และแล้ววันโลกแตก เอ้ย วันที่เข็มขัดสั้นก็มาถึง อิอิ "ฮ้าโหลๆ เจ่เจ้อยู่ไหนเนี่ยะ? วาวนสองรอบแล้วนะดิโอลสยามพลาซ่าน่ะ อย่าให้ถึงรอบที่สามนะ จะเอาธูปเทียนปักที่สะดือจุ่นๆของเจ้ อิอิ " "วุ้ย ก็เจ้ยืนรอตรงไก่ไม่มีกระดูกไงหล่อน " เจ้แว้ดกลับมา "ไรว๊า? ไก่ม่ะมีกระดูก "ยิหวา งง พลางเกาหู เอ้ย เกาหัวแกรกๆ อย่างชนิดที่ไม่กลัวว่าเห็บจะกระโดดลงมาเกาหลังไล่ หุหุ แต่แล้วด้วยปัญญาอันเฉัยบแหลมปาน ธนพร เอ้ย ปานหวีเสนียด ยัยวาก็นึกได้ว่าไก่ไม่มีกระดูก นี่เลย ใช่แล้ว..... " ร้านฟัชซ่า ฮัท ใช่ป่ะเจ้ ?" ยัยวา หล่อนมั่นมากนะนั่น คำตอบนั้น "แป่ววววว...โอยๆอยากตายๆๆ น้องสาวช๊านนน ไก่ม่ะมีกระดูกก็ เคเอฟซี ไงว๊า " แอบเห็นว่าเหมือนเจ้จะคลักยาหม่องตราลิงถือหาง เอ้ย ตราลิงถือ ลูกท้อออกมาสูดดม อิอิ "อ้าว โทษทีเจ้ บ้านนอกเข้ากรุงก็งี้ นานๆที 555" วา ยอมรับ อิอิ ตัดฉับมาหน้าร้านไก่ม่ะมีกระดูกของเจ่เจ้มัสลิง เอ้ย มัสลิน " สวัสดีคะเจ่เจ้ " วาทักทายไหว้สวัสดีผู้อาวุโสกว่า อิอิ " หวัดดีฮะเจ้า " แว๊กกกก....ผิดคิว ผิดที่แล้วล่ะเจ้ (ดูๆ ดูเจ้มังเล่งมุขนี้) "แว๊กกก ว๊ากกก ปล่อยตรุ๊ ปล๊อยยยก่อนจิเฟร้ย ขนลุก สยองเอ้ย สยิวกิ๊วส์" เจ่เจ้เล่นคลุกวงในกอดๆๆๆ กอดซะเขินเลย อิอิ คนนะไม่ใช่แมว ที่จะเขินไม่เป็น 5555" (ถ้าโดดขี่คอได้ เจ้คงทำไปแว้ววว) เข้าเรื่องดีกว่า ออกทะเลหลายเพ-ลาแล้วล่ะ อิอิ ฉางน้อยเหลียวซ้าย อ่ะ ไม่มี มองขวา อ่ะ ไม่มา เปิดดูใต้พรม สะบัดพรี่บๆ "เอ...มังหายไปไหนหว่า ไม่มา ไม่มี ไม่เห็น ? " ฉางน้อยงง "ยัยวา ทำอะไรน่ะ มุดหาอะไรลูก?" เจ่เจ้งงตามล่ะซี้ บอกก็กลัวน่ะซิ อิอิ "หาไอ่พี่ลิงอ้อยมัง มังบอกจะมาด้วยนี่นา" "โถ คงหาเจอหรอกนะลูกนะ หุ่นอย่างไอ่ลิงอ้อยของหนูน่ะ ยิ่งหาใต้พรมด้วยแล้ว หุหุ " เจ่เจ้ส่ายหน้าด้วยความ.......(โปรดเติมคำในช่องว่างตามใจชอบ) ก. ด้วยความเอ็นดู ข. ด้วยความหมั่นเขี้ยว ค. ด้วยความหมั่นไส้ ง. ด้วยความหมั่นโถ(ร้อนๆเลยจ้า) จ. ผิดทุกข้อ "เจ้อย่ามองวาด้วยสายตางี้ซิ ฟ้องนายแม่เลย" ขิๆ ตัดฉับมาฉากที่ 2 ด้วยความว่องไวสมเป็นวอก อิอิ "เออ ไอ่ฝนเหรอ ตอนนี้แกรอยู่ตรงไหนเนี๊ยะ ?" วาถามพิกัดที่นัด กับลิงฝน "เออ ไอ่ลิงเหรอ ตรูรอแกรกะพี่มัสตรงป้ายรถเมล์หน้าตึก...นี่ไง" "ถามซิใส่เสื้อสีอะไร หุ่นฉบับกระเป๋าจริงๆน่ะเหรอ อิอิ " เจ่เจ้ไม่วายแทรกกลางอากาศ "ตอนนี้ทั้งป้ายรถเมล์มีตรูยืนอยู่คนเดียว" ฝนทำเสียงออด "เหรอ ทำไม มีไรเหรอ ?" ความอยากรู้ก็ถามซิเนอะ " ตอนแรกอ่ะนะ ป้ายรถเมล์นี้ผู้คนก็เยอะอยู่หรอก แต่พอตรูเดิน ออกมาเท่านั้นแหละแกรเอ้ย พวกเขาเหมือนผึ้งแตกฮือออกจากรัง กันเลยฟร่ะ" "ก็ผมตรูอ่ะจิ ทรงพัดโบก พร้อมที่จะกวาดเอาคนข้างๆไปเมื่อไหร่ ก็ได้อ่ะแกร" แนะ.. มังยังมีมุขอีก อิอิ ราชรถเกยเทียบท่าโดยสารถีนาม มัสลิน " ฝน ตะกายขึ้นรถเลยแกร ดีๆล่ะ" ฉางน้อยไม่วายขอเหน็บนิกๆโหน่ยๆ " สวัสดีคร๊า พี่มัส..ตัวจริงสวยกว่าในรูปนะคะนี่" หวัง200 ละซี่ " สวัสดีจ้า แหม หนูฝนนี่น่ารักนะนี่ ตัวนิดเดียว ปากนิด จมูกหน่อย" เจ่เจ้ชมไอ่ลิงมัง " จมูกหน่อย เพราะมังไม่มีดั้งไงเจ้ " เสียงเหมือนเด็กขี้อิจฉาแทรกเข้ามา " พี่มัสๆๆ ดูซิ ไอ่ลิงวา มังว่าฝนไม่เหลาดั้งอ่ะ" ลิงฝนโวยวายหาพวก "หนูฝนแค่ไม่มีดั้งให้เหลาต่างหาก " เจ้ยยย โทษทีนะลูก เจ่เจ้คิดดังไปนิ๊ดนึง อิอิ " อ่ะ ทักทายกันซะเด็กๆ" ( ทำยังกะต่ะเองเป็นผู้ใหญ่นักนี่ ชิๆ) "ไอ่ลิงฉาง ตรูจะเตะตรูดมังก่อง คอยดู" แววตาอำมหิตส่อเค้าลางๆ " แต่ตอนนี้ตรูขอเคาะหัวมังก่องสองที ไหนหน้าผากมาจิ" ยิหวาก็จ้อง เอาคืนไอ่ลิงฝนก็น่าร๊าก ยื่นหน้าผากหัวเหม่งๆมาอย่างง่ายดาย 555 สงสัยเคลิ้มกับความฮาม เอ้ย ความงามของเจ้มัส อิอิ เลยเคาะกะโหลกไปซะ 2 โป๊ก ฮ่า..ฮ่า... แล้วเสียงนกกระจอก เอ้ย เสียงลิงสามตัวก็แข่งกันดังเซ็งแซ่กันลั่นในรถ แต่แล้วฝน(จากฟ้าจริงๆ)ก็เทกระหน่ำอย่างไม่ลืมหูลืมตา ทำเอาสามลิงมองหน้ากันประมาณว่า เอาไงดีหว่า... " อืมม์ แวะกินข้าวที่เซ็งทั่ง ก่อนแล้วกันนะเด็กๆดีไหม?" เจ้ใหญ่เสนอ " ดีค๊า.." เสียงสองลิงผู้น้องประสานขึ้นมาพร้อมกัน อิอิ คุยกันเพลิน ไม่มองไหนเล๊ยทั้งสามคน รู้เพียงแค่ว่า เส้นทางนี้ เหมือนคุ้นๆกะที่ผ่านมาเมื่อต่ะกี้ " หวาย ตายแล้วพี่มัสขา ฝนลืมดูเส้นทางค่ะ คุยเพลินไปนิกนุง" (ไม่นิดหรอก เจ้ขับวนแค่สองรอบเอ๊งงง น้ำมันเต็มถังวนทั้งวันยังได้) " ไม่เป็นไรหรอกลูก คนเราย่อมมีวันผิดพลาดกันได้(แต่อย่าให้มีวน รอบสามนะเฟร้ย..อิอิ) "ไหง ได้ยินเสียงกร่อดๆ ใครกัดฟันเล่นฟระแกร" (ไอ่ฝนส่งโทรจิตคุยกับไอ่วา) "แกรลองหันขวาดิเฟร้ยไอ่ลิงฝน"(ไอ่ลิงสุราษฎร์ส่งกระแสจิตตอบกลับมา) เจ่เจ้กัดฟันพูดปลอบเหมือนมอดกัดไม้ (เหมือนไม่ค่อยประชดใช่ป่ะคะเจ้ อิอิ) ในที่สุดสวรรค์มีตา (แม้จะหาแววไม่ค่อยเจอ) ฝนหยุดตก ท้องฟ้าเปิด แจ่มใสสว่างโล่งอากาศเป็นใจ(ที่ไม่เกี่ยวอะไรกับเป็นต่อ) เจ่เจ้หามุมตึก เอ้ย หามุมที่จอดรถได้แล้ว ก็ลงมากอดกันสามตัว 555 "เฟร้ย เฮ้ย ใครเตะตรูดตรูฟร่ะ" แล้วฉางน้อยก็ถึงบางอ้อ "ไอ่ฝน แกรตายยย อย่างนี้มังต้องเอาคืน" " ป๊าบบบบ" แค่ครั้งเดียวก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากตรูดถึงหัว คาดคะเนว่า วัดแรงสั่นสะเทือนได้ประมาณ7.6 ริกเตอร์ หะเอิ๊ก หะเอิ๊ก ( เกี่ยวกันป่ะเนี่ยะ เนอะ) "ไอ่ฝน ตรูจะเตะแกรไปเหน็บกะฝากระโปรงรถเจ่เจ้แล้วนะ แต่เกรงใจฟร่ะ อิอิ" "โห ไอ่ลิงนี่ ตรีนหนักชิกเหยเลยพี่มัส" แน่ะมีฟ้องเจ่เจ้อีก รู้ป่าว เจ่เจ้เป็นพวกใคร ของฉางน้อยคนเดียว ปล่อยให้แกรมารู้จักกะเจ้ ก็บุญเท่าไหร่แล้ว ทำอวดดีอีก แน่ะ เชอะๆๆ คนชื่อ ฉางน้อย อยู่ในใจเจ่เจ้มาตลอดแล้วคนเดียวด้วย ขอบอก วะฮะฮ่า.. ไอ่ลิงฝนลมออกหูเข้าคลุกวงในทั้งๆที่มินิโหลดแต่อาศัยใจสู้ อิอิ มีหรือที่ยัยวาจะยอม " หยู๊ดดด หยุดกัดกันเลยสองลิงนี่ ไปเที่ยวกันดีกว่าลูก" เจ่เจ้มาห้ามทัพ ศึกนี้ใหญ่หลวงยิ่งนัก หุหุ "ดีนะ เจ่เจ้มาห้ามซะก่อน ไม่งั้นอาจมีคนเห็นซากลิงกระเป๋า ตากแห้งอยู่ลานจอดรถก็เป็นได้ " หุหุ ยัยวาเอ้ยยย " เชอะ ฝากไว้ก่องเถอะไอ่ลิงฉาง" ยังๆ ไอ่มินิโหลดยังไม่สำนึก ทำเท่เอานิ้วชี้จิ้มที่จมูกเหมือนยิ่งยง ยอดบัวงามยังไงยังงั้น " อุ๊ย..พี่มัส " ลิงกระเป๋าครวญคราง " เป็นอะไรคะลูก?" " ฝนจิ้มผิดอ่ะ ดั๊นไปจิ้มตาตัวเอง " " อ่อ สมน้ำหน้าแล้วล่ะหนูฝน" เหมือนจะซ้ำเติมอยู่กรายๆ อิอิ แล้วลิงสามตัวก็พร้อมใจกัน vote yes ( ชักจะเสียวสันหลังวาบๆแฮะ) ผลสรุปออกมาคือ ปากเกร็ด เอ้ย เกาะเกร็ด " ไอ่ฝน แกรอ่ะเจ้าถิ่น นำทางดิ๊" วาผลักหลังสหายนำหน้า " เออฟร่ะ ตรูยิ่งถนักชำนาญ(หลง)ทางซะด้วยซิ แหะ..แหะ.." เสียงอ่อยๆเชียวแกรลิงฝน " เอางี้ พี่จัดการเอง น้องๆอย่าต้องเป็นห่วง" เจ่เจ้ส่อประกายตา เจ้าเล่ห์ออกมาเจ่เจ้สะบัดตรูด ส่ายก้นจ้ำอ้าวๆ ทำเอาน้องลิงต้องวิ่งตาม " เอ่อ คุณพี่คนสวยขา พวกเราสามคนจะไปเกาะเกร็ดต้องไปทางไหน ยังไงคะ พวกหนูไม่เคยมากันเลยคะ" น้านนนนน เอากะเจ่เจ้ตรูซิ ..