อทิสมานกาย ๕๑

แก้วประเสริฐ

                               อทิสมานกาย  ๕๑
     ครั้นสินชัยผละจากสารวัตรแล้ว  ก็นำกำลังเขาทั้งหมดมุ่งหน้าเดินฝ่าแนวกระสุนปืน
ของฝ่ายตรงกัน ข้ามเขาเดินไปหาแสงสีทันที พลางเอ่ยขึ้นว่า
     “พี่แสงสี นายเราสั่งไว้ให้ผมนำกำลังมาช่วยพี่ด้วย ทางโน้นเรียบร้อยแล้ว
นายเรามาด้วยพร้อมกับอาจารย์แม่นางอัปสรทั้งสองแต่มาร่างกายทิพย์
ไม่มีใครเห็นหรอก เรียกผมไปให้รีบมาทางนี้ด้วยทราบว่าพวกลำเลียงไม้จากฝั่งโน้น
ส่งคนมาช่วยเหลือจำนวนมาก  
        แต่บัดนี้ที่มาตลบหลังฝ่ายเรานั้นต่างตกตายและถูกจับกุมได้ประมาณสิบคนเห็นจะได้ 
 นอกนั้นตายเรียบหมดพี่”
      “หรือน้องสินชัย นายเรามาด้วยหรือ ทางนี้ทางฝ่ายเราเท่านั้นที่ได้เปรียบอยู่
 ส่วนทางด้านตำรวจพี่ไม่ให้เขาออกมาเนื่องจากไม่ไว้วางใจความปลอดภัยนั่นเอง 
 เหลือคนทางนี้อีกไม่เท่าไหร่แล้วก็จะเรียบร้อย  พี่เองตอนแรกก็เวทนามันหรอก 
เมื่อมาคิดถึงภัยอันใหญ่หลวงแก่แผ่นดินมากนัก
       จึงระงับไว้เสียนึกว่าเราช่วยขจัดเสี้ยนหนามแผ่นดินก็เป็นบุญกุศลเราอย่างหนึ่ง 
ที่มองเห็นกำนันยังอยู่อีกสองคนส่วนหัวหน้าฝ่ายลำเลียงไม้มานั้น คงจะเหลืออีก
แค่รองๆมันเท่านั้นที่ควบคุมฝ่ายมัน    นอกนั้นตายหมดแล้วล่ะ  ส่วนหัวหน้าการใหญ่
       เสี่ยหว่างนั้นมันหนีรอดไปได้ไม่รู้ว่าจะติดตามอย่างไร??..”
      “เรื่องนี้นายหญิงสั่งกำชับและบอกหนทางให้แก่ผมแล้วครับพี่
   ฉะนั้นผมจะรีบติดตามมันไปด้วยเราไปอย่างไม่ใช่คนธรรมดา ใช้เวลาไม่นานนัก
 เพียงขึ้นเขาไปสะกัดก็คงจะทันหรอกพี่    ถ้าอย่างงั้นผมจะทิ้งลูกน้องไว้ให้พี่
คอยควบคุมแทนไว้ด้วย ผมเองจะรีบไปกับพวกประมาณสักห้าตนก็คงจะเพียงพอแล้ว 
 จะต้องขึ้นข้ามภูเขาไปดักทางไว้คงทันแน่นอนครับพี่”
      “ถ้าเป็นอย่างที่นายหญิงเราแจ้งไว้ก็ดี  พี่เองจะได้ไม่ต้องพะวงหน้าพะวงหลังคิดมาก
  เจ้ารีบไปเถอะนะ  ทางนี้พี่จะคงจัดการได้อีกในไม่ช้านี้แหละ
 ยิ่งได้พวกเรามาล้วนแต่ชำนาญอาวุธทั้งสิ้น   คิดว่าเวลาคงจะกำจัดได้ไม่นานนัก
     เห็นลูกน้องของน้องพี่นำเอาปืนอาก้ามาเกือบทั้งหมด คงอีกไม่ถึงชั่วโมงหรอก
พี่ก็จะจัดการได้เรียบร้อยแล้ว 
