* * * หนูหิ่ง ฯ ตอน.... เหตุเกิดที่โรงแรม * * *

หิ่งห้อยน้อยใจ

ปรกติแล้วหนูหิ่ง ฯ จะให้รางวัลตัวเองเป็นการเดินทางท่องเที่ยวปีละ 1 ครั้ง
ไม่จำกัดสถานที่.... ในประเทศก็ได้ ต่างประเทศก็ดี ขอให้ฟรีไว้ก่อน คิก ๆ ๆ ๆ
เหตุผลที่ได้ไปฟรีเนื่องจากทำยอดตามเกณฑ์ที่บริษัท ฯ กำหนดให้มีการแข่งขันแต่ในละครั้ง
การเดินทางส่วนใหญ่จะไปกับกรุ๊ฟทัวร์ที่บริษัท ฯ จัดให้ ส่วนใหญ่จะเป็นกังวาลทัวร์
ในแต่ละครั้งก็มีคนทำเฟอะฟะ หน้าแตกเกี่ยวกับสถานที่พัก (โรงแรม 5 ดาว) เนื่องจากความไม่รู้
เมื่อเดือนกุมภาพันธ์   หนูหิ่ง ฯ ได้ไปเที่ยวสิมิลัน - พังงา - ภูเก็ต
ทริปนี้ตัวแทนติดคุณวุฒิทั่วประเทศ 300 ที่ หนูหิ่ง ฯ ติด 2 ที่ ก็เลยพาคุณแม่ไปด้วย
คณะทัวร์ทั้งหมดเข้าพักที่โรงแรม 5 ดาวในภูเก็ต
แค่คืนแรกก็ได้เรื่อง....
เช็คอินเข้าที่พักเที่ยงคืนเศษ ๆ ต่างคนต่างเพลีย ต่างคนต่างง่วง เมื่อรับการ์ดแล้วก็ลากข้าวของไปห้องใครห้องมัน
หนูหิ่ง ฯ กับคุณแม่พักห้องที่อยู่ติดลิฟท์ ก็เลยถึงห้องก่อนใครเพื่อน
จัดแจงเสียบการ์ด เสียบ ๆ ๆ ๆ หลายรอบแล้ว ก็หมุนลูกบิดไม่ได้
ห้องหนูหิ่ง ฯ เปิดม่ายล่าย แง้ ๆ ๆ ๆ พี่ ๆ หลายคนมาช่วยเสียบ ๆ ๆ ๆ สอด ๆ ๆ ๆ ก็ยังเปิดไม่ได้ ท้ายสุดจำต้องเอาการ์ดไปเปลี่ยน
พอเปลี่ยนมาแล้วก็ยังเปิดไม่ได้อีก โหย.... โค - ตะ - ระ - เศร้า เลยค่ะ เพราะว่าง่วงสุด ๆ และเพลียสุด ๆ
กว่าจะเปิดห้องได้เปลี่ยนการ์ดไป 4 ใบ รอบแรกได้มา 2 ใบ ใช้ไม่ได้ทั้งคู่ ฮึ่ม ๆ แง่ง ๆ
เช้ามาได้อีกเรื่อง แฮ่.... อันนี้เฟอะฟะมาก อายเป็นที่สุด
กางเกงยีนส์ขาสั้น ! ซักแล้วก็กลัวจะไม่แห้ง พรุ่งนี้จะไม่มีใส่เล่นน้ำ
มองไปมองมาอ๊ะ ! มีเตารีด แต่ไม่ดี ๆ เพราะผ้ายังเปียก ๆ อยู่
ใส่เข้าไปในไอ้นี่ดีกว่า ด้วยความเข้าใจว่าเป็นเตาอบ ^_^ เรียบร้อย พรุ่งนี้ก็แห้ง
ชะ ! ตื่นเช้ามาจะเอากางเกงเพื่อเตรียมตัวไปเล่นน้ำต๊ะเล ที่ไหนได้....
