มิติรัก...ใต้เงาจันทรา ฉบับปรับปรุง ตอนที่11

ส.ธนาศิษฏ์

คุณอุดมมาเฝ้าคุณแก้มทุกวันทำให้นายตำรวจหนุ่มรู้สึกไม่ค่อยพอใจ  มิหนำซ้ำคุณแก้มยังมีท่าทางแปลก ๆ เธอไม่ยอมคุยกับใครเลยนอกจากคุณอุดม  ลักษณะการพูดของเธอก็แปลก ๆ จนทุกคนสงสัย  ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องของคุณแก้มหรือแม้แต่เพื่อนฝูงของเธอต่างก็สงสัยกันว่าเธอเป็นอะไรทำไมเธอถึงทำเหมือนกับไม่รู้จักใครนอกจากคุณอุดมคนเดียว
	ผึ้งพี่กลุ้มใจมากเลยที่เห็นแก้มเป็นแบบนี้  พี่ไม่รู้จะทำอย่างไรดีเลย  หมู่นี้นายอุดมอะไรนั่นก็ไปหาเธอทุกวัน
	จริงเหรอคะ  เขาไม่มีงานทำหรือไงนะถึงได้ว่างนัก  นี่พักนี้เขาก็มาหาผึ้งบ๊อยบ่อย  ผึ้งไม่รู้จะทำอย่างไรดีเลยค่ะ
	เขามาตอนไหนเหรอ
	เดี๋ยวเที่ยง ๆ เขาก็มาแล้วค่ะนั่นไงคะพูดไม่ทันขาดคำเลย
	นายตำรวจหนุ่มหันไปมองที่ประตูสำนักงาน  เขาเห็นคุณอุดมเดินเปิดประตูเข้ามา  เสียงกระดิ่งดังอยู่ตลอดเวลา  น้ำผึ้งลุกขึ้นไหว้คุณอุดมและเชิญให้เขานั่งทันที
	ไปทานข้าวกับผมเถอะ
	คือวันนี้ผึ้งไม่ว่างน่ะค่ะ  คือผึ้งมีนัดแล้ว คุณอุดมแสดงท่าทีไม่ค่อยพอใจนัก  ชักสีหน้า  แววตาของเขาดูขึงขังน่าเกรงขาม  เขาจ้องมองนายตำรวจหนุ่มด้วยท่าทางหัวเสีย  ทำให้น้ำผึ้งรู้สึกกลัวเขานิด ๆ และก็พูดขึ้น  เอ่อ...ไม่ใช่พี่เอกหรอกค่ะ  ผึ้งมีนัดกับลูกทัวร์น่ะค่ะ  ขอโทษทีนะคะคุณอุดม
	งั้นเหรอไม่เป็นไร  พี่ไม่รบกวนแล้วละ
	น้ำผึ้งถึงกับถอนหายใจทันทีเมื่อเห็นคุณอุดมออกไปนอกสำนักงาน
	ผึ้งมีนัดแล้วจริง ๆ เหรอ ผู้หมวดหนุ่มเอ่ยขึ้น
	ยังไม่มีหรอกค่ะ  เมื่อกี้ต้องโกหกไปก่อนเพราะผึ้งไม่อยากไปกับเขา  หมู่นี้เขามักจะพูดอะไรแปลก ๆ อยู่เสมอเลยค่ะ  เขาชอบพูดถึงเรื่องประวัติศาสตร์  เรื่องอดีตชาติ  เรื่องการกลับชาติมาเกิดอะไรทำนองนี้แหละค่ะ
	ก็เขาทำงานด้านนี้นี่  ไม่น่าแปลกใจเลย
	ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ  คือเขามักจะพูดถึงเรื่องการกลับชาติมาเกิดเสียส่วนใหญ่  เรื่องของคนในอดีตชาติ  และเรื่องของประวัติศาสตร์ที่เขามักจะแทรกให้ฟังอยู่ตลอดเวลา  เขาพูดว่าผึ้งมาเจอกับพี่เอกได้เพราะกำไล 2 วงนั้น
	นายตำรวจหนุ่มและน้ำผึ้งยกแขนขึ้นมองไปที่กำไลข้อมือทันที  ทั้งคู่แสดงท่าทีแปลกใจ  แต่ไม่ได้พูดอะไรเพราะเขาเองก็เริ่มรู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน
	คือเขาว่าผึ้งกับคุณหลวงบดินทร์เคยมอบกำไลให้กันและสัญญากันว่าจะครอง
	รักกันทุกชาติ ๆ ไป
	ทำไมพี่เอกถึงรู้ล่ะคะ
	นิยายออกเยอะแยะ  พี่ว่านายนี่ต้องเพี้ยนแน่ ๆ เลย
