อทิสมานกาย ๓๖ เมื่อได้นั่งสนทนากับพ่อแม่น้องสาวน้องชาย ภายในห้องโถง สักพักเกี่ยวกับสิ่งของที่เขาซื้อมาให้ ต่างคนต่างใส่เสื้อผ้าทั้งสิ้นยกเว้น มีเพียงสาวชบาเท่านั้น ทั้งไม่กล้าเอ่ยคำถามใดๆเลย นอกจากนั่งฟังเฉยๆ สิ่งที่ยังค้างคาใจหล่อน ก็เกี่ยวกับเรื่องลับที่ชายหนุ่มซื้อมาให้นั่นเองว่าเหตุใด ถึงรู้ขนาดของหล่อนไปหมด นอกจากฟังเขาคุยกันเท่านั้น ด้วยการก้มหน้าฟัง จนชายหนุ่มเอ่ยถามหล่อนขึ้นว่า... อ้าวน้องชบาไม่เห็นคุยอะไรเลย ผิดกับเจ้าชัยคุยจ้อเลยล่ะ??? หญิงสาวเงยหน้ายิ้มแต่กระนั้นสีหน้าแก้มยังแดงระเรื่อๆอยู่ หล่อนตอบแก่เขาว่า... น้องไม่รู้จะคุยอะไรนี่นาพี่ เจ้าชัยมันคุยเสียหมดแล้ว????..... ชายหนุ่มหัวร่อเบาๆแล้วหันไปคุยเรื่องอื่นๆต่อไป เมื่อเห็นว่าสมควรแก่เวลาแล้ว สักครู่หนึ่งชายหนุ่มก็ขอตัวเข้าห้องว่าต้องจะวางแผนทำงาน สักอย่างหนึ่งก่อน ด้วยไปในเมืองมาครับ ชายหนุ่มกล่าว พ่อแม่เขารู้แล้วว่าเขาจะทำอย่างไร แต่มิได้กล่าวถามเพียงคิดว่า คงเกี่ยวกับงานในหน้าที่ของลูกจึงเฉยๆเสียไม่กล่าวอะไร ถ้าอย่างนั้นไปทำธุระของลูกก่อนก็แล้วกัน ฝ่ายผู้เป็นพ่อกล่าวขึ้น เดี๋ยวพ่อแม่เจ้าชัยจะได้ออกไปดูงานเหมือนกันนะ แต่ยังนั่งคุยกันอยู่ต่อไป.... แต่ก็ยังเอ่ยขึ้นกับชายหนุ่มว่า.... คิดจะทำอะไรๆก็ควรไตร่ตรองให้รอบคอบระมัดระวังตัวด้วยนะลูก ถึงอย่างไรก็อย่าได้ประมาทคนเก่งกว่าเราอาจจะมีแยะ อีกอย่างพ่อเองก็ได้ข่าวว่า ทางบ้านหมู่บ้านโคกยายหอยนั้นมีอาจารย์เขมร รู้สึกจะชื่อเจี๊ยะเปิ้ง กระมังนะ มาพักพิงอยู่แล้ว และทางหมู่บ้าน บางโคอาจารย์ส่วยเชื้อสายชาวขมุ ก็มาอีก เหมือนชื่อ เสิ่งปาง พ่อเองได้ยินเขาพูดๆกันจะจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ซิ ลูกลองให้ลูกน้องตรวจสอบดู ก็แล้วกันนะ พวกมันล้วนแล้วแต่เก่งกล้าวิชาอาคมด้วยกันทั้งสองคนนั่นแหละ การทำงานก็ควรระมัดระวังหน่อยนะ คราวนี้ไม่ธรรมดาเสียด้วย???.... พ่อกล่าวด้วยความเป็นห่วง ครับพ่อ...