เปิดตู้ม่ายล่าย ! ต้องโทร.ไปบอกโอปะเรเตอร์ตามช่างมาเปิดให้
ก๊อก ๆ ๆ ก๊อก ๆ ๆ
หนูหิ่ง ฯ ก็เดินไปเปิดประตู แล้วก็เดินเข้ามา.... อ้าว ! ไหงช่างไม่ตามเข้ามา จำต้องเดินไปชะโงกดู
หนูหิ่ง ฯ : แฮ่.... เชิญค่ะ ครือว้า.... เปิดตู้ไม่ได้ค่ะ ช่วยเปิดหน่อยนะคะ
ช่าง : เอ็กคิวส์มี....
หนูหิ่ง ฯ : ฮ่อ ๆ ๆ ไม่ได้เป็นคนไทย สเน็ก ๆ ฟิช ๆ ฟุทฟิตฟอไฟ
แง้ ๆ ๆ ๆ ดั่งนรกชัง ฤาสวรรค์....แกล้ง ภาษาอังกฤษยิ่งเก่ง ๆ อยู่
ช่าง : จิ้มนั่น จิ้มนี่ ฟุท ๆ ฟิช ๆ สอน ๆ ๆ ๆ ๆ
หนูหิ่ง ฯ : ฮ่อ ๆ ๆ เปิดแล้วก็ไป ๆ ซะทีซิเฟ้ย ตูข้า ฯ อับอายขายหน้าจะแย่แล้ว
และแล้วหนูหิ่ง ฯ ก็ถึงบางอ้อ !
เจ้าตู้ที่เปิดนั้นหรือครือ.... ตู้เซฟ จ๊าก ! เฟอะเป็นที่สุด
มารู้ที่หลังว่าช่าง (หนุ่มหล่อ) คนนั้นหรือคือชาวอินโดนีเซีย
ทราบมาว่าโรงแรมในเมืองไทยมักจะจ้างชาวอินโดนีเซียหรือชาวฟิลิปปินส์ เนื่องจากค่าแรงถูกกว่าของเราเยอะ (เขาว่างั้นอ่ะค่ะ)
ส่วนเรื่องนี้ได้จากในรถ
สงสัยว่าลูกทัวร์ผู้ชายคงจะไปสุมหัวกันอยู่ที่ห้องใดห้องหนึ่ง สละห้องให้เด็ก ๆ นอนกับผู้หญิง
ปรากฎว่า.... ถึงเวลาอาบน้ำ....
คนที่อาบอยู่ในห้องน้ำก็อาบไป คนที่อยู่ในห้องนอน....นอกห้องน้ำมีอยู่ 3 คน
สองคนดูทีวี อีกคนเตรียมตัวอาบเป็นคนต่อไป เอ๊ะ ! นี่ตู้อะไร ? ? ?
สงสัยแล้วก็เลยลองเปิดดู.... ไอ้หยา ! ชีเปลือย !
ปรากฎว่าเป็นประตูห้องน้ำอีกหนึ่งประตู อย่างในรูปนี้ แง้ว ๆ ๆ ๆ
งานนี้ไม่ใช่แค่กุ้งยิง พี่เขาหาน้ำยามาล้างตาใหญ่ กลัวเป็นฉลามยิง
อ่ะจึ๊ย ! ทำไมไม่กินยาแก้อักเสบด้วยล่ะเพ่
เรื่องสุดท้าย เด็ดสุด !
ตอนเช็คเอ้าท์ ห้องหนูหิ่ง ฯ ไม่มีอะไร เช็คตามปรกติ
ดื่มเพียงน้ำเปล่าที่เขาให้ ขนม - นม - เครื่องดื่มต่าง ๆ ไม่แตะ
เพราะรู้ว่าขืนแตะ จ่ายบานแน่ ราคาเป็นหลายเท่าของข้างนอก
ข้าวของที่หยิบได้ทุกวัน.... คือ
1. ของที่ระลึกที่เขาวางไว้ให้บนเตียงนอน (ถ้ามี)
2. กระดาษ + ซองจดหมาย ปากกา หรือดินสอ (อันนี้หนูหิ่ง ฯ หยิบทุกครั้ง เอาไว้จดบันทึกเรื่องเล่าการเดินทางค่ะ)
3. กาแฟ ชา น้ำตาลเป็นซอง ๆ ที่เขาวางไว้ให้ รวมถึงไม้ขีด
4. สบู่ แชมพู และรองเท้าผ้าสำหรับใส่ในห้อง
นอกจากนี้ห้ามหยิบโดยเด็ดขาด มิฉะนั้นท่านจะถูกชาร์ทตอนเช็คเอ้าท์
เช่น เครื่องดื่ม ในตู้เย็น ขนมขบเคี้ยว เหล้า แก้วน้ำ ตลอดจนผ้าขนหนู
หมายเหตุ : ซื้อมาคืนก็ไม่ได้ เนื่องจากเขาเช็คของในห้องวันต่อวัน ซื้อมาคืนก็ไร้บอยจ้า
ที่ประเทศญี่ปุ่นเด็ดสุด ๆ ครือว้า....