	แต่ผึ้งเชื่อในบางเรื่องที่เขาพูดนะคะ  เพราะผึ้งเคยเห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็นแต่อย่าหาว่าผึ้งบ้านะคะ  คือผึ้งอาจจะตาฝาดไปเองก็ได้ค่ะ บางสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่  บางสิ่งที่คนอื่นมิอาจเห็นแต่เรากลับเห็น  ทั้งในความฝันก็ดี  หรือยามตื่นรู้สติสมประดีก็ตาม  ภพภูมิแห่งปางอดีตอาจเดินคู่ขนานกับเราจริง ๆ ก็ได้  จึงทำให้บางทีเราเกิดหลุดมิติเข้าไปหรือบางทีก็สร้างภาพนิมิตให้ชวนติดตาม  แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราจะไม่หลงไปกับปางอดีตของเราอย่างแน่แท้...เธอนึก
	นายตำรวจหนุ่มรู้สึกอึ้ง ๆ อยู่เหมือนกันเขาจึงนั่งเล่าเรื่องราวที่เขาเคยเห็นให้เธอฟัง  เขาเองก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าสิ่งที่เธอเห็นจะเหมือนกับที่เขาเห็นหรือเปล่า
	นั่นหมายความว่าทุกครั้งที่พี่เอกเห็นเรื่องราวแปลก ๆ ในอดีตจะต้องมีเด็กหัวจุกคอยชี้นำอยู่ตลอดเวลาอย่างนั้นหรือคะแปลกมากเลย  ผิดกับผึ้ง  ทุกครั้งที่ผึ้งเห็นมันจะวูบไปเองโดยไม่รู้ตัว  ราวกับว่าเราได้อยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้น  พยายามควบคุมตัวเองแต่ก็ทำไม่ได้  ผึ้งกลัวการกลับไปเห็นในสิ่งที่ไม่อยากเห็นนั่นจังเลยค่ะ
	แสดงว่าที่เราเห็นนั่นก็อาจจะเป็นเรื่องจริงใช่ไหมพี่ว่าเราควรจะไปถวายสังฆทานให้กับเจ้ากรรมนายเวรด้วยกันดีกว่า  เพราะถ้าหากเป็นแบบนี้นั่นก็หมายความว่านายอุดมก็คงจะมีเซ้นต์เรื่องนี้เหมือนกัน
	นายตำรวจหนุ่มแสดงท่าทางที่หวาดวิตก  เขาพาน้ำผึ้งเดินออกจากสำนักงานและไปทานอาหารกลางวันกัน  จากนั้นก็พาไปที่วัดแห่งหนึ่งซึ่งกำลังมีงานมหรสพอย่างใหญ่โต  ผู้คนหนาแน่นแออัดจนแทบจะไม่ต้องเดิน
	วัดนี้ก็แล้วกันนะ นายตำรวจหนุ่มเอ่ย
	น้ำผึ้งนั่งพับเพียบกราบพระพร้อมกับนายตำรวจหนุ่มด้วยท่าทางที่สงบ
	มาแล้วเหรออาตมารอโยมทั้งสองคนอยู่ พระรูปนั้นพูดขึ้นทำให้ทั้งคู่รู้สึกแปลกใจถึงกับจ้องมองกันและกันทันที
	ไม่ต้องสงสัยหรอกโยม  เมื่อคืนนี้มีเด็กหัวจุกมาบอกอาตมาว่าพ่อกับแม่จะมาทำบุญ  ให้อาตมามารอที่หน้าโบสถ์  พออาตมาเห็นโยมมากับเด็กหัวจุกนั่นอาตมาก็เลยรู้ว่าเป็นโยมทั้งสองคน
	พ่อกับแม่หรือคะ น้ำผึ้งทำหน้าสงสัยและหันกลับไปมองนายตำรวจหนุ่ม
	อาตมาจะดูดวงให้  บอกวันเดือนปีเกิดของโยมมาสิ  อาตมาจะดูให้
	น้ำผึ้งและนายตำรวจหนุ่มเขียนวันเดือนปีเกิดใส่กระดาษ  นายตำรวจหนุ่มคลานเข้าไปยื่นให้พระรูปนั้นทันที  เขาทำท่าแปลกใจแล้วก็หันกับมามองน้ำผึ้งซึ่งนั่งอยู่ใกล้ ๆ
