ภาพลวงตา

กลั่นแก้ว

หลังจากทำกายภาพบำบัด ฉันเริ่มก้าวเดินได้อีกครั้งแม้จะเดินได้แต่ก็ไม่ปรกติเหมือนคนทั่วไป..สภาพร่างกายเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ แต่สภาพจิตใจข้างใน....
น้ำตา....เริ่มเต็มสองเบ้าตา เหมือนเมฆหมอกลอยอยู่เต็มไปหมด ความรู้สึกแปลบเข้ามาที่ในหัวใจ เจ็บอย่างบอกไม่ถูก แล้วสมองก็สั่งให้ภาพในอดีตฉายเข้ามาเป็นฉากๆเหมือนฉายหนังซ้ำ.........				

คิดเรื่อยเปื่อยไปว่าทำไมบางคนถึงเอาความรักมาล้อเล่น
แสดงว่าไม่เห็นคุณค่าของคำว่ารักเลย
การเดิมพันความรักก็ไม่ต่างจากการเอาความรู้สึกของคนไปทำลาย
หัวใจของคนแตกสลายเจ็บอาจไม่ถึงกับตายแต่วุ่นวายในความรู้สึกสิ้นดี				

ความรู้สึกและจิตใจของแต่ละคนแตกต่างกัน...

คำว่ารักเพราะว่าเธอสงสาร
มันทรมานกว่าสิ่งไหนไหน
รักที่ไม่ได้มาจากข้างใน
มันทำร้ายใจของใครบางคน...				

น้ำใสๆที่รินไหลออกมาจากดวงตาจะมีใครสักกี่คนที่รู้คุณค่าของมัน
น้ำตาคือตัวกลั่นกรองความรู้สึกนึกคิดภายในหัวใจของเราเอง				

สมองสั่งให้เราทำอะไรได้แต่จิตใจคือตัวกลั่นกรองความรู้สึกของฉัน

ฉันไม่เคยเสียใจในสิ่งที่ได้ทำ......
ฉันไม่เคยเสียดายกับคำว่า "รัก"

เพราะคำรักนั้นมันออกมาจากหัวใจข้างในซึ่งถูกกลั่นกรองมาแล้ว