เธอ .. เป็นคนใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาในหมู่บ้านแห่งนี้ แน่นอนว่าการปรากฏตัวของเธอ เป็นเรื่องที่เปิดเผย เขา .. เป็นคนใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาในหมู่บ้านแห่งนี้เช่นกัน ทว่าไม่มีผู้ใดพบร่องรอยการปรากฏตัวของเขา .............................................................................................. หมู่บ้านหมี่นอักษร เป็นหมู่บ้านที่ผู้อาศัยมักนิยมในการเขียน การอ่าน ผู้คนในหมู่บ้านมักจะแลกเปลี่ยนความรู้ สนทนาปราศรัยในภาษาที่วิจิตร แต่ละบ้านจะมีรูปลักษณ์และการตกแต่งตามแต่จินตนาการของเจ้าบ้าน แน่นอน .. ที่หน้าบ้าน จะมีตู้จดหมาย 1 ตู้ ยกเว้นบ้านของเธอ นอกจากตู้จดหมายสีชมพู เธอยังมีตู้จดหมายสีฟ้าเพิ่มอีก 1 ตู้ การมีตู้จดหมายมากกว่าบ้านอื่นนั้น เป็นความลับที่ไม่มีคนอื่นล่วงรู้ เมื่อใดก็ตามที่เธออยากบอกเล่าถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ เธอมักจะเขียนจดหมายแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า เมื่อใดก็ตามที่เธออยากระบายความในใจ เธอมักจะเขียนจดหมายแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า ไม่ว่าทุกข์ ไม่ว่าสุข .. เธอมักจะเขียนจดหมายแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า .............................................................................................. เขาผู้ไร้ร่องรอย สิ่งที่แสดงตัวตนของเขาเป็นเพียงตัวอักษรลึกลับ ที่ปรากฏอยู่ในตู้จดหมายสีชมพู ตู้ซึ่งอยู่ในขอบรั้วบ้านของเธอ เมื่อใดก็ตามที่เธออยากบอกเล่าถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ เธอมักจะเขียนจดหมายแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า .. เขาจะเขียนจดหมายตอบกลับแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีชมพู เมื่อใดก็ตามที่เธออยากระบายความในใจ เธอมักจะเขียนจดหมายแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า .. เขาจะเขียนจดหมายตอบกลับแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีชมพู ไม่ว่าทุกข์ ไม่ว่าสุข .. เธอมักจะเขียนจดหมายแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า .. เขาจะเขียนจดหมายตอบกลับแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีชมพู .............................................................................................. อาจบอกได้ว่า เธอไม่รู้จักเขา อาจบอกได้ว่า เขารู้จักเธอ .............................................................................................. เธอเฝ้าจินตนาการว่า สักวัน เธอจะได้พบเขา ผู้ซึ่งเอาจดหมายมาหยอดลงตู้จดหมายสีชมพูของเธอ เธอคิดไปเองและเข้าใจมาตลอดว่า เธอคือคนสำคัญของเขา .............................................................................................. ที่หมู่บ้านหมื่นอักษร ยังคงคลาคล่ำไปด้วยผู้มีเชิงศิลป์ทางอักษร กระทั่งวันหนึ่ง เธอสะดุดตากับบางอักษรที่ปรากฏ มันช่างคุ้นเคยเหลือเกิน เธอเขียนบอกเล่าถึงสิ่งที่พบเห็น บอกเล่าความรู้สึก และสอบถาม แล้วเธอก็นำจดหมายฉบับนั้นหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า จากนั้น .. อีกไม่นาน เธออ่านจดหมายที่เขาเขียนตอบกลับในตู้จดหมายสีชมพู ความว่า .. ไม่ใช่เช่นนั้น เธอยังคงบอกเล่าถึงสิ่งที่พบเห็น บอกเล่าความรู้สึก และสอบถาม อีกหลายครั้ง ส่งจดหมาย .. รอรับจดหมาย ระยะหลัง คำตอบของจดหมายในตู้จดหมายสีชมพูคล้ายตัดพ้อถึงความไม่เชื่อใจ ทั้งที่เธอยังคงมีแต่ความไม่เข้าใจ แต่เธอก็เชื่อใจ .............................................................................................. วันหนึ่ง เพื่อนบ้านของเธอมาเยือนถึงถิ่น พร้อมกับขอปรับทุกข์ ทุกข์ของเพื่อนบ้านคนนั้นถูกระบายถ่ายเทมายังเธอ โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว เพื่อนบ้านของเธอยื่นจดหมายให้เธออ่านหลายฉบับ อักษรที่อยู่ในจดหมายตรงหน้า อักษรที่คุ้นเคย(อีกแล้ว) ทำให้เธอรู้สึกปวดใจ แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะแสดงปฏิกริยาใด ๆ ได้ นอกเสียจากเป็ที่รองรับการระบายอารมณ์ของเพื่อนบ้านด้วยหัวใจที่ทุกข์กว่า เธอให้คำปรึกษาและยิ่งกว่านั้นเหมือนตอกหมุดแทงลงไปในใจของตนเองด้วย .............................................................................................. เธอยังคงเขียนบอกเล่าโดยหันเหไปในเรื่องราวอื่นที่เธอคิดว่าน่าจะดีกว่า เธอหยอดจดหมายลงในตู้จดหมายสีฟ้า .. ไม่มีจดหมายตอบกลับในตู้จดหมายสีชมพู เธอพยายามมองสิ่งรอบตัวให้เป็นสิ่งที่สวยงาม วันแล้ววันเล่า ที่เธอเขียนจดหมายแล้วยังคงหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า เดือนแล้วเดือนเล่า ที่เธอเขียนจดหมายแล้วยังคงหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า .. ไม่มีจดหมายตอบกลับในตู้จดหมายสีชมพู เธอยังคงพบบางอักษรที่สะดุดตา และด้วยสัมผัสอันคุ้นเคย ทว่าไม่ใช่ในจดหมายที่เธอต้องการได้รับ หากแต่เป็นที่อื่น ที่ซึ่งเธอไม่อาจแตะต้อง เธอเลิกจินตนาการว่า สักวัน เธอจะได้พบเขา ผู้ซึ่งเอาจดหมายมาหยอดลงตู้จดหมายสีชมพูของเธอ เธอคิดไปเองและเข้าใจผิดมาตลอดว่า เธอคือคนสำคัญของเขา .............................................................................................. ตู้จดหมายสีฟ้าอัดแน่นไปด้วยจดหมายของเธอ จนเธอไม่กล้าหยอดเพิ่ม จดหมายแต่ละฉบับยังคงถูกผนึกไว้เป็นอย่างดี ปราศจากหยิบจับด้วยซ้ำไป ตู้จดหมายสีฟ้าของเธอ ตู้จดหมายสีชมพูของเธอ เธอค่อย ๆ เปิดตู้จดหมายสีฟ้าด้วยมืออันสั่นเทา จดหมายล้นตู้มากมาย เข้าใจว่า .. เขาไม่อยากอ่านจดหมายของเธออีก ! เข้าใจว่า .. เขาไม่สนใจไยดีกับจดหมายของเธออีก ! เข้าใจว่า .. เขาเลือกที่จะสร้างตู้จดหมายของเขาเอง ! เข้าใจว่า .. เขาเลือกที่จะเขียนจดหมายส่งถึงผู้อื่น ! เธอจึงเปิดอ่านจดหมายที่เธอเป็นผู้เขียนเองด้วยน้ำตา และเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะตอบกลับจดหมายของตัวเอง ด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจอย่างมาก เธอยอมที่จะมีตู้จดหมายสีชมพูเพียงตู้เดียวเหมือนใคร ๆ ในหมู่บ้านหมื่นอักษร ถึงกระนั้น เธอหยิบจดหมายทั้งหมดออกมาและใส่หัวใจของเธอลงไปแทน เธอเก็บซ่อนตู้จดหมายสีฟ้า ซ่อนไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของความทรงจำที่งดงาม ตู้จดหมายสีฟ้าเป็นตู้จดหมายที่เก็บความทรงจำที่ดีที่สุดเท่าที่ชีวิตเธอมี .............................................................................................. หนึ่งปีผ่านไป .. ที่ตู้จดหมายสีชมพู ปรากฏจดหมายที่ถูกส่งมาจากตู้จดหมายสีฟ้า ตู้จดหมายสีฟ้า ซึ่งถูกเก็บซ่อนไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ ถูกค้นพบโดยเขา เขาประสบความสำเร็จในการค้นพบตู้จดหมายสีฟ้า แต่ เขายังคงไม่เห็นหัวใจของเธอที่อยู่ข้างในนั้นอยู่ดี ..............................................................................................