ผมเองก็พอจะรู้เหมือนกันว่าทางกำนันทางโน้นเขาไปเชิญมันมาด้วย คนของเขาได้เสียชีวิตไปมาก จำเป็นต้องใช้พวกนี้ทำงานร่วมด้วย เนื่องจากทุกๆ ครั้งงานก็เรียบร้อย พอคราวที่แล้วผีที่อาจารย์ดำส่งไปมันล้วนแล้วแต่พ่ายแพ้หมด ซึ่งก่อนนั้นมันใช้พวกผีไปทำงานคอยดูลาดเลาให้ครับ งานถึงได้สำเร็จไป นั่นแหละดีแล้ว จะใช้คนของเราก็ควรให้มันระวังตัวไว้ด้วย ได้ข่าวว่าทั้งสองมันเก่งกล้าอาคมมามากกว่าอาจารย์ดำเสียอีก ผู้เป็นพ่อกล่าว หากพ่อจะช่วยได้ก็บอกมาได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจหรอกลูก???...... ครั้นชายหนุ่มเดินเข้าห้องพักไปแล้ว ก็เห็นบรรดาหนุ่มๆและนางอัปสร กำลังสนทนากันจึงเข้าไปนั่งร่วมด้วย โดยปิดประตูไว้เพื่อจะไม่ให้พ่อแม่รู้เรื่องราวของเขาและได้ยินเสียง ในการสนทนาของพวกเขาเกรงจะเป็นห่วงเป็นใยมากขึ้น จะทำให้เกิดความไม่สบายอกสบายใจเรื่องงานของเขาที่จะทำขึ้น พอชายหนุ่มก้าวเข้ามา แม่นางรัตนาวดีกับแม่นางอ้อยสุดาวัลย์ ครั้นแลเห็นชายหนุ่มก้าวเข้ามาในห้อง เมื่อชายหนุ่มนั่งเรียบร้อยแล้ว พลันกล่าวขอบใจมากจ้าที่ซื้อของมาฝาก และพลางกล่าวขึ้นว่า ต่อไปพี่ไม่ต้องซื้ออะไรมาก็ได้นะ ด้วยพวกน้องๆใช้แต่ของทิพย์ทั้งนั้น ของพวกนี้สู้ทางเบื้องบนไม่ได้หรอกจ้าแต่ดีใจขอบใจมากด้วย ที่มีน้ำใจแก่พวกเรา ที่ไม่ลืมทำให้ปลาบปลื้มใจยิ่งนัก ส่วนเจ้าแสงสีสินชัยกับกล่าวแตกต่างกับแม่นางอัปสารทั้งสอง พลางยิ้มระรื่นหัวร่อร่า พร้อมกันกล่าวว่า ขอขอบใจนายมากครับ.......พร้อมทั้งโชว์เสื้อผ้าใหม่ที่ใส่อยู่จับมาให้ดู ชายหนุ่มจ้องมองดูแล้วก็หัวเราะบอกแก่หุ่นทั้งสองว่าไม่เป็นไรหรอก เจ้าแสงสีสินชัยแค่สินน้ำใจเล็กๆน้อยๆเท่านั้น หากไปในเมืองอีกจะหาของแปลกๆสวยๆกว่านี้มอบให้ แล้วหันหน้าไปทางนางอัปสรทั้งสองพลางมองดู ยิ่งพิศยิ่งช่างงดงามอะไรเช่นนี้รัศมีผ่องพรรณงดงามยิ่งนัก เขาเพ่งมองจนนางอัปสรทั้งสองบังเกิดความเอียงอาย กล่าวว่า พี่โชติไม่เคยเห็นหรือถึงจ้องเอาๆเช่นนี้??....พลางก้มหน้าลงมองพื้น ชายหนุ่มก็ตอบว่า เคยเห็นนะเห็นหรอกแต่วันนี้ทำไม วันนี้ช่างสวยงามยิ่งนักเป็นพิเศษด้วยจ๊ะ พลางยิ้มหน้าระรื่น ยิ่งมองยิ่งสวยมากขึ้นทุกๆที จนนางทั้งสองหันมามองหน้ากันด้วย ความเขิน เมื่อได้ยินชายหนุ่มกล่าวเช่นนี้อีก..... ชายหนุ่มพลันตัดบทว่าแต่อย่าพึ่งคุยกันเรื่องนี้ก่อนนะ เดี๋ยวขอพี่คุยกับเจ้าแสงสีสินชัยก่อนนะ แล้วค่อยมาคุยกันเพราะ ด้วยมีงานต้องใช้เขาทั้งสองด้วยล่ะขอโทษด้วยนะ??... ชายหนุ่มกล่าวแก่แม่นางอัปสรทั้งสอง ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ กล่าวเสร็จร่างของนางทั้งสองก็ค่อยๆอันตรธานหายไป....... หล่อนทั้งสองรู้เรื่องดีว่าจะคุยเรื่องอะไรกัน อยากจะช่วยแต่ด้วย เป็นหน้าที่ของพวกผู้ชายเขา จึงกลับไปยังร่างเดิม ครั้นนางอัปสรทั้งสองหายลับไปแล้ว..... ชายหนุ่มจึงเรียก เจ้าแสงสีสินชัยเข้ามาแจ้งว่าให้ไปดูทางหมู่บ้านบางโค และหมู่บ้านโคกยายหอยสักหน่อย ข้าเองมีเรื่องให้ช่วยเหลือ ได้ข่าวว่ามีอาจารย์ที่ทางกำนันทางโน้นเชิญมา แต่ไม่ต้องไปรบกวนอะไร มากนะว่าจะมีวิชาอาคมเก่งกล้าขนาดไหน หากเกลี้ยกล่อมผีของมัน ได้ก็ยิ่งจะดีมากว่ามันเลี้ยงผีจำพวกอะไรบ้างเท่านั้นว่า ฤทธิ์เดชผีของมันเป็นอย่างไรบ้าง???..... เพื่อจะหาทางแก้ไขเหตุการณ์ได้ เพียงแค่ทดลองบริวารมันก็พอรู้แล้วมันเก่งทางด้านไหนๆ รีบกลับมาแล้ว แล้วย้อนไปสืบทางบริเวณด้านติดริมโขงที่มีน้ำมากที่จะมาสิ้นสุดต่อจากนั้น จะเป็นโขดหินพอจะเดินข้ามฝั่งได้แต่ต้องอาศัยความชำนาญเท่านั้น ส่วนมาก จะเป็นทรายลึกๆและจะมีร่องน้ำแห้งๆ จะมีการติดต่อค้าขายกัน ใจข้าคิดว่า พวกมันคงจะมาติดต่อกันไว้ก่อนแล้ว มีแต่พวกเจ้าป่าเจ้าเขาผีต่างๆที่อยู่ที่นั่นรู้ ซึ่งทางติดด้านเขาทางทิศเหนือตรวจสถานที่ไว้ด้วย ตลอดหนทางหนีทีไล่ไว้ด้วย ด้วยเสี่ยหว่างมันจะนัดทางพวกขนไม้เถื่อนมาจะมาส่งกันที่ไหนวันเวลาใด ซึ่งเจ้าตอนนี้ก็สามารถจะเอาตัวรอดได้แล้วนี่นะด้วยร่ำเรียนจากข้ามามากทั้ง วิชาอาคมที่ข้าสอนให้เจ้าไว้ก็มากพอจะเอาตัวรอดได้ มีฤทธิ์เดชมากมายมากนัก คิดว่าพวกอาจารย์นั้นคงจะทำอะไรเจ้าไม่ได้อีกแล้วล่ะ ทั้งยังสามารถปั้นดินมาสร้างเป็นบริวารของเจ้าได้อีกด้วย หากพวกผีเหล่านั้น ไม่เต็มใจ เจ้าก็เอาดินมาเสกทำเป็นหุ่นต่างๆใช้มันสืบเสาะหาแทนก็แล้วกัน หรือให้มันเข้าไปติดต่อกับบริวารมันด้วย อีกทั้งเจ้าป่าเจ้าเขาก็ควรให้ความคาราวะ และขอความช่วยเหลือแก่ท่านด้วยล่ะ ไปก็ไปหาท่านเสียก่อนขออนุญาต แล้วจึงไปใช้พวกผีป่าผีโป่งผีกองกอยทั้งหลายขอความร่วมมือจากพวกมันด้วย ห้ามใช้อำนาจฤทธิ์เดชเจ้าข่มขู่เสียล่ะ ต้องให้มันช่วยเหลือด้วยความเต็มใจ บริสุทธิ์จึงจะได้ผลดี