ปากเป็นเอก เลขเป็นโทจริงๆ (แล้วเป็นต่อเป็นของใครกันนะ) สุดท้ายสามลิงได้ตั๋วนำเที่ยวลงเรือคนละใบ ราคาใบละ 60 บาท ด้วยความ อนุเคราะห์จากเจ้ใหญ่ หน้าตั๋วเขียนระบุว่า เกาะเกร็ด- คลองขนมหวาน เหล่าสามลิงวี๊ดว๊ายกระตู้วู้เหมือนกระซู่หัดบิน( แล้วจะบินขึ้นไหมเนี่ยะ) จุดแรกที่เรือนำนักท่องเที่ยวกว่า 50ชีวิตมาปล่อยที่บ้านหลังหนึ่งเป็น บ้านที่สาธิต(ไม่เกี่ยวกับวงศ์หนองเตย)การทำขนมหวานโบราณแบบไทยๆ แต่พวกสามลิงหาสนใจสิ่งรอบข้างไม่ เพราะสายตาพวกเรานั้นสอดส่ายหา ของกินรองท้อง "นั่นๆไข่เป็ดต้มใบใหญ่ๆ น่ากินเนอะเด็กๆ" เจ่เจ้สายตาเหมือนจะดีมากๆ "ฮ่วยย ไข่เป็ดที่ไหน๊ นั่นมัน ซาละเปา " ลิงฝนโต้แย้ เอ้ย แย้ง " อ้าว เหรอ ตรูมองไงเป็นไข่เป็ดฟร่ะเนี่ยะ งง " อิอิ " เด็กๆ คนละกี่ฟอง เอ้ย กี่ใบคะ " เจ่เจ้ถาม " 3 ค่ะ สองลิงตอบพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย แล้วมองหน้ากัน หัวเราะคิกคักๆ หลังจากได้ซาละเปาในกล่องโฟมใบโตมาแล้ว (แต่คนละ 3 ลูก ย้ำนะ) 5555 พวกเราก็มานั่งแทะ เอ้ย นั่งกินอย่างอร่อย มีน้ำเป๊บซี่อร่อยๆใน ภาชนะเครื่องปั้นดินเผา ทันใดนั้นแว่วๆเหมือนมีเสียงจาก มารคอหอยลอยตามลม " ไอ่ลิงๆ " คำแรก ตรูรู้แระว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป " หือ มีไร " ปากก็เคี้ยว แต่ก็ยังถาม มือก็แกะกระดาษห่อซาละเปา " แกรรักตรูไหมอ่ะ " เอาละวุ้ย มังเริ่มเข้าเรื่องแระ " เออ มีไร ตรงๆ อย่าอ้อม ตรูรำคาญ" ยัยวาถามกลับแต่ในใจเริ่ม หวาดระแวงเหมือนจะสูญเสียซาละเปา 2 ลูกที่ยังกินไม่หมด "พี่มัสเคยสอนพวกเราใช่ป่ะว่ามนุษย์ที่จะเป็นสัตว์ประเสริฐได้นั้น ต้องรู้จักการให้ แบ่งปัน เราต้องรักกัน มีอะไรต้องแบ่งปันกัน อย่างก อย่าหวง ต้องเอื้อเฟื้อแก่คนอื่น ให้ทุกอย่าง ไม่ว่าการ ให้อภัย หรือแม้แต่การให้สิ่งของ เช่น แกรให้ซาละเปาที่เหลือ 2 ลูกนั้นแก่ตรู ส่งมาซะดีๆแกรไม่อยากเป็นสัตว์ประสริฐหรือว๊าไอ่ลิง" " เฟร้ย ไอ่ลิงฝน แกรเข้าใจไรผิดป่ะเนี่ยะ ซาละเปากับการให้คน ละเรื่องกันเฟร้ย" ยิหวาโวยวายขึ้นมาบ้าง " คนเรานะไอ่ลิงฝน มีเท่ากันหมดแหละ ไม่ว่าอะไรก็ตาม อย่างซาละเปาเนี๊ยะเจ้ซื้อให้คนละ 3 ลูก ก็เท่ากันแล้วไงยังจะ ตะกะละ ของคนอื่นอีก" " อะไรของแกรฟร่ะไอ่ลิงฉาง ตะกะละ" ฝนงง " ชัดๆสั้นๆ ตะกละ ไง 555 " " เอาล่ะเด็กๆน้องๆสองลิงอย่าเพิ่งแทะหูกัน เอ้ย อย่าเพิ่งกัดกันคะ กินให้อิ่มแล้วฟังเจ่เจ้พูดนะคะ " ป๊าดดด เจ่เจ้มาโหมดหวานนี่นา หน้านิ่งๆ " การเอื้อเฟื้อ การแบ่งปัน การให้ คือความหมายเดียวกันคะ อย่างเช่นว่า บางสิ่งบางอย่างเรามีพอเพียงแล้วในชีวิตนี้ เราก็มีใจคิดดี เมื่อคิดดี เราก็ทำดีกับคนรอบข้าง" "คำว่า คน อย่าคิดเพียงว่า แบมือรับอย่างเดียว เราต้องยื่นมือช่วยเหลือ คนอื่นที่ด้อยกว่าเรานะคะ อีกอย่างเรามีพอแล้วอย่าเป็นคนทะเยอทะยาน อย่าคิดทำการใดที่เกินกำลังกายและกำลังทรัพย์ที่มีอยู่ของเรา หนูสองคนต้อง เป็นคนที่รู้จักคำว่า พอ " "พวกหนูรู้ไหม พวกหนูเป็นคนที่มีความคิดดีมากๆ คิดในสิ่งดีๆ มองโลก ในแง่ดี มองอะไรก็สวยงามไปหมด อยากให้พวกหนูทำตัวให้น่ารัก สดใสอย่างนี้ตลอดไป" "อย่าไปคิดว่า ตัวเองไม่สวยไม่รวย มีไม่เหมือนคนอื่น อย่าคิดว่าฉันต้องดี ต้องเด่น ต้องเป็นคนดัง ต้องมีอะไรที่เหนือคนอื่น " "ถ้าหนูคิดแบบนี้จิตใจก็ไม่สงบ ไม่มีความสุขเพราะใจต้องแต่เอาเปรียบ กอบโกย เห็นแก่ตัว คอยที่จะเอาชนะคนอื่นเรื่อยไป จ้องแต่จะหยิบ ผลประโยชน์มาเป็นของตนเอง จิตใจหนูน่ะดีงามแล้ว อย่าให้จิตใจ หยาบกระด้างเพราะมีความคิดที่ไม่ดีงามนะคะ" "ถ้าหนูๆกระทำตัวแบบนี้สักวันนะคะ คนรอบข้างมีแต่คอยจะหนีห่างไปที ละคนๆสุดท้ายหนูจะไม่เหลือใคร ในที่สุดหนูจะไม่มีมิตรแท้ และจะไม่รู้จัก คำว่า เพื่อนแท้ ไม่รู้จักคำว่า คุณค่าของการให้" "ให้ใจมีความสุขกว่าการให้วัตถุสิ่งของที่จับต้องได้นะคะ.. หากจะเลือกคบใครเป็นเพื่อน เราก็ใช้ใจแลกใจใช่ไหมคะ อย่าคบเพียงเพราะเพื่อนคนนั้นรวยมีสังคมที่หรูหรา " " ซ๊าธุ๊ๆๆ. เจ่เจ้อ่ะ สอนวาในบ้านอย่างเดียวไม่พอ มาสอนนอกบ้านอีกอ่ะ เบื่อตายชักสอนซ้ำซากก่อนนอนทุกคืน " ยัยวา ทะลุกลางปล้อง อิอิ " ไอ่ลิง แกรอย่าขัดซิ ตรูกำลังฟังเพลินๆ แหม๋ แกรนี่ " "ยัยช้างน้อย ดื้อเหรอเราน่ะ ฟ้องพี่ชายใหญ่เลยนี่" "เค้าก็จะฟ้องหม่ามี๊กลับว่า เจ่เจ้อ่ะดุเค้าด้วยอ่ะ ลองซี๊หม่ามี๊จะรักใคร กว่ากัน ยัยช้างน้ำ เอ้ย ฉางน้อยยื่นไม้ตาย " โอเคๆ สรุปนะคะ ให้ลิงสองตัวป็นตัวของตัวเองดีที่สุดแล้วนะ เจ้ชอบ ความคิดที่งดงามของหนูสองคนเสมอ อ่อ บอกไอ่ลิงอ้อย เทียนหยด ด้วยนะว่าเจ่เจ้คิดไงกับกลุ่มลิงๆ" " เฮ้อออ จบสักที" ยัยวาแอบบ่นเบาๆแต่จงใจให้ใครบางคน ได้ยินเต็มสองหู อิอิ " ไอ่ลิงวา แกรอยากมีความสุขของการให้ม่ะ" ลิงฝนพูดพร้อมกับ แบมือมาตรงหน้า " ไม่ให้เฟร้ย ตรูยังไม่อิ่ม" และแล้วซาละเปาสองลูกก็เข้าไปอยู่ใน กระพุ้งแก้ม ซ้าย ขวาข้างละลูก หุหุ ทำไปด๊ายยยย "อ่อ อีกอย่างนะคะเด็กๆ บางสิ่งบางอย่างอาจมีไม่เท่ากัน แต่เวลาคะ คนเราเกิดมามีเวลาเท่ากัน ไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืน เพียงแต่ว่า คนเราแต่ละคนนั้นจะใช้เวลาได้คุ้มค่ามากแค่ไหน แล้วจะมีใคร สักกี่คนที่รู้คุณค่าของเวลา พวกหนูเข้าใจใช่ไหมคะ?" "โห เจ้เทศนาซะ พาลจะกินไม่ลง" ยัยวาแย้ง "จะกินลงที่ไหนย่ะหล่อน ก็ซาละเปาสามลูกลงไปนอนยิ้มใน พุงหล่อนแล้วนี่ยะ" แหมๆ เจ่เจ้นี่ล่ะก็ ไม่ยอมลงให้น้องนุ่งมั่งเล๊ยยย "แหะ..แหะ.. อิ่มเนอะฝนเนอะ อิ่มทั้งบุญ อิ่มทั้งพุง อิ่มจังตังค์อยู่ครบ" " อ้าว ไอ่ลิงฝน ทำไมนั่งทำหน้ามุ่ยอ่ะ เจ้ๆ ดูมังนั่งทำปากจู๋เหมือน ปลาบู่ชนสันเขื่อนงั้นแหละ " ฉางน้อยถามสหายรักแห่งข้าฯ "เปล่าหรอก ตรูแค่คิดว่า ทำไมเนอะ คนเราไม่รุ้จักคำว่า " พอ " คนเขาหยิบยื่นให้ ยื่นมือให้ความช่วยเหลือหลายอย่าง แต่มนุษย์บางคน ทำไมไม่พออีก มีแต่แบมือขออยู่เรื่อยๆกอบโกย ทำให้กลายเป็นคน เห็นแก่ตัว" "นี่ไง คำนี้ คำว่า พอ ทุกคนไม่มีความพอหรอกหนูฝน เพราะไม่พอไง เขาเลยต้องทะเยอทะยานพยายามไขว่คว้ามาให้ได้ ให้มีเหมือนคนอื่น บุคคลแบบนี้สมควรหลีกห่างนะคะเด็กๆ" "เจ้เชื่อว่า หนูสองคนมีความคิดความอ่านที่ดีกว่าผู้ใหญ่บางคนเยอะเลย เจ้เชื่อว่า หนูสองคนเลือกคบคนเป็น ใช่ไหมคะ จงรักษาความดีของหนู สองคนไว้นะลูก" ตัดฉับมาฉากที่ ครัวขนมหวานคุณแอ๊ว อิอิ อุ๊ย มีนักพากต์เสียงหล่อ ด้วยอ่ะเจ้หน้าตาไม่สำคัญแต่เสียงนั้นหล๊อหล่อ ทำเอาเจ่เจ้ใจสั่น สะท้านทรวง อ่อนระทวย(คำนี้เหมือนคุ้นๆนะเนี่ยะ) อิอิ ( อันนี้เจ่เจ้ฝากบอกมา 5555) (ก๊อปคำพูดนี้ไว้ ยัยวาจะนำไปฟ้อง เฮียให้หมด 5555) " เอ่อ ..คุณพี่คะ ขอถ่ายได้ไหมคะ?" เจ่เจ้เราเสียงหวานเลยวุ้ยคะ " อ่อ ตามสบายครับ ห้องน้ำอยู่ด้านหลังครับผม" นักพากต์ผู้แสนซื่อ ในคำพูด 555 " แว๊กกก เอ่อ หมายถึง ขอถ่ายรูปคู่กับคุณพี่นักพากต์เสียงหล่อน่ะคะ" เจ่เจ้แอบทำตาลังถึง เอ้ย แอบทำตาซึ้ง เค้าเห็นน่ะ ฟ้องเฮียๆ " อ่อ ได้ซิครับ... อย่านั่งครับ มายืนข้างๆผมนี่.." คุณพี่ของเจ่เจ้หวังดี บอกว่า ให้ยืนไม่ต้องนั่ง " ยืนครับ ยืน " คุณพี่ตอกย้ำสาวร่างเหล็ก เอ้ย ร่างเล็กอีกรอบ " ก็(ตรู)ยืนแล้วนี่ไงคะ สูงได้แค่เนี๊ยะ" เจ่เจ้น้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้ ในชะตากรรม 555 "พี่มัสๆ เขย่งเลยพี่ เขย่งอีก สูงๆ" เจ้าลิงฝนก็หวังดี(แต่ประสงค์ ร้ายหรือเปล่า) ฝนตะโกนออกไปไม่ดูตาม้าตาเรือ เพราะมัวแต่ก้มดูว่า เจ่เจ้ เขย่งแล้วยังสูงได้(แค่นี้เองเหรอ ฮ่า..) จุดสุดท้ายที่เรือใหญ่นำเที่ยวนำพวกเราไปปล่อยเกาะ(เกร็ด) คือชุมชนเครื่องปั้นดินเผา มีทั้งขายของที่ระลึก ชิ้นเล็กชิ้นใหญ่ สินค้าแฮนด์เมดงานไม้ทำจากมือล้วนๆ เจ่เจ้ซื้อแจกันไม้ทรงสูง(ความสูงประมาณลิงฝนเล๊ยยย) เห็นใจมังจะทำปากดี มังคงลากมากกว่าถืออ่ะนะ อิอิ เลยบอกว่า มา ตรูถือให้ดีกว่ามั้ง อิอิ...รอบที่ 3 ที่สามลิงวิ่งไปวิ่งมา " แว๊กก ลืมเลย เขาให้เราเดินนานแค่ไหนเนี๊ยะตรงนี้" เจ่เจ้นึกได้ สามลิงตาลีตาเหลือกวิ่งหาเรือลำนั้น " เรือตรูหาย เรือตรูอยู่ไหน ????" ท้ายสุดคงมีคนทนเห็นความซื่อ(บื้อ) ของสามลิงไม่ได้เลยบอกว่า ตรงนี้เป็นจุดสุดท้ายที่เรือนำสามลิงมาปล่อยให้หากินเอง เอ้ย ให้เดินเล่นกันเองและ หาทางกลับบ้านใครบ้านมัง....