เกินจะอั้น

pigstation

ลมหนาวตอกบัตรลาแล้ว ก่อนวาเลนไทน์--ลมร้อนร่อนสวาท
ทั้งที่ระฆังวัดย่อมดังกังวานเย็นถึงญาณกว่าระฆังวิวาห์ใดๆ
ชิงสุกก่อนห่าม ก็เกินงามนะเจ้า
ฟ้าวันนี้ นภาลัย ออกจากห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
ใจลอยคะนึงไปถึงพ่อแม่ และควายเฒ่าที่บุรีรัมย์
ไม่รู้จะตำระเบิด-ลูกปืนใหญ่จากเขมรไหมหนอ ?
ยังดีมีมือถือคอยถามไถ่ ทุกคน/ทุกควายปลอดภัยดีอยู่
แล้วตัวเธอนั้นเล่า กลางกรุงมิกลางกรงเล็บอสูรกามหรือไร ?
วศิน หนุ่มหล่อ ฐานะมั่นคง ประสงค์ความบริสุทธิ์ของสาว ปวส. อย่างเธอ
เพื่อเก็บเป็นคลิปแจกสู่พรรคพวก เหียกๆ
ที่วันๆไร้สาระว่อนบนโซเซียล เน็ทเวิร์คอันเทียมเท็จ
ที่ ร้านสุกี้ดังแห่งหนึ่งกลุ่มสาวนุ่งผ้าซีฟองพองใสสมองลีบจีบปากจีบคอ
กด บีบี บี้ถ้อยคำอันไร้แก่นสารไปมาหาสู่กัน
"วันนี้ น้ำจิ้มสุกี้ไม่เด็ด"
"น้ำเดือดช้า"
"หมี่หยกซีดไปนิด"
อะไรกันโลกจะหมุนวนบนความเบาหวิวเหลือทนเช่นนี้หรือ
มดลูกหญิงมีไว้พักพิงทารกให้แอบอิง
แล้วหญิงกริ๊งกร๊างอย่างนี้ มดลูกหล่อนก็แค่ที่จอดกระเทียมเจียวกระมัง ?
ในที่สุด นภาลัยก็หลงกลติดกับ
ใครจะคิดที่ ร้านสุกี้ดังกลางแจ้งจะมีการมอมยา
หล่อนตาปรือก่อนที่จะดับวูบ
รถเก๋งสปอณ์ตคันงามเลี้ยบวูบเข้าม่านรูดไฮโซ
จากนั้นทุกอย่างก็เลือนหายไป
ต่อมานภาลัยก็เป็นหนึ่งหญิงที่ตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์
เรื่องก็จบลงที่ปารีด--
1 ใน 2002 ลูกกรอกคือลูกของ วศิน (หรือ มากกว่าหนึ่ง)
ลมแล้งพัดมา ฟางเส้นสุดท้ายปลิวลงบึงแห้งขอด
นภาลัยก้มหน้าทำงานต่อไป ขณะที่วศินยังเริงฤทธิ์สาระแนกามตัณหา
.......
สิ้นแล้วยุคพุทธาภิเษก.