แสงเรื่อเรืองที่ขอบฟ้า งามชวนพิศวง เหมือนชวนให้คาดเดา การแสดงของธรรมชาติ ในฉากต่อไป ฉันชอบเฝ้าคอยดูว่า ดวงตะวัน จะโผล่ขอบขึ้นมาตรงส่วนไหนของทิวเขา แสงเรื่อๆค่อยๆสว่างเข้มขึ้น ไม่ช้าก็เห็นขอบตะวันส้มแดง ค่อยๆเรืองแย้มโผล่ให้เห็นข้างเนินเขาที่เยื้องห่างขอบชายทะเลไปไกล ตั้งแต่จำความได้ ทุกๆเช้า พ่อจะพาพวกเรา วิ่งเดินออกกำลังเลียบถนนชายทะเลหน้าบ้าน ไปที่หาดดงตาลซึ่งอยู่ไกลออกไปสองสามร้อยเมตร ไปดูตะวันขึ้น พอถึงชายหาด เราจะเดินย่ำทรายไป ฉันชอบเดินเล่นคลื่น เหยียบทรายปนน้ำไปตลอดทาง ต้นมะพร้าวที่ทอดเอนเล่นน้ำทะเล เป็นเหมือนสัญลักษณ์ เหมือนเป็นจุดนัดหมาย ทุกยามเช้า เป็นความสุขที่เหมือนอยู่ใน นิรันดร์กาล มารู้ตัวก็ต่อเมื่อสุดทิวดงตาล พร้อมตะวันที่ร้อนแรงขึ้น ได้เวลากลับบ้าน ตะวันยามเย็น ก็งามไปอีกแบบ เพราะไปตกที่แนวเขาอีกฟากของชายหาด บางวันตอนบ่ายแก่ๆ เราจะพากันไปเล่นน้ำทะเลที่หาดดงตาล เล่นน้ำทะเลจนตะวันตกหมดแสงแดดจึงกลับไปอาบน้ำกร่อยที่บ่อในบ้าน แม้เพียงข้ามถนนหน้าบ้านไป ก็คือชายทะเล แต่ชายทะเลที่อยู่ในชุมชน มีบ้านเรือนตลอดชายหาด สะพานไม้ที่ไม่ค่อยจะแข็งแรงนัก เป็นที่เทียบเรือประมงเล็กๆ ชายหาดแม้จะไม่ค่อยสะอาดนัก แต่ก็พอจะเล่นน้ำทะเลได้บ้างตามประสาเด็กๆ เมื่อเติบโตจนไปไหนมาไหนได้โดยลำพังแล้ว ฉันชอบลงชายหาดตอนน้ำลง เดินเลาะไปเรื่อยๆ จนถึงหาดดงตาล เดินหาหอยตะกาย ที่ทิ้งรอยทรายเป็นทางเดินให้จับตัวได้โดยละม่อม ผัดหอยตะกายเป็นอาหารยอดนิยม โดยต้องผ่านพิธีล้างบาป (อิอิ) ให้นอนแช่น้ำทะเลสักชั่วโมง เพื่อปล่อยเมือกทรายออกมาให้หมดจด แล้วจึงเชิญลงกระทะ หอยตลับหาตัวยากกว่าเยอะ ต้องเป็นช่วงปริ่มน้ำจึงใช้เท้าคุ้ยให้โผล่แล้วจับได้โดยง่าย เนื้อไม่มากแต่ก็หวานกว่าหอยตะกาย ส่วนหอยเสียบ ไม่เป็นที่นิยมของเด็กชายเพราะต้องนั่งคุ้ยทรายอยู่กับที่นานๆ ตัวก็เล็ก แถมยังเอาไปดองแช่น้ำปลา ไม่น่าอร่อยสำหรับเด็ก ตอนน้ำเริ่มขึ้นเป็นเวลาสนุกในการล่าจับปูม้า ซึ่งต้องใช้ความไวมากหน่อยในการดักจับเป็นอาหาร ส่วนปูแป้น เป็นการล่าไล่ที่สนุกและเสี่ยงอย่างเดียว กินไม่ได้ เพราะมีแต่กระดองที่แข็งและเต็มไปด้วยหนามแหลมและก้ามที่แข็งแรง สำหรับปูลม เป็นปูที่น่าสงสาร คอยผลุบๆโผล่ๆ และวิ่งหนีไปมา แถมยังตัวแค่กะจิ๋วหริว แต่ก็เป็นเจ้ายุทธจักร ในการสร้างรอยทรายให้เป็นขุยก้อนเม็ดทั่วไป ฉันชอบเดินเขี่ยย่ำรอยเม็ดทรายของปูลม