เยาวชนน้อยตามรอยแสงธรรมที่เชียงแสน

กระต่ายใต้เงาจันทร์

เด็กๆหลายคนเข้าวัดปฎิบัติธรรมตามผู้ปกครองมาสวดมนต์ปฎิบัติธรรมที่วัดพระแก้วเมื่อสอบถามไปแล้วบอกว่าผู้ปกครองขอร้องให้มา โรงเรียนให้มา   แต่เมื่อมาแล้วรู้สึกชอบและใจเย็นขึ้น  นิ่งขึ้น   มีสมาธิขึ้นจึงอยากมาอีก
แต่ก็ยังกลุ่มเด็กเยาวชนตั้งแต่ระดับอนุบาล  ถึงประถม   และมัธยม  ชายหญิงหลายคนที่ยังไม่ซึมซับและไม่อยากมาร่วมกิจกรรมอีก   ทางห้องเรียนวัดพระแก้วจึงจัดกิจกรรมเดินจาริกบุญที่เชียงแสนตามรอยแสงแห่งธรรมโดยมีสมาชิกสวดมนต์ฎิบัติธรรมวันเสาร์   ประชาชนทั่วไป  นิสิตฆราวาสห้องเรียนวัดพระแก้ว และเด็กๆอีกกลุ่มหนึ่งร่วมเดินทางไปครั้งนี้
ข้าพเจ้าเองเลือกที่จะนั่งกับเด็กๆเพื่อจะสังเกตพฤติกรรมและสร้างความคุ้นเคย
สอบถามเด็กหลายคน บอกว่า  ถูกบังคับมา   ไม่อยากตื่น   อยากเล่นเกมส์  บางคนมีจุดประสงค์ต่างไปอีก  เมื่อเห็นในถุงเปล้มีกล่องพลาสติกสีขาวไม่มีอะไรในนั้นเมื่อพูดคุยถามว่าเอากล่องพลาสติกมาใส่อะไรคะลูก
ผมเอามาใส่ดินหรือหาหนอนตัวสีขาวในดินไปเพาะเลี้ยงให้เป็นด้วงครับ
เหรอคะ...ด้วงนี่ที่โรงเรียนนิยมเลี้ยงกันหรือ   แล้วหามายังไง   ซื้อมาตัวเท่าไรลูก
ที่ห้องมีผมเลี้ยงคนเดียว   ตัวละสิบกว่าบาทครับ...เป็นตัวหนอนแล้วต้องหาดินให้กินโดยต้องร่อนเอาแต่ดินที่ละเอียด
เออ..ดีแฮะ...ดีกว่าเลี้ยงสุนัขอีกคะ...  ครูกระต่ายว่าไม่เปลืองเงินด้วย   ไม่ต้องเสียเงินค่าอาหาร  นึกชมผู้ปกครองในใจว่า...เอาใจใส่และเข้าใจลูกดีจังเพราะเห็นหนังอ่านหนังสือเกี่ยวกับด้วงเป็นเล่ม  ทำให้เด็กละเอียดอ่อนและรักสัตว์ฝึกให้เป็นคนอ่อนโยน
หันไปอีกข้าง  เด็กชายตัวน้อยๆหลายคนนั่งมุงอ่านการ์ตูน
ครูกระต่ายขอดูด้วยคนสิ...ในการ์ตูนนั้นเป็นเรื่องการต่อสู้แต่จะสอนคำศัพย์ภาษาอังกฤษแทรกสอนอยู่เมื่อจบเป็นตอนๆ
นี่ก็น่ารักคะ..แสดงว่าผู้ปกครองใส่ใจและดูแล้วว่าในการ์ตูนอย่างน้อยก็ได้รู้ศัพย์ภาษาอังกฤษ
แต่นั่งอ่านหนังสือเวลารถวิ่งนี่เสียสายตาดูรูปกันดีกว่าคะ
ทีนี้หันมาถามเด็กชายตัวน้อยๆที่นั่งข้างๆ  อีกคน   มาเดินเพื่ออะไรลูก
เดินเพื่อแม่ครับ   ฉลาดตอบจริงคนนี้