	พระรูปนั้นนั่งเขียนอะไรใส่กระดาษอยู่ครู่หนึ่งก็เงยหน้าขึ้น
	อาตมารู้แล้วละ  โยมผู้หญิงและโยมผู้ชายมีดวงต่อกัน  ดวงทั้งคู่เป็นคู่กันมาตั้งหลายภพหลายชาติ  ทั้งที่ไม่ถูกกันลี่รักกัน  มีสัญญาต่อกันให้ตามกันมาอยู่ด้วยกันทุกชาติ ๆ ไป  แต่ดวงทั้งคู่ตอนนี้กรรมกำลังตามมาจากชาติภพที่แล้ว  ต่อให้โยมหลีกเลี่ยงอย่างไรก็คงหนีไม่พ้น  จงทำบุญให้ลูกของโยมในอดีตชาติเพื่อเสริมบารมีให้กับลูกของโยม  เขาจะได้ช่วยเหลือโยมได้
	หลวงพ่อครับ  ผมมีเรื่องสงสัยว่าไอ้สิ่งที่ผมเห็นในความฝันซึ่งมีเด็กหัวจุกที่หลวงพ่อเห็นพาไปนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่ครับ
	สุดแล้วแต่โยมจะเชื่อนะโยม  อาตมาจะไม่ฝืนลิขิตชะตาใคร  ถ้าหากโยมสองคนอยากรู้ก็ลางานมาสักอาทิตย์หนึ่งเพื่อมาเข้าพิธีตัดกรรมที่วัดนะ  อาตมาจะให้โยมทั้งสองคนเข้าไปนั่งในวงล้อมสายสิญจ์และจะมีการสวดพานยักษ์กัน  หากโยมมีดวงในอดีต  หรือเจ้ากรรมนายเวรต้องการให้เห็นโยมก็อาจจะจะผ่านมิตินั้นเข้าไปรู้เรื่องราวต่าง ๆ ได้  แต่ก่อนอื่นโยมต้องไม่ลืมที่จะเรียกลูกของโยมให้นำพาโยมไปด้วย  เด็กคนนี้เขารอที่จะมาเกิดกับพ่อกับแม่ของตัวเองมานานมากแล้ว  อย่าปล่อยให้เขาต้องรอนาน  มนุษย์เรากว่าจะได้เกิดก็แสนยากลำบากนัก  ต้องมีเวรต่อกัน  หรืออาจจะรอมาเกิดกับพ่อแม่ของตัวเองเป็นร้อย ๆ ปีก็เป็นได้  ร้อยปีของโลกมนุษย์ไม่นานเท่ากับร้อยปีของภพภูมิของดวงจิตดวงวิญญาณหรอกนะโยม  คิดไตร่ตรองดี ๆ เดือนหน้ามีพิธีตัดกรรมที่นี่  หากโยมพบในสิ่งที่เขาต้องการให้เจอ  คงไม่ใช่แค่โยมคนเดียวก็ได้ที่ต้องเข้าพิธีนี้... ตอนนี้คนรักของโยมกำลังแย่  สายใยที่ผูกจิตเข้าด้วยกัน  คำมั่นสัญญา  คำสาบานที่เคยให้กันทำให้เธอต้องทนทุกขเวทนาอยู่บนเตียง  รอความช่วยเหลือจากคนที่ร่วมเกิดและร่วมกรรมกันในภพภูมิเดียวกัน
	หมายความว่าอย่างไรครับ
	ก็ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นกำลังอยู่ในพะวังของอดีตกับปัจจุบัน  เธอแยกไม่ออกว่าอันไหนคือจริงไม่จริง  เธอจะจำได้เพียงคนรักของเธอและคนที่ช่วยชีวิตเท่านั้น  ถ้าโยมไม่ปล่อยให้เธออยู่กับคู่ของเธอโยมก็อาจจะสร้างบาปให้กับเขาเพราะโยมไม่ใช่คู่กับเขาแล้ว  เพียงแต่มีคำสัญญาร่วมกันใต้ร่มเงาจันทร์ที่สาดส่องนั้น
	อะไรนะคะไม่ใช่คู่  อย่าบอกนะว่าหมอนั่นคือ นายตำรวจหนุ่มและน้ำผึ้งหันไปมองเสียงผู้หญิงที่พูดทันที  เขารู้สึกตกใจมากที่เห็นคุณสร้อยแม่ของคุณแก้มมานั่งอยู่ใกล้ ๆ นายอุดมบอกว่าเธอละเลยลูกสาวของฉัน  ฉันก็เลยขับรถตามเธอมาขอบใจนะที่ทำให้ฉันรู้ว่าหมอนั่นเป็นคู่แท้ของลูกสาวฉัน!!!! คุณสร้อยแม่ของคุณแก้มพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน  จากนั้นก็หันไปกราบพระรูปนั้นทันที  หลวงพ่อคะ  จะทำอย่างไรดีคะ  ลูกสาวฉัน