หัวใจของเธอเป็นมีค่าเพียงฝุ่น ที่ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา
อัลมิตรา 29 ม.ค. 2554 09:06 น. - ID 11532 
2308
13
0
29 มกราคม 2554 11:03 น. - comment id 121968
หน้าส่วนตัว
ในวันที่ฉันเปิดรับจดหมายจากตู้สีแดง
( ที่เป็นสีแดง.. ก็ฉันกำลังมีความรัก อิ )
ฉันตื่นเต้นอยู่ลึกๆ แอบยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่
ลุ้นๆว่า วันนี้เขาจะมีอะไรให้ฉันตื่นเต้น
มีภาพดอกไม้สวยๆส่งมาให้ฉัน
หรีอมีบทความดีๆ ให้ฉันได้อ่าน
ฉันรู้สึกดีทุกครั้ง ที่รู้ว่า วันนี้ เขาไม่ได้เหนื่อย
รู้สึกดีทุกครั้งว่า..
วันนั้นเขาหลับอย่างมีความสุข
และฉันก็มั่นใจว่า จดหมายทุกฉบับที่เขา
หยอดลงตู้ให้ฉัน มันเต็มไปด้วยคุณค่า
เต็มไปด้วยความจริงใจ ..
เพราะฉะนั้น แม้ฉันจะรีบเปิดมันอ่าน
หรือรอไปก่อนสักสี่ห้าวัน ..
ฉันก็มั่นใจว่า..
เนื้อหาจดหมาย..หาได้แอบแฝงสิ่งใด
นอกจากหัวใจที่ซื่อ บริสุทธิ์ของเขา...
ต่างกับจดหมายอีกฉบับ..
ที่หยอดลงตู้สีแดงของฉัน...
ฉันกลับรู้สึกกลัว...
กลัวที่จะเปิดจดหมายฉบับนั้นออกมาอ่าน
ฉันไม่รู้ว่า ทำไมฉันจึงรู้สึกอย่างนั้น ..
ในบางวันที่ท้องฟ้ามืดมัว ไร้ลมหนาว
ไร้ผู้คน ทุกอย่าง เงียบสงบ
แต่ทว่า ท่ามกลางความสงบ นิ่ง..
ฉันกลับได้เรียนรู้ว่า
" ทุกสิ่งไม่จีรัง ทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา "
ลมฝนอาจะกระหน่ำให้เธอรู้สึกกลัว และเจ็บ
แต่เชื่อเถอะว่า เมื่ดลมฝนผ่านไป
เธอจะได้รับสัมผัสกับลมหนาว และท้องฟ้าที่สว่าง
วางใจเถอะนะ ..