 น้องไปเถอะอย่าให้พลาดได้เชียวนะเดี๋ยวนายหญิงจะเสียใจ”  แสงสีกล่าว
     “ครับพี่ผมจะสั่งลูกน้องผมก่อนแล้วจะคัดคนไปแล้วรีบเดินลัดข้ามภูเขาไป
 ด้วยหนทางนี้ต้องอ้อมตามไหล่เขาวกวนไปมา พวกมันคงใช้เวลานาน
กว่าจะถึงทางสายตรง”      สินชัยกล่าว
        พลางหันไปสั่งลูกน้องและคัดคนออกมาห้าคน  ให้ทุกๆคนฟังคำสั่งพี่แสงสี
ทุกๆครั้งด้วย   ทางลูกน้องของสินชัยหัวหน้าเริ่มได้สั่งลูกน้องให้ทราบทุกๆคน
 หัวหน้าพ่วงฝ่ายแสงสีก็หันมาไหว้สินชัย  พลางเอ่ยขึ้นว่า
       “ทางนี้ไม่ต้องห่วงหรอกครับนาย  ผมคิดว่าไม่นานหรอกก็จะจัดการได้
เรียบร้อยแล้วด้วย  ตอนนี้พวกมันต่างกลัวพวกเราอีก  ต่าง ขวัญหนีดีฝ่อไปตามๆกัน
 มันกำลังคิดหาหนทางหนีอย่างเดียว   ผมได้คุยกันกับหัวหน้าเริ่มแล้วว่าจะแยกย้ายกัน
ตีตลบหลัง ด้านหน้าผมเองจะเข้าตลุยส่วนด้านตลบหลังนั้นหัวหน้าเริ่มจะอ้อมไป
ทางแม่น้ำแล้ววกกลับตีตลบหลังอีกทีครับ” เจ้าพ่วงรายงาน
       “ อืมๆๆๆ....นับว่าเป็นแผนการณ์ที่ใช้ได้ทีเดียวแหละมันจะได้หนีไปกันไม่ได้ 
ขอบใจมากนะพ่วง   เอาล่ะเดี๋ยวข้าจะรีบออกเดินทางไปสะกัดเจ้าหว่างเสียหน่อยนะ” 
สินชัยเอ่ยขึ้น
       “ครับนายไม่ต้องห่วงหรอก  ผมจะทำตามแผนที่เจ้าพ่วงบอกไว้ครับ” 
ทั้งสองเอ่ยตอบ
 พลางหันหน้าไปทางแสงสี  พลางเอ่ยบอกกล่าวทันที
        “พี่แสง ผมจะออกเดินทางไปเดี๋ยวนี้นะครับ หากเสร็จกำจัดมันได้หมดแล้ว
จะรีบเดินทางมาสมทบทันที”
         “  ไปเถอะน้องรัก คิดว่าแค่นี้ไม่พอมือน้องหรอก ข้ามภูเขาทางด้านทิศใต้
นั่นแหละเห็นว่าเหมาะสมที่สุดด้วยพี่เองก่อนนั้นเคยไปสำรวจมาแล้วล่ะ”
  แสงสีตอบน้องมัน
       ดังนั้นเจ้าสินชัยก็เรียกคนที่มันคัดมาห้าคนออกเดินทางด้วยอำนาจ
ที่มีพลังงานอีกมิติหนึ่งนั้นทั้งหมดก็หายตัวข้ามเขาไปทางทิศใต้   
ก็เห็นไหล่เขาเป็นทางผ่านที่คดเคี้ยวไปๆมาๆ  จึงนำลูกน้องมันลงยังด้าน
ก่อนทางจะลงไปยังทางทอดลงไปยังที่ราบเข้าสู่ตัวเมือง  
 ครั้นถึงแล้วก็สั่งให้คนนำขอนไม้แห้งใหญที่วางไว้ข้างทางมาขวางกั้นรถบน
ถนนทันที  รอคอยมาของรถยนต์  สินชัยก็พลันนึกได้ว่าทำไมรถของเจ้าเสี่ยชั่วร้ายนี้
ถึงได้ฝ่าวงล้อมออกมาได้ คงจะไม่ใช่รถธรรมดาแน่นอน หรือว่าเอ๊ะ???.... 
