ปลายฝนต้นหนาว
กิ่งไฝ่
สายลมเบาบางพัดปรอยผมสลวยพริ้วปลิวไหว หัวใจข้างในรู้สึกเย็นฉ่ำมากๆ เลยนะ ปลายฝนต้นหนาวมาแล้วแต่ทำไม?จึงเหงาหัวใจอยู่เหมือนเดิมนะ
"ลมหนาวมาเมื่อไหร่ ใจฉันมันยิ่งเหงา คืนวันที่มันเหน็บหนาวไม่รู้จะทนได้นานเท่าได ลมหนาวมาเมื่อใดกลัวฉันกลัวขาดใจ........"
ปลายฝนต้นหนาว....หัวใจก็่ยังคงเหงาอยู่อย่างนี้เสมอนะ และคงจะเป็นอย่างนี้ตลอดไปนะ คลื่นฝนพายุกระหน่ำชีวิต เมื่อได้ผ่านพ้นไปก็คงต้องถึงเวลาที่อบอุ่นกับความรักสักทีนะ
แต่ทำไงดียังตามหาความรักนั่นอยู่เลยนะ ว่าอยู่ที่ไหน? เป็นใคร?
ความรักทุกคนต่างคนหามันแต่มันอยู่ ณ แห่งหนตำบลใด
ใยเล่าป่านนี้ยังหาไม่เจอ...............