ไม่ว่าตู้จดหมายสีฟ้า สีชมพู หรือสีแดง
มันก็ยังมีค่าเสมอ หากเราใช้ใจมอง
29 มกราคม 2554 15:13 น. - comment id 121976
อ่าน 2 จบ ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวมากนัก แต่ดูเหมือนจะเกิดความคิดต่อยอด ก็ขอคิดตามประสาคนโง่เง่าก็แล้วกัน คงผิดมากกว่าถูก ว่า......... เขาผู้นั้นค้นพบตู้จดหมายตู้ใหม่แล้ว ที่ไฉไลกว่า มีดวงดาวทอประกายวิบวับ จับทุกห้วงกาล อีกทั้งหอมมวลมาลย์ดึ่มด่ำ ลึกล้ำไปในจิตวิญญาณ แต่ทุกสิ่งก็คือธรรมชาติและวัฏจักร มีเกิดก็ย่อมมีดับ ในช่วงกาลหนึ่งเท่านั้น นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า........ วันเวลาไม่สิ้นสุดและหยุดนิ่ง ใจของคนย่อมค้นพบตู้จดหมาย ทุกหลากสีได้เสมอตามระยะทางที่ทอดผ่านไป สิ่งที่ควรรักษาไว้ที่สุดคือ...ใจของตนเอง
29 มกราคม 2554 18:33 น. - comment id 121977
เมื่อการเยี่ยมเยือนของเพื่อนบ้านเป็นการนำพาสิ่งที่เราค้นหามาตลอด ทำให้เราได้รับรู้ตัวตนของเงาจดหมายในตู้สีชมพู... ความทรงจำแม้จะเจ็บปวด แต่ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง เราก็ยังมีความฝัน.... เราก็ยังมีจินตนาการ.... เราก็ยังมีความหวัง.... ฝัน..จินตนาการ...หวัง...ที่จะได้พบเค้าสักครั้งหนึ่ง ณ วันนี้ทุกอย่างกระจ่างแล้ว ว่าที่ผ่านมามันเพียงฝันร้าย หากอยากเขียนจดหมายใส่ในตู้สีฟ้าอีกพร้อมกับน้ำตาและความอัดอั้น ย่อมทำได้นี่ เก็บจดหมายเก่าออกมาเก็บไว้อย่าให้ใครเห็น หากเค้าผู้นั้น ค้นพบว่าเรารู้สึกเช่นไร เชื่อเถิดว่าเค้าไม่ได้มีความสุขหรอก แม้ว่า เค้าจะพยายามค้นหาตู้จดหมายสือื่นในโลกเพิ่มขึ้นสักเท่าใด เค้าย่อมคิดถึงตู้จดหมายสีชมพูใบนี้ ............................................................... ในช่วงนี้ปีกลาย ก็มีเหตุการณ์เช่นเดียวกันนี้ กับผู้หญิงคนนี้ ทำให้เธอต้องซ่อนความเจ็บช้ำแล้วก็ย้ายบ้าน ย้ายตู้จดหมาย ไปให้ไกล เพื่ออะไรหรือ....เพื่อหนี... แต่ไม่ว่าจะหนีไปที่ไหน เธอก็ยังหนีใจตัวเองไม่พ้น แม้ว่าเค้าจะเห็นว่าเธอเป็นตัวตลก เสแสร้งทำเป็นเหมือนจะรัก ก็ทำให้รู้ได้ว่า ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร ยังมีนักแสดง ที่ตีบทแตก ที่ผ่านเหมือนกับเราเป็นตัวประกอบเท่านั้น คนที่แข็งแกร่ง ก็จะรับบทตัวเอกได้ ผู้ที่อ่อนแอและแพ้พ่าย ก็ต้องได้รับบทตัวประกอบ โลกย์ละคร.... ปัดฝุ่นหัวใจตัวเอง...แล้วยอมรับกับมันซะ แล้วเราจะรู้จักคำว่า "รัก" โปรดรักตัวเองบ้าง....
