่เคยปริปากพูดอะไรเลย แต่คราวนี้คงถึงเวลาที่ฉันจะเอ่ยถึงเธอสักทีนะ เรื่องราวต่างๆที่อยู่ในใจที่เธอถ่ายทอดออกมาวันแล้ววันเล่า แต่ละครั้งที่เธอยอมเปิดใจก็ยิ่งเหมือนเป็นการย้ำเตือนไปอีกว่าเวลาของเธอสั้นลงเรื่อยๆ แต่เธอก็ไม่เคยกลัวกับการใช้ชีวิตและเริ่มเก็บเกี่ยวความคิดเพื่อเพิ่มผลผลิตเป็นตัวอักษรอย่างไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย
หลายครั้งฉันไม่ค่อยเข้าใจนักที่เธอเพียรจรดจารความรู้สึกต่างๆออกมาแล้วสุดท้ายก็ใช้ยางลบ ลบแล้วลบอีกอยู่นั่นแหละ
ดินสอเธอรู้มั๊ย...ยางลบแอบมาบ่นกับฉันว่า"ไม่ใช่แค่ชีวิตเธอชีวิตเดียวนะที่ถูกใช้ไปอย่างไม่คำนึงถึงสิ่งที่เหลืออยู่" ฉันอยากจะบอกเธอว่า ยางลบก็มีความคิด รักเวลา และรักชีวิตของเขาเช่นเดียวกับกระดาษอย่างฉัน ถึงแม้ว่าวันหนึ่งพวกเราทั้งหมดอาจเสื่อมสลายไปจากโลกนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่อย่างน้อยขอให้พวกเราจากไปอย่างมีคุณค่าและมีความหมายต่อโลกใบนี้ได้ไหมล่ะดินสอ...
มันอาจเป็นเพียงความฝันลมๆแล้งๆของฉัน กระดาษที่ว่างเปล่าใบหนึ่ง ถ้าเธอไม่คิดถึงและไม่อยากบันทึกเรื่องราวใดๆ แต่ฉันซึ่งอยู่เคียงข้างเธอมาตลอดก็มีสิทธิ์ท้วงติงด้วยความเป็นห่วงและปรารถนาดีต่อเธอได้ใช่มั๊ย อย่างน้อยขอให้เธอมองเห็นคุณค่าของสิ่งที่เขียน ไม่ใช่แค่ระบายอารมณ์ หากแต่ได้โปรดให้เกียรติกับทุกตัวอักษร และอย่ามองข้ามสิ่งเล็กๆเหล่านั้นเหมือนกับว่าพวกเขาไม่มีความหมายใดใดต่อเธอเลย วันหนึ่งเมื่อพวกเราได้เดินทางมาถึงจุดสุดท้ายของชีวิต แม้จะไม่หลงเหลือลมหายใจ แต่ตัวอักษรของเธอ ของฉัน และของเรา ก็จะยังเคลื่อนไหวยู่เสมอ ถ้าพวกเรามีคุณค่าและมีความหมายพอที่จะให้คนอ่านได้จดจำ
เมื่อนานมาแล้วฉันได้มีโอกาสแวะเวียนไปชมโลกแห่งอักษรของคนคนหนึ่งโดยบังเอิญ และยังประทับใจกับสิ่งที่เขาเขียนจนถึงทุกวันนี้เกี่ยวกับตัวอักษร เขาเขียนไว้ว่า อักษรมีชีวิต มันมีลมหายใจ มันสัมผัสได้ มันรับรู้ได้ สดับยินได้ถึงเสียงเต้นของหัวใจภายใน มันเริงรื่นได้ มันแข็งแรงได้ อ่อนแอได้ ขึ้นอยู่กับว่าเราได้ดูแลมันอย่างไร เมื่อมันมาอยู่รวมกัน ในวรรคเดียวกันหน้าเดียวกัน มันคือชีวิตที่หลากหลาย และต้องคอยดูแลเห็นอกเห็นใจ ให้ช่องว่างกับมันอย่างพอเหมาะพอควร