ความคั้งค้างในใจ จดหมายถึงเพื่อน

แทนคุณแทนไท

แต่ละวันผ่านไปเร็วเร็วเหลือเกิน
ขณะนี้ ๒๓ นาฬิกาแปดนาที 
ถึง...กันต์ธรที่รัก
ท่านอาจนึกสงสัยว่า ทำไมดึกดื่นจะค่อนคืนป่านนี้แล้ว ทำไมเรายังไม่สิ้นฤทธิ์ และอาจนึกเอะใจว่า รึว่าเราขัดขืนคำสั่งของจิตรเวชซะแล้ว
เปล่าเลยที่รัก วันนี้เราซัด- กระเดือก - และกัดกลืนความหวังนั้นเข้าไปหลายขนาดและหลายขนานแล้ว แต่....
กันต์ธรเอ๋ย วันเวลาช่างผ่านไปไวเหลือเกิน วันนี้ทั้งวันเราสาละวนอยู่กับการหาของกิน เพราะท้องร้องหาอาหารทั้งวัน เราได้แต่กินแล้วกินอีก แต่ไม่รู้ทำไม เราไม่รู้อิ่มสักที
เราคงเคยชินกับไม่รู้อิ่มในบทกวี วันนี้เลยนึกไม่สบายตัวสบายท้องที่ไม่รู้อิ่มกับอาหารการกิน กินอาหาร 6 รอบในหนึ่งวัน ไม่รู้อิ่ม เคยเป็นเหมือนเราไหมกันต์ธร เราว่าท่านคงไม่เคยเป็นเป็นแน่แท้
นานแล้วซินะ ที่ท้องพวกเราหิว แต่ไม่ใช่เพราะสามาเหตุกินไม่รู้อิ่ม แต่เพราะไม่มีอะไรให้ประทังท้องต่างหากใช่ไหมที่รัก
เราคิดถึงปลาเค็มตัวเดียว ที่เราเคยทอดแบ่งกันกินคลุกกับข้าวขาว และเอร็ดอร่อยเพราะความหิว และเป็นเมนูประจำของเราและท่านแรมเดือน เป็นความทรงจำดีดีจริงๆที่รัก "มิตรภาพไม่ได้วัดกันที่อาหารวิไลล้ำหรือทรัพย์นอกกาย แต่เราสัมผัสและแบ่งปันกันโดยความสันโดษและเรียบง่ายเท่านั้น (แต่ท่านเคยบ่นว่า นี่คือความสันดานเสียที่มิรู้จักอดออมให้ชีวิตอยู่ได้พอดีเดือนวัน)
ยี่สิบสามนาฬิกายี่สิบนาที กันต์ธรที่รัก เราคุ้ยตู้เย็นเอาอะไรต่อมิอะไรมากินไปเมื่อสักยี่สิบนาทีที่ล่วง แต่ตอนนี้ ตะไลลาน "เราหิวอีกแล้ว" กำต์ธร 
ถ้ามีปลาเค็มสักตัว เราคงเอามาทอดคลุกกินกับข้าวแล้วหละ รำคาญความหิวชะมัด
ท่านอาจนึกส่งสัยว่า นอนก็ไม่นอน แล้วไยมาบ่นบ้าเรื่องความหิวให้ท่านฟังอยู่ได้ แต่เรานึกคิดแล้วว่าท่านอาจเป็นคนแรกๆที่เรานึกถึง ว่าจะรับฟังถ้อยคำบ้าบอและมิมีสาระของเราได้อย่างไม่นึกผิดหวังในจินตนภาพที่ใครๆพากันวาดให้เราเป็น
กันต์ธร ถ้าเราไม่มีภาระกิจในวันพรุ่ง ยี่สิบสามนาฬิกายี่สิบสี่นาทีเช่นนนี้ เราคงหาวิธีไปพบท่าน แต่ด้วยหน้าที่ในวันพรุ่งเราจะทำอย่างนั้นไป พรุ่งนี้คงได้เสียหายกัน
ขณะที่เขียน เป็นวันที่ ยี่สิบสามพฤษภาค์ ใกล้เที่ยงคืนเข้าไปอีกยี่สิบหกนาที เขียนถึงท่านไปท้องก็ร้องโครมคราม จนเรานึกไม่ออกว่าจะหาอะไรมาประทังความไม่รู้อิ่มของร่างกายธรรรมชาตินี้ได้