29 มกราคม 2554 22:17 น. - comment id 121983
มาติดตู้จดหมาย(ข่าว) สีขาว ให้อิมค่ะ ขอให้มีความสุข เบิกบานใจนะคะ
30 มกราคม 2554 11:13 น. - comment id 121985
เพิ่งจะรู้ชัดว่า จดหมายที่เพียรเขียนใส่ในตู้สีชมภูนั้นได้รับความสนใจและตอบทุกฉบับแต่กลับใส่ไว้ในตู้สีฟ้าโดยที่หลงเข้าใจมาตลอดว่าจดหมายในตู้สีชมภูที่ใส่ไว้ไม่มีผลอะไรเลย
29 มกราคม 2554 23:14 น. - comment id 121987
เกิดขึ้นในทุกหน ทุกแห่ง..ทุกหมู่บ้าน เกือบจะถ้วนทั่วทุกตัวคน... เกิดกับหัวใจที่อ่อนไหว ในความละเอียดอ่อนของอารมณ์... จนกระทั่งวันหนึ่ง...เจ้าจั๊กจั่นน้อยบินมาเกาะตรงหัวใจ แล้วถามเป็นนัยว่า..อยากจะรู้ว่า ผู้หญิงที่นุ่มนิ่ม, อ่อนหวาน และขี้อ้อน.... จะมีความเข้มแข็งอยู่บ้างหรือเปล่า... ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา..โลกรอบๆตัวก็เปลี่ยนไป... ความสุขหรือความทุกข์..ต่างก็อยู่ในหัวใจเรา...บางครั้ง สิ่งแวดล้อมภายนอก อาจจะผ่านมาเป็นเงาบดบังทำให้ความจริงพร่าเลือน.... หัวใจถูกค้นพบว่า แท้จริง เราเปรียบเสมือนเพชรแท้ที่ถูกห่อหุ้มด้วยขนมถ้วยฟู...
ดูหอมหวาน..ฟุฟู..บอบบาง...อ่อนแอ.. (น่าหมั่นไส้ ในหลายๆ ขณะ...) แต่ข้างในแกร่งเกินกว่าที่เจ้าจั๊กจั่น และเกินกว่าสายตาอีกมากมายจะรับรู้ได้... สงบนิ่งและไตร่ตรอง... ขอให้นางฟ้าผู้พี่ มองทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ว่าเป็นเพียงส่วนประกอบที่ทำให้เราฉลาดขึ้น.. หายเร็วๆนะคะ...จะได้ออกปฏิบัติการณ์กับขบวนการนางฟ้า..ให้กับผู้เสียขวัญ..ที่หลงทาง..
31 มกราคม 2554 12:23 น. - comment id 122004
การเจ็บปวดที่ยังน้อยกว่าความเจ็บปวด เจ็บปวดนัก
31 มกราคม 2554 18:29 น. - comment id 122009
ปิดประตูตู้หัวใจเลิกไขว่คว้า เสียเวลาเปล่าดายเลิกหมายฝัน อยู่กับลมหายใจภาวนาดีกว่ากัน อัศจรรย์ฟังธรรมหลวงพ่ออย่ารอเลย... จะหายป่วยเป็นปลิดทิ้ง ดั่งปาฏิหารย์ค่ะ http://www.wimutti.net/ CD MP3 ณ สวนสันติธรรม แผ่น ที่16-37 รักห่วงใย
31 มกราคม 2554 20:57 น. - comment id 122011
บางทีการยากที่สุดของอัลมิตรา คือการตอบคอมเมนท์ ลำพังเรื่องเล่า เรื่องที่โกยความรู้สึกออกมาเขียน .. ไม่ยากเลย แต่ในสิ่งที่เขียน ก็ยังมีบางส่วนที่ถูกซ่อนเร้นอยู่ เพราะมันคือความลับ เช้าของวันที่รู้สึกว่าเหงา กับ สิ่งที่ติดค้างในใจ เมื่อตกกระทบกันแล้ว การเขียนเล่าความก็เกิดขึ้น เพื่อผ่อนระบาย ตู้จดหมายสีชมพู ตู้จดหมายสีฟ้า .. อัลมิตราจุกสะอึกกับการสร้างเหตุสมมุติขึ้นมา ใครสักคนที่เป็นเหมือนเธอในเรื่องเล่า คงเข้าใจความรู้สึกนั้นดี และหากมีใครสักคนที่เข้าใจอัลมิตราบ้าง ก็คงจะดีเช่นกัน ............................................................................... ขอบคุณทุกคน ขอบคุณสำหรับการแวะมาเคาะประตูบ้าน ก๊อก ๆ หากอยากอ่านจดหมายที่อยู่ในตู้จดหมายสีฟ้า .. เกรงว่า จะไม่มี