 ใช่แล้วรถมันคงจะเป็นรถแบบหุ้มเกราะป้องกันกระสุนนาๆชนิดได้   
       จึงหันไปทางลูกน้องมันว่า 
   “เจ้าสองคนนี่ให้รีบไปนำขอนไม้มาวางกั้นไว้อีกชั้นหนึ่งก่อน
ด้วยรถของเจ้าเสี่ยนี้ไม่ใช่รถธรรมดาและยิ่งวิ่งหนีมาด้วยความเร็วเช่นนี้
คงจะชนกับขอนไม้ให้นำขอนไม้มาขวางอีกชั้นหนึ่งด้วยพร้อมหินดันไม้ไว้
    หากมันผ่านชั้นแรกไปก็ต้องปะทะกับชั้นสองดังนั้นรถมันต้องตกเขาแน่นอน  
ให้เจ้าสองคน พลางชี้มือไปสั่ง ให้ลงไปรอยังเบื้องล่างของเขา 
หากรถมันตกไม่ระเบิดขึ้น  ก็ให้จัดการส่งมันไปเกิดใหม่ทันที”
   เจ้าทั้งห้าพอฟังคำของสินชัยพลางเอ่ยว่า
    “ครับนาย ผมจะดำเนินการเดี๋ยวนี้เลยครับ “  แล้วมันทั้งสี่ก็แยกย้ายกันไปทำงาน
 สองคนด้านซ้ายมือก็รีบไปเอาขอนไม้มาขวางกั้นอีกชั้นหนึ่งพร้อมนำก้อนหินก้อนใหญ่
มาหกก้อนวางระหว่างหัวท้ายและตรงกลางอีกด้วยดันไม้ไว้ด้านในกันไหลของไม้ได้
 แล้วรีบเดินมารายงานผลให้สินชัยหัวหน้าใหญ่มันทันที
  ส่วนอีกสองคนก็รีบลงไปยังตีนเขาแล้วพากัน ต่างแยกย้ายกันหลบยังต้นไม้ใหญ่ 
แต่ไม่ห่างไกลกันมากนัก คอยรอจังหวะดูอยู่
     เมื่อการสั่งงานของสินชัยเห็นลูกน้องมันทำงานอย่างว่องไวเรียบร้อยแล้ว 
มันจึงสั่งให้อีกสามคน หลบไปยังไหล่เขาหาที่กำบังรวมทั้งตัวสินชัยเองด้วย
 ต่างแยกย้ายหาที่หลบซ่อน เพื่อมิให้รถของเจ้าเสี่ยหว่างรู้
  ในขณะเดียวกันเจ้าสินชัยนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้จึง ตะโกนเรียกหุ่นตนหนึ่ง
ออกมาพบเข้าทันที
ครั้นหุ่นที่ถูกเรียกมายืนตรงหน้าเขาแล้ว  เจ้าสินชัยก็เอ่ยขึ้นว่า
       “ หากมันแลเห็นท่อนไม้ขวางหน้ามันคงจะชะลอรถแน่นอน พวกเราจะยิงมัน
นอกรถก็ไม่มีประโยชน์อันใด หากมันมิได้ออกมานอกรถจะยุ่งยากแก่พวกเรา 
 ฉะนั้นเอ็งจงแฝงกายไปด้านหลังรถมันแล้วระดมยิงไปรถของมันทันที
  พวกมันจะได้ตกใจรีบขับหนีอย่างรวดเร็วคงนึกว่า ตำรวจแอบแฝงตัวไว้หากเป็นเช่นนี้
   มันก็จะรีบขับรถหนีไปอย่างสุดแรงเกิด  ก็จะมาปะทะด้วยเบรครถไม่ทันคงจะเป็น
ไปตามแผนเราแน่นอน”  สินชัยวางแผนเอ่ยขึ้น
     “ครับนายผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”  แล้วร่างมันก็เดินหายลับไปทันที