สามลิงก็เลย ถึงบางอ้อ หุหุ พวกเราเลยลั๊นลาเดินชมสินค้าต่างๆสองข้างทาง ซ้ายขวาละลานตา ชวนซื้อ ใครใคร่ซื้อ ซื้อ ใครใคร่กิน กินทั้งไอติม ทั้งเมี่ยงคำ ทั้งผลไม้แช่อิ่ม ต่างก็ไปนอนกระจุกตัวในท้องของแต่ละคน หุหุ (ทำไงได้ แต่ละคนวัยกำลังกินกำลังนอน ถึงเวลาจะกินก็ไม่ได้นอน จะนอนก็ไม่ได้กิน) เดินเข้าซอยนั้น ออกซอยนี้ ทะลุไปยังตรอกปู๊นนนน ตาไปสะดุด ฝาบ้านหลังหนึ่งชื่อว่า " บ้านเลขที่ 1 " โอ้ พระเจ้าช่วยกล้วยตาก สุดยอดมาก สามลิงเดินเข้าไปโดยมิได้นัดหมาย " โอเลี้ยง 2 ชามะนาว 1 ค๊า " สรุป น้ำ3แก้ว แต่นั่ง3ชั่วโมงในร้าน นั่งดื่มด่ำธรรมชาติ แมกไม้สายลม พฤกษากลางไพร ธรรมชาติที่ หายากในเขตรอยต่อของเมืองกรุง ขอบคุณ คุณลุงเจ้าของร้านที่ไม่เก็บตังค์ค่าเก้าอี้เพิ่ม ขอบคุณที่ ไม่ทำตาเขียวปั๊ดใส่พวกเรา อิอิ พวกเราเดินเอ้อระเหยลอยชาย กันหลายรอบพอสมควร รอบสุดท้ายแล้วเชียว " คุณคนสวยจ๊ะ เห็นหลายรอบแล้ว ขอเบอร์โทรหน่อยได้ไหมจ๊ะ ? " เอาละวุ้ย เจอลุงปากหมาน เอ้ย ปากหวานเข้าแล้วเจ่เจ้เรา ทั้งๆที่เดินเลยไปแล้ว แต่เจ่เจ้ชะงักกึก สะดุดกับคำว่า คนสวย อิอิ เลย ย้อนกลับมาอีก " หวัดดีคะเฮีย ขายดีไหมคะแต่ละวัน ว่าแต่ว่า ขายอะไรกันละเนี่ยะ" เจ่เจ้ปากใช่ย่อย 555 " ขอเบอร์หน่อยได้ไหมจ๊ะ ? " ลุงเจ้าของร้านยังไม่ลืมคำถามแรก " เบอร์รองเท้าได้ป่ะคะลุง" 1 ใน 3 ตอบแล้วก้มหน้างุดมุดซอกจั๊กแร้ ของเจ่เจ้ กลัวลุงหักคอต่างหาก อิอิ " เฮ้ย นี่ไง ไอ่ลิง ร้านแฟนฉัน " ลิงฝนตื่นเต้น " ห๋า ลุงคนนี้น่ะเหรอ แฟนแกร ไอ่ลิงฝน แก่กว่าแฟนตรูอีกง่ะ " ยัยวาสะดุ้ง " เฟร้ย ไอ่บร้า ชื่อร้านแฟนฉันเฟร้ย ขายขนมโบราณไง " ลิงฝนสะดุ้ง กว่าคนถามซะอีก อิอิ " อ่อ แล้วไป เออ แล้วแกรเคยมาเหรอ ถึงได้รุ้จักอ่ะ? ยิหวา สงสัย " ป่าว ตรูหันไปเห็นป้ายชื่อร้านไง แฟนฉัน " แหะ..แหะ.. ไอ่ลิงเอ้ยยยย " เฮียขา ขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ " เจ่เจ้นำทาง "ได้ซิครับสำหรับคนสวย นี่ครับนามบัตร โทรได้ตลอด ยกเว้นตอนเมีย ให้ไปหุงข้าว " พวกเราจากลาเกาะเกร็ดมาด้วยความเสียดายเวลาที่มีน้อยนิด แต่ยังไงซะสามลิงก็จากลาเพื่อไปเจอกันใหม่เกาะเกร็ดวันหน้า สัญญานะ สัญญา เก็บตก... ณ.ร้านหนังสือซีเอ็ด ห้างเซ็งคะทั่ง สาขาไหน ไม่บอก อิอิ คุณจะเห็นสองลิงนั่งสุมหัวเลือกหาซื้อหนังสือกันอย่างน่ารัก(คิดว่างั้นนะ) เหมือนมีพี่สาวคนโตคอยดูแลน้องๆ น่ากลัวตรงนั่งสุมหัวกันนี่แหละ กลัวว่าหากผมพันกันจะแกะออกไหมเนี๊ยะ เออนะ คิดเล่นๆ หากยุงหรือแมลงวันบินหลงเข้าไปจะหาทางออกเจอไหมนะ ฮ่า.. สุดท้าย ได้หนังสือมาคนละ 3 เล่ม... ไว้ค่อยแลกเปลี่ยนกันอ่านเนอะ ลิงเนอะที่สุดท้ายที่เรานั่งคุยกันคือ ร้านก๋วยเตี๋ยวสยาม ... อิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ อิอิ (ไม่อยากบอกเล๊ยย ได้โบนัสพิเศษเพิ่มอีกต่างหาก จุ๊ๆๆ อย่าเอ็ดไปล่ะ 555) เจ่เจ้ ขอบอกก่อนเลยนะ โบนัสส่วนนั้นไม่เกี่ยวกับเงินแต่ละเดือน ของฉางน้อยนะ อย่าๆ มาอุ๊บอิ๊บกับเค้าน๊า จะฟ้องหม่ามี๊ด้วย ว่าแต่ว่า เดือนนี้เบิกเพิ่มได้ไหมอ่ะ ถ้าไม่ให้เค้าน๊า จะไปคุยกะ พี่ชายใหญ่เองล่ะแล้วเจ่เจ้จะหนาววววว หุหุ.... วันนี้สามเราจากลากันด้วยรอยยิ้มและคราบน้ำลาย เอ้ย น้ำตา นิกๆโหน่ยๆ ฮ่า... ณ.ถนนเข้าซอยหมู่บ้านแห่งนั้น หากคุณผ่านเส้นทางนั้น คุณจะเห็นสาว(เหลือ)น้อยหุ่นลิงกระเป๋า ปั่นจักรยานคู่ใจ หอบของพะรุงพะรัง แฮ่กๆ เซซ้าย เซขวา สาวน้อยผู้มีผมทรงพัดโบก เอ หรือว่า ทรงกระบังลม หน๊อ ไม่แน่ใจ นั่นละ เธอคนนั้น เพื่อนฉันเอง 5555 ขอบคุณเจ่เจ้ที่มีวันนี้ด้วยกัน จำได้ไหม สัญญาของลิงว่าไง อิอิ ... "เพื่อน คือ คนเคยเป็นคนแปลกหน้ากันและกัน แต่วันนี้มังมาเตะตรูด ตรูได้อย่าง สนิทใจ " 55555 เรื่องโดย... ฉางน้อย ภาพประกอบเรื่อง...โคลอน ผู้อยู่เบื้องหลัง...เจ่เจ้มัสลิน พิสูจน์อักษร.....เทียนหยด ^ ^ ^ ทีใครทีเผือก...อิอิ
พี่นักดนตรีที่ท่าน้ำ มนุษย์สัมพันธ์เป็นเลิศ ........... บรรยากาศริมน้ำ
ช๊อตนี้ขำมากพอพี่มัสเห็นมะม่วงเท่านั้นแหละเลยเก็บอาการไม่อยู่ซ้า อย่าเด็ดนะพี่นะ....ยุบหนอพองหนอ....อิอิ ปลาตัวเบ้อเร่อเลย บ้านขนมหวาน ลุงนักพากย์(เสียงหล่อมาก อิอิ) ของฝากไอ่ลิงอ้อย เครื่องปั้นดินดินเผา
แมวเหมียวค่อดน่ารัก ฝีมือพี่มัสกดชัตเตอร์ พี่นักดนตรีอย่างเท่ห์ ซาลาเปา อาหารมื้อแรกของนักเดินทาง ทอดมันหน่อกะลา อร่อยมากกกกกก หน่อกะลา
บ้านเลขที่ ๑ มุมโปรดของพวกเรา
21 พฤษภาคม 2554 18:57 น. - comment id 123919
ที่ 1 ก่อง
21 พฤษภาคม 2554 19:04 น. - comment id 123920
แหมๆ งวดนี้เนื้อหาคับคั่ง แทนที่จาเอารูปมาให้ดูเยอะๆแบบก่อนๆ ไรฟะ งานนี้อยากเหงรูปลิงๆกะเจ่เจ้อ่ะ ด่วนๆๆ
21 พฤษภาคม 2554 19:06 น. - comment id 123921
อ้อ ลืม งวดหน้า ลพรีทัวร์มั่งน๊า...
21 พฤษภาคม 2554 19:29 น. - comment id 123922
ยกป เน็ทตรูเดี้ยงอ่า....กำลังอัพรูปอยู่ รออีกสักแป๊บบบบบบยาวๆ อิอิ
21 พฤษภาคม 2554 19:34 น. - comment id 123923
โปรดพิจารณาให้รอบคอบครอบคลุมก่อนลงรูปครับ ปล. จะแวะมาอ่านอีกที
21 พฤษภาคม 2554 19:44 น. - comment id 123924
21 พฤษภาคม 2554 20:46 น. - comment id 123925
อ่านจบอย่างมีความสุข พี่มัสเป็นคนสวย ทั้งหน้าตาและจิตใจค่ะ ยืนยันได้ ส่วนเจ้าวา ดูจ้ำม้ำขึ้นปะ อิ ลิงเชียงรายผมฟูน่าดึงเล่นจังอะ พวกเราโชคดีนะคะ ที่พบแต่คนจิตใจดีๆ ถือว่าสร้างบุญร่วมกันมาแล้ว
21 พฤษภาคม 2554 21:01 น. - comment id 123926
เพิ่งได้เห็นรูปป้า..เอ๊ย คุงฝน วันนี้อะ ฝากความคิดถึงถึงน้องหมวย และสวัสดีพี่มัสลินด้วยนะครับ
21 พฤษภาคม 2554 21:07 น. - comment id 123927
อ่ะแฮ่ม ! แหม...เสียดายจัง เฮ้อ..เสียดายจัง อ่านไปขำไป...แต่ที่อ่านแล้วชอบจังถึงชอบใจ คือคำเทศนาจากเจ๊เรา...สาธุ > การให้โดยไม่ต้องหวังสิ่งใดตอบแทน > การรับโดยพอประมาณกับความขาดของตน
21 พฤษภาคม 2554 21:08 น. - comment id 123928
10 กิงไข่แทนซาลาเปากะได้เฟร้ย
21 พฤษภาคม 2554 21:39 น. - comment id 123929
ถึงยัยตาโตจะไปหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่เบื่อเลยค่ะ อยากไปอีก นี่เห็นแล้วนึกถึงแต่ของกิน ทอดมันหน่อกะลา ดอกไม้ทอด และขนมหวาน
21 พฤษภาคม 2554 23:47 น. - comment id 123930
หนีไปเที่ยวกันนี่เอง เดี๋ยวจะแจ้งสารวัตรน.ร.มาจับและส่งกลับให้ผู้ ปกครองมารับตัวกลับบ้าน ลืมไป นี่มันวันหยุดนี่หวา เดี๋ยวก่อน ก่อนไปเที่ยวกัน ได้บอกทางบ้านกันหรืยัง
22 พฤษภาคม 2554 00:38 น. - comment id 123931
แวะมาแสตงความอิจฉาตาร้อนผ่าวคุณโคลอนกับคุณฉางน้อย เล่นพาพี่มัสลินคนสวยไปเที่ยวซะสนุกขนาดนี้ เก็บเอามาฝันให้ฟังเลย แล้วถ้าเกิดป๋าเทพมีโอกาสพาไปทริปแบบนี้มั่ง แล้วไม่สนุกขนาดนี้ คะแนนจะตกไม๊เนี่ย ตายเลย อิ อิ ไงไง ถ้าถึงเวลาจะจนแต้มจริงๆ จะหลังไมค์ไปขอคำแนะนำบ้างนะครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวไว้ก่อนเลยนา
22 พฤษภาคม 2554 00:43 น. - comment id 123932
ว่าแต่ว่าใครเอายาเสน่ห์มาให้พี่มัสลินทานหรือเปล่าเนี่ย ยังมาเล่าให้ฟังถึงความน่ารักของน้องๆไม่ยอมหยุดเลย อย่าลืมส่งยาถอนมาให้ด้วยล่ะครับ อิ อิ
22 พฤษภาคม 2554 02:56 น. - comment id 123933
ดีจร้า...อาคุงฝน... มาบอกว่า...ด้วยวัยและเวลา... บวกกะ...หน้าจอ...เจ็ดนิ้ว... ขอยกยอด...ไปก่อนอ่ะจร้า...อิอิ เยอะจิงๆ...มองไม่เห็นแระด้วย... รับบริจาคแว่น...ด่วนจร้า... มาไม่บอก...ได้พาไปดำน้ำ...หลังเกาะ...อิอิ แปะไว้..ๆๆๆ...เด้วมาใหม่...