มิฉะนั้นหากเจ้าใช้ฤทธิ์เดชแก่พวกมันงานก็จะเสียหายไป จึงอย่าใช้เป็นอันขาด นอกเสียจากมันจะต่อต้านไม่ยินยอม จึงจะใช้บังคับมัน แต่ว่าข้าคิดว่าคงจะต้องกำหราบมันเสียก่อนด้วยมันคงจะไม่ยอมง่ายๆหรอก แต่ให้ใช้ความเมตตาเป็นที่ตั้งเสียล่ะ ชายหนุ่มย้ำตักเตือนแก่เจ้าแสงสีสินชัยไว้ จ้านาย....เจ้าแสงสีแสงสินชัยรับคำ ......... งั้นเพื่อไม่ให้เสียเวลาจะได้เดินทางไปทั้งสองแห่งและควรที่พวกเจ้าควรอย่า ได้ประมาทให้ระมัดระวังตัวไว้ด้วย หากจนปัญญาให้รีบกลับมาเสีย หากไม่มี ปัญหาใดๆ ถึงควรจะบอกพวกเจ้าผีทั้งหลายไว้ด้วย ช่วยเป็นหูเป็นตาแทน ให้คอยช่วยสอดสองดูแลการติดต่อของพวกมันไว้แล้ว จะไปฟังข่าวพวกมันอีกครั้งหนึ่งครับ ได้ความอย่างไร ให้รีบมารายงานแก่ข้าด้วย เพื่อจะได้วางแผนการจับกุม ได้ข่าวว่ามันจะแบ่งการขนย้าย เป็นหลายๆสายด้วยล่ะ ข้าได้ข่าวว่ามันจะให้อาจารย์ต่างๆมาช่วยงานนี้ด้วย ฉะนั้นให้ดูลู่ทางหนทางที่ใช้ในการเดินทางไว้ให้ละเเอียด อย่าให้ผิดพลาดได้เป็นอันขาด จะได้วางกำลังให้เหมาะสม ด้วยตอนนี้กำลัง ของพวกเรามีน้อย พวกอาสานั้นก็ยังไม่ชำนาญเพียงพอในอาวุธใหม่ๆด้วย ส่วนข้าเมื่อทราบแล้วก็จะรีบสั่งการให้เรียบร้อย ยังมีงานที่ต้องทำอีกหลายๆอย่างด้วย อ้อๆๆ.....อีกอย่างหนึ่งให้ไปที่บ้านกำนันทั้งสามหมู่บ้านด้วยนะว่า มันต่างหารือกันคอยดูว่าเสี่ยหว่างกับเสี่ยเม้งมันจะกล่าวอะไรกันบ้าง รู้แล้วเรื่องที่ข้าเรียกมาให้ไปนี้ ได้ความอย่างไรก็รีบกลับมาโดยเร็วด้วยนะ จะได้รีบสั่งการให้ทันเหตุการณ์ ส่วนเรื่องอาจารย์ที่มานั้นแม้มันจะเก่งกาจอย่างไร ข้าคิดว่าคงจะไม่เป็นปัญหาอะไรหรอกสำหรับด้านอาจารย์ทุศีลเช่นนี้ ให้งานบ้านเมืองเรียบร้อยก็เพียงพอ เพียงประชาชนอยู่อย่างสุขสบายข้าก็ดีใจแล้วล่ะ..... ชายหนุ่มกล่าวแก่เจ้าแสงสีและสินชัย... นายคอยฟังข่าวข้าทั้งสองก็แล้วกัน จะได้รีบออกเดินทางเดี๋ยวเลย แล้วร่างมันก็พุ่งหายไปทางหน้าต่างหายลับไปทันที.... ช่วงเวลาที่ชายหนุ่มสั่งงานอยู่นั้น ที่บ้านกำนันมั่น เสี่ยเม้งและเสี่ยหว่าง กำลังนั่งคุยกันเกี่ยวกับงานด้านนี้ในการขนถ่ายสินค้า แต่ทางเสี่ยเม้งบอกว่าให้เสี่ยหว่างคุยกับกำนันมั่นไปก่อนก็แล้วกัน