	ปล่อยเธอไปก่อนเถอะโยม  อีกไม่นานถ้าหากสองคนนี้ทำสำเร็จ  เธอจะกลับมาเป็นปกติและอยู่กับคู่ของเธอ  โยมต้องทำใจเพราะเธอไม่ได้ป่วยเพียงแต่เธอกำลังใช้หนี้เวรที่เธอก่อไว้ในชาติที่แล้วอยู่เท่านั้นเอง  เธอกำลังแบกภาระของคู่รักเธอที่ทำกรรมเอาไว้ในชาติที่แล้ว  เนื่องจากเธอสัญญาว่าเธอจะตามใช้หนี้เวรหนี้กรรมให้กับเขา
	คุณสร้อยแม่ของคุณแก้มกราบลาหลวงพ่อ ลาละค่ะ  เป็นพระไม่อยู่ส่วนพระ  ยุ่งทางโลก! ศาสนาที่เสื่อมก็เพราะมีพระจุ่นจ้านแบบนี้แหละ คุณสร้อยเปรยก่อนที่จะลงบันไดไป  เธอหันกลับมามองหน้าทั้งคู่และพูดขึ้น ต่อไปนี้เธอไม่ต้องไปยุ่งกับลูกสาวฉันอีก  เพราะถ้าเธอไปลูกสาวฉันอาจจะตาย  อย่ามาจองเวรจองกรรมกันอีกเลย  ลูกฉันจะได้ฟื้นคืนสติ คุณสร้อยพูดด้วยท่าทีโมโห  หลวงพ่อนั่งส่ายหน้าเบา ๆ สายตาของ่านมองคุณสร้อยด้วยความเวทนา
	นายตำรวจหนุ่มร่วมกันถวายสังฆทานจากนั้นก็กรวดน้ำส่งไปให้กับลูกชายของตัวเองในอดีตชาติ  ให้กับเวรกรรมที่สร้างขึ้นด้วยกันมา  ให้กับเจ้ากรรมนายเวรและสัพสัตว์ทั้งหลายที่ร่วมเกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทันที
	ลูกจ๊ะแม่ไม่รู้ว่าลูกชื่ออะไรแต่บุญกุศลทั้งหมดที่แม่มีอยู่นี้แม่อุทิศให้กับลูกและเจ้ากรรมนายเวร น้ำผึ้งพูดขึ้นพร้อมกับรินน้ำลงบนใบโพธิ์โดยมีมือของนายตำรวจหนุ่มจับมือของเธอไว้แน่น  จากนั้นนายตำรวจหนุ่มก็กลับไปลาพระรูปนั้นบนโบสถ์และรีบกลับทันที
	พี่เอกเชื่อเรื่องนี้ด้วยเหรอคะ
	ไม่เชื่อแต่ก็ไม่ควรลบหลู่ไม่ใช่เหรอเราก็ทำ ๆ ไว้บ้างก็ดีนะ  อยู่อย่างป้าสร้อยสิ  ท่านยังเชื่อสนิทใจเลย  เราก็ลอง ๆ เชื่อดูบ้างก็ได้นี่นา
	นายตำรวจหนุ่มพูดไปขับรถไป  เขามาส่งเธอที่สำนักงาน  เมื่อเธอลงจากรถเธอก็ต้องผงะเมื่อเห็นคุณอุดมยืนอยู่หน้าสำนักงาน
	ผึ้งมาแล้วเหรอ  ฉันห้ามเขาแล้วแต่เขาไม่ฟังเขาบอกว่าจะมารอเธออยู่แบบนี้จนกว่าเธอจะกลับมา
	ส้มพูดขึ้นจากนั้นก็ดึงแขนเธอออกไปคุยห่าง ๆ ทำให้นายตำรวจหนุ่มต้องลงมาจากรถเพื่อห้ามไม่ให้คุณอุดมเดินตามเธอไป
	นี่อะไรน่ะ
	รอยปาน
	นายตำรวจหนุ่มถึงกับตกใจเมื่อเห็นรอยปานดำของคุณอุดม  เขารู้สึกเหมือนเคยเห็นรอยปานนี้ที่ไหนสักแห่งแต่ก็นึกไม่ออก  เขาจำได้ว่ามันคับคล้ายคับคลาอย่างไรชอบกล
	คุณสงสัยอะไรเหรอ
	คือ...รอยปานของคุณเหมือนรอยแผลเป็นน่ะสิ