มากกว่าไล่จับมัน หาดทราย เป็นเสมือนสนามเด็กเล่น ที่เราได้เติมเต็มความฝัน ท่ามกลางธรรมชาติ แสงแดด คลื่น ลม และดินทราย ที่อิสระ เสรีไร้ขอบเขต เราได้เนรมิตเกาะแก่งภูเขาและทะเลของเราเอง ในช่วงเวลาสั้นๆ ฉันไม่ค่อยขีดเขียนเป็นภาษาใดๆบนพื้นทราย อาจเพราะยังไม่ค่อยรู้ภาษาเขียน อย่างมากก็วาดรูปงูๆปลาๆ สู้สร้างภูเขาขุดรอยหลุมน้ำ เล่นสนุกกว่าเยอะ ... เย็นย่ำนี้ ฟ้ายังมีแสง ให้เห็นอาหารเมี่ยงปลาและหม้อไฟอยู่ตรงหน้า ตราบเมื่อลงท้องจนใกล้หมดจานแล้ว ฟ้าก็มืดค่ำพอดี แสงไฟรำไร เรียงรายรอบ ทั้งจากร้านค้าตรงข้ามและไฟถนน และแสงไฟลิบๆจากเรือทหารและเรือประมงและท่าเรือ และจากเกาะไกลๆ ลมทะเลพัดโหมแรง จนอาหารบนตั่งที่วางบนเสื่อแทบปลิว คลื่นซัดกระหน่ำเข้าใส่เขื่อนเสียงดังสนั่นจนน่ากลัวว่าเขื่อนจะพังทลาย บางครั้งยังกระเซ็นเป็นฝอยน้ำทะเลเกือบปลิวมาถึงเสื่อที่นั่งอยู่ ฟ้าครึ้มไร้เดือนดาว ทำท่าเหมือนฝนจะมา แต่ลมแรงมาก คงหอบฝนไปตกเลยไกลฝั่ง หาดทรายที่เคยเห็นในวัยเด็ก ไม่เหลือร่องรอยใดๆ ให้สืบสาวได้เลย ไม่มีต้นมะพร้าวเหลืออยู่เลย ดงตาล ยังเหลือตาลเก่าตาลใหม่ปนเปอยู่บ้าง แต่คงไม่สมกับคำว่าดงตาลแล้ว และยังถูกกันออกจากชายหาดด้วยเขื่อนยาวและหินดินทรายที่ถมสูงขึ้นมาหลายเมตร แม้ว่าถัดออกไปอีกไม่ไกล จะมีแนวหาดเขตทหารอยู่ แต่ก็เป็นแนวต้นไม้อื่น ที่ปลูกเติมขึ้นมา ฉันไปอยู่ไกลบ้านเกิดหลายสิบปี ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ได้รู้เห็นมาก่อนแล้วหลายสิบปี ต้องมาประจักษ์และสัมผัสอีก ครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกวันนี้ แม้ว่าฉันจะไปชายทะเล ใกล้ๆที่เดิมอีก ทุกเช้ามืด ก็เป็นแค่การไปจับจ่ายของที่ตลาดเช้า เป็นกิจวัตร ไม่มีเวลาเดินข้ามถนนไปรับลมทะเล หรือไปเฝ้ารอดูตะวันขึ้น แม้จะไปดู ก็ไม่อาจลงไปที่ชายหาดข้างริมเขื่อน เพราะถูกกัดเซาะจนลึกไม่เห็นทราย ถึงกระนั้น ชายหาดที่ไร้รอยทราย ยังคงประทับรอยทราย ไว้ในความทรงจำ ไม่รู้ลืม
ดาวศรัทธา 25 ก.ค. 2554 21:44 น. - ID 11844 
2880
22
0
25 กรกฎาคม 2554 22:01 น. - comment id 125198
ผืนทรายก็คงอยู่ที่เดิม... เพียงแต่มันลึกลงไปตามแรงที่น้ำทะเลซัดเซาะ หากน้ำทะเลลดระดับลงคงได้เห็นผืนทรายที่ยังอยู่ที่เดิม
25 กรกฎาคม 2554 22:07 น. - comment id 125199