ไม่ชิดมากไปจนรู้สึกถึงความอึดอัด ไม่เคาะเว้นช่องว่างมันจนห่างเกินไปจนรู้สึกถึงการขาดหายตายจาก ชีวิตข้าพเจ้าคงสั้นลงไป ทุกวินาที ทุกนาที ทุกชั่วโมง คงมีแต่เพียงอักษรที่ทิ้งเอาไว้เท่านั้นที่ยังคงมีอายุมากขึ้น มากขึ้น ขอบคุณสำหรับทุกตัวอักษร ที่หมุนเวียนเข้ามาพบเจอและจากลา ชีวิตมีคุณค่า ตัวอักษรก็เช่นเดียวกัน ใช้มันอย่างมีประโยชน์และสร้างสรรค์ เพราะเมื่อเราล้มหายตายจาก สิ่งที่คงเหลือไว้คือ ตัวหนังสือดีๆจำนวนหนึ่ง ด้วยมิตรภาพเช่นเคย http://swordbelt.wordpress.com
"ขอบคุณเจ้าของทุกตัวอักษรที่ช่วยเปิดโลกแห่งอักษรของคุณมาสู่โลกแห่งการอ่านของฉัน"
บทเพลงก็เป็นตัวอักษรหากแต่ใช้เสียงสื่อสารไปถึงหัวใจคนฟัง แล้ววันหนึ่งฉันก็ได้ฟังเพลง "ไม่มีทางรู้เลย" ของ ลานนา คัมมินส์ โดยบังเอิญ(อีกแระ) มีไม่กี่เพลงที่เราจะอยากวนฟังซ้ำๆไม่รู้เบื่อ.....ถ้าคุณยังไม่เคยฟัง....คุณจะไม่มีทางรู้เลย...จริงมั๊ยคะ http://www.youtube.com/watch?v=MOXZf-5ggfo หากตอนกลางคืนลบเลือนไม่มีแสงจันทร์ และตอนกลางวันนั้นดวงตะวันหายไป โค้งขอบฟ้าเบื้องบน จะมัวมืดมนเพียงใด หรือจะยังสดใสเหมือนเคย ปล่อยมือให้ใบไม้ปลิวไปตามสายลม ให้ลมนําพาพัดลอยไปไกลแสนไกล แล้วใบไม้ใบเดิม จะลอยร่วงลงตรงไหน ฉันคงไม่มีทางได้รู้เลย หากเราไม่มีวันนั้น ไม่เจอกันไม่เคยรู้จัก ฉันจะรักใครได้อย่างเธอไหม หากเธอยังอยู่กับฉัน ไม่อำลาไปไกลแสนไกล จะเป็นอย่างไรต่อไปไม่รู้ หากพอมีทางหมุนวันเวลาย้อนกลับ แหละพยายามให้เราได้ลองเริ่มใหม่ แม้หากอ้อนวอนเธอ จะยังเสียเธอไปไหม ฉันคงไม่มีทางได้รู้เลย (ฉันคงไม่มีวันจะรู้เลย) ........................................
โคลอน 9 ธ.ค. 2554 13:08 น. - ID 12051 
6197
12
0
9 ธันวาคม 2554 13:16 น. - comment id 127735
ช่วงนี้เจอกันบ่อยค่ะกับดินสอและกระดาษ
9 ธันวาคม 2554 13:17 น. - comment id 127736
ยางลบอยากบอกดินสอว่า อย่าเขียนผิดบ่อยมากนะ เพราะยางลบเริ่มขาดตลาด ไม้ก็เริ่มขาดแคลน อีกหน่อยหากคนไม่ใช้เรา เราจะไม่ได้เจอกัน ด้วยรักนะ...จุ๊บๆๆ
9 ธันวาคม 2554 13:30 น. - comment id 127738
มั่วๆแระแกร เหงพิมพ์ในคอมชัดๆ ต้องจากคีย์บอดถึงมอนิเตอร์ อิอิ
9 ธันวาคม 2554 13:44 น. - comment id 127739
^ ^ ^ & backspace ด้วยง่ะโหน่ยๆๆ...เล่นซะดีมะ...
