กราบเท้าคุณพ่อที่คิดถึง พ่อคะ ไม่ทราบว่าพ่อได้อ่านจดหมายของหนูหรือยังนะคะ อยากให้พ่อส่งข่าวมาบ้างจังเลยค่ะ หนูก็แค่อยากรู้ว่าพ่อเป็นยังไงบ้าง พี่หรั่งสบายดีไหม พ่อเห็นพวกเราบ้างไหม พ่อช่วยมาบอกหน่อยได้ไหมคะ ? พ่อคะ วันนี้หนูจะเล่าเรื่องการเรียนหนูให้พ่อฟังนะคะ กว่าหนูจะเรียนจบมาได้ก็หนักหนาสาหัสเอาการอยู่ค่ะ หลังจากที่หนูเรียนจบชั้น ป.6 ที่รร.บ้านแม่โถแล้ว ตอนแรกแม่และพี่ ๆ จะไม่ให้หนูเรียนค่ะ แต่หนูอยากเรียนมาก หนูจึงขอพี่ชายใหญ่ พี่ก็บอกว่าถ้าหนูสอบติดที่รร.วัฒโนทัยพายัพ จะให้หนูเรียนต่อ หนูดีใจมากเลยค่ะ ตั้งในอ่านหนังสือ ตั้งใจสอบ พ่อรู้ไหมคะว่ามีนักเรียนมาสอบตั้งพันกว่าคน แต่เขารับแค่ 450 คน เป็นเด็กฝากประมาณ 50 คน เหลือที่สอบเข้าจริง ๆ 400 คน หนูก็หวั่น ๆ อยู่เหมือนกันว่าจะสอบไม่ติด แต่หนูก็ไม่มีทางเลือกค่ะ พ่อรู้ไหมคะว่าพี่ฮัวไปดูผลสอบให้ แล้วมาบอกว่าหนูสอบไม่ติด หนูร้องไห้ไปเป็นอาทิตย์เลยค่ะ จนพี่ชายใหญ่กลับมาแล้วพี่ชายใหญ่ก็ไปดูอีกครั้ง ปรากฎว่าหนูสอบติดอันดับที่ 100 พอดีเลยค่ะ ตกลงหนูก็เลยได้เรียนหนังสือ ถึงตอนนี้ก็มีปัญหาเรื่องที่อยู่ที่กินค่ะ พอดีมีอาจารย์ที่โรงเรียนต้องการคนทำงานบ้าน เขาบอกว่าหนูยังเด็กเกินไป ต้องให้พี่สาวหนูมาอยู่ทำงานบ้าน อาจารย์จึงจะให้หนูอาศัยอยู่ด้วย บ้านพักอาจารย์อยู่ในโรงเรียนเลยค่ะพ่อ อาจารย์หญิงมีลูกสาว 1 คน ลูกชาย 2 คน ทั้งบ้านอยู่กัน 5 คน พอมีหนูกับพี่ฮัวมาอยู่ด้วยก็เป็น 7 คน พี่ฮัวต้องทำงานหนักทุกวัน เพื่อให้หนูได้มีที่อยู่ที่กิน เพื่อให้หนูได้เรียนหนังสือ หนูรู้ว่าพี่รักหนู และหนูสงสารพี่มากค่ะพ่อ เงินเดือนพี่ก็ไม่ได้เลย เราสองคนพี่น้องอยู่กับอาจารย์ได้ 1 ปี ก็มีเรื่องต้องออกค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า.... ปรกติหนูจะกินข้าวเช้า แล้วก็ไปเรียน พอตอนกลางวันหนูก็แอบกลับมากินข้าวที่บ้านทุกวัน มีอยู่วันหนึ่งอาจารย์หญิงกลับมาบ้านตอนพักเที่ยง มาเห็นหนูกินข้าวอยู่ที่บ้าน อาจารย์ก็ไม่พอใจ บอกว่าไม่ให้กลับมากินข้าวกลางวัน ให้กินแค่เช้า กับเย็น กลางวันให้ไปซื้อกินที่โรงเรียน พ่อคะ วันนั้นพี่ฮัวร้องให้ใหญ่เลยค่ะ พี่ฮัวขออาจารย์ว่าให้น้องกินข้าวด้วย น้องไม่มีเงินซื้อข้าวกิน แต่อาจารย์ก็บอกว่าไม่ได้ หนูก็เลยบอกพี่ฮัวว่าเรากลับบ้านกันเถอะ หนูไม่เรียนก็ได้ เราสองคนพี่น้องกอดกันร้องให้ พอปิดเทอมเราสองคนพี่น้องก็ลาอาจารย์กลับบ้าน หนูบอกพี่ชายใหญ่ว่าหนูไม่เรียนก็ได้ เพราะไม่มีเงินเรียน พี่ชายใหญ่ก็เลยพาหนูไปฝากไว้บ้านแฟนของเพื่อนเขาค่ะ ตกลงตอนเรียน ม.2 หนูก็เลยได้อยู่บ้านแฟนของเพื่อนพี่ชายใหญ่ค่ะ บ้านพี่เขาอยู่ห่างจากโรงเรียนประมาณ 3 กม. หนูเดินไป - กลับโรงเรียนทุกวัน แม่ของพี่เขาขายอาหารค่ะ แม่ใจดีมาก ให้หนูกินข้าวทุกเช้า กลางวันก็ห่อให้ด้วย ตอนเย็นก็กลับมากินข้าวที่บ้าน หนูก็มีหน้าที่ช่วยล้างจาน - ชาม เก็บกวาดโต๊ะ ช่วยพี่ ๆ เขาเตรียมกับข้าวไว้ขายวันต่อไป พอขึ้น ม. 3 พี่เขยสามีของพี่หรั่งก็เรียกให้หนูไปอยู่กับหลาน ให้อยู่ฟรีไม่เก็บค่าเช่า แต่ให้หนูไปดูแลหลาน เช้า ๆ หนูก็ต้องขับมอเตอร์ไซค์ไปส่งหลานที่โรงเรียนก่อน แล้วค่อยไปโรงเรียน เย็น ๆ เลิกเรียนก็ไปรับหลานกลับบ้าน หลาน ๆ ก็น่ารักดีค่ะพ่อ หนูเลี้ยงหลานอยู่ 1 ปี จบม.3 แล้วพี่ชายใหญ่ก็ให้หนูไปเรียนต่อที่กรุงเทพ ฯ ค่ะ ตอนแรกหนูก็สงสัยว่าทำไมพี่ชายใหญ่ต้องให้หนูไปเรียนหนังสือไกลจัง แต่พี่ชายใหญ่มีเหตุผลค่ะ เอาไว้ฉบับหน้าหนูค่อยเล่าให้พ่อฟังนะคะ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเราบ้าง หลังจากที่พ่อจากไปแล้ว พ่อคะ หนูจำได้ว่าตอนที่พ่อยังอยู่ พวกเรามีความสุขมาก ไม่เคยรู้ว่าความทุกข์เป็นยังไง แม้กระทั่งตอนที่ไม่มีข้าวกินเราก็ยังมีความสุขกัน แต่พอไม่มีพ่อแล้ว หนูรู้สึกว่าความทุกข์เข้ามาเยือนบ่อยจังเลยค่ะ เพราะเหตุนี้มั้งคะ ทำให้หนูคิดถึงพ่ออยู่เสมอ คิดถึงความสุขเวลาที่พ่อยังอยู่ หนูรักพ่อนะคะ และจะรักพ่อตลอดไปค่ะ รักพ่อที่สุด หนูหิ่ง ฯ ลูกหล้าของพ่อ ปล. รูปนี้เป็นรูปหนูกับเหลนทั้ง 4 คนของพ่อค่ะ ในงานโกนผมไฟของเหลนน้อยหวาหวาค่ะ น้องหญิงหลานคนโตมีเหลนให้พ่อ 2 คน คนโตเป็นผู้หญิงชื่อหยา หยา คนที่ 2 เป็นผู้ชายชื่อเชนทร์ เชนทร์ ตอนนี้อยู่ในท้องอีก 1 คนค่ะ น้องเจินเจินหลานคนที่ 2 มีเหลนให้พ่อ 2 คนค่ะ คนโตชื่อเหวินเหวิน คนเล็กชื่อหวาหวาค่ะ
13 พฤษภาคม 2554 10:40 น. - comment id 123796
ชีวิตคือการต่อสู้...อุปสรรคเป็นเครื่องทดลอง ความแข็งแกร่งของมนุษย์..ครับ
13 พฤษภาคม 2554 22:56 น. - comment id 123812
สวัสดีเจ้า คุณเอื้องอังกูร : ชีวิตคืออะไร.... ? บางทีหนูหิ่ง ฯ ก็ไม่รู้ว่าต้องการอะไร.... ต้องทำยังไงต่อไป.... เด็กที่ขาดพ่อ หรือแม่ คงเป็นเหมือนหนูหิ่ง ฯ นี่เอง ต้องพยายามเอาตัวรอด จากปากเหยี่ยว - ปากกา - สังคมเมืองกรุง บ้างก็เดินหลงทาง บ้างก็เตลิดเปิดเปิง บ้างก็หาทางกลับได้ บ้างก็กู่ไม่กลับ หนูหิ่ง ฯ เป็นเด็กโชคดี ที่มีพี่ใหญ่ดี พี่สาวน่ารัก ทำให้ผ่านพ้นช่วงเวลานั้นมาได้ค่ะ
14 พฤษภาคม 2554 17:45 น. - comment id 123820
หนูหิ่งฯ คนเก่ง......ป้าจะคอยอ่านตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยนะคะ พี่สาวหนูหิ่งฯและหนูหิ่งฯเป็นพี่น้องที่น่ารักมากๆ เลยค่ะ ซาบซึ้งในน้ำใจของคุณพี่สาวค่ะ
14 พฤษภาคม 2554 20:50 น. - comment id 123822
สวัสดีเจ้า คุณโอ้ละหนอ : ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเจ้า พี่ชายและพี่สาวหนูหิ่ง ฯ น่ารัก เป็นพี่ ๆ ที่รักน้องคนเล็กที่สุดเลยค่ะ พี่อดทน และเสียสละเพื่อหนูหิ่ง ฯ มากมายหลายเรื่อง ^^ ตอนนี้หนูหิ่ง ฯ โตแล้ว พี่ ๆ เขาก็ยังคงเป็นห่วงอยู่ตลอดเวลาค่ะ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะปล่อยให้หนูโตสักทีนะคะ ^__^