	นายตำรวจหนุ่มพูดขึ้น  น้ำผึ้งเดินเข้ามาพร้อมกับส้มและก็เปิดประตูสำนักงานทันที  นายตำรวจหนุ่มเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาและก็พูดคุยกับคุณอุดมราวกับคนสนิท  เขาพูดด้วยท่าทางที่สบายใจ  คุณอุดมเล่าเรื่องที่เขาเห็นให้กับนายตำรวจหนุ่มฟังแล้วหันไปมองน้ำผึ้งอยู่ตลอดเวลา  จนกระทั่งผึ้งเดินไปทางด้านหลังของสำนักงาน
	ตาคุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ส้มพูดขึ้นพร้อมกับยกน้ำส้มและขนมหวานมาวางไว้ที่โต๊ะ
	ปะเปล่าครับ  คือผม
	อ๋อน้ำผึ้งน่ะเหรอคะ  กลับไปแล้วค่ะ  คือเธอกลับไปได้สักพักหนึ่งแล้วค่ะ
	ผมไม่เห็นเธอเดินออกทางประตูเลยนี่ครับ
	นี่คุณไม่เห็นเหรอ  เธอเพิ่งเดินออกไปเมื่อครู่ใหญ่ ๆ นี่เอง  ใช่ไหมคะพี่สุเมธ
	เอ่อไม่ทราบเหมือนกันครับ  เพราะผมก็ไม่เห็นเหมือนกัน
	นายตำรวจหนุ่มรู้สึกแปลกใจเพราะไม่คิดว่าคุณอุดมอาจจะทราบเรื่องที่เขาไปหาพระมา  และสิ่งที่เขาเห็นอาจเป็นได้  นอกจากนี้คุณอุดมคนนี้ก็อาจเห็นเช่นกันกับเรา  เขาเงยหน้าไปเห็นเด็กหัวจุกยืนหัวเราะอยู่บนระเบียงด้านบนของสำนักงาน  สีหน้าของเขาซีดเผือดอีกครั้ง  ใจสั่นระรัว  ...นี่เรายังไม่ชินอีกเหรอ...เขานึก
	แวบหนึ่งในสำนึกเกิดภาพนิมิตขึ้นมา  เขาเห็นภาพของใครบางคนกำลังต่อสู้กัน  แล้วฝรั่งในชุดโบราณเข้ามาห้าม
	อย่าทะเลาะกัน  มีอะไรคุยกันได้นี่ นายฝรั่งคนนั้นพูดขึ้น  เสียงดาบกระทบกัน  นายฝรั่งเข้าไปยื้อแขนของคุณหลวงอุดมศักดิ์มนตรี  ขณะนั้นคุณหลวงบดินทร์นฤนาถตรงดิ่งเข้ามาพร้อมดาบ  นายฝรั่งเอาตัวบังคุณหลวงอุดมฯไว้
	ฉับ...เสียงดาบที่คุณหลวงบดินร์นฤนาถยั้งมือนั้นฟันฉับเข้าที่แขน  ไม่ต้องตกใจนะ  แค่ถาก ๆ รักษาเดี๋ยวก็หาย นายฝรั่งคนนั้นเอ่ยขึ้น  เสียงดาบกระทบพื้น  คุณหลวงบดินทร์ฯปักดาบนั้นไว้
	ผู้หญิงคนหนึ่งตรงลี่เข้ามา  ตบหน้าเขาดังฉาด  คุณพี่ผิดคำสาบบาน...!!!  ไหนคุณพี่ว่าจะไม่ยุ่งกับเขาแล้วไงคะ  นี่อะไรกัน!  แล้วถ้าซานเออเป็นอะไรไปคุณพี่รับผิดชอบไหวมั๊ย? เธอตะโกนดังลั่น  หญิงสาวคนนั้นสวมชุดไทยโบราณ  ผิวขาวผ่อง  สวมกำไลทั้งข้อมือและข้อเท้า  น้ำตาของเธอไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้าง  คุณพี่ลืมคำสาบานที่ให้ไว้  น้องขอกลับไปรับใช้เบื้องพระยุคล เสียงเธอลั่นวาจาหนักแน่น  เธอเดินเลาะกำแพงวัดออกไปอย่างรีบเร่งพร้อมกับแม่นมและบ่าวที่ติดตามมาด้วย
	ภาพต่าง ๆ ในความทรงจำนั้นเลือนรางหายไปช้า ๆ นายตำรวจหนุ่มสะบัดหน้าสองครั้ง  เขามองคุณอุดมแล้วไม่ค่อยสบายใจ  ...ทำไมรอยปานนั่น...เขานึก
11