วันก่อน ตอนเราพบท่านที่สถานานีรถไฟ ก่อนลากล่าวคำลาจากกันเมื่อท่านไปเมืองเหนือ วันนนั้นท่านเชื้อเชิญให้เรากินโน้นนั่น ซึ่งเราได้แต่ปฎิเสธไปเพราะมิรู้สึกอยากลิ้มชิมอะไรทั้งสิ้น และบอกท่านว่าอย่ากังวลในสิ่งที่เราเป็น นี่เป็นเพียงมาตราการลดพุงของคนที่ไม่รู้ว่าเมื่อพุงลดลงแล้วจะได้ความสวยงามจากรอบเอวที่ดีขึ้นเพียงไหนเหรอไม่
คิดถึงท่านจัง รถไฟคงนำท่านไปถึงสถานที่หมายปลายทางแล้ว แต่สถานีชีวิตในคืนนนี้ของเรายังไม่สามารถพาเราหลับลึกลงไปราตรีอันมิดมืดได้ หรือว่าต้องให้กระเดือกโอสถจิตรเวชเข้าไปอีกกี่ขนาน "ไม่ไหวหละที่รัก เรามิได้หิวโอสถอะไรนั่น"
ถ้าได้นั่งคุยกับท่าน แม้มีเครื่องเคียงเพียงน้ำร้อน กับกาแฟดำของท่าน เราคงลืมความไม่รู้อิ่มท้องนี้ไปได้ และคงได้ความรู้สึกอิ่มใจเข้ามาแทนได้บ้าง
ยี่สิบสามนาฬิกาสามสิบห้านาที เรานั่งฟังเพลง "บินหลา" ได้ความรู้สึกต่างไปจากทุกครั้ง บทเพลงให้กำลังใจแต่ใจเราหดหู้พิลึก แต่อย่างไรก็ตามท่านอย่าได้นึกไปไกลนะว่าเราจะคิดพิฆาตตัวเองให้แดดิ้นเพียงเพราะความรู้สึกเช่นนี้ เราไม่ทำแน่นอนกันต์ธรที่รัก ท่านก็รู้ว่าคนเยี่ยงเรามิเคยคิดทำสิ่งที่เป็นการอกตัญญูต่อการได้มีวาสนาได้เกิดมาเป็นแน่แท้

  
ออ... กันต์ธรที่รัก เราลืมบอกคุณไป "โครงการส่งต่อความรัก" ที่เราเคยคุยให้ท่านฟังไว้ เราได้ดำเนินการมาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว ท่านอาจนึกสงสัยว่าทำไมไม่เร็วนักและไยไม่มีท่านเป็นส่วนร่วมในโครงการนี้ อย่างได้สงสัยเลย เรามิได้ลืมอะไรท่านหรอก แต่เกรงว่ากาลที่มี จะทำให้แผนการเดินทางของท่านเปลี่ยนทิศทางดั่งที่หมายไว้ เพราเรารู้ดีว่าท่านยินดีลงกำลังแรงเกินร้อยในทุกครั้งที่เราเอ่ยปาก
เอาไว้คราวหน้นะกันต์ธร เราจะให้ท่านเป็นคนชี้พิกัดที่จะส่งมอบควารักภายใต้โครงการ "ส่งมอบความรัก" และท่านได้สิทธิ์จัดการทุกอย่างตามที่เห็นสมควร
ฟังเพลินๆ เหมือนจะดูดีนะ แต่ท่านคงนึกค่อนแคะในใจว่า แบบนีเราโยนไม้ให้ท่านนี่นา อย่าได้คิดเช่นนนั้นท่าน เพราะนั่นจะถูกตรงเจตนาเราเกินไป
ท่านกลับจากเมืองเหนือเมื่อไหร่ เรายังไม่ได้โทรสัพท์ไปถามข่าวคราว แต่ได้แต่แอบหวังลึกๆว่า ถ้าท่านกลับลงเมืองกรุงคราวนี้ เราคงได้นั่งเสวนากันสักคืนสองคืน
ไม่รู้เป็นไง ช่วงนี้ผมคิดถึงพวกคุณจับจิต ทั้งกานต์ ทั้งน้องภมุกา ทั้งน้าหนวด และเพื่อนในกลุ่มดอกไม้สีฟ้าของเรา