แม้เราจะไม่ได้เห็นรอยทราย แต่รอยนั้นยังประทับอยู่ในใจ อ่านแล้วเคลิ้มไปเชียวค่ะ ถวิลหาอดีตหรือคะ เมี่ยงปลาเดี๋ยวนี้ ยังรสชาดแบบเดิมอยุ่หรือไม่ ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างมันเปลี่ยนไป แล้วหัวใจ
25 กรกฎาคม 2554 22:08 น. - comment id 125200
ปัจจุบัน (ยังหาอดีตไม่เจอ อิอิ)
25 กรกฎาคม 2554 22:16 น. - comment id 125201
ู ^ ^ ^ ถ้าเดินไปที่ขอบ จะเห็นระดับน้ำลึกลงไปหลายเมตร เวลาน้ำลงก็ยังไมถึงพื้นทราย ถัดไปอีกครึ่ง กม. เป็นหาดในเขตทหาร มีแต่ต้นสนที่ปลูกเสริมขึ้นมาใหม่
25 กรกฎาคม 2554 22:23 น. - comment id 125202
เจอทรายแล้ว เย้ (เป็นภาพที่เขาถ่ายมาจากลานจอดรถหน้าตลาดเช้า ที่เขาถมทะเลออกมา)
25 กรกฎาคม 2554 22:26 น. - comment id 125203
ภาพชายหาด หน้าตลาดเช้า
25 กรกฎาคม 2554 22:34 น. - comment id 125204
นี่ถ่ายจากเขตทหาร ย้อนกลับเข้าตลาดขอบคุณภาพทั้งหมดจากเน็ท โดยเฉพาะ สามรูปหลัง จากเว็บ สัตหีบบีชดอทคอม http://www.sattahipbeach.com/sheetgallerya.html (มีภาพหาดอื่นๆ งามๆ ทั่ว สัตหีบเลย)
25 กรกฎาคม 2554 22:40 น. - comment id 125205
คุณ กลั่นแก้ว ...ใช่ครับ ทรายยังอยู่ที่นั่น แต่มัน ไร้รอย ซะแล้ว อิอิ
ขอบคุณที่มาเยี่ยมชม และร่วมแสดงครับ
25 กรกฎาคม 2554 22:55 น. - comment id 125209
สวัสดีครับ คุณ ปรางทอง บรรทมทิพย์
26 กรกฎาคม 2554 11:30 น. - comment id 125219
น่าอิจฉานะครับ อยู่กับทราย ทะเล สัตว์ทะเล กุ้งหอยปูปลา ผิดกับกิ่งโศก โตในท่ามขุนเขา ทุ่งนา จับกบ จับเขียด ปูนา ปลาในนาเท่านั้น( เมืองสองแคว) จวบจนเข้าเรียน ได้มาทะเลครั้งแรก ที่โรงเรียนจัดทัศนาจร เที่ยวล่องจากเหนือ สุพรรณ ราชบุรี เพชรบุรี เห็นท้องทะเลหัวหินครั้งแรก จ้องอยู่นาน ชิมน้ำทะเล เค็ม ขม ปร่าๆลิ้น เลยนำขวดพลาสติก ตักใส่เต็มขวดแล้วแอบซ่อนไว้เอาไปที่บ้าน ไปอวดเพื่อนๆ.. ...ขอบคุณในการเล่าเรื่องครับ
26 กรกฎาคม 2554 15:53 น. - comment id 125229
ครับ ปู่กิ่ง ค่อนข้างโชคดี ที่วัยเด็กส่วนใหญ่อยู่ต่างจังหวัด เริ่มจากจากชายทะเล และยังได้ไปเยี่ยมคุณยายที่บ้านท้องนาที่ วัดโบสถ์ พนัสนิคม ได้เล่นน้ำคลอง ได้ขี่หลังควาย ได้เห็นปลิงตัวใหญ่ๆ และหิ่งห้อย ที่แข่งกับแสงตะเกียงวอมแวม พอโตหน่อยได้เข้ากรุง ก็ไปอยู่ชานเมือง ทุ่งนา ที่หนองแขม ได้จับเขียดจับปลา ไปอีกแบบ ได้เรียนรู้อยู่กับธรรมชาติ พอเอาตัวรอดได้บ้าง มารุ่นลูก กลับกลายเป็นชาวกรุงกันหมด น่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสได้อยู่กับธรรมชาติจริงๆ กลายเป็นเราเอง ต้องกลับมาอยู่กับทะเล อิอิ คุณกิ่ง อยู่สองแคว ก็นับโชคดีเช่นกันนะครับ เป็นต้นน้ำ ก่อนไหลลงทะเล ขอบคุณครับ ที่มาเยี่ยมเยียน
