ขอบคุณสรวงสวรรค์

มู่หลานน้อย

วันนี้เป็นวันที่ผมกับคนที่ผมรักมากที่สุด คบกันมานานแล้วถึงห้าปี เอ้ย ห้าวัน เอ้ย ห้าเดือน ถูกแล้ว สงสัยจะบ้าชงเองเล่นเอง ฮาเอง จะมีใครมาฮาด้วยไหมหว้า เรื่องราวมานก็มีอยู่ว่า เมื่อวันที่ 6 ก.ค. 2553 เวลาประมานเที่ยงคืนกว่า ๆ บุรุษชายผู้หนึ่งเค้าได้บอกหญิงที่เป็นที่รักของเค้าหลังจากที่เค้าได้เก็บความรักเป็นความลับมานานถึง 4 ปีกับอีกเดือนไม่รู้จำไม่ได้ เค้าคนนั้นหรือผมนั้นเองเป็นผู้ชายหน้าตาไม่ค่อยจะธรรมดาเท่าไร จะดี ๆ ก็ไม่ดีมาก จะว่าขี้เหล่ก็ไม่น่าใช่น่ะเพราะเคยมีสาว ๆ ชมผมบ้างบางเวลาแต่ผมก็ไม่ค่อยสนใจหรอก เพราะว่าภายในใจทั้งสี่ห้องของผมคนนี้มีเธออยู่เต็มหมดแล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่สูง หุ่นนางแบบเธอบอกอย่างนั้น เธอเป็นคนที่เก่งจนได้เกรียตินิยมแต่ผมได้เกือบนิยม ฮา ๆ ผมเคยทึกทักไปเองว่าเธอมีแฟนแล้ว เพียงแค่เห็นเธอเดินกับเพื่อนชายของเธอ แล้วก็บอกกับตัวเองว่า โอ้ว หมดความหวังนั่งน้ำตาริน ข้าวปลาไม่กิน นั่งรินก็แต่เหล้าขาว เอ้ย มั่วแล้วผมเป็นคนไม่ดื่ม ไม่สูบน่ะครับที่บ้านผมสอนมาดีต้องยกความดีให้แม่น่ะ ผมยังบ้าแอบโมโหเพียงแค่เพียงเธอแต่งตัวไม่เรียบร้อย อย่าจะไปต่อว่าเธอ แต่ผมไม่มีสิทธิ์เพราะอายุยังไม่ถึง เอ้ยจะเอาฮาไปไหนเนี้ยะ ผมเคยคิดว่าถ้าผมไม่บอกว่าผมรักเธอในวันนั้นผมคงเสียคนที่ดีที่สุดในชีวิตไป พอผมบอกเธอไปแล้ว นั้นหมายถึงทั้งหมดของชีวิตผม มีคนเคยบอกว่าไม่รู้ว่าใครบอก ว่ารักใครให้เผื่อใจไว้บ้างแต่สำหรับผมไม่สนใจหรอก ว่าผมจะเป็นยังไงเพราะผมรักเธอมากที่สุด เธอคือผู้หญิงที่ผมรักมากต่อจากแม่ของผมเอง ผมรู้ว่าผมมานโง่มาก ๆ เมื่อก่อนหัวใจผมมานมีเธอทั้งสี่ห้อง แต่ปากบอกว่าไม่ ผมได้อ่านเมลล์ที่เธอส่งมาให้ในตอนนั้นผมก็เสียใจเหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าชีวิตผมโชคดีที่สุดแล้ว ที่ผมมีเธอมาอยู่ข้าง ๆ ผมวันนี้อยากจะขอบคุณที่เธอมารักผู้ชายอย่างผม ผมสัญญาว่าผมจะรักเธอให้สมกับเธอเลือกผม ผมจะรักเธอคนเดียว ตลอดไป ผมไม่อยากจะพูดอย่างเดียวให้เวลาพิสูจณ์ตัวผมดีกว่า วันนี้อยากจะบอกว่า รักนา และคิดถึงนามาก ๆ น่ะครับที่รัก ^_____^