เมื่อรถจอดเจอแม่เท่านั่นแหละ  คนนี้หายคนแรก   ไปอยู่กับแม่สะงั๊นไม่มาหาคุณครูกระต่ายอีกเลย
เมื่อเดินไปตามจุดต่างๆถึงเจอกันถามเจ้าตัวเล็กอีกที
ไหนมาบอกว่าเดินเพื่อแม่ไงลูก ..แล้วทำไมไม่ไปกับกลุ่มเด็กๆด้วยกันครับ
หนูเปลี่ยนแล้ว    เป็นเดินกับแม่   ข้าพเจ้าเองต้องหัวเราะและยิ้มกับความฉลาดของเด็กคนนี้
แล้วอยากให้แม่เป็นอะไรครับ
เป็นนางยักษ์....อ้าวทำไมลูก...งงไปเลยคะ..คนถาม
ถ้าเป็นนางยักษ์ก็ยังดุ  คอยสอน  คอยดูลูกได้
แต่ถ้าเป็นนางฟ้า  แม่ต้องอยู่บนสวรรค์หนูไม่ได้อยู่กับแม่
น่ารักจริงๆคะเด็กๆ
เมื่อรวมกลุ่มได้แล้วมีเด็กประมาณ20คน  พระนิสิต5รูป และครูกระต่ายอีกหนึ่ง
ร่วมกับรับผิดชอบแยกกลุ่มเด็กไปจากผู้ใหญ่  แรกๆๆก็ไม่นิ่งกันคะ  คุย  วิ่งบ้างยืนบ้างเมื่อสร้างความคุ้นเคยแล้วกิจกรรมแรกคือให้เก็บใบไม้มาคนละใบถามที่ตัวเองชอบ
แล้วให้มาบอกทีละคนบอกว่าเลือกใบนี้เพราะอะไร
เด็กผู้หญิงจะเลือกใบเรียบๆไปไม่มีลวดลาย  สีเขียว.ใบอ่อนๆบอกว่า  สวยดี ดูแล้วสบายตาก็เลยอธิบายเพิ่มเติมไปว่า   คล้าย  ลูกๆไงคะ  ที่เรียบร้อย   ว่าง่าย  พูดจาไพเราะ   ใครเห็นใครก็ชอบ   อยู่ใกล้แล้วสบายตาสบายใจและหนูยังเด็กๆเลยสดใสสีอ่อนๆเหมือนใบไม้สีเขียว
มีเด็กผู้ชายที่อายูโตขึ้นมาจะเลือกใบไม้ที่ใหญ่ๆสีเหลืองบอกว่าชอบสี
เลยอธิบายเพิ่มเติมว่าเห็นใบคะเมื่อเราเด็กๆก็เหมือนใบไม้อ่อนๆสีเขียวสดใสแต่เมื่อเราแก่ตัวลงก็เหมือนใบไม้ที่แห้งกรอบจนเหลืองถูกนิดเดียวก็หล่นแตกกระจาย
เหมือนผู้ปกครองเราไงลูกถ้าเราพูดเพราะๆด้วยไม่ดื้อ   คุณพ่อคุณแม่เราก็จะสดชื่นและมีความสุข เราจึงต้องรู้จักระวังและสำรวมทั้งคำพูดและการกระทำ
มีคนเดียวในกลุ่มเลือกใบไม้ไม่เหมือนใคร เลือกที่มีลวดลาย  สีจุดสีดำ   สีเหลือง   บอกว่าเลือกพอมีหลายสีดีดูแล้วมีอะไรมีสีสันยุ่งไปหมด
เหรอคะ..เหมือนหนูไงลูกที่วุ่นวาย  วิ่งไปวิ่งมาไปอยู่สุข   
ก็ผมไปอยากมาถูกบังคับให้มา   อยากเล่นเกมส์อยู่บ้าน
แล้วตอนนี้เราอยู่ไหน   มีเกมส์ให้เล่นไหม   กลับก็ไม่ได้
เอาไปวางที่หัวใจสิ    มีความสุขไหมเอ่ย    เมื่อเราไม่ยอมรับว่ามาทำอะไร
หลายเลียงตอบ  ไม่มีเลย