    ครั้นแสงสีเห็นน้องสินชัยของมันนำคนออกเดินทางไปแล้ว ก็กวักมือเรียกหัวหน้าเริ่ม
และหัวหน้าพ่วง  มาแล้วนั่งลงเขียนแผนที่ต่างๆลงบนพื้นดินทันที อธิบายให้หัวหน้า
ทั้งสองทราบ  ครั้นต่างเข้าใจกันแล้ว  แสงสีก็ยกเท้าขึ้นลบแผนที่ต่างๆนั้นแล้วออกเดินไป
    หัวหน้าเริ่มก็รีบนำกำลังพลมันทั้งหมดตีฝ่าวงล้อมหนีออกไปทางแม่น้ำทันที พร้อม
พากันเดินเลาะไปตามริมฝั่งน้ำ โดยกระจายคนออกวกขึ้นไปตามไหล่เนินเขาอีกครั้งหนึ่ง
ทุกๆคนต่างคืบคลานโดยมีปืนอาก้าอยู่ด้านหลัง  หัวหน้าเริ่มก็ค่อยๆคืบคลานตลบวกเข้า
หาพวกมัน  เมื่อถึงเห็น พวกมันต่างกระจายกำลังออกต่อสู้ทางด้านหน้าอยู่  จึงยกมือขึ้น
เพื่อให้สัญญาณแก่พวกเขาทันที
    แสงสีครั้นเห็นหัวหน้าเริ่มนำกำลังออกไป ประมาณพักใหญ่ ก็ให้หัวหน้าพ่วงนำกำลัง
เข้าโจมตีอีกครั้งหนึ่ง   ทุกๆตนต่างเดินหน้าเข้าหาฝ่ายทางโน้นย่อร่างก้มพร้อมอยู่ในท่ายิง
ครั้นได้ระยะผลก็พลางสาดกระสุน เสียงดังพรืดๆๆๆไม่ขาดสายออกไปยังเหล่าร้ายที่เห็น
สลับไป ข้างหน้าเป็นข้างหลัง ข้างหลังเป็นข้างหน้า  ฝ่ายกำนันบางกำนันแช่มและรอง
หัวหน้าฝ่ายลำเลียงไม้กำลังปรึกษาหารือกันอยู่ถึงแผนการหลบหนีนั้น
        พลันสายตาของกำนันบางแลเห็นฝ่ายแสงสีซึ่งนำโดยหัวหน้าพ่วง กำลังรุกคืบเข้า
โจมตี  ก็รีบแจ้งให้พรรคพวกทราบถึงการรุกโจมตีของตำรวจเกิดขึ้นอีกแล้ว 
      “ เฮ้ยๆๆๆ!!!....มันมากันอีกแล้วโว้ย แยกกันเลยว๊ะ พวกใครพวกมันหนีโว้ย”
      “ไอ้ว๊อกๆ  มึงรีบนำคนไปทางริมแม่น้ำ หาทางลัดเลาะหนีไปอีกทางหรือหาที่ข้าม
แม่น้ำไปทางฝั่งโน้นก็ได้แล้วมาพบกันที่หมู่บ้านก็แล้วกัน  กูจะอยู่ยิงสะกัดมันให้มีงนำ
กำลังส่วนใหญ่ไปเดี๋ยวนี้เลย” กำนันแช่มกล่าว
      “ครับกำนัน” แล้วไอ้ว๊อกก็หันไปทางพรรคพวกนำกำลังส่วนใหญ่เพื่อจะหนีไปทาง
แม่น้ำทันที
     ฝ่ายลำเลียงไม้ล่องมาจากฝั่งโน้นและอีกฝั่งเขตติดต่อกัน  ก็รีบแจ้งให้พรรคพวกรีบ
หนีไปทางทิศตรงข้ามกับพวกตำรวจยิงชลอไว้แล้วหาทางหลบหนีไป  
      ทั้งหมดก็กระจายกำลังออกเป็นสามฝ่ายนำกำลังคนเข้าต่อสู้แต่พวกมันทั้งหมด