22 พฤษภาคม 2554 09:50 น. - comment id 123937
ถึงว่าลพรี ฝนตกหนัก ที่แท้ไอ่ลิงฝนอกจากถ้ำนี่เอง 555 มังเลิกจำศีลแล้วเร๊อะ รีบมารายงาตัวที่เมืองลิงด่วนๆเลยแกร
22 พฤษภาคม 2554 10:30 น. - comment id 123938
ชวนกันหน่อยก็ไม่ได้
22 พฤษภาคม 2554 10:36 น. - comment id 123939
บายใจแระ..ได้ดูของสวยๆงามๆ ชื่นใจจัง สุขอย่าได้สร่าง
22 พฤษภาคม 2554 21:05 น. - comment id 123940
22 พฤษภาคม 2554 21:05 น. - comment id 123941
20 ก้มเก็บไข่ก่อง
22 พฤษภาคม 2554 21:08 น. - comment id 123942
ยกป รูปปะเลอะปะเต๋อ(เยอะแยะ) ดูให้อิ่มเลยแกร ตรูเสร็จภารกิจแระ อิอิ .................. คุณแทนฯ ขอบคุณที่ฝากข้อคิดไว้ค่ะ..........แต่........... พิจารณาแล้วว่าไม่ต้องครอบไม่ต้องคลุมอะไรทั้งนั้น เปิดให้หมด อิอิ... .............. nana ขอบคุณที่มาฝากรอยยิ้มไว้น๊า .............. แบมฯ ฮ่า.......มิรู้จะกล่าวสิ่งใด ปล. เห็นด้วยจ้าแบมพวกเราโชคดีมากที่ได้พบพานและสานต่อมิตรภาพที่ดีต่อไปเนาะ ................... ปู่กิ่งฯ รับแซ่บค่า ................... ลคส อะแฮ่ม.... ไรติดคออ่ะอ้อย ปล.แกรน่าจะมานั่งฟังด้วยนะ ตรูว่าคนข้างๆเขาก็แอบฟังบทสนทนาสามพี่น้องอยู่นาเฟร้ย เรด้าตรูกระดิก .................... ลคส ๑๐ ฮ่า...ไว้ตรูส่งของไปให้นะอ้อย แจกันพี่มัสกับไข่เค็มไอ่ลิง.....ส่งแล้วจะเมสเสจไปบอกเน้อ .................. ยัยตาโต ดีจ้า....เนาะ...นี่ก็ร่ำๆอยากจะไปอีกเหมือนกันจ้า....สนุกมากเลย...ไปหนนี้ลืมกินทองม้วนสดได้ไงก็ไม่รู้ ของโปรดเลยอ่า ขอบคุณที่แวะทักทายกันนะคะ ปล. ฉางบอก "เพื่อนตรูๆ" อิอิ ............... วศร ฮ่า.........อ่านเม้นอาคุงวิ๊ดดดแล้วนั่งขำ พวกฝนไม่ได้เด็กขนาดนั้นนา แค่ไปไหนมีคนเรียก "หนู" แค่น๊านเอง ................... เทพพร๑๓ สวัสดีค่า พี่มัสฯก็พูดถึงคุณบ่อยๆนะคะ พี่มัสบอกว่าคุณเป็นผู้ใหญ่ใจดี อบอุ่น หรือสโลแกน"ใจดี มีเวลาให้" ทริปนี้พี่มัสฯรู้ดีกว่าเจ้าถิ่นอีกค่ะ...แหะ... แต่ถ้ามีไรให้ช่วย พวกเรายินดีเป็นอย่างยิ่งค่า ............... เทพพร ๑๔ อ่า... เหงงี้พวกลิงก็เขิลเป็นกะเค้าเหมือนกันนะคะ อิอิ ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่า เล่นเอาสาวๆยิ้มแก้มปริกันทั้งบ้านเลย .................... ไม่บอกกกกก หรอกว่าเปง กรต โห...อยู่ทำไรดึกๆดื่นๆเนี่ย อาคุงกีฯ แอบคุยกับสาวที่ไหนป่าว ปล.ขอเกาะหลังแทนได้ป่ะ ................... จวว ฮ่า......แกรนี่....แซวซ้า ปล.เมืองลิง ไว้ก่อน ของตาย.......เที่ยวเมืองคนให้ทั่วก่อนเฟร้ย .......... อ้อมฯ โอ๋ๆๆๆ ก็ไม่อยู่ให้ชวนนินา อิอิ .............. คอนพูทน ขอบคุณค่า อ่านเม้นคุณจบก็ชื่นใจจัง สุขอย่าได้สร่างเช่นกันนะคะ
22 พฤษภาคม 2554 21:10 น. - comment id 123943
ลคส ๑๙ - ๒๐ เจ๊ยยยยยยย ไอ่ลิงอ้อย แกรนี่บังอาจนักลักไข่ใต้ตะหมูกตรู
22 พฤษภาคม 2554 21:54 น. - comment id 123944
แกรๆ..ตรูว่าทริปหน้าไปลุยตลาดน้ำ อโยธยาดีกว่า..ตรูขอแก้ผ้าเอาหน้ารอด.. มะช่าย..อิอิ แก้ตัวอ่ะ ตกลงตามนั้นน๊ะ..? ฝน ได้เรยยอ้อยตามนั้น
22 พฤษภาคม 2554 21:57 น. - comment id 123945
^ ^ ^ ถ้าแกรไม่มา ตรูจะจับไอ่ลิงกดน้ำคอยดู
22 พฤษภาคม 2554 21:59 น. - comment id 123946
งั้นตรู คอยนั่งดู ไอ้ลิงถูกกดน้ำดีกว่าฟร่ะ... ตรูเปลี่ยนใจไม่มาแระ...
22 พฤษภาคม 2554 22:02 น. - comment id 123947
^ ^ ^ งั้นตรูก็เปลี่ยนใจ จับแกรกดน้ำดีฝ่าฟร่ะ
22 พฤษภาคม 2554 22:05 น. - comment id 123948
^ ^ หนอยย..ช่างกล้า..จับตรูนี่น๊ะกดน้ำ.. เอางี้ ลิงฝน..ตรูขอแนะนำในฐาแนะ..เอ้ย ฐานะเพื่อนลิง.. แกรพูดก๊าตรูลีๆ ตรูอาจใจอ่อนมุดลงในน้ำเอง..โดยแกร มะต้องกด..
22 พฤษภาคม 2554 22:09 น. - comment id 123949
^ ^ ^ แกร ว่ายน้ำเปงแระเร๊ออ้อย
22 พฤษภาคม 2554 22:10 น. - comment id 123950
22 พฤษภาคม 2554 22:11 น. - comment id 123951
30
22 พฤษภาคม 2554 22:12 น. - comment id 123952
^ ^ ^ บ้านช่องไม่เฝ้านะแกร
22 พฤษภาคม 2554 22:14 น. - comment id 123953
ก็แกรไปเฝ้าให้ตรุแระนี่..ตรูจะอยู่ทำไรฟร่ะ
22 พฤษภาคม 2554 22:30 น. - comment id 123954
^ ^ ^ เดี๋ยวตรูประกาศขายมั่งดีฝ่า
23 พฤษภาคม 2554 09:14 น. - comment id 123955
ไปเสม็ดเสร็จทุกรายนิยายว่า ที่ยาตราเกาะเกร็ดจะเสร็จไหม แต่ละคนปล้นยิ้มอิ่มละไม คงพกใจให้มิตรเสร็จกิจจริง .. ไม่กล้าไปเกาะเกร็ดหรือเสม็ด กลัวเสร็จ...
23 พฤษภาคม 2554 10:20 น. - comment id 123956
ทีหลังจุดธูป 8 ดอกมาบอกก็ได้นะ อิอิ คิดว่าน่าจะรับรู้ได้แระ
23 พฤษภาคม 2554 14:34 น. - comment id 123958
จดหมายถึงลิงอ้อย ( สาวน้อยที่ไม่ได้ไปเกาะเกร็ดในวันนั้น ) ลิงอ้อยน้องรัก...... พี่มิชิลิน เอ๊ย พี่มัสลินรอเจอน้องเทียนหด ด้วยหัวใจที่หดหู่ในวันนั้น พอฉางน้อยควานหาตัวอ้อยไม่เจอ พี่มัสลินกับฉางน้อยก็ดีใจ...เย้ เย้ เย้ เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ หาได้เสียใจไม่....เพราะรู้ว่าอ้อยมีนัดสำคัญ กับคนในครอบครัว ( ฝากไว้ก่อนเถอะ...คำว่าครอบครัวนี่...ทีใครทีมัง ) สำหรับการเจอะเจอยัยช้างน้อย หรือฉางน้อยนั้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรก...อิอิ เพราะว่าเค้าอยู่ในใจของพี่มัสลินตลอดเวลา เวลาไปไหนก็พาเค้าไปด้วย พักหลังพี่มัสลินจะส่งเค้าไปดัด ดัด ดัด อะไรดีน๊า เรียกว่าดัดสันดานดีกว่า ส่งไปอยู่กับคุณนายแม่ค่ะให้ไปเรียนรู้ความเป็นกุลสตรี ขุดดิน ถางหญ้า เผาป่า ยิงปืน หาจิ้งหรีดประมาณนั้น เอ...ใช่หรือเปล่านี่? อืมม คงใช่แหละ ฉางน้อยเค้าเป็นคนน่ารัก เรียนรู้อะไรได้รวดเร็วดีมากเลยค่ะ เค้าเก็บบันทึกเรื่องราวของพี่มัสลินไว้เยอะมากเรียกได้ว่าอะไรที่พี่มัสลิน คิดว่าหายไปจากโลกนี้แล้วให้ไปหาที่เค้า เพราะเค้าเก็บไว้หมด ท่าจะไม่ดีแล้ว อีกหน่อยยัยช้างน้ำคงเก็บเฮียสุดหล่ออันเป็นสุดที่รักของพี่มัสลินไปด้วยแน่ ภัยใกล้ตัวจริงๆน้องคนนี้........รู้งี้บีบจมูกให้ตายตั้งแต่เมื่อคลอดก็ดี สำหรับหนูฝนคนเก่ง ถ้าใครมีโอกาสเจอ จะรู้ว่าเป็นสาวน้อยน่ารัก และ ความคิดความอ่านสวยงามจริงๆ ใสๆ อยู่ใกล้แล้วติดใจในรอยยิ้ม กริยาท่าทาง น้ำเสียง ถ้อยคำเล็กคำน้อยที่สื่อสารออกมาล้วนจริงใจ เอวบาง อ้อนแอ้นอรชร จ้องตาแป๋วเวลาฟังใครพูด ชีวิตเค้าไม่มีปรุงแต่งเลยค่ะ ยังประแป้งเหมือนเด็กๆอ่ะ อ๊าว ยัยฉางน้อย เป็นอะไรอีกล่ะ .....พูดชมฝนแค่นี้ทำชักดิ้นชักงอ...เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยว ....ไม่ได้เลยเรา..พูดถึงใครในแง่ดีหน่อยจะเป็นจะตาย เฮ้อ ขัดใจเรียมเหลือเกิน นายแม่เลี้ยงมาผิดตำราจริงๆเด็กคนนี้.........ปล่อยให้เป็นคุณหนูซะเคยตัว ทั้งสองคนต่างพูดถึงอ้อยเทียนหดกันตลอด..เห็นอะไรสวยๆงามๆก็นึกถึง อยากให้เทียนหดมาหด เอ๊ย มาเที่ยวที่เกาะเกร็ดด้วยกัน พี่มัสลินเห็นความรักและ ความใส่ใจในคำว่าเพื่อนของน้องๆทั้งสองคนแล้วอดเอ็นดูไม่ได้ ออ...อยากบอกว่า แจกันที่พี่มัสลินถือโชว์นั้น สองคนเค้าใช้สิทธิในความเป็นลิงคัดเลือกให้อ้อยนะ เค้าสองคนรักการอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ รักธรรมชาติ .....นี่ก็ว่าจะ นัดไปทำสิ่งที่เกิดประโยชน์ต่อสังคมในทริปต่อไป....อ้อยสนใจมั๊ยจ๊ะ??? บางทีชีวิตในโลกไซเบอร์ กับชีวิตจริงที่เราออกมาเจอกัน คำว่าเพื่อน อาจเหมือนภาพที่สื่อ หรืออาจไม่เหมือนภาพที่สื่อ แต่สิ่งหนึ่งที่พี่มัสลินเห็นและ สัมผัสได้คือ หัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความรัก ตัวอักษรบางประโยคที่น้องๆพิมพ์กัน ร้อยเรียงเป็นภาษาลิง ทำให้เหมือนภาษาไทยวิบัติกันไปหมด หากแท้จริงแล้ว พี่มัสลินเข้าใจด้วยเจตนาว่า นั่นคือภาษาแห่งความรักและความเป็นกันเอง ...เป็นภาษาที่คนมีหัวใจเดียวกันเท่านั้นที่จะอ่านออก.......เมื่อนั่นไม่ใช่ภาษาราชการ เราก็เขียนให้คนที่รักเราเท่านั้นอ่าน......อาจารย์แม่สุนีย์คงไม่กรี๊ดสลบหรอกนะ เพราะแว่วๆว่าท่านเคยเข้ามาแอบอ่าน เอิ๊ก...เอิ๊ก ตัวใครตัวมันวุ๊ย ไปดีกว่า ขอจบจดหมายถึงอ้อยเทียนหดเพียงแค่นี้ รักเหลือเฟือ พี่มัสลิน ปล.....( เห็นใครเขียนจดหมายก็ต้องมี ปล. เลยเอามั่ง )ยัยอ้อย.. อย่าให้ถึงขั้นต้อง ตะบันน้ำกินแล้วค่อยออกมาเจอกันนะ เพราะถึงเวลานั้น พี่มัสลินคงแก่หง่อม
23 พฤษภาคม 2554 14:43 น. - comment id 123959
ไหนๆมาแล้ว ขอใช้พื้นที่หน่อยแล้วกัน ต้องขอบคุณหนูจิตประภัสสร และ คุณกิ่งโศก ที่ยังจำพี่มัสลินได้ และ ขอบคุณค่ะที่ชม ว่าพี่มัสลิน สวย ฮ่า ภาษาไทยต้องกำหนด นิยามคำว่าสวยกันใหม่แล้ววุ๊ยพวกเรา ฮ่า อยากบอกว่าหนูจิตประภัสสรก็สวยอ่ะ ตาคม ผมยาว เอ๊า ชมกันเองแล้วนั่น ส่วนคุณกิ่งโศก ชื่อแสนเศร้า ตัวจริงหล่อ อ่ะ น่าน...เอามั่ง เอามั่ง.....