26 กรกฎาคม 2554 17:08 น. - comment id 125233
เพิ่งไปทะเลมา หาดบางเสร่ ทรายยังขาวสะอาดดีค่ะ ฝากรอยความทรงจำดีๆไว้ด้วย อิอิ
26 กรกฎาคม 2554 22:01 น. - comment id 125237
สวัสดีครับ นู๋อ้อม
26 กรกฎาคม 2554 21:37 น. - comment id 125241
สวัสดีครับ จวว
26 กรกฎาคม 2554 20:51 น. - comment id 125246
สวัสดีค่ะ แวะมาอาบน้ำทะเลด้วยคน อิอิ ทะเลไม่มีทรายก็ไร้ซึ่งความสวยงามเลยนะค่ะลุง
27 กรกฎาคม 2554 17:15 น. - comment id 125256
ภาพในอดีต ในหลวงเสด็จ มาแข่งเรือใบ ที่ อ่าวดงตาล
27 กรกฎาคม 2554 17:20 น. - comment id 125257
^ ^ ^ อ่าวดงตาล วันที่ 14 พฤศจิกายน พุทธศักราช 2512 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จพระราชดำเนินทรงร่วมการแข่งขันเรือใบระหว่างทีมจิตรดา กับทีมราชนาวี ณ บริเวณอ่าวดงตาล อำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี
27 กรกฎาคม 2554 17:24 น. - comment id 125259
วันที่ ๑๙ เมษายน พ.ศ. ๒๕๐๙ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้ทรงเรือใบประเภท โอ เค ขนาด ๑๓ ฟุต ชื่อ เวคา (VEGA) จากหน้าพระราชวังไกลกังวล อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ตั้งแต่เวลา ๐๔๒๘ ข้ามอ่าวไทยมายังอ่าวสัตหีบ จังหวัดชลบุรี ซึ่งมีระยะทางประมาณ ๖๐ ไมล์ทะเล ด้วยพระองค์เองพระองค์เดียว ทรงใช้เวลาในการแล่นใบถึง ๑๗ ชั่วโมงเต็มจากนั้นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้ทรงนำธง “ราชนาวิกโยธิน” มาปักเหนือยอดก้อนหินใหญ่ที่หาดอ่าวเตยงาม (อ่าวนาวิกโยธิน)
27 กรกฎาคม 2554 18:46 น. - comment id 125269
ลุงดาวเขียนเรื่องราวน่าอ่านมากๆคะ แหมๆ แอบอยู่นานนะคะลุง ไม่ยอมนำมาลงให้อ่านกันบ้าง ต้องมีแรงกระแทกหรือไงคะ ถึงจะมีโอกาสอ่านงานเขียนของลุง คงต้องกระแทกบ่อยๆซะแล้ว กะละมัง เอ้ย ซะแล้วกระมัง 55555 .....อ่านเม้นท์ 11 ลุงบอกว่า อยู่แถวหนองแขม สงสัยลุงอยู่ข้างบ้านฉางน้อยแน่ๆเลยคะ 55555 ต่ะก่อนฉางน้อยก็อยู่ละแวกนั้นแหละคะ..... ขอบคุณเรื่องราวที่นำมาให้อ่านกันนะคะ.......
27 กรกฎาคม 2554 18:50 น. - comment id 125270
อย่ากระนั้นเลย เนอะลุงเนอะ 20..........จองแว้ววววววววก่อนนอน 1 ใบ ฮี่..ฮี่..