31 มกราคม 2554 23:28 น. - comment id 122013
จดหมายฉบับนั้น ...พื้นกระดาษที่เขียนจดหมาย เป็นสีน้ำตาลอ่อน เป็นสีของกระดาษที่ไม่ผ่านการฟอกสีด้วยสารเคมีฟอกสีชนิดใดๆ เป็นกระดาษที่ทำมาจากเส้นใยพืชชนิดพิเศษ มีคนเขาบอกว่า กระดาษที่ทำมาจากใยของต้นรัก มักจะมีสีนี้แหละ จดหมายฉบับนั้น ...เขียนด้วยลายมือ เป็นลายมือของคนที่ไม่ค่อยได้มีโอกาสขีดเขียนอะไรมากนัก เป็นตัวอักษรที่ไม่ค่อยเป็นระเบียบ แต่ตัวหนังสือแต่ละตัว เขียนอย่างบรรจงเขียน เพราะเป็นตัวหนังสือที่เขียนอย่างช้าๆ ไม่มีการตวัดปากกา เส้นหมึกที่ปรากฏ มีความชัดเจน หนักแน่น มีคนเขาบอกว่า คนจริงใจที่ตั้งใจจะบอกความในใจของตน มักจะเขียนแบบนี้แหละ จดหมายฉบับนั้น ...เป็นจดหมายเปิดผนึก คนที่มาส่ง ไม่ใช่บุรุษไปรษณีย์อย่างแน่นอน เพราะไม่ได้ปิดแสตมป์ เป็นจดหมายที่จ่าหน้าซองแปลกมาก ระบุแต่ชื่อผู้รับ ไม่ระบุนามสกุล ไม่มีบ้านเลขที่ ไม่ระบุชื่อถนน ชื่อตำบล ชื่ออำเภอ ชื่อจังหวัด หรือเขตไปรษณีย์ใดๆเลย มีคนเขาบอกว่า คนส่งที่ตั้งใจส่งให้ผู้รับ จะมาส่งด้วยตนเอง จดหมายฉบับนั้น ...เป็นจดหมายที่ไม่ได้ใส่ลงในตู้จดหมาย แต่วางสอดไว้ตรงใต้บานประตู มีคนเขาบอกว่า คนที่มาส่ง มีความตั้งใจจะให้จดหมายวางอยู่แทบเท้าของผู้ที่มารับจดหมายไป จดหมายฉบับนั้น ...เนื้อความของจดหมายขึ้นต้นว่า สุดที่รักของผม...ผมคิดถึงคุณเหลือเกิน... แล้วไม่มีเนื้อความอื่นอีกเลย
1 กุมภาพันธ์ 2554 12:38 น. - comment id 122014
ลุงอ่ำเนี่ย .. เล่นเขียนซะขนาดนี้ แล้วจะให้ลูกลิงตอบยังไงอ่ะ โธ่ .. ม้วนหางเลยเรา
1 กุมภาพันธ์ 2554 13:52 น. - comment id 122015
1 กุมภาพันธ์ 2554 18:23 น. - comment id 122017
หน็อยแน่...ลูกลิง อย่าหลบไปดื้อๆยังงี้ซี มาเขียนต่อเร็ว !!! ลงให้ดีๆนะ
1 กุมภาพันธ์ 2554 20:54 น. - comment id 122019
ใช่แล้ว .. หัวใจของเธอเป็นมีค่าเพียงฝุ่น ที่ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา ตราบที่เขาถือครองตู้จดหมายสีฟ้า เขาก็ยังคงมองข้ามหัวใจฝุ่นของเธออยู่ดี .............................................................. เธอเปิดจดหมายที่ส่งมาจากตู้จดหมายสีฟ้า ร่องรอยของความรู้สึก ถูกก่อกวนให้ฟุ้งกระจายอีกครั้ง เธอยังคงเขียนจดหมาย