ด้วยทางกำนันนั้นรู้จักกับพวกกำนันทางด้านนี้สนิทกันด้วย ด้วยตอนนี้ทางมันได้รับคำสั่งจากทางนายในกรุงเทพฯว่า อย่าพึ่งทำการใดๆทั้งสิ้น จนกว่าจะได้รับคำสั่งมา ส่วนทางนี้ข้า กำลังติดต่อผู้ใหญ่อยู่ก่อนว่าจะมีคำสั่งให้ลงมือเมื่อไร???.... เมื่อเสี่ยหว่างได้ยินเช่นนั้น ก็หันหน้ามาทางกำนันมั่นกล่าวว่า คิดว่าต้องขอพึ่งทางกำนันหน่อยนะ หากงานสำเร็จแล้ว ข้าก็จะมิให้กำนันไม่ต้องห่วงเรื่องเงินหรอกจะให้อย่างงามทีเดียว ข้าเองได้ฟังจากเสี่ยเม้งก็ร้อนใจยิ่ง ด้วยทางผู้ใหญ่ข้าเองก็เร่งรัดมาด้วย จะผลัดผ่อนว่าเหตุการณ์ระยะนี้ไม่ปกติ เขาก็บอกไม่ได้ ให้หาทางนำมามิฉะนั้นจะเสียหายหลายอย่างหมด ข้าเองก็ไปหาท่านรองผู้กำกับมา แต่มันไล่ตะเพิดข้าออกมา จึงต้องมาขอแรงทางกำนันช่วยนำพาข้าไปบ้านกำนันต่างๆให้หน่อย กำนันจะว่างหรือไม่ล่ะ???... เสี่ยหว่างถาม ทางข้าเองก็ไม่เป็นปัญหาหรอก หากลูกชายข้าไม่ได้รับบาดเจ็บ และพวกพ้องก็ต่างมากันล้มตายเสียมากด้วยและถูกจับกุมไป ยังไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรเลย???......กำนันมั่นตอบ แต่เรื่องติดต่อกำนันต่างๆนั้น ข้าจะนำไปเอง ด้วยลูกข้ายังเดินไม่ค่อยได้อยู่ แล้วเสี่ยหว่างจะพร้อมเมื่อไหร่ล่ะ???... กำนันมั่นถาม นี่ก็ยังไม่เที่ยง ข้าว่ารีบไปก็จะดีนะ ส่วนไอ้เม้งมันคงจะกลับเองแหละ กำนันไปกับพวกข้าก็ได้ แนะนำและมาช่วยกันวางแผนกันเท่านั้นก็พอแล้ว ส่วนแผนการนั้นทางผู้ใหญ่ข้าได้กำหนดไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ขอเพียงอาศัยกำลังคนนำทาง และหนทางต่างๆเท่านั้นเองแหละ..เสี่ยหว่างกล่าว ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นปัญหาหรอกเสี่ย????..... งั้นเดี๋ยวเรารีบออกเดินทางไปดีกว่าจะได้ไม่มืดค่ำเสียก่อน ด้วยทางไปลำบากมากด้วยนะ ข้าจะเอาคนสองสามคนไปเท่านั้น แต่การเจรจาให้เสี่ยเจรจากันเอาเองก็แล้วกัน.... กำนันมั่นเอ่ยขึ้น ตกลงหากกำนันว่างเราก็ออกเดินทางกันได้แล้วล่ะ???.......เสี่ยหว่างกล่าวขึ้น พลางหันไปทางเสี่ยเม้งกล่าวว่า เฮ้ยไอ้เม้งมึงกลับเมืองก่อนก็ได้นะโว้ย!!!!.... ข้าจะรีบไปกับกำนันเดี๋ยวจะมืดค่ำเสียก่อน เออๆ!!!.....งั้นมึงรีบไปเถอะว๊ะ พลางหันไปทางลูกน้องสามสี่คนบอกว่า พวกมึงกลับเมืองได้แล้วว๊ะ....