27 กรกฎาคม 2554 23:27 น. - comment id 125273
ขอบคุณสำหรับลูกยอนะ ฉางน้อย สงสัยที่บ้านปลูกต้นยอไว้เยอะ อิอิ ตอนเด็ก ไปเรียนโรงเรียนวัดหนองแขมอยู่สองปี เพราะอาเป็นครูที่นั่น ก่อนไปเป็นเด็กวัดบรมอีกห้าปี เป็นครั้งแรกที่ห่างพ่อแม่ ถูกอาเคี่ยวเข็ญได้รสชาติชีวิตไปอีกแบบ ตอนอยู่ทะเลเกือบจมน้ำตายหลายครั้งเพราะว่ายน้ำไม่เป็น มาว่ายเป็นก็ที่หนองแขมนี่แหละ ถูกอาเหวี่ยงไปกลางคลอง ตะเกียกตะกายสำลักน้ำไปหลายอึก อิอิ ว่ายน้ำเป็นแบบลูกหมาตกน้ำป๋อมแป๋ม แล้วชักสนุก จนว่ายได้คล่องแคล่ว ไล่ตามเรือโยง เทียวไปเทียวมา มันส์ไปเลย ไปแอบรักอาหมวยน้อย เพื่อนร่วมชั้น ที่นี่เอง ตอนนั้น อาหมวยวาคงยังไม่เกิดขอบคุณที่มาเยี่ยมชม และได้ไข่ไปเป็นรางวัล
27 กรกฎาคม 2554 21:24 น. - comment id 125274
สวัสดีค่ะ ลุงดาว อ้อมอ่านงานเขียน ลุงเปลวเกือบทุกวันค่ะ ชอบอ่านไทยโพสดิ์ อ่านแล้วคลิ๊กเลย ลุงดาวค่ะ อ้อมก็วางๆเรื่องการเมืองลงแล้วนะค่ะ นานๆเข้ามาโพสทีท แหะ แหะ ปรกติ อ้อมจะโพสดิ์ที่โอเค บล๊อกค่ะ ลุงดาวเล่นที่นั่นหรือเปล่า แบบว่าที่นั่น อ้อม โดนบล๊อก ตายสนิท มา 2. รอบแระค่ะ อาจจะแรงมากไปก็เลยโดน บล๊อกตอนนี้ก็เลย เบาๆลงบ้างแล้ว ลุงดาวสบายดีนะค่ะ
27 กรกฎาคม 2554 23:59 น. - comment id 125278
สวัสดีอีกครั้ง นู๋อ้อมจอมลุยที่ร้าน รับ นสพ ไว้ให้แขกสองฉบับ คือ ไทยรัฐ กับ ไทยโพสต์ สังเกตดู คนที่อ่านไทยรัฐจะติดนิยาย อิอิ คนที่อ่านแบบละเอียดก็ลุยเป็นชั่วโมง ทั้งสองฉบับ เคยรับ กรุงเทพธุรกิจ และ ผจก แต่คนอ่านน้อยมาก ไม่คุ้มราคา เลยเลิก เอามติชนมาแทน ทำไปทำมา ชักไม่เข้าท่า เลยเปลี่ยนเป็น ไทยโพสต์จนบัดนี้ ส่วนเดลินิวส์/คมชัดลึก เคยเอามาแทนไทยรัฐในบางวัน คงหาสื่อที่เป็นกลางจริงๆ ยากส์ ยิ่งพวกคอลัมนิสต์ แต่ละคนก็พยายามขายตัวเอง หาคนที่มีความคิดสร้างสรรค์สังคมไม่ค่อยได้เลย สำหรับคุณเปลว ก็มีจุดอ่อนจุดแข็งเป็นธรรมดา แต่ ส่วนใหญ่ ที่ผ่านมา มีความคิดตรงกับที่เราคิดบ่อยๆ เลยอ่านสบายหน่อย ไม่อึดอัดใจ
28 กรกฎาคม 2554 19:36 น. - comment id 125282
ทะเลเป็นสถานที่ที่ไปแล้วไม่เคยเบื่อ ไม่ว่าจะหน้าฝน หน้าร้อน หน้าหนาว เป็นอะไรที่อิ่มสุข คิดว่าในรอยทรายของเราเรา คงไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก
28 กรกฎาคม 2554 18:58 น. - comment id 125293
28 กรกฎาคม 2554 21:04 น. - comment id 125299
หายไปนานนะตั้วเจ๊ของสามลิง เครื่องเคราหายรวนแล้วมังขอบคุณที่มาเยี่ยมชมครับ คุณเทียนหยด