9 ธันวาคม 2554 14:37 น. - comment id 127740
กานต์ สิ่งที่ชอบมากที่สุดเมื่อเวลาคิดถึงดินสอกับกระดาษก็คือ สองสิ่งนี้ดูธรรมชาติมากอ่ะ...ว่ามั๊ยกานต์ ไร้สิ่งปรุงแต่งใดๆ แม้ผิดพลาดไป ถึงเราจะใช้ยางลบช่วยลบ แต่ร่องรอยก็ยังคงมองเห็น และย้ำเตือนให้เราจดจำตำแหน่งที่ผิดพลาดนั้นได้ไม่รู้เลือน......................... แบมฯ ดินสอ ฝากบอก ยางลบสั้นๆว่า "เป็นแควนคนจนต้องทนหน่อยน้อง"
................... ยกป
ตรูแค่ยืมคีย์บอร์ดกับมอนิเตอร์เป็นตัวแสดงผลผลิตที่ได้จาก ดินสอ กับ กระดาษเฟร้ย (ไปน้ำขุ่นๆ...ฮา
.............. จวว ขอบคุณนะเฌอฯ จดหมายฉบับนี้ชอบอ่ะ เป็นครั้งแรกที่แกรตั้งใจทำให้ตรูฟร่ะ ฮา....ขอบคุณจริงๆ แม้แกรจะยังหาทางลงไม่เจอเลยจบสั้นๆแต่ตรูก็สัมผัสได้ถึง อารมณ์ ความรู้สึกที่แกรส่งมา
ตรูชอบความคิดแกรมากเลย เมื่อเรามีปากกาเราก็ลืมดินสอ เมื่อเรามีลิควิดเราก็ลืมยางลบ (ที่เคยยืมคนอื่นใช้
) เมื่อมีคอม ก็ลืม กระดาษ มันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ ตรูกลัวจริงๆ กลัวไปรษณีย์จะถูกยุบเหมือน โทรเลข เพราะคนหันไปส่งบริษัทส่งของ เพราะการไปไปรษณีย์เริ่มเป็นกิจกรรมที่น้อยลงไปทุกที จดหมาย ลายมือ กระดาษ ดินสอ คือสิ่งที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์ไว้ก่อนการเขียนจะหายไปจากโลกใบนี้ แล้วถูกแทนที่ด้วยแท่นคีย์บอร์ด จอสี่เหลี่ยมที่ตั้งอยู่ตรงหน้าเรา ว่ามั๊ยแกร... ถึงแม้ตัวหนังสือตรู ไก่เห็นยังเอาเท้าเขี่ย
ขอบคุณอีกครั้งนะเฌอ
9 ธันวาคม 2554 13:58 น. - comment id 127741
9 ธันวาคม 2554 15:01 น. - comment id 127744
ได้อ่านแระ...เก่งนะเด็กแคระ จุฟๆ....
อ่ะจึ๊ยๆ...
9 ธันวาคม 2554 15:30 น. - comment id 127745
กรต คุงกี ตอนเป็นเด็กพวกเราใช้จินตนาการเปลืองมาก เขียนไปนิดเดียวยังเหลือพื้นที่ว่างอีกตั้งเยอะ ก็เว้นไว้ เผลอๆขยำกระดาษทิ้งอีก บ่อยครั้งเหลาดินสอเล่นเพราะอยากเห็นเปลือกดินสอ แล้วเอามาวนๆให้เป็นรูปดอกไม้วางไว้บนกระดาษ สนุกซะงั้น โตมารู้สึกว่า...สงสาร ดินสอ กระดาษ ยางลบ จัง พวกเขาต้องทำงานหนักแถมยังถูกละเลยจากเจ้าของอีก คิดมาถึงตอนนี้ กว่าจะเขียนอะไรสักตัวลงกระดาษ จะคิดให้ดีก่อนเสมอ เพราะเราคงไม่อยากให้กระดาษสีขาวมีรอย หรือ ต้องใช้งานยางลบเพราะความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆของเราอีก เดี๋ยวนี้ถ้าฝนเขียนออะไรผิด...ฝนจะไม่ลบ แต่จะเขียนกำกับไว้ในวงเล็บว่า ความจริงแล้วคำที่ถูก คืออะไร เท่านี้ก็ต่ออายุให้ยางลบได้แล้ว จริงมั๊ยคะ ถึงจะใช้ปากกาก็เถอะ เวลาเขียนผิด ถ้าเป้นการเขียนจดหมายก็จะเล่นมุกไปเลย กับความผิดพลาดที่เราเองก่อขึ้น ไม่ได้ใช้ลิควิดช่วยเลย ไอ่ลิงเป้นพยานได้ในเรื่องนี้....ฮา ในจดหมายบ่อยมากที่ฝนเขียนผิด บางทีก็เขียนแต่อ่านไม่ออก บางตัวก็ขายาวเกินไป บางตัวก็ขาสั้นเกินไป สระไอ สระอุ สระอู แบบนี้ บ่อยครั้งต้องกำกับในตอนท้ายประโยคแทน เพราะคิดว่าไม่ได้เป็นทางการ ไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบทุกอย่างก็ได้ บางครั้งความผิดพลาดอย่างไม่ตั้งใจเล็กๆน้อยๆ หากเรายอมรับมันกับสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะได้อีกแน่ะปล.สาระล้วนๆวันนี้