23 พฤษภาคม 2554 14:53 น. - comment id 123960
ขออีกหน่อยนะ....ที่คุณเทพพรหรือป๋าเทพ พาดพิงถึงพี่มัสลินว่า เก็บเอาไปฝันถึงพวกน้องๆ อันนี้เป็นเรื่องจริงค่ะ เพราะมีโอกาสได้คุยกัน ก็จะเล่าถึงบรรยากาศวันนั้นให้ฟัง ทำไงได้ล่ะ คนมีความประทับใจ และมีความสุข มากไงคะ ขนาดเห็นน้องหมายังยิ้มให้เลย...อิอิ เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย??......ขอยาถอนเสน่ห์ด้วย ไม่รู้ลิงตัวไหนแอบใส่ยาให้พี่มัสลินกิน อิอิ
23 พฤษภาคม 2554 14:55 น. - comment id 123961
นับละนะ........... หนึ่ง สอง สาม เหลียวซ้ายแลขวา ไม่มีใครอยู่
23 พฤษภาคม 2554 14:56 น. - comment id 123962
เย้ ไข่เป็นของเรา เย้ เสร็จแน่ พวกลิงทั้งหลาย
23 พฤษภาคม 2554 15:52 น. - comment id 123963
มีคนบอกว่า ถ้ากินไข่มากระวังไขมันจะจุกอก ยังจะมาแย่งกินไข่กับน้องๆเค้าอีก พี่มัสลินก็ อิ อิ
23 พฤษภาคม 2554 16:26 น. - comment id 123964
มาช้าแต่ดีใจที่ได้อ่านจดหมายที่คุณมัสลิน เขียนถึงคุณอ้อย อ่านแล้วพี่พิมมีความรู้สึกเดียวกับ คุณมัสลินที่เอ่ยถึงน้องวาและน้องฝนลิงน้อย สองตัวนี้น่ารักอย่างที่คุณมัสลินพูด สำหรับคุณอ้อย พิมยังไม่เคยคุยนอกบ้าน แต่ ก็ทราบจากน้องทั้งสองคนว่าน่ารักเช่นกัน(จิงน๊าตะเอง) มิตรภาพสามลิงนี้ ใสสะอาดจริงๆค่ะ ปล.1 เพิ่งเห็นรูปน้องวากะน้องฝนหลายๆอริยาบทนี้แหละค่ะ กล้าๆหน่อยสาวน้อยลงๆเยอะๆนะค๊าชอบค่า.. ปล.2 คุณมัสลินสวยน่ารักอย่างที่เคยแอบได้ยินได้ฟังมาจริงๆค่ะ
23 พฤษภาคม 2554 17:03 น. - comment id 123965
เจี๊ยก....พิมพ์ชื่อหนูแก้วประภัสสรผิด พิมพ์เป็นจิตประภัสสรอ่ะ แง แง หนูแก้วประภัสสร ( ก้อนประภัสแซว ) อย่างอนเค้านะตะเอง ตอนที่พิมพ์สติยังไม่มา ตอนนี้มาครบแล้ว อิอิ อึ๊ยส์ ป๋าเทพพรก็มาด้วย....นั่นแน่ หนีคนที่บ้านมาอีกแล้วนะ เดี๋ยวคุณลูกสาว ก็มาตามกลับบ้านอีกหรอก....ฟ้องหนูอิมดีกว่า ว่าคุณพ่อหนีมาเล่นบ้านนี้.... ประกาศ คุณพ่อของใครผมสีดอกเลา ( ขาว ) เป็นนักวิทยาศาสตร์ หล่อขั้นเทพ กำลังหลงทาง มีป้ายแขวนที่หน้าอก ว่าหากหลงทางให้ติดต่อลูกสาวชื่อ " อัลมิตรา" หรือ อิม ด่วน...... ทราบแล้วมารับคุณพ่อกลับด้วย มัส ซา ลี โน่ ( มัสลิน ) ผู้ประกาศ
23 พฤษภาคม 2554 17:05 น. - comment id 123966
สวัสดีเย็นวันจันทร์ที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๕๔ ค่า ลุงจุด อะแฮ่มๆ....ไปเสม็ดเสร็จทุกราย ไปเกาะเกร็ดติดเบ็ดมิตรภาพหนึบเลยค่ะ...อิอิ ปล.ลุงจุดกลัวเป็นกับเขาด้วยเหรอ ............... อ้อมฯ โห....ตั้งแปดดอกแน่ะ.... ไว้ส่งโทรจิตไปหาดีฝ่าอ้อมฯ
23 พฤษภาคม 2554 17:09 น. - comment id 123967
ขออีกหน่อยนะหนูฝน วันนี้ว่าง..... ขอบคุณคุณน้ำตาลหวานนะคะที่ชม..อิอิ มัสลินแก่แล้วค่ะ อายุอานามถ้ามีลูกก็คง จะประมาณฉางน้อยนี่แหละ.........อิอิ เด็กๆพูดถึงคุณน้ำตาลหวานกันค่ะ ว่าน่ารัก ใจเย็น พูดเยอะกว่านี้ค่ะ แต่ว่า ออกอากาศไม่ได้ผิดนโยบายของหมู่ลิงจ๊ะ
23 พฤษภาคม 2554 17:18 น. - comment id 123968
จดหมายถึงพี่มัส....(พี่ลิงติงนังๆ) ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำใหเพวกฝนค่า...ประทับใจไม่รู้ลืม กลับมาแล้วยังดื่มด่ำความสุขมิจบสิ้น คิดถึงบรรยากาศวันนั้นก็ทำให้อมยิ้มออกมาไม่รู้ตัว ฝนขำที่ ไอ่ลิง บอกพี่มัสว่า "อย่าเรียกตรูว่า ฉางน้อย นะไอ่พี่มัส" สักพัก..ขณะที่ พวกเรากำลังลงเรือได้ยินเสียงพี่มัสเจื้อยแจ้วเรียกน้องๆเข้าแถวลงเรือว่า "ฉางน้อยยยยยยยยยยยยยตามมาลูกตามมา" ไอ่ลิงบ่นกระปอดกระแปด "บอกว่าอย่าเรียก ฉางน้อย เจ่เจ๊นี่" ฝนก็ได้แต่ปลอบไอ่ลิงอยู่ข้างๆว่า "ลิงเอ๊ย โลกคงไม่กลมขนาดให้มีคนในบ้านกลอนลงเรือลำเดียวกับพวกเราในทริปนี้หรอกฟร่ะ" แต่แอบขำไม่หาย....ฮ่า ไอ่ลิงบอกว่า "จะไปรู้เหรอ กันไว้ก่องเฟร้ยแกร" ............... สักพักเรือจอดเทียบท่า พี่มัสลิงขึ้นเรือก่อนน้องๆพร้อมทั้งส่งเสียงเรียกหวานเจื้อยแจ้วอีกว่า "ฉางนุ้ยลูกกกกกกกกกกกกมาๆๆเร๊ว" ไอ่ลิงฝนสะกดกลั้นกลัวปล่อยก๊ากออกมาต่อสาธารณชนเต็มที่ ....................... พี่มัส คะ... ขอบคุณ จริงๆค่ะที่พี่มาเที่ยวเล่นแนวกะโปโล แบบพวกลิงๆ ฝนจดจำทุกคำพูด ทุกอริยาบถ ทุกบรรยากาศ ของพวกเราในวันนั้นไว้ในใจ และจะประทับอยู่ในจิต....ตลอดไปค่ะ คราวหน้าเราคงครบเซ็ทกันซะทีเนาะพี่เนาะ ปล. ถ้าอ.แม่ มาอ่านขออภัยในภาษาที่พวกเราใช้ด้วยค่ะ แต่สัญญาว่าจะใช้กันแต่ในหมู่ลิงๆ หรือ ฝูงเพื่อนแค่นั้นค่า
23 พฤษภาคม 2554 17:34 น. - comment id 123969
พี่มัสขาาาา ๓๗ จิตประภัสสร แก้วประภัสสร ไงคะพี่มัส อิอิ แน่ะ...แบม....แอบยิ้มๆ.....มาเลยๆมา อิอิ แบม เคยเล่าให้ฟังว่า กิ่งโศก แปลความได้ว่า เศร้าแค่กิ่งๆ ค่ะพี่มัส ...ฮา ฝนแปลถูกป่าว แบม ................................. พี่มัส ๓๘ พวกฝนใส่ไปแค่หยดเดียวเอง ถ้าจัดเต็ม...ป๋าเทพฯ อาจจะต้องพึ่งน้ำมนต์เก้าวัดจึงจักถอนเสน่ห์ของลิงแฝด ออกหมดค่า.....ฮี่ๆ .......................... พี่มัส ๓๙ - ๔๐ โห...ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าขณะที่พี่มัสเม้นในบ้านและแฮ้บไข่อยู่ พวกลิงสามตัวก็กำลังโฟนอินคุยเรื่องพี่มัสอยู่พอดี มีหรือจะยอมให้พี่หลุดรอดเงื้อมมือ หูชาดิกเลยพี่ฝนอ่า... .................. เทพพร ๔๑ สวัสดีค่า ขออนุญาตเรียก ป๋าเทพฯตามพี่มัสนะคะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนบ้านลิงป่วนค่า ฝนฝากดูแลพี่มัสฯด้วยค่า พี่มัสไม่ค่อยดูแลตัวเองเท่าไหร่เลย...เนาะ ................. พี่พิมขาาาาาาาาาาา คิดถึงจัง หายไปไหนคะน๊านนาน พวกลิงๆบ่นถึงตลอดเลย ขอบคุณพี่พิมที่เอ็นดูพวกลิงๆเสมอมาค่า พวกเรารับรู้ได้เสมอ....ว่ามีสายตาที่เอ็นดูของพี่คอยมองอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ปล.๑ แหะ...พี่จ๋า นี่ฝนกับไอ่ลิงใช้ความกล้าหมดแม๊กแล้วค่า กล้ากว่านี้ไม่มีอีกแว๊วอ่าพี่ ปล.๒ คอนเฟิร์มอีกทีค่าพี่พิม...พี่มัสเป็นผู้ ญ ที่ทำให้ ผู้ ญ ด้วยกันหวั่นไหวได้....ฮ่า .................. พี่มัส ๔๓ .............................. พี่มัสฯ ๔๕ แม่นแล้วค่าพี่มัสฯ อิอิ พี่พิมอยากรู้ว่าพวกฝนพูดถึงพี่พิมว่าไงต้องหลังไมค์มา ฮา ................. ขอบคุณมิตรภาพที่ซึมซาบสู่หัวใจ
23 พฤษภาคม 2554 19:36 น. - comment id 123972
คุณหม่ามี๊ยาวเกิ๊น มาอ่านวันละตอนละกันน้า เดือนนึงจบพอดี 5555++
23 พฤษภาคม 2554 21:46 น. - comment id 123973
23 พฤษภาคม 2554 21:47 น. - comment id 123974
มาเติมเต็ม ครึ่งร้อย
24 พฤษภาคม 2554 01:49 น. - comment id 123976