28 กรกฎาคม 2554 21:29 น. - comment id 125300
คนที่ชอบทะเล ไม่เบื่อทะเล จริงๆ น่าจะเป็นคนเปิดกว้าง ฯลฯ เคยเล่นน้ำฝนในทะเล สนุกน้อยกว่าเล่นกลางท้องนาหน่อยนึง เล่นน้ำทะเลหน้าร้อน เพอเฟค หน้าหนาวเล่นน้ำทะเลอุ่นดี มาแย่ตอนขึ้น ต้องระวังแมงกะพรุนด้วย เดี๋ยวนี้ ไม่ได้เล่นน้ำแล้ว นั่งนอน ตา กลม ตาก ลม เพลินกว่าเยอะ สมัยก่อนชอบฟัง Pat Boone ครวญ Love letter in the sand และทั้ง ของ รวงทอง ฟังแล้วจินตนาการ เพริศดี เดี๋ยวนี้ฟังแล้ว ไม่ยักเกิด จินตนาการอะไร (เหลือแต่รอยเก่าๆของเราเอง อิอิ) ขอบคุณที่มาเที่ยวทะเลแถบนี้นะครับ คุณ ยา
29 กรกฎาคม 2554 20:53 น. - comment id 125302
ทะเลมีอะไรหลายๆอย่าง ที่ทำให้ผู้ไปเยือน เก็บเป็นความทรงจำที่งดงาม เม็ดทรายที่นุ่มเท้า สายลมที่พัดมากระทบร่าง น้ำทะเลรสเค็มเหน่อย เวลามันกระฉอกเข้าปาก แมงกะพรุน ฯลฯ ไม่ได้ไปนานมากแล้วค่ะคุณลุง ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีๆ แบ่งปันกันค่ะ
30 กรกฎาคม 2554 00:27 น. - comment id 125306
นั่นสิครับ ทะเลดูเวิ้งว้าง มีแต่ดินทรายคลื่นลม แต่ซ่อนสารพัดสิ่งไว้ ทั้งยังเป็นบ่อเกิดของชีวิตทั้งมวล และ.. หลายคนฝากฝังเศษเถ้าของตนไว้ยังก้นทะเล อิอิ ที่อ่าวดงดาลในเขต กองเรือยุทธการ มีบริการยอดนิยม ที่มีคนมาใช้บริการเป็นประจำ คือ นั่งเรือ ไปทำพิธีลอยอังคาร ในทะเล ที่กลางอ่าว (เป็นกิจกรรมที่ไม่อยากเจอ แต่ก็ไปมาแล้วครั้งหนึ่ง) บ้านเราโชคดีที่มีหาดทรายที่สวยงามมากมาย เป็นจุดดึงดูดสำคัญกับพวกฝรั่งยุโรป ทะเลของเขาส่วนใหญ่เล่นน้ำไม่ได้ เป็นกรวดหินใหญ่ๆ และหนาวเย็น ยิ่งหน้าหนาวละก็เลิกคิดลงน้ำเลย แต่มีที่หนึ่ง (เท่าที่เคยไป) หน้าร้อนก็ยังหนาว คือที่ฟินแลนด์ น้ำทะเลเรียบและใสยังกับกระจก มีที่ให้ทำเซาน่า พอเหงื่อชุ่มโชก ก็ออกมา แล้วกระโดดลงในน้ำทะเลเย็นเจี๊ยบเลย (เขาว่าในหน้าหนาว น้ำทะเลเป็นน้ำแข็ง) เล่าโม้เรื่อยเปื่อย ตามประสา อิอิ ขอบคุณ คุณแก้วแบม ที่มาเยี่ยมนะครับ น่าชวนปู่ไปย่ำหาดทรายมั่งนะครับ
30 กรกฎาคม 2554 15:38 น. - comment id 125314
30........
31 กรกฎาคม 2554 20:50 น. - comment id 125316
ฉางน้อย มาเก็บไข่เต่าทะเลเหรอโน่น .. ต้องว่ายน้ำข้ามไปที่เกาะครามโน่น (ม่ายช่ายเกาะเต่า อิอิ) แต่ต้องระวังตาหารนะ และเป็นสัตว์สงวนมั้ง เดี๋ยวถูกจับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