วันก่อนเราพบ "สมภพ" หลังจากที่ห่างหายกันไปกว่าห้าปี ปนยินดีและหดหู่ในจิตใจเมื่อเห็นเครื่องบริวารของเขาเต็มไปด้วยความทันสมัยวิไลเลิศ จะเรานึกขวยเขินแอบซ่อนโทรศัพท์เครื่องละ 250 บาท ที่ใช้มากว่าห้าปี เปล่าเลยกันต์ธรเรามิได้ผิดหวังในตัวเขา แต่เราผิดหวังที่โลกนี้ช่างโหดร้าย ที่ไม่สามารถรักษาหัวใจและจิตวิญญาณของจักวาล (กวี) ให้เป็นเส้นประสาทรับรู้สึกและถ่ายเทแด่ผู้ปรารถนาและผู้รอคอยได้
เราได้นั่งคุยกับเขาสักสองชั่วโมง ได้รับทราบเหตุและผลที่ได้เห็นเขาในสูทผูกไท ว่ามีความจำเป็นต่อการติดต่อราชการงานเมือง เขากำลังเอาศิลปะของเขามาแปรเป็นธุรกิจ นี่ความคิดเรานะ ซึ่งขัดแย้งอยู่กับคำที่ได้ยินจากเขาว่า เมื่อวิธีการแบบเดิมไม่สามารถนำพาศิลปะให้เข้าถึงยังผู้คนได้ เขาจักยอมเปลื้องผ้าถุงเสื้อม้อฮ่อม และย่ามใบเดิม เพื่อสร้างความน่าเชื่อถือนำพาศิลปะที่งดงามเผยแพร่ให้กว้างกว่าที่เป็นอยู่ให้จงได้
ในฐานะเพื่อนนะกันต์ธร เราได้แต่ไถ่ถามว่าจะให้ช่วยเหลือเอื้ออารีสิ่งใด เนืองด้วยคุณก็รู้ว่าหมวกหนึ่งของเราเป็นเจ้าที่ของรัฐบาลที่จะจัดการเรื่องพวกนี้ได้ไม่ยากนัก แต่คงจะดีกว่านี้มิใช่น้อยถ้าเราได้พบกับสมภพที่เราคุ้นชินและศัทธาวิถีงามในมโนที่เคยอยู่ในความทรงจำ ท่านคงคิดว่าผมสตริกเรื่องพวกนี้ไปรึเปล่า "กะพี้มิใช่แก่นนี้นา" อันนี้ผมก็พยายามยอมรับนะกันต์ธร
อันที่จริงเราก็ไม่คงความเป็นตัวตนของเราเองไว้ได้สักดีเด่อะไรเท่าไหร่หรอก ในวันที่เป็นข้ารองพระบาทก็ใช้ชีวิตามสมัยนิยมเช่นกัน (มิรู้ใครนิยม)  และอาจร้ายกาจไปถึงความฟุ้งเฟื้อในการจัดหาเสื้อผ้าอาภรณ์เลยทีเดียว เมื่อเรามองย้อนตัวเองเช่นนี้แล้ว เราจึงเขาใจ "สมภพ" แบบยุติธรรมมากขึ้น
เลยเที่ยงคืนมาหนึ่งนาทีแล้วกันต์ธร ถ้าความคิดเราที่โลดแล่นระบัดระบายได้รวดเร็วตรงใจปรารถนาก็คงดี "ท่านคงได้เห็นใบไม้ร้องเพลงและนกเหงาเรืองแสง"
ออ เราลืมบอกคุณไป "กานต์" เพื่อนของเรากำลังทำเรื่องยิ่งใหญ่ในสวนเล็กๆเนื้อที่ ๑๐ ไร่ อีกไม่นานเราจะนำพากองทุนของเพื่อนผองน้องพี่ไปให้กานต์ เขาจะเอาไปใช้ตามวัตถุประสงค์ใด เราไม่ใคร่กังวล จะกังวลแค่ว่า "กานต์" จะอยู่กับเราได้นานแค่ไหน อันนี้เปลาแช่งเขานะ เราแค่เห็นอะไรบางอย่างในตัวเขา อันที่จริง สำหรับเรา เราอยากจากโลกนี้ไปอย่าง สงัด สงบ และเงียบๆ นั่นคือความตั้งใจของเรา แต่ยามนี้คงไม่ใช่เวลาที่ควรที่จะกล่าวอะไรทำนองนั้น เรายังอยากอยู่เพื่ออะไรอีกหลายอย่าง และจะด่วนสงบ สงัดเงียบไปโดยลำพังก็คงทำได้ยากเต็มที