9 ธันวาคม 2554 15:39 น. - comment id 127746
ปล.เปลี่ยนสีให้แล้วนะ คงอ่านง่ายขึ้น บ่นอยู่คนเดียวนี่อ่ะนะ...บ่งบอกวัยชะมัด
9 ธันวาคม 2554 15:49 น. - comment id 127748
1
9 ธันวาคม 2554 15:55 น. - comment id 127750
ไม่ค่อยสนิทกับดินสอ-ยางลบ สักเท่าไหร่ รู้จักกันเพียงผิวเผิน สมัยเด็กเหมือนจะคุ้นเคยนะ แต่พอโตขึ้นก็ห่างๆกันตามวัยแต่ กระดาษนี่สิสนิทกันมากๆ แทบจะอยู่กินกันเลย เห็นหน้ากันทุกวัน มีหยิก จิก ขบ กัด กันบ้างตามประสา ลิ้นกับฟัน แต่รักกันนะค่ะ เหนียวแน่นซี้ปึ๊ก บางครั้งพลั้งเผลอ ขย้ำ ขยุ้ม กระดาษบ้างด้วยอารมณ์
แต่กระดาษก็เอาคืนนะค่ะ พอพี่พิมเผลอจับโดย ไม่ระมัดระวัง บาดมือแสบแปล๊บเลือดไหลซิบๆ ดูมังเอาคืนสิน้องฝน เหมือนไม่รักกัน
อาการระยะฟักตัวเฝ้าระวังของพี่พิม เริ่มแสดงผลแระ
9 ธันวาคม 2554 16:05 น. - comment id 127751
จวว เฟร้ยเฮ้ย...ตรูลืมกกไข่แน่จริงเปิดเล้า เอ๊ย เปิดบ้านดิ
9 ธันวาคม 2554 16:34 น. - comment id 127752
ประทับใจจริงๆจึงบอกว่า.. "ไมตรีจิตมิตรอักษร" สุขอย่าได้สร่าง
9 ธันวาคม 2554 18:26 น. - comment id 127754
คพท ขอบคุณมากเลยค่ะ เจ้าของวลีเด็ด "ไมตรีจิตมิตรอักษร" "สุขอย่าได้สร่าง"
9 ธันวาคม 2554 20:39 น. - comment id 127759
คุงฝน ชอบอะ เขียนแนวแบบนี้ เพราะเป็นมุมมองในสิ่งที่ใกล้ตัว แลเห็นความสำคัญในสิ่งต่างๆๆ ตาคำชอบอะ
9 ธันวาคม 2554 22:13 น. - comment id 127762
7 เฮีย อะแฮ่ม ๆ
10 ธันวาคม 2554 09:49 น. - comment id 127770
ตั๊บแกร
10 ธันวาคม 2554 13:57 น. - comment id 127782
........... ทุกวันนี้ก็ยังเป็นเพื่อนสนิทกับดินสอและยางลบจ้ะคุณฝน คือมันทำให้สะอาดง่าย ยกเว้นนี๊ดนึง คือว่าดินสอต้องแหลมนะจ๊ะ ส่วนกระดาษนั้นคงเป็นเพื่อรักกันตลอดชีวิต .............
10 ธันวาคม 2554 15:39 น. - comment id 127787
17....... เรื่องของแกรเฟร้ยยยยย...เกี่ยวก๊าตรูที่ไหน
10 ธันวาคม 2554 15:40 น. - comment id 127788
20 งกฟร่ะตรูนี่
10 ธันวาคม 2554 15:41 น. - comment id 127789
วันนี้งดตอบเม้นท์ชั่วคราวคร๊า ใครใคร่ทำอะไรทำ..เล่นอะไร เล่น...
10 ธันวาคม 2554 17:36 น. - comment id 127808
10 ธันวาคม 2554 17:47 น. - comment id 127813
ตาคำ ขอบคุณค่า........... ไอ่โค๒๐ หนอยแน่ เล่นซะตรู ติ๊งต๊องปังยาอ่อนเลยนาเฟร้ยไอ่นี่
............. ไอ่โคฯ ๒๑ ชะหนอยแน่...ยัง....มังยังไม่รู้ตัวอีก
10 ธันวาคม 2554 17:50 น. - comment id 127815
แหมะ มังช่างกล้า..ต่อหน้าต่อตัวเลยนาเฟร้ย เอาเตอะ..ตรูมีเวลาให้แกร แกรก็ใช้ให้คุ้ม แค่นี้ตรูบ่ยั่น...จิ๊บๆเฟร้ยยย
10 ธันวาคม 2554 17:53 น. - comment id 127816
ลิงเอ๊ยยยย.... แกรจะไปป่าวววว...ตรูสองตัวจะไปดินเนอร์ กันแล้วนาเฟร้ยยย...ห้ามอิจฉาตรูเด็ดขาด เข้าใจ๋ ตรูสั่ง
10 ธันวาคม 2554 18:57 น. - comment id 127820
25 ใครถามง่ะ
10 ธันวาคม 2554 20:31 น. - comment id 127826
เฮ้อ............... อิ่ม
11 ธันวาคม 2554 07:28 น. - comment id 127834
27 อิ่มไร แบ่งมาดิ๊ ฮอทพอท
11 ธันวาคม 2554 08:39 น. - comment id 127835
11 ธันวาคม 2554 08:42 น. - comment id 127836
30
11 ธันวาคม 2554 11:13 น. - comment id 127838
ลสร ไม่ทันแระลิงเอ๊ย...