เพื่อหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า แต่กระนั้นเธอก็ยังไม่มั่นใจว่า เธอจะได้รับจดมายที่ตู้จดหมายสีชมพูหรือเปล่า ในขวบปีที่ผ่านมา ระยะสัมผัสที่ห่างไกล ทำให้เธอไม่กล้าหวัง .............................................................. ที่หมู่บ้านหมื่นอักษร .. เธอยังคงพบบางอักษรที่สะดุดตา และด้วยสัมผัสอันคุ้นเคย เพื่อนบ้านของเธอ ยังคงบอกเล่าในสิ่งที่เธอไม่อยากรับรู้ ตู้จดหมายสีชมพู ตู้จดหมายสีฟ้า ยังคงอยู่ในความครอบครองของเธอ เขาค้นพบตู้จดหมายสีฟ้า ที่เธอทำไปซ่อนไว้ยังส่วนลึกที่สุดของความทรงจำอันงดงาม แต่ถึงกระนั้น เขาก็ไม่เห็นหัวใจของเธออยู่ดี ....................... ไรว๊า ลุงอ่ำ เมาป่าวเนี่ย
1 กุมภาพันธ์ 2554 21:11 น. - comment id 122020
ใครสักคนที่เป็นเหมือนเธอในเรื่องเล่า คงเข้าใจความรู้สึกนั้นดี และหากมีใครสักคนที่เข้าใจอัลมิตราบ้าง ก็คงจะดีเช่นกัน เข้าใจสิ... แต่สำหรับ...ผู้หญิงคนนั้น ปิดล็อคปิดตายเสียแล้ว ไม่ว่าตู้สีฟ้า หรือสีชมพู... สำหรับในใจนั่นจำได้ว่า จดหมายที่เขียนเขียนอะไรบ้าง...
1 กุมภาพันธ์ 2554 21:30 น. - comment id 122021
คุณแก้วประภัสสร .. พอดีว่า หัวใจใส่ลงไปในตู้จดหมายสีฟ้าแล้วไง ก็เลยทำให้มองไม่เห็นอื่นใด นอกจากรู้สึกเปียกแฉะที่เปลือกตาตนเอง คุณอินทรีทะเล .. อืมม นอกจากตู้จดหมายสีชมพูและสีฟ้า ยังคงมีตู้จดหมายอื่นที่มีสีสวยลวดลายสดใส คงเป็นเช่นนั้น การที่เขาเลือดตู้จดหมายอื่น จึงเป็นสิทธิ์อันชอบธรรมของเขา ใจของตัวเอง ตอนถูกผ่าแล่ ก็ยังไม่เจ็บเท่านี้เลย คุณปรางทิพย์ ..เขาอาจจะไม่ได้คิดถึงตู้จดหมายสีชมพูก็ได้นะ อีกทั้งเขาอาจจะขุ่นเคืองที่จู่ ๆ ก็หาตู้จดหมายสีฟ้าไม่เจอในช่วงหนึ่ง คุณทิกิ .. ข้างในยังย่ำแย่ คงรับเรื่องราวข้างนอกไม่ไหวกระมัง คุณแซม .. เพชรที่ซ่อนอยู่ในขนมถ้วยฟู ใครได้ขนมถ้วยฟูนั้นโชคดี แต่ถ้าเปรียบเหมือนไส้กระฉีดในขนมใส่ไส้ กว่าที่จะมีใครพิจารณา มันก็คงลื่นไหลลงท้องไปเสียแล้วค่ะ คุณฤกษ์ .. ที่ส่งไปนั่น ปลายทางน่าจะเป็นเกาหลีนะ คุณก้าวที่กล้า .. มันเจ็บปวดเสียยิ่งกว่าการเจ็บป่วยจริง ๆ คุณพุดพัดชา .. ไม่ว่าจะปิดหรือเปิดประตู หัวใจมันก็ไม่อยู่ที่เดิมเสียแล้วค่ะ คุณโคลอน .. สงสัย อ่านแล้วคงขำ ลุงอ่ำ .. ลุงอ่ำหวานซะขนาดนั้น ลูกลิงน่าจะเกิดทันเนอะ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. อืมม ไม่รู้ว่าเป็นการจดจำเพียงฝ่ายเดียวเหมือนกันหรือเปล่า
1 กุมภาพันธ์ 2554 21:31 น. - comment id 122022
ลุงอ่ำ .. อย่าช้า อย่าช้า ขอร้อง วัยรุ่นรอ ...