ข้าวของทุกอย่างในตู้เย็น ห้ามเคลื่อนที่โดยเด็ดขาด เพราะเขาใช้ระบบอินฟาเรดติดไว้ที่ตู้เย็น
หากท่านหยิบผ่านอินฟาเรดออกมาก็ถือว่าท่านต้องจ่ายตังค์โดยไม่มีข้อแม้ใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่มีสิทธิ์แก้ตัวสักกะจี๊ดเดียว
ทีนี้มาเข้าเรื่องของโรงแรมนี้ต่อ....
น้องผู้ชายห้องอื่น ๆ ซนมาก ซนจนได้เรื่อง ซนจนต้องยืมตังค์เพื่อนมาจ่าย เพราะช็อปปิ้งไปหมดแล้ว อีกทั้งไม่คิดว่าจะมีค่าใช้จ่ายใด ๆ อีก
ตอนเช็คเอ้าท์ ต่างคนต่างได้รับบิลเรียกเก็บค่าดูทีวีช่องพิเศษ (ไม่ใช่ช่องปรกติ)
เวลาจะดูต้องเข้าไปที่เมนู แล้วกดนั่น กดนี่ กดนู่น กดโน่น
โชคดีที่หนูหิ่ง ฯ โลเท็กซ์ ลองกดดูแล้วเพราะมาม้าอยากดูทีวี แต่หนูหิ่ง ฯ ดันกดไม่เป็น มาม้าก็เลยอดดู ^_^
น้องคนหนึ่งดูหนังผู้ใหญ่จนจบเรื่อง จ่าย 700 ดูสองคนก็หาร 2
น้องอีกนึง กดไปเจอซูเปอร์แมนรีเทิร์น พอขึ้นไตเติลก็กดเปลี่ยนช่อง เพราะเคยดูแล้ว
แล้วก็ดันกดไปเจอซูเปอร์แมนรีเทิร์นอีกรอบ แล้วก็เปลี่ยนช่อง
ปรากฎว้า.... น้องคนนี้จ่ายไป 1,200 บาท โค - ตะ - ระ - ซวยเลย ดูก็ไม่ได้ดู
เสียตังค์ฟรีซะงั้น !
อันนี้น่าจะไปเก็บกะไกด์เนอะ ดันไม่บอกลูกทัวร์ก่อน รู้ทั้งรู้ว่า Bus นี้เป็นกระเหรี่ยงตกดอยกันทั้ง Bus
หนูหิ่ง ฯ ก็เกือบไปแล้วไหมล่ะ !
เนื่องจากหนูหิ่ง ฯ พกโน้ตบุ๊คไปด้วย แลมองเห็นในโรงแรมก็มีสายแลนต่อเน็ท
หนูหิ่ง ฯ ก็นึกดีใจว่าจะได้ท่องเน็ทฟรี.... ที่ไหนได้.... พอเสียบสายเข้าไป ข้อความก็ขึ้นมาดังนี้....
ชั่วโมงละ 300 บาท โอ้ ! จ๊อด ราคายอดมาก อย่าเล่นมันเลย *_~
ดีนะที่ข้าพเจ้าอ่านภาษาปะกิตออกบ้าง ไม่งั้นมีหวังโดนอานแหงม ๆ
ข้อควรระวังเรื่องน้ำร้อน - น้ำเย็น มิฉะนั้นท่านอาจจะกลายเป็นหมูถูกน้ำร้อนลวกก็ได้
สอบถามให้แน่ใจว่าสีไหนเป็นน้ำร้อน สีไหนเป็นน้ำเย็น หรือไม่ก็ลองเปิดเบา ๆ ทีละสี
แล้วก็เปิดน้ำเย็นก่อน ค่อย ๆ เปิดน้ำร้อนตามหลังให้อุ่นพอดีกับที่ต้องการ
เพราะน้ำร้อนในโรงแรมส่วนใหญ่จะร้อนแบบลวกมาม่ากะไข่กินได้เลยอ่ะค่ะ
เพราะงั้นเวลาไปเที่ยว ตปท.แบบเซฟ ๆ ควรอย่างยิ่งที่จะพกมาม่าไปเยอะ ๆ พร้อมกับชามและตะเกียบ
เพราะน้ำประปาที่ ตปท.เขากินได้จ้า ^_^
น้ำดื่ม !