แล้วเสี่ยเม้งก็ลากำนันมั่น........ พร้อมเดินลงบันไดไปเพื่อจะออกเดินทางเข้าเมืองไป พลางเห็นลูกชายกำนันกับสาวๆและหนุ่มสองสามคนกำลังกินเหล้ากันอยู่ ไอ้แม้นและพวกพร้อมหญิงสาวทั้งหลาย พลางพลันกล่าวขึ้นว่า.... เสี่ยไม่ร่วมกินกับพวกข้าหรือสักแก้วก็ยังดี พลางจะรินเหล้าส่งให้ เสี่ยเม้ง เสี่ยเม้งก็บอกว่าข้ามีธุระว๊ะไว้วันหน้าก็แล้วกันตัองรีบกลับก่อนล่ะเดี๋ยวจะมืดค่ำ ไปพวกเราไปเสี่ยเม้งกล่าว แล้วเดินนำหน้าพาพวกขึ้นรถเก๋งออกเดินทางไปทันที สักพักก็เห็นพ่อนำหน้าเสี่ยหว่างและพรรคพวกเดินลงจากบ้านมา ไอ้แม้นก็ถามทันทีว่า.... อ้าวๆๆ!!!!.......พ่อจะไปไหนหรือ????.... ลูกชายถาม กูจะพาเสี่ยหว่างไปพบกำนันบ้านโคกยายหอยและ บ้านบางโคหน่อยว๊ะ เสร็จแล้วก็จะรีบกลับ พวกมึงก็คอยเฝ้าบ้านก็แล้วกัน อย่าแดกให้เมามายมากนะ พลางกวักมือเรียกชายหนุ่มสองสามคนที่กำลังเช็ดรถอยู่ใต้ถุนบ้าน ส่วนอีกคนนั่งเล่นมองการทำงานของพวกมันอยู่อย่างสบายอารมณ์ร้องเพลงเบาๆ เฮ้ยๆ!!!!...มึงทั้งสามนั่นแหละไปกับกูเดี๋ยวนี้โว้ยเอาอาวุธติดตัวไปด้วยนะ หนุ่มสามคนครั้นเห็นกำนันกวักมือเรียกเช่นนั้น ก็รีบวางมือจากงานที่ทำไว้ โดยชายทั้งสามรีบผลุนผลัน มันหายเข้าไปในห้องใต้ถุนบ้านพลางก้าวออกมา พ่อกำนันจะไปไหนหรือคนหนึ่งถาม???.... พร้อมแล้วหรือ???.....เออพวกมึงไม่ต้องรู้หรอกตามกูไปก็แล้วกันว๊ะ..... ครับพ่อกำนัน....แล้วมันก็ไม่พูดอะไรอีกด้วยรู้นิสัยกำนันมั่นดี จึงเดินตามหลังไปขึ้นรถเสี่ยหว่างและพรรคพวกขับรถเก๋งออกจากบ้าน มุ่งหน้าไปบ้านโคกยายหอยก่อน โดยทางลัดซึ่งใกล้ที่สุด ครั้นตกราวบ่ายแก่ๆก็มาถึงบ้านกำนันหวน รถแล่นมาเสียงแตรรถปีบแปร้นๆ ประตูรั้วก็เปิดออกเห็นร่างชายหนุ่มกำยำคนหนึ่งเดินมาเปิดประตู ครั้นพอเห็นเป็นกำนันมั่นก็ยกมือไหว้ พลางถามว่า???... กำนันมีธุระอะไรหรือครับ พ่อกำนันหวนกำลังอยู่ข้างบนพอดีครับ แล้วมันก็พาพวกกำนันมั่นเดินขึ้นบนบันไดบ้านไปหากำนันหวนทันที พร้อมพรรคพวกที่ติดตามกำนันมั่นมา............... * แก้วประเสริฐ. *
แก้วประเสริฐ 3 ธ.ค. 2553 19:10 น. - ID 11382 
1319
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