นั่นไงคะทีนี้ลองคิดกันไหมน่ะ  เราจะร่วมผจญภัยกันแต่เป็นการผจญภัยอย่างเราตามรอยแสงแห่งธรรมดูรอบตัวสิคะ...เห็นไหมผู้ใหญ่เสียงดังไหม
ลูกๆทำได้ไหม....หลายคนทำได้คะแต่ก็มีอีกสี่ห้าคนส่วนมากเป็นเด็กผู้ชายที่ยังทำตามบ้างไม่ทำบ้าง
พระนิสิตเตรียมกิจกรรมมาให้เด็กๆเล่นกัน
อย่างแรก  เขียนชื่อเล่นตัวเองลงในใบรายชื่อที่ในมาและใส่ซองพลาสติกติดไว้ที่เสื้อตัวเอง
ต่อไปในแต่ละจุดจะให้เขียนชื่อสถานที่ที่ผ่านว่าพระธาตุอะไรบ้างโดยทำไปแผนที่มาให้และสติกเกอร์ติดตามจุด  
แบ่งกลุ่มให้ดูแลกัน
เพื่อเห็นเด็กๆจะเบื่อก็แทรกด้วยการเล่นเกมส์เพื่อให้อยู่กับสติ
และเริ่มสอนกราบพระอย่างถูกวิธีโดยให้เด็กๆทำกันเองและเมื่อหลายจุดก็เริ่มทำพร้อมเพียงและสวยงาม
จุดสุดท้าย ให้วาดรูปตามจินตนาการหรือ  พระธาตุที่ตัวเองเดินผ่านมา
มีเด็กผู้ชายคนเดียวกับที่เลือกใบไม้ที่มีสีสันและไม่มีสุขนั่งวาดนิ่งเลยจุดนี้
วาดเป็นสี่เหลี่ยมหลายอันซ้อนๆกันและจุดตรงกลาง
ไม่เหมือนใครอีกแล้ว...
วาดอะไรคะลูก...ผมวาดมองจากบนฟ้าเป็นชั้นๆครับจุดกลางๆน่ะยอดพระธาตุ
เลยต้องตัดสินให้รางวัลที่สามในเรื่องความคิด
เด็กๆเริ่มนิ่งขึ้นเริ่มเรียนรู้  เริ่ม  คุ้นเคย  เลยสอนการนั่งสมาธิแบง่ายให้ๆทีนี้ได้ผลคะยอมทำตามแบบเต็มใจ
ที่ได้ผลระดับดีต้องยกความดีให้พระนิสิตคะที่ช่วยกันดูแล  และเตรียมกิจกรรม  เอาใจใส่เป็นอย่างดี
ครูกระต่ายมอบของที่ระลึกเพื่อให้เด็กๆเพื่ออย่างน้อยก็ให้เด็กคิดว่าได้มาร่วมกิจกรรมครั้งนี้และอาจจะมาเจอกันอีก
พระนิสิตตรียมของรางวัลที่หนึ่งที่สอง  ที่สามมาให้     เจ้าเด็กคนนี้อีกแล้วได้ที่สามแกะของขวัญก่อนใคร
เป็นขนมหมดในนั้น  อ้าวคุณครูกระต่ายผมให้ครับ
หนูเก็บไว้กินสิคะ  ขอบคุณคะ
ที่ให้เพราะผมไม่ชอบอันนี้ครับ...มันไม่มีไส้...
แหม...เหตุผลชัดเจน...
นี่แหละคะเด็กๆอย่างน้อย...ก็ทำให้เรามีความสุข  เมื่อนึกถึง   เห็นภาพตอนที่เด็กๆผู้หญิงช่วยอาสาถือของ  แบ่งขนมให้   เห็นรอยยิ้ม    เห็นความสุขจากการพูดคุยต้องขอบคุณเด็กๆทุกคนคะที่มอบความสุขให้
                                              กระต่ายใต้เงาจันทร์