พูดถึงเกาะเกร็ดแล้วอดนึกถึงความหลัง เสียมิได้ตอนนั้นผมยังชายฉกรรจน์เต๊ะปีป จากปากเกร็ดข้ามฝั่งโน้นได้อย่างสบายๆเชียว ไปทานเหล้าบ่อยๆสมัยนั้นยังอยู่ที่ยานนาวา อยู่ เจ้านายย้ายจากพระประแดงไปบ้านเมีย ที่นั่น ล่องเรือไปเรื่อยๆจนถึงที่ผ่านเกาะเกร็ด สมัยนั้นยังไม่มีอะไรเลยล่ะ มีแต่โบสถ์ เอียงกระเท่เร่จะจมน้ำแหล่มิแหล่นั่นเอง ไม่น่าเที่ยวหรอก ไปหลายๆครั้งระยะหลัง นั่งรถไปลงที่ปากเกร็ดแล้วข้ามเรือไป ที่นั่นทานเหล้าไปเหล้ามาเกือบจะแย่ซะ แล้วไอ้เราหรือเป็นคนรูปร่างอัปลักษณ์ เสียด้วย แต่แปลกแฮะตั้งหลายๆคนกับ ไม่สนใจ ใยมาสนใจกับคนอัปลักษณ์ เช่นเรามานั่งคุยด้วย ฤทธิ์สุราพาไปก็เลย เย้าแหย่ตามวิสัยหนุ่มๆทั่วๆไปแหละ ไหงเกิดถูกใจชวนไปกืยด้วยกัน ฮั่นแน่ๆ ไอ้เราหรือมีเมียอยู่แล้วกลัวไม้หน้าสาม ก็กลัวด้วยเมียเป็นคนใต้ไม่ยอมใครง่ายๆ เสียด้วยนา ก็เลยชวนพวกไปด้วยกัน เราหรือพยายามส่งเพื่อนที่รูปหล่อๆไป ทาบทามหวังจะปลีกตัวก่อนจะสายไป ชอบหรือก็บอกว่าชอบเหมือนกันคน มอญนั้นสวยชะแว๊ปบั้นท้ายหรือก็งดงาม ปานกระด้งฟัดข้าว นี่ขนาดยังสาวๆนะ ส่วนสัดไม่ได้วัดเพียงคำนวนคร่าวๆเท่า นั้นเอง ครั้นส่งตัวแทนไปตอนนี้ละวง แตกด้วยเขาต้อนรับอย่างดี หมดๆๆไม่ได้ กินอะไร ด้วยแม่ยกกับแกล้มมาวางโครมๆ ต่อหน้าเรา หน้านี้หรือนึกถึงนางพันธุรัตน์ ทันที นี่ขนาดแค่ทดลองเท่านั้นนะยัง ขนาดนี้เลย หากพลาดท่าเสียทีอะไร จะเกิดขึ้น คุณฝนช่วยคิดหน่อยซิ โถๆๆๆ ไอ้เราอุตส่าห์หาคนรูปหล่อๆให้เราหรือ รู้ตัวว่าขี้ริ้วขี่เหร่อัปลักษณ์ยิ่ง ไหงมาถูก ชะตากับเรา คุณฝนก็รู้ว่ามอญนั้นขนาด ไหนนะ เลิกๆๆๆทั้งหัวหน้าลูกน้องกระเจิง ไปตามๆกันเชียวล่ะ กลับบ้านในลักษณะ ครบอาการสามสิบสองก็ถือว่าบุญหัวแล้ว ล่ะ แต่ยังดีหน่อยแม่หล่อนยังมีน้ำใจ บ้างเหลือไว้บ้างจึงรอดกลับมา ด้วยพี่ น้องเขามากันตานี้หรือดั่งตาเสือเชียว เขียวปัด ตั้งแต่นั้นมาเจ้านายบอกให้ไป ต้องแอบๆไปคนเดียวให้พรรคพวกไป ก่อน มองซ้ายแลขวาจะพบไหมหนอ ภาวนาตลอด เพื่อนๆมันกระเซ้าผมเชียว ล่ะ ไม่เอาหรือเดี๋ยวข้าสนนะ ได้เรื่อง เลยยกมือท่วมหัว เชิญๆๆพ่อมหาจำเริญ จะให้เหล้าอีกขวดหากต้องการ แล้วก็ ต้องเผ่นทันทีเมื่อเจ้าหล่อนมาเยี่ยมเจ้า นาย ไอ้เราหรือเผ่นซิอยู่ทำไมเข้าหลัง บ้านลงบันไดเผ่นแนบกลับยานนาวา ดีนะไม่ไป อยู่ยานนาเวศน์ซะแล้ว นี่คือเกล็ดเกาะ เกร็ดปากเกร็ดสมัยหนุ่มๆจ้า แม่น้ำฝน คนสุดสวย ไปล่ะดึกมากแล้วนะ ฝันดี นะคงจะหลับไปแล้วล่ะ แก้วประเสริฐ.
24 พฤษภาคม 2554 06:45 น. - comment id 123981
เด็กป่วนกวนเมือง หม่ามิ๊ที่ไหนน๊อ...อิอิ ............... วศร ๔๙ - ๕๐ โห...อาคุงวิ๊ดดด ณ จุดนี้ฝนต้องขอบคุณชิมิ ................. แก้วประเสริฐ สวัสดีค่า อิอิ....คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นรองมังคะ กรณีนี้ เกาะเกร็ดมีมนต์เสน่ห์พาคนไปเยี่ยมเยือนจริงๆค่ะ ทั้งวิถีชีวิต วัฒนธรรม และ อัธยาปราศรัย ของผู้คน ประทับใจจริงๆค่ะเนาะ ทำไมมีแต่คนนอนเช้ากันน๊อเนี่ย...
24 พฤษภาคม 2554 08:32 น. - comment id 123983
ถึง...พีมัสลิง (เรียกตามใครกะไม่รุ) ค่อยๆปลามปลิ้มไปทีละเล็กละน้อยจนถึง มากที่สุด..เมื่อได้เห็น จ.ม รัก จาก พี่ลิง... เริ่มย่อชื่อแระ..จากมัสลิง เป็น พี่ลิง.... คาดว่าอีกไม่นานคงเหลือแต่...........ฮ่าๆๆๆ คิดต่อเองคุงพี่ ^ ^ วันโน่นน่ะ...ก็วันนั้นไง..เออนั่นหล่ะ 555 อ้อยน่ะรู้ตัวว่าจะมีคนคอยชะเง้อ ชะแง้หา.. แล้วเรื่องอะไร้จะโผล่หน้ามาให้เห็น55555 เราเปงนางงอม เอ้ย นางงาม ต้องทำตัว... ให้ลึกลับไว้ก่อง...ไม่งั้นจะเสียลุกซ์ ^ ^ อุ๊ย..ลืมเรื่องที่จะพูดเรยยย...อยากรู้ว่า นาม "เทียนหด" พี่ได้แต่ใดมาค๊า อีกไม่นาน...อ้อยคงเหลือแต่ไส้หล่ะ.. ก็เทียนมันจะหดไปเรื่อยนาซี่ ^ ^ อ่าน จม. รักฉบับนี้ด้วยความรู้สึกอิ่มอก อิ่มใจ..ละมุนละไมในคำบอกเล่าถึงความรู้สึก ของพี่ลิง..ที่มีต่อน้องลิง.... ความผูกพันที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว..เพราะถ้า รู้ตัวมังคงไม่เกิด หลายๆคนอาจคิดว่า เรา สามลิง คงมีความ คิดหรืออะไรๆคล้ายกันเหมือนกัน... ไม่ใช้เลยค่ะ...เราสามลิงเนี่ย..แตกต่าง กันในหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง...แต่มันเป็น ความต่างที่ลงตัวเป๊ะ คงไม่ใช่เรื่อง ง่ายๆน๊ะพี่..กับสังคมออนไลน์..ที่เราๆก็ทราบ กันดีว่า..มันค่อนข้างไกลกับความเป็นจริง แต่จะด้วยอะไรก็มิอาจทราบได้เหมือนกัน ทำให้คนสามคน เอ้ย..ลิงสามตัวจาก... เหนือ กลาง ใต้ ซึ่งเดินกันมาคนละเส้นทาง กลับมาหยุด ณ จุดหมายเดียวกันได้... เกือบสองปีที่เราสามคนได้ พูดคุย ทำความรู้จักตัวตนของกันและกัน เราค่อยเป็นค่อยไปค่ะ..เราช่วยกันเก็บ เกี่ยวเวลาที่ละเล็กละน้อย..จากวันเป็นเดือน และจนเป็นปีในที่สุด.. สิ่งหนึ่งที่เราคิด เหมือนกันคือ...เรายอมรับความเป็นตัวตน ของกันและกัน..เราคุยกันทุกเรื่อง..ทั้งทุกข์ สุข บางครั้งเราก็ซึมไปด้วยกัน..คนหนึ่งซึม คนหนึ่งเศร้า..คนหนึ่งก็คอยกระเซ้า..เพื่อ ดึงอารมณ์ที่มังกระเจิดกระเจิงกลับมาให้ได้ ถึงมังจะดื้อไม่ยอมกลับ..เราก็ไม่สน ตรูจะดึง แกรจะทำมายเฮ๊อะ ! ^ ^ พี่มัสเป็นพี่สาวที่เข้าใจน้องๆได้ดีที่สุด พี่ยอมรับในความเป็นพวกเราได้มากที่สุด พี่เป็นพี่ใจดีที่มีแต่ให้..พวกเราซึ้งเป็นน้อง ถือว่าโชคดีที่สุดแล้ว..ที่ได้มารู้จักพี่สาวคนนี้ โดยเฉพาะ ฉางน้อย...อ้อยในฐานะที่เปงพี่ ตามที่มังเรียก..แต่บางครั้งมังก็แทบจะ แหลกพี่มังเรยยย กับลิงฝน...เราเคยคุยกันว่าเราดีใจแทน ฉางจริงๆที่ฉางมีพี่สาวที่แสนดีเยี่ยงนี้... และรวมถึงเราสองคนด้วยค่ะพี่.. เกือบจะสุดท้ายแระ..ฮี่ๆ อยากบอกว่า สิ่งสำคัญที่ทำให้เราสามคนรักกันได้จน ทุกวันนี้คือ "ความเข้าใจค่ะ" ขอเพียงแค่ เข้าใจกันเท่านั้น...ทุกอย่างมันจะเป็นไป ตามทางที่มันควรเป็น... และสุดท้ายจริงๆ ขอบคุณ พี่สาวใจดีเป็นที่สุดค่ะ รักนะคะ คนดีของฉัน..
24 พฤษภาคม 2554 08:39 น. - comment id 123984
ถึง คุณพิม (น้ำตาลหวาน) อยากจะบอกว่าสิ่งที่คุณคิด ไม่ผิดดอกเจ้าค่ะ คนอะไรก็ไม่รุ น่าลัก(พามังไปเก็บ)จริงๆ ถึงเราจะไม่เคยเดี๋ยวไมค์ เอ้ย..หลังไมค์กัน อ้อยก็รู้สึกดีๆกับคุณพิมตลอดมา..อ้อยใช้ สัมผัสรู้สึกของตัวเองค่ะ..และคิดว่ามันได้ผล คุณพิมเป็นคนน่ารักมากๆ..ในสายตาพวกเรา ชาวลิงนี่หล่ะ... ขอบคุณใน มิตรไมตรีที่มีให้กันเสมอๆ..ขอบคุณที่เรามี กันและกันค่ะ
24 พฤษภาคม 2554 08:39 น. - comment id 123985
ซึ้ง.... หะอึก หะอึก
24 พฤษภาคม 2554 08:41 น. - comment id 123986
กลัวทำไม แต่ต่มะชอบเกาะ มะช่ายชาวเกาะ.... เราชาวเกะ....