1 กุมภาพันธ์ 2554 22:20 น. - comment id 122023
เศร้าจัง
2 กุมภาพันธ์ 2554 13:05 น. - comment id 122027
ร้องเพลงจดหมายผิดซองแก้กลุ้มก็ได้นะตี้
2 กุมภาพันธ์ 2554 20:44 น. - comment id 122028
คุณแม่มดใจร้าย .. เรื่องเศร้ามักคู่กับเราเสมอนั่นแหล่ะ พี่สาว .. จดหมายถูกซองค่ะ ทว่า โชคไม่ค่อยดี ที่ได้รับรู้จดหมายจากตู้สีอื่น
2 กุมภาพันธ์ 2554 21:15 น. - comment id 122032
3 กุมภาพันธ์ 2554 06:46 น. - comment id 122040
คุณแจ้น .. เธอคงซ่อนเอาไว้จนนาน หรือไม่ หัวใจของเธอถูกทิ้งไว้นานเกินไป ค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2554 23:26 น. - comment id 122050
สาเหตุที่เขาคนนั้นไม่เคยตอบจดหมายใส่ตู้สีฟ้าเลย เป็นเพราะว่า ตู้สีชมพูอยู่หน้าบ้าน ส่วนตู้สีฟ้าอยู่หลังบ้าน ทำงัยได้ หน้าบ้านเธอติดถนนแต่หลังบ้านเธอติดถนนซอย ซึ่งเขา"ไม่เคยรู้เลย" อิ อิ อิ
4 กุมภาพันธ์ 2554 12:38 น. - comment id 122051
นายพระจันทร์ .. ตู้จดหมายสีชมพู ก็ตั้งอยู่ไม่ไกลจากตู้จดหมายสีฟ้า เพียงแต่ชายตาแล ก็จะเห็นตู้จดหมายทั้งสองตู้ สำคัญแต่ว่า ได้ใส่ใจ ได้เหลือบแล หรือเปล่า ??
8 กุมภาพันธ์ 2554 11:09 น. - comment id 122186
ไม่ว่าจดหมายสีฟ้า หรือสีชมพู จะอยู่ที่ไหน สิ่งที่อยู่ในตู้คือจดหมาย จดหมายที่หมายถึงสิ่งที่สื่อความในใจถึงใครสักคน แต่จดหมาย ฉบับนั้นถูกส่งไปไม่ถึง มันเป็นเพียงจดหมายที่คิดว่าจะส่ง แต่ไม่ส่งไป เพราะไม่ว่าผลจะเป็นเช่นไร จดหมายที่เขียนไว้ในใจ ยังสร้างความสุขให้คนเขียนเสมอ แต่หากถูกส่งออกไปถึงใครคนนั้น การถูกปฏิเสธคงสร้างความเจ็บปวด ได้มากกว่า เขียนไป ก็งง น่ะอิม
10 กุมภาพันธ์ 2554 22:35 น. - comment id 122331
คุณร้อยฝัน .. จดหมายที่เธอคนนั้นส่งไปยังตู้จดหมายสีฟ้า มันถึงนะ ทว่าขาดคนเอาใจใส่ที่จะเปิดอ่าน เธอจึงเกิดความรู้สึกเสียใจ ที่เธอคิดเช่นนั้น ก็เพราะเธอมีกุญแจของตู้จดหมายสีฟ้า ซึ่งตอนต้นเรื่องเกริ่นไว้แล้วว่า ตู้จดหมายทั้งสองใบนี้ อยู่ในเขตรั้วของเธอ
11 มกราคม 2555 08:52 น. - comment id 128165
ดูดี
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