มึนตึบ ! ซื้อน้ำมาขวดเบ้อเร่มเติ่ม พอเปิดขวดแล้วกินไม่ได้ เอ๊ะ ! น้ำอะไรฟระ
หนอยดันไปซื้อน้ำอัดแก๊สมา ไม่ดูตาม้าตราขวด ดื่มม่ายล่าย ต้องเปิดฝาทิ้งไว้ทั้งคืนให้แก๊สระเหยไปก่อน
บางประเทศเขาดื่มน้ำอัดแก๊ส : วอเตอร์วิสแก๊ส บางประเทศดื่มเบียร์แทนน้ำ โอ้.... ข้าพเจ้าแย่เลย
เจ้านายบอกว่า....
เวลาซื้อให้เบิ่งดูตราขวด : เรียลวอเตอร์ จึงจะได้น้ำเปล่าแบบบ้านเรา เซ็งเหมียวเลยกว่าจะได้ดื่มน้ำ
อีกอย่าง....
อย่าริไปดื่มน้ำมะพร้าวเลยทีเดียวเชียวววววววว เพราะคุณจะได้ดื่มมะพร้าวห้าวปั่นผสมน้ำเปล่า
ประมาณหางกะทิแต่มีกากด้วย แถมยังไม่ใส่น้ำตาลไม่ใส่เกลืออิ๊กต่างหาก ^_^
ภาษามือ....
เวลาไปร้านอาหารโปรดระวัง
ทางบ้านเราเวลาเรียกเก็บตังค์ จะใช้ภาษามือชี้มือที่โต๊ะแล้ววนเป็นวงกลม คือ.... เก็บตังค์ หรือเช็คบิล
แต่.... บางประเทศนั้น ท่านจะได้อาหารเหมือนเดิมทุกประการมาอีกหนึ่งชุด
อาจทำให้ท่านกระเป๋าฉีก หรือท้องแตกได้
ที่ประเทศญี่ปุ่น เด็กเสริฟพูดอังกฤษไม่ได้ (หรือพูดได้ แต่มานม่ายยอมพูด) เมนูอาหารก็ไม่มีภาษาอังกฤษ
แถมอาหารก็โค - ตะ - ระ แพงเลย เมื่อทุกท่านนั่งลงบนโต๊ะ ก็ถึงเวลาที่ต้องสั่งอาหาร
จงตกลงกันให้ดี ๆ สั่งอย่าให้เหมือนกัน แล้วก็มารับประทานรวม ๆ กัน
หากท่านชี้มั่ว ๆ ด้วยการดูจากราคา โดยพยายามชี้ที่ราคาถูกที่สุดในเมนู....
ท่านก็จะได้.... สารพัดซุป ไม่ว่าจะเป็น ซุปผัก ซุปเห็ด ซุปข้าวโพด ซุปเต้าเจี้ยว ฯลฯ
แล้วก็นั่งมองหน้ากันตาปริบ ๆ ๆ เมี้ยววววววววว เวง - กำ นี่แหละไม่ยอมจ้างไกด์ ไม่ยอมเสียตังค์
ประเภทเสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่าย (ใช่ไหมเนี่ย)
ดังนั้นก่อนเดินทาง ควรศึกษารายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ มิฉะนั้น.... อาจถึงคราวอับจน (ปัญญา) เช่นนี้
จบเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย
ท่านใดมีประสบประการณ์เกิน เกี่ยวกับการท่องเที่ยว มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ
จะได้เก็บไว้เป็นบทเรียนในการเดินทางท่องเที่ยวครั้งต่อ ๆ ไปค่ะ