เพื่อสะกัดกันให้พวกตนหลบหนีไป   หมดกำลังใจกันเสียแล้วด้วยลูกปืน
ไม่สามารถทำอะไรกับพวกเหล่านั้นได้เลย แค่ชลอเวลาไว้ช้าๆลง
   เมื่อพวกมันที่วางแผนการหลบนี้ได้กำหนดไว้ว่าให้ต่างตีฝ่าวงล้อมไป
คนละทิศทางกัน   ตามเหตุสิ่งแวดล้อมและเหตุการณ์อาศัยภูมิประเทศคอยช่วยเหลือ
 พยายามสั่งลูกน้องอย่าได้ปะทะกับฝ่ายชาวบ้าน   ที่แปลกประหลาดนั้นๆ 
ให้รีบนำกำลังคนออกหลบหนีให้ไกลๆที่สุด ตามแผนการหลบหนีไว้ที่แจ้งให้รู้แล้ว
   กำนันแช่มก็หันไปทางคนสนิทสั่งให้รีบนำกำลังพลส่วนใหญ่หนีหลบไปทางเขาเลียบ
ชายเขาหาทางพาพวกหลับหนี  ส่วนมันและพวกอีกจำนวนหนึ่งจะคอยยิงสะกัดกันไว้ให้
    ระหว่างที่กำนันบางกำลังยิ่งสะกัด ฝ่ายหุ่นที่นำโดยแสงสีก็ใกล้ถึงตัวที่เสียเวลาด้วยแรง
ของกระสุนนั้นทำให้มิสามารถรุกคืบหน้าไปได้เร็วถึงว่าจะไม่เป็นอันตรายก็ตามที 
ด้านหลัง ผู้กองจรัสก็นำตำรวจทะยอยมาสบทบด้วยเป็นจำนวนมากร่วมเข้าต่อสู้กัน
   ที่มั่นของกำนันบางขณะยิงสะกัดอยู่นั้น มันก็ต้องสะดุ้งสุดตัวด้วยร่างมันพรุน
ไปด้วยกระสุนยามที่มันยืนสั่งการให้พวกหลบหนีไป
  ร่างมันเต้นเร่าๆตามแรงของกระสุนจนกระเด็นไปชนกับแนวฝากระต๊อบเบื้องหลัง
แล้วฟุบร่างมันสิ้นชีวิตกองอยู่กับพื้นทับด้วยฝากระต๊อบที่ล้มครืนลงมา
ทับร่างมันอีกที  ที่กำลังสะกัดต่างตกอกตกใจกัน พากันลุกขึ้นหมายจะวิ่งหนีคนละทาง
แต่แล้วทุกๆคนก็ต่างร่วงผล๊อยๆ  กระเด็นไปตามแรงของกระสุน ที่มีอานุภาพรุนแรง
ไม่มีใครสามารถหนีเอารอดไปได้สักคนเดียว  ร่างมันกระเด็นไปในสถานที่ต่างๆกัน
    ด้านฝ่ายลำเลียงไม้เถื่อนนั้น มันนำพวกตีฝ่าวงล้อมหมายจะไปที่แม่น้ำที่แห้ง
พอจะใช้ข้ามไปยังฝั่งโน้นได้ก็ปะทะกับฝ่ายตลบหลังมันชะงักรีบหลบเข้าโคนต้นไม้
  แต่แล้วรองหัวหน้ามันก็ต้องสังเวยชีวิตอันโสมมไว้ในผืนแผ่นดินไทยอีกคนหนึ่ง
  ติดตามพร้อมหรือใกล้เคียงพวกของมันไปล้วนทิ้งร่างไร้วิญญาณฝากลง
บนผืนแผ่นดินนี้ เลือดสาดหลั่งไหลนองไปทั่วบริเวณแนวป่าจนทำให้พุ่มไม้แดง
เต็มไปด้วยรอยเลือดตามสุมทุมพุ่มไม้ไปทั่วๆหมด
 ในเวลาไล่เลี่ยกันเมื่อยามปะทะกับคนหัวหน้าเริ่มที่คอยสะกัดตีตลบหลังอยู่
  พวกมันล้วนแล้วมาสังเวยชีวิตในป่าด้านแถบริมน้ำทั้งสิ้น ไม่มีใครเล็ดรอด
