นิทานในความทรงจำเรื่องนี้ เกิดจากจินตนาการ... จะโลดแล่น ลึกซึ้ง ตราติดใจเพียงใด ก็อยู่ที่ว่า... "ผู้อ่าน" เชื่อหมดใจ ว่า... "ผู้เขียน" ได้ "ตาย" ลงแล้ว เท่านั้น อยากให้เส้นทางนี้... ที่เราเดินมา ได้พบ ได้เจอ และได้... รู้จัก ขอให้ เส้นทางนี้ เป็นเพียงการ... ผ่านพบ ไม่ผูกพัน... บุตรธิดาแห่งดวงดาว... จะอยู่ในความทรงจำเสมอ จะไม่มี "อะไร" มาแทนที่ ทดแทน หรือแม้เทียบเคียง แม้สิ่งนั้น... ไม่มีอยู่ แต่สิ่งนี้... กลับยังคง เจ้าของ "แน่ใจ" เสมอ... แม้คนรับ ไม่เคยเชื่อ แต่นั่นคงไม่สำคัญ อีกต่อไป... ในเมื่อ ตระหนักแล้วว่า... คำถาม สำคัญ กว่าคำตอบ การให้ สำคัญ กว่าการรับ และการรัก สำคัญกว่า การถูกรัก... ต่อให้ซื้อ/ ให้มี "เล่มใหม่" สักกี่เล่ม ก็ไม่อาจทดแทน สิ่งนั้นได้... ในเมื่อจิตวิญญาณ ตราไว้ อยู่ในนั้น สิ่งนั้น จึงเป็น... สิ่งเดียวในโลก บางคน... ไม่เข้าใจ เพราะไม่เคย รู้สึก หลายคน... รู้สึก แต่ไม่เคย เข้าใจ บางคน... ตระหนัก แต่ไม่เคย ยอมรับ หลายคน... ยอมรับ แต่ไม่เคย ตระหนัก สรรพสิ่ง แปรเปลี่ยน ไร้จุดเริ่ม มองไม่เห็นแม้จุดสิ้นสุด ยึดไม่ได้ จะถือ ก็มักลื่น... หลุดมือ ดูเหมือน... โลกนี้ไม่มีอะไรเป็นของเราจริงๆ สิ่งนี้ใช่ไหม จึงควรเป็นต้นเหตุแห่งคำว่า... ผ่านพบ ไม่ผูกพัน? หากเชื่อว่ากระแสทุกอย่างเป็นวงกลม ไร้จุดเริ่ม ไร้สิ้นสุด วันนี้... จะ "ปล่อยทุกสิ่ง" ให้หมุนวนไปตามกระแสที่มันควรเป็น เพื่อ... วันหน้า เมื่อ เวลาที่เหมาะ โอกาสที่ใช่ เดินทางมาบรรจบ และ เรา... ยังคงอยู่ เพียงเพื่อ... พบเจอ... ******* (แรงบันดาลใจ... จาก หนังสือ อ.เสกสรรค์)
Derrida 18 พ.ย. 2554 01:06 น. - ID 12021 
2756
0
0
18 พฤศจิกายน 2554 11:35 น. - comment id 127448
ถูกก....
18 พฤศจิกายน 2554 23:37 น. - comment id 127469
ขอบคุณค่ะ คุณกรต
23 ธันวาคม 2555 07:12 น. - comment id 131413
วันนี้... จะ "ปล่อยทุกสิ่ง" ให้หมุนวนไปตามกระแสที่มันควรเป็น เพื่อ... วันหน้า เมื่อ เวลาที่เหมาะ โอกาสที่ใช่ เดินทางมาบรรจบ และ เรา... ยังคงอยู่ เพียงเพื่อ... พบเจอ... *************** หากวันนี้ เมื่อพบ ความทรงจำที่ "เหลือกลับมา" คือคำว่า "เอาคืนไปเถอะ พี่รับไว้ไม่ได้ เก็บไว้ก็ไม่ได้ ... ถ้าอยากทิ้งก็เอาไปทิ้งเอง แต่พี่เก็บมันไว้ไม่ได้ อะไรที่เคยพูดไว้ ถือว่าพี่กลับคำแล้วกัน" ... วันนั้น หัวใจสลาย ได้แต่นึกขอให้บุญกรรมที่ทำมา จบแต่เพียงชาตินี้ จะไม่ขอโกรธหรือผูกพันใดๆอีก ทั้งในชาตินี้และต่อๆไป... แล้ว ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไร?
4 กุมภาพันธ์ 2556 15:47 น. - comment id 131578
ถ้าใครสักคนควรจะโกรธ...ลองถามตัวเองมั้ยว่าจริงๆ แล้ว มันควรจะเป็นเป็นคุณ A. รึเปล่า ทบทวนตัวเองเพื่อทำสิ่งที่ดีขึ้น คิดถึงครอบครัวคุณดีกว่าผู้ชายที่เค้าเป็นครอบครัวของคนอื่น...มั้ย
5 กุมภาพันธ์ 2556 12:14 น. - comment id 131585
คุณA. ..ขอให้บุญกรรมที่ทำมา จบแต่เพียงชาตินี้ จะไม่ขอโกรธหรือผูกพันใดๆอีก ทั้งในชาตินี้และต่อๆไป... คุณพูดราวกับคุณ "ถูกกระทำ"... แปลกนะ..ถ้าคนอย่างคุณเชื่อเรื่องบุญกรรม แต่ทำไมถึงได้พยายามก่อ... ถ้าเป็นฉัน.. ฉันจะลองลองทบทวน พิจารณาความคิดและการกระทำของตัวเอง คำนึงถึงความรู้สึกของผู้อื่น ว่าเราล่ะ คิดหรือทำอะไรที่ไม่ถูกต้อง ไม่สมควร บ้างรึเปล่า..ถ้ามันไม่ดี ไม่ถูก ไม่ควร ก็ยอมรับและพยายามปรับปรุงแก้ไข ไม่ใช่พยายามทำผิด ให้เป็นถูก หรือเอาบุญกรรมมาอ้าง ทั้งที่พฤติกรรมที่แสดงออกตั้งแต่ต้น คุณแน่ใจหรือว่าคุณเชื่อในบุญกรรม แน่นอน คนที่เชื่อเรื่องนี้ก็คงเชื่อใน "กฎแห่งกรรมด้วย" คุณยึดติดอยู่แต่ความพึงพอใจของตัวเองเป็นที่ตั้ง ตีความแบบเอาดีเข้าตัว พออะไรที่ไม่เป็นดั่งใจคุณ แปลว่าคนอื่นเค้าไม่ดีงั้นหรือ? โลกใบนี้ไม่ได้มีที่ยืนของคุณคนเดียว เข้าใจเพื่อนร่วมโลกคนอื่นบ้าง กับบางคน ถ้าเค้าเลือกได้ การ "ไม่ได้" พบเจอกับคุณ หรือ ขออย่าได้เจอะเจอกันอีกเลย อาจเป็นสิ่งที่เค้าปรารถนาอยู่ก็ได้...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