12 ธันวาคม 2554 14:47 น. - comment id 127857
เค้ายังใช้กระดาษ ดินสอ และยางลบ ตลอดอ่ะ ยังสนิทคุ้นเคย แต่เลื่อนความพิเศษมากขึ้น... แม้ว่าจะมีคีย์บอร์ดให้พิมพ์ พิมพ์ผิดแล้วลบ.. แต่ก็ยังไม่ลืมในแต่ละวันที่จะได้ใช้ กระดาษ ดินสอ และยางลบ.... ^___^
13 ธันวาคม 2554 20:49 น. - comment id 127893
อ่ะแฮ่ม....ซ้อมมือ...ๆๆๆ ปูพรม...แบบ...นาปาล์ม...มี่ จ่าดา จ่าดำ จ่าดำ จ่าด้า จ่าดี้ ช่ายป่าว..
13 ธันวาคม 2554 20:49 น. - comment id 127894
อ่ะแฮ่ม....ซ้อมมือ...ๆๆๆ ปูพรม...แบบ...นาปาล์ม...มี่ จ่าดา จ่าดำ จ่าดำ จ่าด้า จ่าดี้ ช่ายป่าว..
13 ธันวาคม 2554 20:49 น. - comment id 127895
อ่ะแฮ่ม....ซ้อมมือ...ๆๆๆ ปูพรม...แบบ...นาปาล์ม...มี่ จ่าดา จ่าดำ จ่าดำ จ่าด้า จ่าดี้ ช่ายป่าว..
13 ธันวาคม 2554 20:49 น. - comment id 127896
อ่ะแฮ่ม....ซ้อมมือ...ๆๆๆ ปูพรม...แบบ...นาปาล์ม...มี่ จ่าดา จ่าดำ จ่าดำ จ่าด้า จ่าดี้ ช่ายป่าว..
13 ธันวาคม 2554 20:49 น. - comment id 127897
อ่ะแฮ่ม....ซ้อมมือ...ๆๆๆ ปูพรม...แบบ...นาปาล์ม...มี่ จ่าดา จ่าดำ จ่าดำ จ่าด้า จ่าดี้ ช่ายป่าว..
13 ธันวาคม 2554 20:49 น. - comment id 127898
อ่ะแฮ่ม....ซ้อมมือ...ๆๆๆ ปูพรม...แบบ...นาปาล์ม...มี่ จ่าดา จ่าดำ จ่าดำ จ่าด้า จ่าดี้ ช่ายป่าว..
13 ธันวาคม 2554 20:49 น. - comment id 127899
อ่ะแฮ่ม....ซ้อมมือ...ๆๆๆ ปูพรม...แบบ...นาปาล์ม...มี่ จ่าดา จ่าดำ จ่าดำ จ่าด้า จ่าดี้ ช่ายป่าว..
13 ธันวาคม 2554 20:49 น. - comment id 127900
อ่ะแฮ่ม....ซ้อมมือ...ๆๆๆ ปูพรม...แบบ...นาปาล์ม...มี่ จ่าดา จ่าดำ จ่าดำ จ่าด้า จ่าดี้ ช่ายป่าว..
13 ธันวาคม 2554 20:49 น. - comment id 127901
อ่ะแฮ่ม....ซ้อมมือ...ๆๆๆ ปูพรม...แบบ...นาปาล์ม...มี่ จ่าดา จ่าดำ จ่าดำ จ่าด้า จ่าดี้ ช่ายป่าว..
14 ธันวาคม 2554 13:13 น. - comment id 127910
คิดถึง ตัวหนังสือยังสวยงามเหมือนเดิมนะ
14 ธันวาคม 2554 20:33 น. - comment id 127916
แมงกุ๊ดจี่ กระดาษ ดินสอ ยางลบ เปรียบไปก็เหมือนสามทหารเสือของนักคิดขีดเขียนอย่างเราๆเลยเนาะ...มะกรูดโห้.....เล่นงี้เลยนา...
......................... cool-hearted ว้าว...คูล อาร์ท ดีใจจังได้เจอเพื่อนเก่า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