24 พฤษภาคม 2554 08:46 น. - comment id 123987
จดหมายถึง ลิงอ้อย วันนั้นที่แกรไม่ได้ไปด้วย พวกเรารู้สึกถึงกระแสแห่งความคิดถึง...ไหลผ่านร่างพวกเราสามคนไปทุกทิศทั่วเกาะ(อ่ะจึ๋ยๆๆ...) เห็นใครตัวสูงๆหน่อยเป็นไม่ได้ ต้องคิดไปถึงลิงโย่งของเราทุกที ............... บนความต่างของเราสามลิง มันก็มีความเหมือนที่แยกกันไม่ออกอยู่ แกรรู้มั๊ยคืออะไร............. "ความรู้สึก" ไง ความต่างใดๆในโลกล้วนอนิจจัง แต่สามลิงติงนังๆยังรักกันเหมือนเดิม ฮิ้ววววววววววว...............หยอดเข้าไปแกรหยอดเข้าไป ก่อนสนิมจะเกราะ
24 พฤษภาคม 2554 08:48 น. - comment id 123988
ลุงจุด ๕๖ ฮ่า...."เราชาวเกะ" ....ยอมรับโดยดุษฎีเลยน๊อ
24 พฤษภาคม 2554 08:52 น. - comment id 123989
ประกาศฉบับที่ ๑ เนื่องจาก ลิงสุราษฎร์ มิอาจโผล่เฮดและฮาร์ท ไปขอบคุณในความคิดถึงที่เพื่อนๆพี่ๆทุกคนมีให้ได้ จึงได้แต่ฝากความรู้สึกผ่านตัวอักษรมาให้ทุกท่านว่า "แม้มิอาจมาป่วนได้เหมือนเดิม แต่สิ่งที่เพิ่มเติมเข้ามาในหัวใจคือ..............ความคิดถึง...." ลงชื่อ ผู้ส่งสารที่แสนดี (อันนี้รู้สึกได้เอง หะเอิ๊ก หะเอิ๊ก)
24 พฤษภาคม 2554 08:53 น. - comment id 123990
ประกาศฉบับที่ ๒ 60 ไข่ข้าใครอย่าแตะ
24 พฤษภาคม 2554 09:22 น. - comment id 123992
ยิ้มหน้าบาน
24 พฤษภาคม 2554 09:25 น. - comment id 123993
24 พฤษภาคม 2554 09:29 น. - comment id 123994
ประกาศฉบับที่ 3 "งก" อ๊ะๆ ถึงเปงเรื่องของแกร..แต่ตรู อยากยุ่งมีรัยป่ะ
24 พฤษภาคม 2554 10:09 น. - comment id 123996
^ ^ ^ ประกาศฉบับที่ ๔ "ชวด"
24 พฤษภาคม 2554 10:38 น. - comment id 123998
อ่านทุกตัวอักษรเรย....ไม่เว้นแม้แต่ คำประวิสรรชณี ดีจร้า....สาวลิงสาม ลิงสาวสาม สามลิงสาว... กะ...หนึ่ง...หน.ลิง...(สวยเชียว อิอิ) อ่านจบนึกถึงคำโบราณ...ได้คำนึง... "เขียนลิงให้หญิงกัว".... ลิงที่ใครเห็นใครชม คนรัก... นางสาวงาม หญิงสวย...มายืนข้าง...ยังกัว... หนุ่มไม่มองเธอ...หันไปมองลิงหมด...อ่ะดิ... เจ้าวา...ถอดคำจากเทป...รึป่าวเนี่ยะ...อิอิ จำได้ไงหมด... ถามคุงพี่...ว่า...เมื่อเช้ากิงข้าวกับอะไร..? กินไปกี่คำ...? ตักอะไรก่อน? ข้าวกับ กับอะไรหมดก่อน ? ยังจำไม่ได้เรยยย... เจ้าวา...จำได้ไง...เนี่ยะ... จากข้อความข้างต้น.... สามารถสรุปแยกเป็นปะเก็น...ได้ดังนี้.- 1 คุงมัส...สวยที่สุด...แล้ว.... 2 คุงฝน...น่ารัก...ที่สุด.... 3 คุงน้องฉาง...วา...เท่ห์ สุดๆ ปล.เฉพาะคน...เสื้อขาว...ทำให้คุงน้อง...ดูตัวใหญ่เน๊อะ...ใครว่าอวบ...อิอิ 4 ข้อ 1 2 และ 3 มีผลต่อเมื่ออยู่กันสามคนเท่านั้น... 5 ไม้ได้ไปกันแค่สามคน ...(อีกคนแอบกดชัตเตอร์ ..ชิมิ .) 6 ภาพชัด ทุกภาพ...ยกเว้น...คนในภาพ... (ตัวเล็กชะมัด สวยร้อยห้าสิบเมตรเรยยย ) มิหนำ ....ยังมีปิดบังอำพรางกันด้วย.... 7 คุงอ้อย เธอไม่ได้ไปกะครอบครัว (หรอก...บอกให้ ๆๆ) 8 ความทรงจำ....ที่เก็บได้, เก็บไว้...และนำมาแสดงต่อสาธารณะ...นั้น... ให้ถือได้ว่า...เป็นการยินยอมของผู้เผยแผ่...ภาพ.... ดังนั้น...ต่อไปให้ถือว่า...บุคคลในภาพ...เป็นบุคคลสาธารณะ...ซึ่งผู้พบเห็น สามารถขอลายเซ็นต์...และตามไปแอบถ่ายหรือนอนเฝ้าหน้าบ้านได้...โดยไม่เข้าข่าย... ระราน รังควาญ รังแคร์...แต่ประการใด... 9 ข้อ 7 ครอบครัวไปกะเธอต่างหาก....(ไปไหนไม่รู้ อิอิ ) 10 เสียดายที่...มาเกาะถึงตมูก...แล้วไม่สามารถทำการจับกุมได้สักตัว... 11 ความรักเพื่อน...เป็นที่เรื่องดี...แต่ก็ควรมีลิมิท.... ลิมิท แค่ไหน....เท่าใด ... ??? ตอบ(เอง) แค่.....มองไปบนฟ้า...แล้วอ้าแขนประมาณเอา...ก็น่าจะพอ...
24 พฤษภาคม 2554 11:31 น. - comment id 124002
เออนะ คนเรา คิดได้ไงตั้ง ๑๑ ข้อ แต่ละข้อนะ...ขอบอก กรามแทบค้าง ปล. สิ่งหนึ่งที่แสดงถึงความรัก ก็คือ การฮัก เวลาเจอเพื่อนที่เรารักและผูกพัน กางแขนออกจากกันให้กว้างที่สุดเท่าที่แขนของเราจำไปถึงแล้วพออยู่ในระยะพอดีแขนแล้วก็กระชับวงแขนที่กว้างนั้นให้แน่นที่สุดเท่าที่จะแน่นได้ ไม่ว่าจะ Hug ของฝรั่ง หรือ ฮัก ในภาษาเหนือของไทยเรา...ล้วนแล้วแต่มาจากหัวใจที่สือถึงกันได้ชิมิ อาคุงกีฯ ส่วนการเตะตรูดเพื่อนคือโบนัสพิเศษเวลามังเผลอ ...ฮ่า ............... ขอบคุณที่อ่านทุกตัวอักษรนะ อาคุงกีฯ ฝนก็อ่านทุกตัวอักษรเช่นกัน ขอบคุณมิตรภาพดีๆที่ส่งมาให้ค่า
24 พฤษภาคม 2554 11:32 น. - comment id 124003
จดหมายถึง อ้อยเทียนหยดฉบับที่สอง จากคำถามที่ว่า คำว่า เทียนหด ที่พี่มัสลินเรียกอ้อยนั้นได้แต่ใดมา ง่ายนิ๊ดเดียวเลยน้องรัก ก็เพราะว่าอ้อยน่ะเป็นคนหุ่นมาตรฐานหญิงไทย ซึ่งผิดกับ พวกเรา ฝน ฉางน้อย พี่มัสลิน ซึ่งมีไซด์เดียวกัน เลยเรียกให้มันหดๆลงหน่อยจะได้ มีมาตรฐานเดียวกัน พวกเราคุยกันว่า ถ้าเจออ้อย ห้ามใส่ส้นสูงมาเด็ดขาด เพราะว่า พวกเรามิอาจโหลดสูงได้กว่านี้อีกแล้ว ฮ่า.. พี่มัสลินมีความถูกอกถูกใจอ้อยอย่างหนึ่งคือ อ้อยเป็นผู้หญิงที่มีแก้วเสียงดีมาก เวลาพูดจามีจังหวะจะโคน พูดให้ฟังง่ายๆคือน้ำเสียงไพเราะ กังวาน ทำให้ทุกคน เลือกที่จะฟังอ้อยมากกว่าเลือกที่จะเป็นฝ่ายพูด..... อ๊าว......ไม่ใช่เหรอฉางน้อย...มังพูดจน พวกเราแย่งพูดไม่ทันชิมิ อ๋อ เข้าใจแระ........ฮ่า อันนี้ต้องพิสูจน์กันเอง อ้อยเป็นผู้หญิงที่ฉลาดเป็นกรด......และติงต๊องส์ได้เสมอหากเพื่อนต้องการ คุณสมบัติพิเศษคือเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายมาก เหมาะแก่การคบหา.....ไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมในระยะเวลาอันรวดเร็วทั้งอ้อย ฉางน้อย และ ฝน ถึงได้มีความสนิทสนม กันอย่างรวดเร็ว ทั้งแต่จริงๆแล้วเห็นอ้อยอย่างนี้ อ้อยเลือกนะจ๊ะ.......ฮ่า....ถือว่าเซ้นท์ ของอ้อยนี่แม่นยำปานจับวาง พี่มัสลินไม่ได้ตั้งใจจะชื่นชมจนออกหน้าออกตานะจ๊ะ แต่ด้วยการที่ได้คุยกัน และประสบการณ์การคบหาเพื่อนฝูงมาเป็นเวลาเกือบครึ่งชีวิตแล้ว ทำให้รู้ว่า อ้อยนี่แหละ คือศัตรูหมายเลขหนึ่ง เอ๊ย ไม่ใช่ คือ เพื่อนหมายเลขหนึ่งที่น่าคบหาทีเดียว........ลอย ลอย อ้อยจ๊ะ......วันนี้เป็นปัจจุบัน พรุ่งนี้เป็นอนาคต และเมื่อวานเป็นอดีต แต่ว่า ความรักและความปรารถนาดีของหมู่ลิงที่เหวี่ยงเข้าหากันนั้นจะมั่นคงตลอดไปนะ......... หากมีอะไรที่ทำให้ต้องบาดหมางใจกันขอให้เราหวนกลับมาพิจารณาและทบทวนอย่างนิ่งๆ เพื่อสานสัมพันธ์ของเราให้มั่นคงตลอดไป ........ รักเหลืออด จ๊ะ พี่มัสลิน
24 พฤษภาคม 2554 11:35 น. - comment id 124004
อ่ะนั่นแน่ พี่มัส จับตัวได้แว๊ว
24 พฤษภาคม 2554 11:59 น. - comment id 124005
จ.ม จากไอ่ลิงอ้อยถึง กรต โดยเฉพาะ...ฮิ้ววววว อ้อยฝากบอก กรต ว่า "อย่าออกนอกลู่นอกทางมาก เดี๋ยวจะโดนเก็บก่อนกลับกรม" เอ่ชา เอ่ชา ชา ชา ฉะหนอยแม่
24 พฤษภาคม 2554 12:35 น. - comment id 124006
ฝนจ๋า......ถามลิงอ้อยด้วยว่า....... หัวติดเพดาน แล้วขาติดพื้นหรือเปล่า ( เพราะมังน่าจะสูงโดยไม่ต้องลอย ก๊าก ) อึ๊ยส์.......มังคงเจ็บเหมือนมดจิกเน๊อะ อิอิ......สอยคนลงจาคานเนี่ย สอยยากอ่ะ เอาอะไรมาล่อดีล่ะ.......ให้เดินลงมาเองดีมั๊ย? อิอิ.......งานนี้ใครจะอาสาหน๊อ???? ปล. ถ้าอ้อยมังรู้ มังต้องตายก่อนลงจากคานแน่ ก๊ากกกกกกกก ไปดีฝ่า... ต้องตะบันน้ำกินแระ .....ขำมากเกิน ร่างกายกับหัวจาย รับม่ายหวายยยยย เอิ๊กๆๆ ........โอ๊ย......ใครถีบหว่า......
24 พฤษภาคม 2554 12:38 น. - comment id 124007
โห เจ๋งอ่ะ มัสลินได้ไข่ด้วย หมายเลข 70 เพิ่งย้อนกลับไปดูไข่ จ๊าก งานนี้กินไข่แล้ว สองใบ เจ๋ง เจ๋ง กรี๊ดดดดดดด ได้มาโดยไม่คาดหวังมันสะจายยยยย
24 พฤษภาคม 2554 12:49 น. - comment id 124009
พี่มัสลิงขาาาาาาาาาา ฮ่า สะใจค่อด ไอ่ลิงอ้อยได้แต่ดูตาปริบๆ หมดปังยาเถียงเรา อ้อย มังชอบคนเข้มๆอ่ะพี่...ดูติสต์ๆ...เปงศิลปินๆ....ถ้าจะให้ดี สูงกว่ามังอ่ะพี่(ปูนนี้แล้วมังยังจะเลือกอีกเนาะ)...ก๊าก (ได้ทีล่ะวุ๊ย...ค่ะ) ใครรู้ตัวว่ามีคุณสมบัติดังกล่าวมาข้างต้นโปรดยื่นใบสมัครได้อย่างไม่มีกำหนดหมดเขตแต่อย่างใด ............... โอ๋ๆๆๆ อ้อยเอ๊ย.....คอมฯไปเที่ยวเดี๋ยวเดียวก็กลับน๊าลิงน๊า
24 พฤษภาคม 2554 11:57 น. - comment id 124010
พี่มัสลิงขาาาาาาาาาาาา ฝนอ่านจ.มให้ไอ่ลิงอ้อยฟังแล้วค่า พออ่านจบเสียงมันหายยยยยยยย ฝนเลยเรียกมัง มังบอกว่า "สอยตรูลงมาล่วย หัวตรูติดเพดานยู๊....ตรูหาทางลงเองไม่ได้วุ๊ย...ค่ะ " และอ้อยฝากบอกว่า "พี่มัสช่วยหาบันไดลิงมาให้อ้อยด้วยค่า จะได้ลงจากคาน เอ๊ย จากเพดานซะที ปล.ถึงไอ่ฝน"ฝากไว้ก่อนเถอะโอฬาร" ^ ^ ^ บ่งบอกวัยชะมัด ....................