หนีไปได้แม้แต่สักคนเดียว
       ด้านกำนันแช่มได้ให้ลูกน้องคนสนิทมันช่วยยิงสะกัดกั้นไว้ นำกำลังคน
เพื่อจะหลบหนีไปทางตามไหล่เขาเพื่อขึ้นเนินแล้ววกเลาะเลี้ยวไปยังหนทางที่มัน
ค่อนข้างชำนาญบ้าง  แต่แล้วเมื่อหันหลังกลับไปมองพวกคนสนิทของพวกมัน
ที่เสียงปืนเงียบหายไป  ก็รู้ทันที่ว่าคนสนิทของมันนั้นได้ตายไปหมดแล้ว
รีบพากัน   วิ่งพลางตะโกนพลางให้พวกรีบหลบหนีอย่าหมายปะทะตำรวจอีกต่อไป
  พอมันระหว่างยืนชี้มองสั่งให้ลูกน้องมันไปทางโน้นเพื่อข้ามเนินไปก็ต้องมีอันถูก
กระสุนร่างมันฟุบหงายล่างปะทะกับขอนไม้เสียชีวิตติดตามเหล่ากำนันและพวก
ทั้งหลายไปทันที ทุกๆร่างต่างชโลมไปด้วยเลือดที่หลั่งออกมาตามรูกระสุนปืน
       บรรดาลูกน้องหมู่บ้านโนนสูงครั้นเห็นกำนันมันตาย ต่างร้องบอกต่อๆกัน
 บางคนใจเซาะก็ทิ้งอาวุธปืน ขึ้นเพื่อจะเข้ามอบตัวแก่เจ้าหน้าที่ตำรวจ
เพื่อจะรักษาชีวิตมันไว้  ขณะที่ทิ้งอาวุธนั้นพวกมันที่เห็นต่างก็ระดมยิงร่างที่ใจเซาะ
ของมันทันที เสียงปืนดังระงมไป  ร่างที่หมายที่จะมอบตัวต่างเต้นเร่าๆกันสิ้นชีวิต
ด้วยน้ำมือจากปืนของพวกพ้องมันกันเอง
   “ไอ้ห่า!!!!....คิดเอาตัวรอดอย่างนี้หากมันรอดก็จะแจ้งว่ามีใครบ้างร่วมมือ
ซิว๊ะ ยิงแหม่งมันเล๊ยพวกเรา” 
เสียงคำพูดยังไม่สิ้นเสียงทั่วร่างมันก็ถูกกระสุนพรุนตาเหลือกค้างไปหงายร่างทิ้งยังพื้น
สิ้นใจไปอีก  พวกที่เห็นดังนั้นก็ต่างลุกขึ้นวิ่งหนีไปคนละทางที่มันคิดว่าสามารถเอาตัว
รอดจากที่นี่ได้  แต่แล้วก็ถูกฝ่ายตลบหลังยิงใส่จนกระทั่งพวกมันสิ้นชีวิตไปทั้งหมด
      เสียงปืนทางด้านนี้เงียบเชียบ ตำรวจและพวกหุ่นทั้งหลายก็เข้าเคลียร์ยังพื้นที่ทันที 
 ด้วยความระมัดระวังตัวอย่างระมัดระวังไว้ด้วย
      ภายในกระต๊อบที่อยู่ติดกับริมป่าด้านท้ายสุด ครั้นพวกหุ่นเข้าไปตรวจสอบดู
  ก็เห็นร่างชายสองสามคน แต่ไม่มีอาวุธใดๆกำลังแนบร่างฟุบทำเป็นตาย
      มันสามารถหลอกพวกผู้คนอื่นได้  แต่กับพวกหุ่นนี้ที่สร้างจากพวกผีทั้งหลายไม่ได้
 ดังนั้นมันจึงถูกเตะกระทืบร่างมัน ครั้นทนเจ็บไม่ไหวก็ลุกขึ้นและถูกจับกุม เดินออกมา
