เรา

หมอกจาง

ความเหงาของเราเหมือนกันไหม
เรารู้จักกันจริงๆหรือเราต่างแค่คิดเอาเอง
เธออยู่ในฝันของเธอ และฉันอยู่ในฝันของฉัน
ฝันที่เราไม่มีวันตื่น ตราบจนกว่าเราจะตายจากกัน
ความเศร้าของเธอเหมือนความเศร้าของฉันไหม
ฉันมองนัยน์ตาเธอแต่กลับมองเห็นเพียงความเศร้าของฉันเอง
ดวงตาเธอแตกร้าวหรือเพราะหัวใจฉันพังทลาย
บางครั้งฉันรู้สึกโดดเดี่ยว ลำพังในจักรวาลของตน
ความสุขของเธอเหมือนความสุขของฉันไหม
ดอกไม้ สายลม ผีเสื้อ อาจไร้สีและไร้กลิ่น
เราจับมือเดินท่องไปในโลกที่มีแต่ตัวเอง
และความอบอุ่นอันจอมปลอม เพื่อหลอกลวงว่าเราไม่ได้เดียวดาย
ความรักของเธอ จะเหมือนกับความรักของฉันไหม
บางครั้งมันใหญ่เท่าทะเล บางครั้งมันเล็กเท่าหัวใจ
เราจะรักกันได้อย่างไร หากความรักเรานั้นไม่เหมือนกัน
แต่ฉันยังคงรักเธอ แม้ว่าฉันไม่รู้จักเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
ฉันรู้จักเธอแค่เพียงเท่าฉันรู้จักตัวเอง
รู้จักความเศร้าของเธอก็ด้วยความเศร้าของฉัน
รู้จักความสุขของเธอก็เพียงแค่ความสุขของฉัน
และคิดเอาเอง ว่าเรารู้สึกเหมือนกัน
ที่รัก
ขอให้ฉันคิดว่าเธอรักฉันเหมือนกับที่ฉันรักเธอจะได้ไหม
ให้ฉันจับมือเธอและได้เชื่อว่าไออุ่นนั้นมีจริง
ให้ฉันได้คิดไป ว่าเมื่อยามที่ฉันเหงา ฉันไม่ได้กำลังเหงาอยู่เพียงลำพัง
แม้ว่าในท้ายที่สุด เธออาจไม่มีตัวตนอยู่เลยก็ตาม