ค้นใจใน (Facebook2)

แมงกุ๊ดจี่

"การปรากฏตัวของคนหนึ่งคน  อาจเปลี่ยนชีวิตคนอีกคนไปตลอดกาล"
อากาศวันนี้ดีฉันนั่งจิบกาแฟอยู่ระเบียงบริเวณร้านกาแฟที่มีอยู่ในปั๊มที่พักระหว่างเดินทางบนถนนสายมิตรภาพ แดดไม่แรงทำให้การมองออกไปนอกกระจกบานใสพาให้อารมณ์สุนทรีไม่น้อย  แต่สายตากลับไปสะดุดกับรถเบนซ์สีบรอนซ์เงินคันงามและมีชายหนุ่มหน้าตาหล่อขั้นเทพเป็นเจ้าของเปิดประตูลงมา  เขากำลังเดินเข้ามาในร้าน  ผู้ชายคนนี้ดูมีเสน่ห์ด้วยหน้าตาบุคลิกแล้วนับว่าเป็นชายหนุ่มที่เพียบพร้อมครบครันมากด้วย  option  ที่สาวๆ  ต้องกรี๊ดกร๊าด  ฉันแอบมองชายหนุ่มขณะที่กำลังสั่งกาแฟ   ท่วงท่าที่สุขุมนุ่มนวล   ประเมินอายุแล้วคงจะราวราว  35 up   สายตาของฉันแอบตามไปส่งเขาจนถึงโต๊ะ  ฉันก็ผู้หญิงคนหนึ่งที่แสนธรรมดาจะไม่หวั่นไหวได้ไงเมื่อเห็นชายหนุ่มที่ครบครัน (อาวุธครบมือ  ก๊าก)  อยู่ตรงหน้าแล้วจะไม่มองเพื่อชื่นชม แต่บุพเพคงไม่อาละวาดให้พบรักกับคนระดับนี้ได้หรอกนะ   ยิ่งมองก็ยิ่งหวั่นไหวเป็นไปเองโดยไม่รู้ตัว 555
ฉันหยิบมือถือที่ซื้อกล้องแล้วทางร้านเขาแถมโทรศัพท์มา  (555..)   เพื่อแอบถ่ายนายแบบที่อยู่ในระยะห่างพอสมควร   แม้แต่ท่านั่งของเขาก็ยังคงเป็นหนุ่มที่สุขมนุ่มนวล (น่าสงสัยเนาะ  ว่าแอ๊บป่าวคริ ๆ)  ยิ่งมอง ใจสาวๆ  แบบฉันก็แทบละลาย
กดไปหลายชอตเหมือนกัน  มีภาพด้านข้างและด้านหลัง  ที่บ่งบอกถึงบุคลิกลักษณะของหนุ่มหล่อมาดเท่ห์  และสมาร์ทมากมาย  ไม่เห็นหน้าไม่เป็นไร  เพราะผ่านมาตรฐานของฉันอยู่ในขั้น  ที่หล่อขั้นเทพหน้าตี๋แอบเกาหลีมาก ๆ  ตื่น  ๆ  ตื่นได้แล้ววริน...555
บ่ายวันนี้ฉันจัดการงานเสร็จสิ้นแล้ว  ปิดงบเรียบร้อย  เฮ้ย!  เสร็จซะที
ว่าง ๆ  เลยไปอัพเดทสถานการณ์ของประชากรโลกซะหน่อยว่าเขาไปถึงไหนกันแล้ว  ฉันไม่ได้ออนไลน์นานมากแล้วนะเนี๊ย  เกือบเดือนเชียว  โห...เขาไปถึงยุคอวกาศกันหรือยังนะ  ฉันรีบล็อคอินรหัสเข้าระบบเครือข่ายเพื่อไปอัพเดทความเคลื่อนไหวล่าสุด  หากอยากรู้เรื่องเพื่อนๆ   ว่าไปทำอะไร ที่ไหนอย่างไร  ต้องไปที่  เฟสบุ๊คเท่านั้น  เพราะที่แห่งนี้มีคำตอบ  สนองความอยากรู้ของฉันได้ไม่มากก็น้อยล่ะหน่า
ในเฟสบุ๊คทุกคนมีโปรไฟล์ส่วนตัว  แต่สำหรับฉันไม่คิดเปิดเผยข้อมูลส่วนตัวใดใด  ไม่ใช่ว่าเพื่อทำตัวให้ลึกลับน่าค้นหา หรือให้ท้าทาย  เพราะสำหรับโลกออนไลน์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเผยตัวตนของเราให้เป็นสาธารณะ   ความสัมพันธ์ถูกกำหนดไว้ให้เป็น"ความสัมพันธ์แบบเปิด"  หลายคนอาจสงสัยเพราะมันขัดกับโปรไฟล์ที่ตั้งค่าความเป็นส่วนตัวสูง   แต่ไม่เป็นไรหากมีโอกาสฉันจะอธิบายให้เข้าใจเพียงออนไลน์ตรงเวลา ตรงใจ
ชื่อผู้ใช้ถูกกำหนดไว้ว่า "วริน" เป็นอักษรย่อภาษาอังกฤษซึ่งมีนัยยะของมันที่รู้เพียงแค่ไม่กี่คน  ไม่กี่คนของฉันก็แค่สองอ่ะนะไม่เกินนี้  อิอิ  สเตตัสถูกตั้งค่าความรู้สึกในขณะนั้น  ในขณะที่เป็นตอนที่ฉันรู้สึกแห้งแล้งในหัวใจ  และในความรู้สึกเหลือเกิน  ค่าสถานะถูกตั้งไว้ด้วยประโยคที่แสนธรรมดา "ความรัก  ความรัก  หายไป"  เพราะนั้นเป็นความรู้สึกจริงแต่ยากอธิบายให้เข้าใจ
วันนี้ได้ฤกษ์เปลี่ยนสเตตัสใหม่ซะที  "ความรัก  ความรัก  หายไป"  ฉันถอนหายยาว ๆ   เมื่ออ่านสเตตัสที่กำหนดไว้ก่อนนี้  คงถึงเวลาเปลี่ยนมันแล้วสินะ   ช่างเถอะถ้าฉันจะไม่รู้จักความรักอีกต่อไป  หรือจะไม่มีโอกาสได้เจอมันอีกกับใครหรืออะไร  ฉันก็จะไม่เสียใจ  เพราะฉันได้รู้คุณค่าว่ารักเป็นยังไง...และได้เรียนรู้มันบ้างแล้ว   ความรักจะต้องการอะไรอีก นอกจากความปรารถนาดีให้กัน...
ฉันจึงไปกำหนดประโยคใหม่ว่า "เพียงพบพาน  เพื่อผ่านภพ"   ไม่ต้องอธิบายอะไรมากมันมีความหมายอยู่ในตัวเอง  หลังจากอัพสถานะใหม่ฉันจึงท่องไปตามโปรไฟล์ต่าง ๆ ของเพื่อน ๆ  เพื่อดูสถานของแต่ละคนว่ากำลังอยู่ในโหมดไหน?  
คอมเม้นปลอบใจใครได้  ให้กำลังใจใครได้   ก็เม้นไป   คนส่วนใหญ่เหมือนมีสเตตัสเป็นที่ระบายอารมณ์ของตัวเองไปแล้ว อ่านสเตตัสหลายคนที่ผ่านมาส่วนใหญ่ไปทางอารมณ์เศร้ามากกว่า   มีไม่กี่คนที่ยังสนุกสนานลั้นลา  ตามอุปนิสัยส่วนตัวของเขาเอง
ฉันคลิกกลับมาที่หน้าส่วนตัวของตัวเอง   แล้วอัพเดทรูปจากมือถือลงในกระดานส่วนตัวเป็นรูปของหนุ่มเพียบพร้อมที่ถ่ายไว้  เมื่อสองสัปดาห์ผ่านมาแล้ว  มีจำนวน  สี่รูป   เป็นรูปด้านข้างทั้งหมด...  แล้วตั้งชื่ออัลบั้มว่า "เทพบุตรของใครกันนะ"  ในขณะอัพเดทรูป  ได้มีข้อความเข้ามาในกล่องข้อความ  ระบบแจ้งเตือนว่าได้ข้อความจาก  "ภวัตร  นามสกุลขอสงวน"
เอาอีกแล้วผู้ชายคนนี้    เขาต้องการอะไรจากฉันนะ  
เขา :  "คุณพบใครมาหรือครับ  พบแล้วพรากเป็นเรื่องธรรมดา  หรือคุณว่าไง?"
ฉัน :  "โลกนี้มีคนมากมาย  ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา   ผ่านมาเพื่ออะไร?  คุณหาคำตอบได้มั้ยละค่ะ"
 
ฉันไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลยว่าเขาต้องการอะไร  เป็นโรคจิตหรือเปล่านะ   เอ...อาจจะเป็นเพื่อนร่วมงานของฉันบางคนที่อยากจะอำให้ผวาเผื่อฉันจะเลือดผล่านพวกนี้ยังไม่เลิกยังจะตอบกับมาอีก
เขา :  "การพบกันผมว่ากรรมเป็นตัวกำหนดให้ได้พบ   เป็นบ่วงคล้องไว้เพื่อให้ได้มาพบกัน"
ฉัน : "คุณระลึกชาติได้หรือคะ"
ฉันตอบแบบกวนไปไม่ได้จริงจังอะไรในคำถามและคำตอบที่ส่งกลับไป  เอาอะไรกับโลกไซเบอร์
แต่เขาก็ยังตอบกลับมาอีกอะไรนะผู้ชายคนนี้   น่ารำคาญจริง
เขา :  "ไม่หรอกครับ   ถ้าระลึกชาติได้ผมคงไม่นั่งเล่นเฟสบุ๊คหรอกครับ  555"
ฉัน :  "อึ่มมมมมมมมมมมมม...ค่ะ  โอเค.นะ"
เขา :  "คุณครับ  ผมชอบภาพที่คุณอัพเดทวันนี้มากเลยครับ"
ฉัน :  "ค่ะ  ขอบคุณ  ฉันถ่ายด้วยความบังเอิญ"   
อ่านจบฉันก็พลางคิดในใจว่าผู้ชายคนนี้คงเป็นเกย์  555   ที่ชอบภาพผู้ชายเจ้าสำอางค์ที่ฉันแอบถ่ายมาอิอิ...  ฉันชักรำคาญผู้ชายคนนี้แล้ว   หงุดหงิดแบบอธิบายไม่ได้หงุดหงิดทำไมนะ  ทำให้ฉันอยากรู้ข้อมูลของเขาบ้าง ฉันไล่หาดูรายชื่อเพื่อนเพื่อหาชื่อ "ภวัตร นามสกุลขอสงวน"   ก็อดขำไม่ได้คนไรมีนามสกุล "ขอสงวน" จะอะไรก็ช่างไม่จำเป็นต้องสนใจ   ที่ทำให้คลิกดูเพื่อนคนนี้เพราะข้อความของเขาในกล่องข้อความทำให้อยากรู้ว่าใคร   อะไร  ทำไม ต้องการอะไร?  ผู้ชายคนนี้ไม่มีรูปที่แสดงว่ามีรูปร่างรูปสมบัติหล่อมากหรือน้อย   เขาใช้รูปรถเบนซ์สีบรอนซ์เงิน C180  แทนภาพถ่ายตัวเอง  ทำให้ฉันคิดไปว่าเขาคงจะคลั่งรถบนวิถีไฮโซ   แต่ทุกคนก็คงมีสิทธิ์ฝันสินะ   ต่อไปก็ดูข้อมูลส่วนตัว  จากโปรไฟล์ทำให้รู้เพียงว่าเขาเป็นเพศชาย   อืม.. สเตตัสบนเฟสบุ๊คของเขาอ่านแล้วก็งงดี "ปล่อย  วันนี้เธอแค่ปล่อย........"  ทำให้คิดไปว่าคงปลงสังขาร อะไรประมาณนั้น 555    จากที่โต้ตอบสนทนาผ่านกล่องข้อความฉันคิดว่าผู้ชายคนนี้แปลกประหลาด  และสัณนิฐานไปไกลว่าเขาอาจเป็นโรคจิตที่แฝงตัวในโลกไซเบอร์  หรือเขาอาจมีอะไรในใจ  แต่ไม่ใช่ธุระของฉันที่จะต้องไปสนใจว่าเขาเป็นอะไรและค้นหาความเป็นตัวตนของเขา  ทำให้ต้องจบการสนทนาไว้เพียงเท่านั้น  เพราะรู้สึกว่าอันตรายกำลังจะมาถึงตัว   ในโลกไซเบอร์เราไว้ใจใครได้   รู้หน้าบางทียังไม่ไม่รู้ใจเลย   เอาอะไรมากกับโลกเสมือนจริง

ภวัตรยิ้มกรุ่มกริ่มมุมปากอย่างอารมณ์ดี    ระคนดีใจ  และแปลกใจ
เพราะรูปที่หญิงสาวนามผู้ใช้ "วริน"  อัพเดทนั่นเป็นรูปของเขา
"เพียงพบพาน เพื่อผ่านภพ"     พรหมลิขิตมักเล่นตลกกับคนเราเสมอสินะ  เขาบ่นกับตัวเอง...

แบบว่า  "วริน"  ไม่จะบาย  เฮ้ย  มะกรูดไม่ค่อยสบายดิ  555  แบบเร่งด่วน  เพิ่งจะฟื้นจากไข้รุมค่ะ  สมองเบลอนิด ๆ นะคะ  อากาศแปรปรวนรักษาสุขภาพกันนะคะ  ฝนตกอากาศหนาวเดี๋ยวเป็นหวัดกันนะคะ