การมาเยือนของแขกที่แตกต่าง

หมอกจาง

สายลมนอกหน้าต่างกระจกยังพัดอยู่เรื่อยๆเหมือนกับทุกวัน ต่างเพียงตรงความหนาวที่แฝงมาในสายลมนั้นบางเบาลงอย่างเห็นได้ชัดในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา สายแล้ว ฉันยังคงนอนอยู่บนเตียง วันนี้เป็นวันว่าง ที่ไม่ต้องมีธุระปะปังให้ออกไปไหน เจ้าตัวเกียจคร้านที่นั่งทับอยู่ตรงหัวไหล่ จึงยังคงนั่งสบายอยู่ตรงนั้นด้วยใบหน้าของผู้ชนะ..
    เริ่มจากเมื่อหลายเดือนก่อน ที่กระจกหน้าต่างบานนี้ จะมีนกสีดำสลับขาวตัวย่อมๆตัวหนึ่งเป็นแขกประจำ ที่แวะวนเวียนมาทักทายกันทุกครั้งเมื่อยามสาย บางครั้งก็เดินเลียบคลอๆอยู่ริมกระจก และบ่อยครั้งก็บินมายกขาถีบกระจกเล่นคล้ายดังกับว่าเป็นเรื่องสนุก แรกก็รำคาญ พอเริ่มนานก็เริ่มคุ้นเคย หากสายวันไหนที่ยังคงนอนอยู่บนเตียง ก็อดไม่ได้ที่จะรอคอยการมาเยือนของเจ้าแขกตัวลายตัวนี้..
     จวบสาย เจ้านกถีบกระจกตัวนั้นก็ยังไม่มา ขณะนอนอยู่บนเตียง ความคิดก็กลับเตลิดเพริดไปยังที่อื่น ใบหน้าขาวๆและริมฝีปากสีชมพูบางของใครบางคนแวบวาบเข้ามาในความคิด หลายเช้าแล้วที่ตื่นมาพร้อมกับภาพของคนนี้อยู่ในหัว ทั้งรอยยิ้ม ทั้งเรื่องราว อาจเหมือนดั่งที่บางคนเคยบอก ว่าความใกล้ชิดมักเป็นบ่อเกิดของความรัก ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน บางทีตอนนี้มันอาจเป็นแค่ความรู้สึกดีๆ ความสนิทสนม ไม่ได้ลึกซึ้งและโหยหา แต่ความคิดถึงที่มาเยือนอยู่ทุกบ่อย ก็มักให้หวนฉุกคิดแปลกใจใจตัวเองอยู่..
    กับแรกเช้าของวันเก่าที่ผ่านมานั้น ภาพของคนแรกที่นึกถึงในยามตื่น เป็นภาพของอีกคนหนึ่ง คนที่มีรอยยิ้มน่ารัก คนที่ดวงตาเปิดเผยทุกอย่างในหัวใจ คนที่ทั้งรักทั้งผูกพัน มาบัดนี้ ภาพนั้นกลับเลือนกลับจางไปจนน่าใจหาย ตำหนิใจตัวเอง หากแต่ทำได้เพียงตำหนิ ด้วยเพียรห้ามแต่ไม่เคยห้ามได้..
    นึกๆก็นึกถึงครั้งยังเด็ก ครั้งเคยเรียนในห้องเรียนแล้วสงสัยกับสิ่งที่ครูบอก ว่าเราสามารถสั่งมือ สั่งแขนให้ขยับได้ สั่งขาให้เดินไปในทิศที่เราต้องการได้ สั่งตาให้กลอกไปมาเปิดปิด สั่งปากให้ส่งยิ้มให้ใครต่อใครได้ แต่กับอวัยวะบางอย่างเช่นหัวใจ เราไม่สามารถที่จะสั่งมันได้ มันเต้นด้วยตัวของมันเอง และหากมันจะนึกหยุดเต้นขึ้นมาเราก็สั่งไม่ได้เช่นกัน ด้วยว่าหัวใจมันอยู่นอกเหนือการควบคุมของสมอง ตอนนี้หากเจอคุณครูคนเดิมอีกครั้ง คงบอกว่าสิ่งที่เคยสงสัยครั้งยังเด็กนั้น ตอนนี้เลิกสงสัยแล้ว เพราะหัวใจฉันมันไม่เคยเลยสักครั้งที่จะฟังคำพูดของสมอง ไม่เคยเลย..
    มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นนกสีน้ำตาลตัวค่อนข้างใหญ่ตัวหนึ่ง กระโดดไปมาอยู่ที่ลานหญ้าด้านนอก เมื่อสังเกตดูใบไม้ ฉันเพิ่งพบว่าสายลมพัดเปลี่ยนทางแผกไปจากเดิม ฤดูกาลกำลังเปลี่ยนแปลง ฉันไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสพบเจ้านกดำสลับขาวตัวเดิมตัวนั้นอีกหรือเปล่า แต่ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าในฤดูกาลใหม่ และสายลมใหม่ที่พัดมา ฉันคงจะได้พบเห็นเจ้านกสีน้ำตาลแปลกหน้าตัวนี้อยู่เสมอ..
และคาดว่าคงจะคุ้นเคยในอีกไม่ช้า