ข้างนอกกระต๊อบมีประมาณ สามคนทั้งหมดล้วนเป็นพวกป่าไม้ร่วมมือทำผิดกฏหมายทั้งสิ้น
และได้นำถูกตัวมามอบให้แก่ตำรวจซึ่งสารวัตรและผู้กองเองก็ยืนสั่งงานอยู่ใกล้บริเวณที่สุม
เต็มไปด้วยกองไม้แปรรูปทั้งยังยึดได้ตราที่ใช้ตีประทับไม้พร้อมด้วยหมึกที่หล่นใกล้
กับกองไม้แปรรูปที่กระจัดล้มทับระเนระนาดไป จากการปะทะกันทั้งสองฝ่าย ไม้เหล่านี้ต่าง
เป็นรอยกระสุนทะลุบ้างไม่ทะลุบ้าง ฉีกขาดบ้าง เปื้อนรอยเลือดต่างๆเต็มไปหมด
   หลังจากทุกๆอย่างสงบเรียบร้อยแล้ว  สารวัตรก็ให้สำรวจความเสียหายที่เกิดขึ้นใน
การปะทะกันร่วมกับผู้กองพบว่า ฝ่ายทางผิดกฏหมายต่างเสียชีวิตกันเกือบหมด 
ยกเว้นพวกที่มอบตัวที่จับกุมได้ก่อนแล้วเท่านั้น
  ส่วนฝ่ายตำรวจนั้นได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยด้วยตำรวจเหล่านี้ไม่ได้นำเอาพระเครื่อง
ที่ได้รับการปลุกเสกมาใหม่นำติดตัวมา  เนื่องจากไม่ค่อยจะเชื่อถือเห็นเป็น
พระพึ่งปลุกเสกมาใหม่ๆ คงห้อยแต่พระรุ่นเก่าๆเท่านั้น
       สารวัตรและผู้กองก็ให้หน่วยพยาบาลเป็นทั้งหน่วยจู่โจมในตัวเสร็จพันบาดแผล
แก่พวกตำรวจหลายสิบนาย บ้างถูกกระสุนฝังในจนต้องรีบนำส่งโรงพยาบาลเพื่อ
ผ่าตัดเอากระสุนออก  บ้างขาหักแต่ร่างกายไม่ได้รับบาดแผลแต่อย่างใด ส่วนที่บาดเจ็บ
นั้นล้วนถูกที่ไม่สำคัญทั้งๆสิ้น   ร่างผู้ก่อการผิดกฏหมายที่เสียชีวิตต่างนำมาสุมรวมกัน
ในลานใกล้ๆกับกองไม้แปรรูปที่ขจัดขจายไปทั่วบริเวณ ส่วนผู้ถูกจับกุมได้แยกออก
เป็นสองฝ่ายระหว่างเจ้าหน้าที่ป่าไม้และฝ่ายทางฝั่งที่ลำเลียงไม้เถื่อนมา ทุกๆคนถูก
ผูกติดกับเสาหลักไม้ที่ทำขึ้นภายหลังใกล้ๆกับกองศพที่สุมๆกันหลายกองเป็นร่างที่
ไร้วิญญาณทั้งสิ้น  ข้างๆกองสุมไปด้วยกองอาวุธปืนนานาชนิดสุมสูงพร้อมกระสูนปืน
       ฝ่ายเจ้าหน้าที่ตำรวจบางคนก็กำลังถ่ายรูปกันเป็นการยกใหญ่ตามสถานที่ต่างๆกัน
รวมถึงบริเวณทั้งหมด ทั้งภายในลานและนอกลานที่ใช้ทำงานฝ่ายผิดกฏหมายตลอด
จนฝ่ายที่ถูกจับกุมไว้ด้วย  ส่วนเจ้าหน้าที่ป่าไม้ก็ถ่ายใบหน้าที่ให้เงยหน้าแต่บางคน
ไม่ยอมต้องใช้วิธีจับเงยหน้าขึ้นเพื่อถ่ายรูป เพื่อใช้ดำเนินคดีประกอบหลักฐานต่อไป....
                     *   แก้วประเสริฐ.  *