เขียนมายาวมาเลยกันต์ธร ท้องเรายังหิวอีกตามเคย เราคิดว่านี่คงไม่ใช่อาการหิวปกติซะเลย เพราะหลายวันมานี้เรากินอะไรไม่เคยอิ่ม ทั้งที่กินไปมากมายแค่ไหน... แต่เมื่อได้เขียนจดหมายถึงท่าน เรามีความอิ่มความรู้สึกขึ้นพลันเชียว
ใจที่อิ่มช่วยให้กายที่ไม่อิ่มสงบลงได้มากเชียว
เที่ยงคืนเก้านาที ยังไม่ง่วงนอนหลับพับไปสักที รึว่าต้องใช้ตัวช่วยสักสองขนานก็ไมทราบได้ เพราะถ้าคืนนนี้เราหลับไม่ลง พรุงนี้คงเป็นวันที่สาละวนอีกวันเป็นแน่ เนื่องด้วยเรารับอาสาจัดทำเสื้อจำนวน 200 ตัว และสูตรอีก 200 พร้อมเครื่องหมายอีกจำนวนหนึ่ง ให้เพื่อนผองที่จะร่วมคณะไปพัทยาในเร็ววันนี้ และแนะนัดกับผู้ประกอบการในวันพรุ่งนี้เช้าที่โรงแรมที่เราได้ฝังตัวมารับเคล็ดลับวิชาจากครูบาอาจารย์กว่าเดือนแล้ว
กันต์ธร คุณจำได้สมัยมอปลายเราสองคนได้ช่วยกันจัดทำเสื้อพรรคให้น้องใส่ในงานกีฬาจังหวัดหลายร้อยตัว โดยคุณเป็นคนออกแบบ และผมเป็นคนสกรีน เราใช้เวลาอยู่หลายวันหลายคืนทีเดียว นับเป็นควาสุขประการหนึ่งที่เราสองคนทำเสื้อให้น้องๆเพื่อนๆได้มากมายขนาดนั้น และจำได้ไม่มีใครต่อว่าอะไรเลยในความเลอะเทอะเปราะเปื้อนไปบ้างในบางตัว ด้วยน้องรักทราบว่าพี่ทำให้ด้วยใจล้วนๆ
เรากังวลใจนิดๆครับ กันต์ธร ถ้าพรุ่งนี้ไม่ดีอย่างที่คิด เราคงมิแคล้วได้รับคำชื่นชมชิงชังกันแซ่ซ้อง คงด้วยเพราะว่าในโลกที่เราสัมผัสและความสัมพันธ์ที่รัฐพยายามหลอมให้รวมกัน เราช่างขัดจริตซึ่งกันและกันโดยสิ้นเชิง ทุกคนต่างเรียกร้องควาสมบูรณ์แบบที่ตัวต้องการทั้งสิ้น เกือบทำให้เราอ่อนใจหลายทีไปเหมือนกัน
"กันต์ธร" ถ้าเสร็จภาระกิจจากภูธร แวะมาเมืองกรุง "เรา" มาเสวนากันสักพักนะ เพราะเรามิรู้ว่าเมื่อไหร่เราจะได้พบกันอีก แผ่นดินนี้หรือแผนดินอื่น
ถ้าได้เจอกันอีกครั้ง คราวนี้เราจะไม่ปฏิเสธทุกเหล้าขาว ยาดอง บรั่นดี ไวด์ ที่ท่านยื่นให้ จะรับดื่มด้วยไมตรี ทุกหยด และตั้งใจว่า จะเมากับท่านอีกสักครั้ง หลังจากที่ลาร้างเรื่องพวกนี้มานานนักแล้ว จนเพื่อนๆเย้าว่าเป็นสิงห์น้ำร้อน เมาน้ำเปล่า
เที่ยงคืนยี่สิบสามนาที เราซัดยาไปอีกสองขนานกะจะกดให้ประสาทหลับลึกไปเลย และอาจได้ผลสติเราเริ่มพราเลือน แล้วพบกันใหม่ในโอกาสที่ได้พบหรือความรู้สึกที่คิดถึง
ฝันบ้างนะกันต์ธร

ด้วยรักคุณ / แทนคุณแทนไท สุวรรณรัตน์