24 พฤษภาคม 2554 11:40 น. - comment id 124011
ประกาศฉบับที่ ๕ เมย์เดย์ เมย์เดย์ ขณะนี้ลิงอ้อย หมดสมรรถภาพที่จะมาต่อกรกับพวกเราชั่วคราว ส่วนสาเหตุ ขอเก็บไว้เป็นฟามลับแก่ทางราชเกิน...ฮ่า เพราะฉะนั้น....ณ จุดนี้...อะแฮ่มๆ ใครใคร่นิน...นิน ใครใคร่กัด....กัด โอกาสของพวกเรามาถึงแล้ว ปล.ต่อให้ออนมือถือมาดู ก็หาสู้พวกเราได้ อ้อย เอ๊ย...ถึงแกรจะขู่ว่าจะแช่งตรู...ตรูหากลัวไม่ เพราะตรูมียันต์เฟร้ย ยันไปให้คนอื่นรับแทน ................
24 พฤษภาคม 2554 11:42 น. - comment id 124012
ฝนจ๋า ลบให้หน่อยนะ มันเด้งไปสองที อิอิ เอ่อ แสดงว่าติดสปริงแล้วเนี่ย มือมันเร็วแน่ คุณกรต นี่ตลกมากนะคะ อิอิ อ่านเม้นท์ทีไร ขำก๊ากทุ๊กที คิดทุกเรื่องซับซ้อนได้ไงเนี่ย เอาสมองด้านดีด้านไหนมาคิดจ๊ะ ดีแล้วล่ะ อีกหน่อยพี่มัสลินจะได้มีคนคอยทำให้หัวเราะ ยกตำแหน่งดาวตลกประจำตัวให้เลยนะคุณกรต
24 พฤษภาคม 2554 12:51 น. - comment id 124013
พี่มัสลิงแขนนนนน ไข่สองฟองที่อยู่ในกรรมสิทธิ์ของพี่ได้ถือเปงโชคชะตาฟ้าลิขิต มานะคะพี่...ฮี่ๆ
24 พฤษภาคม 2554 13:23 น. - comment id 124014
24 พฤษภาคม 2554 13:42 น. - comment id 124015
ถึงพี่มัสลิน จิตประภัสสร ชื่อนี้พี่มัสได้แต่ใดมา แก้วประภัสสรงอนนาบอกให้ แต่เห็นที่มาเพราะพี่ ลืมเฮย น้องจึงน้อมรับไว้ นะพี่คนดี จิตประภัสสร แก้วประภัสสร เพราะทั้งสองชื่อค่ะพี่มัส แวะไปอ่านที่กลอนหนูนะคะ ว่า หนูรู้สึกอย่างไร เมื่อพี่มัสไปเยี่ยม ปกติหนูทำงานเก่ง ( อันนี้คนอื่นบอกมา อิ) แต่พูดไม่ค่อยเก่งค่ะพี่ รู้ว่าตนเองรู้สึกอย่างไร กับใคร แต่พูดไม่เป็น สิ่งเดียวที่ทำได้ คือ มอง และฟัง คราวที่ไปพบพี่มัส ที่วัดมา หนูจำคำพูดทุกคำที่พี่สอนนายอำเภอ จำคำพูดทุกคำ ที่พี่คุยกับหนู แต่ในเรื่องสั้น คราวก่อนที่หนูลงไป มีรูปพี่มัส มีรูปทุกคนในงาน มีบางอย่าง ที่ทำให้หนูเขียนไปว่า ไม่ขอตอบทุกคำถาม เพราะหนูไม่แน่ใจว่า หนูจะตอบคำถามของทุกคนได้มั้ย หากบางคำถาม ไม่มีคำตอบ อิ สุดท้ายหนูอยากจะบอกว่า หนูนับถือและศรัทธาในตัวพี่มัสเสมอนะคะ
24 พฤษภาคม 2554 21:01 น. - comment id 124027
78 ท่านประธานเขียนเล่าอะไรกัน ไม่ยักจะรู้เรื่องกับเขาเลย แวะมาอ่านตามระเบีบย เพราะเปิดเจอพอดี๋พอดี
24 พฤษภาคม 2554 21:04 น. - comment id 124028
80 ไข่ใบนี้คุณฝนฝากให้มาเก็บก่อนที่ท่านประธานจะนึกได้
24 พฤษภาคม 2554 22:40 น. - comment id 124031
ขออนุญาตเรียกเทียนหดด้วยนะครับ ชอบชื่อนี้จังใครน๊าช่างคิด
25 พฤษภาคม 2554 19:28 น. - comment id 124035
เห็นสวยอยู่รูปเดียว อิอิ รูปเมรุเผาศพ สร้างได้สวย อิอิ ไปเกาะเกร็ดเขาต้องเข้าไปดูเตาเผาใหญ่เท่าบ้านเดินเข้าไปเที่ยวในเตาได้เลย(ตอนที่เขาไม่ได้เผา) แล้วก็ต้องไปกินแกงส้มมะตาดใส่ใบกระเจี๊ยบกับทอดมันหน่อกะลาถึงจะเรียกว่าไปถึงเกาะเกร็ด วันหลังไปใหม่จะพาไปดูบ้านโบราณ รอบ ๆบ้านชายคาที่น้ำฝนหล่นเขาจะเอาอ่างดินคว่ำโดยรอบเพื่อรองรับน้ำฝนจากหลังคาไม่ให้ดินรอบบ้านเป็นร่องน้ำนับอ่างแทบไม่ถ้วนแล้วเขาทำมานานหลายชั่วคนแล้วจนอ่างดินจมดินเห็นแต่ก้นอ่าง อิอิ
26 พฤษภาคม 2554 10:21 น. - comment id 124039
ไม่ได้ยอมรับน่า... เพียงอยากบอกให้ฟัง .. อาจมีบางไหนใครทำตาขว้างตาเขียวว่าเป็นพวกชอบเกะ(กะ)น่ะนา.... ไม่แน่นะ อาจหันไปชอบเกาะบ้างก็ได้....ไม่นานๆ ยามนี้กำลังชั่งใจหาวันคืนดีๆ เท่านั้นๆ
26 พฤษภาคม 2554 12:55 น. - comment id 124046
สนุกสนานเลยพี่ฝน แอบอิจฉาอยากไปจังเลย น่ารักทุกคนเลยขอบอก.. อยากกินทองม้วนสด ตั้งใจไปวันเดียวกันเลย แต่ว่าติดภาระกิจไม่อย่างนั้นต้องเจอกันแน่เลย อยากเห็นตากล้อง.... สงสัยจะคุ้นๆๆ ครั้งหน้าไปด้วยนะ.พี่ฝน.. สัญญาจะไม่ใส่รองเท้าส้นสูง...อิอิอิ ล้อเล่นนะ..อย่าโกรธนะจ้ะ ปล.น่ารักทุกคน..
26 พฤษภาคม 2554 15:23 น. - comment id 124048
ลคส ๗๗ เปงไรแกร ถึงกะพูดไม่ออกเลยเร๊อ...อิอิ ............... แบม ๗๘ ....................... วศร ๗๙ - ๘๐ ไปฝากตอนไหนเนี่ย อาคุงวิ๊ดด ... เนียนแระๆ .................. ปฐมพร อะแฮ่มๆ...ดีค่า เทียนหดฝากถามว่า "ฮู อาร์ ยู" ช่างกล้านัก...ฮา ............... ฤกษ์ ไม่ได้ล๊อกอิน) โห...ตอบแบบนี้เดี๋ยว พี่มัสฯ งอนนาเนี่ย ปล. ฝากกระซิบ แก้วประเสริฐด้วยดิ ว่าเข้าใจผิดแว๊วค่า สาวสวยรวยเสน่ห์ที่ยืนโพสท่าคือ พี่มัสลิน ต่างหาก หาใช่ฝนไม่ ................. ลุงจุด อิอิ...จาก เกะกะ เปลี่ยนเป็น เกาะแกะ ดีป่าวคะ อิอิ .............. กระเป๋าเป้ ดีจ้าเป้ ทองม้วนสด ของโปรดพี่เลย ชอบๆ แต่คราวนี้ไม่เห็นอ่า ไม่งั้นไม่น่าพลาดไปได้ ปล.ตากล้องที่ไหนกันจ๊ะเป้.... เปลี่ยนกันถ่ายอยู่สามคน และ ใครเดินผ่านไปมามือว่างๆถ้าเผลอมาสบตาก็วานเขาถ่ายหมู เอ๊ย ถ่ายหมู่ให้ ..................... ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆทุกท่านอีกครั้งที่เข้ามาดูค่า ทั้งที่เปิดเผยและไม่เปิดเผยตัว ขอให้มีความสุข สดชื่น สดใส ทุกท่านค่ะ
26 พฤษภาคม 2554 16:02 น. - comment id 124051
อ๊าว.... เจ้าของบ้านอยู่เหรอคะเนี่ย นึกว่าทิ้งบ้านซะแล้ว คุณฤกษ์....ชัยพฤกษ์......ฮ่า ฮ่า ฮ่า...... น่ารักดี......มาแปลก.... กำลังจะสื่อว่า เห็นความตายเป็นสิ่งสวยงามชิมิ....... จริงเหรอคะ.......คราวหน้าคุณฤกษ์จะพาเที่ยว มัสลินถือว่านี่คือคำสัญญานะคะ และถ้าพร้อม ช่วยนัดมาด้วย ร่ำลาทุกคนให้เรียบร้อย เพราะมัสลินจะพาไปดูเมรุเผาศพนี้เป็นการ ทบทวนความหลัง....อย่างถาวร ฮ่า นะ นะ พวกเราไปเที่ยวกันสามคนค่ะ ขอรบกวนเพื่อนๆที่มีจิตอาสาใกล้ๆถ่ายรูปให้ เวลาจะถ่ายรูปหมู่สามคนก็ใช้สายตาละห้อย ใครเห็นทนไม่ได้ก็มาช่วยถ่ายให้ด้วยความ เวทนา........ทุกคนถือกล้องคนละตัว............ กะว่าจะเก็บภาพทีเผลอของแต่ละคน........... เป็นความน่ารักและมิตรภาพที่อบอุ่นจริงๆ ใครจะไปเที่ยวกับมัสลิน ยกมือขึ้น......!!!! เงียบ........กลัวอะไร???.....หือ???
26 พฤษภาคม 2554 21:12 น. - comment id 124053
เดือนมิถุนายนปีที่แล้วก็ไปกับสาวๆเจ้าจอมมาค่ะ น่ารักกันทุกคนเลยนะคะ
26 พฤษภาคม 2554 22:24 น. - comment id 124058
เคยเขียนกลอนถึงฝนโดนใจเหลือ ด้วยเื้อื้อเฟื้อน้ำใจวิไลหนอ พึ่งเห็นรูปภาพถ่ายใช่ละออ หญิงชายพอเห็นเธอเฮ่องามจริง. แก้วประเสริฐ.
30 พฤษภาคม 2554 09:03 น. - comment id 124100
แง๊ววว....ลืมมาตอบเม้นล่ายไงเนี่ยฝน อภัยให้ลิงกระเป๋าด้วยค่า ............... พี่มัสขาาาาาาาาาาาา ถึงตัวไม่อยู่แต่ฝนถอดจิตเฝ้าบ้านไว้ค่า (ไปน้ำขุ่นๆ...เนาะ) อิอิ...แต่ละคนถือกล้องยังกะพกอาวุธ ใครเผลอเป็นโดน... นึกๆก็ขำดีอ่าพี่ ปล. ใครจะไปเที่ยวกับมัสลิน ยกมือขึ้น......!!!! เงียบ........กลัวอะไร???.....หือ??? ^ ^ ^ ฝนว่าไม่มีใครกลัวพี่มัสหรอก แต่กลัวใจตัวเองกันตะหาก...ฮ่า ................... กานต์ ปีที่แล้วยังนั่งอ่านเรื่องสั้นของกานต์ ยิ้มแก้มปริอยู่เลย แต่ทริปนี้ไม่ได้ค้างแบบห้าเจ้าจอมอ่า...ไม่งั้นคงตั้งวงกันสนุกเนาะ...อิอิ คงได้อ่านเรื่องสั้นสนุกๆจากกานต์อีกน๊า .............. แก้วประเสริฐ ขอบคุณค่า...อิอิ
30 พฤษภาคม 2554 09:06 น. - comment id 124101
90 คงไม่มีใครมาแว๊วเนาะ............ ปิดประตู หน้าต่าง ม้วนเสื่อๆ .................... ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งค่าที่เข้ามาเยี่ยมเยือนแบบอุ่นหนาฝาคั่ง