อทิศมานกาย ๒๐ ครั้นชายหนุ่มได้ฟังนางกล่าวเช่นนั้น ก็พลางตั้งจิตให้มั่นคงพลางยกมือขึ้นพนมมือไหว้ไปยังเบื้องบน นึกถึงทวย เทพยดาทั้งหลายที่มาช่วยเหลือเขาครั้งนี้ พลางกล่าวคำขอบคุณแด่เทพยดาทั้งปวง ฉับพลันกระแสลมอ่อนๆก็พัดมาต้องกายเขาทำให้เกิดอาการขนลุกขนพองขึ้นเสมือนดังว่าท่านรับรู้ในการแสดงคาราวะของเขา จึงก้มลงกราบบนพื้น แล้วหันหน้าไปทางนางทั้งสองทันที คิดจะถามเรื่องพานทองคำนี้ แต่ก็ชะงักนึกได้ว่าคงจะเป็นเทพยดาผู้ใหญ่ท่านเนรมิตมาให้มารองรับของเหล่านี้เป็นแน่แท้ ดังนั้นจึงมิได้เอ่ยปากถามแต่ประการใด เพียงหันไปมองพานทองคำที่เต็มไปด้วยผงที่นางและเหล่าเทพยดาทำขึ้นให้ แต่ยามเขาเพ่งไปยังผงเหล่านี้กลับแปลกประหลาดใจนักด้วยมีรังสีสะท้อนแสงตะเกียงออกประกายระยิบระยับหลาก หลายสีนัก จิตใจก็ยิ่งบังเกิดความปิติยินดีเป็นอย่างยิ่งด้วยผงที่นางทั้งสองลบนั้น หากเป็นเขาทำพิธีผงเหล่านี้จะเป็นสี ขาวมอๆทั้งสิ้น แต่ผงที่นางทำขึ้นนี้ช่างแตกต่างกันราวกับฟ้าดิน มีประกายแพรวพราวตลอดเวลา ส่งแสงสีงามตายิ่งนัก ยามเมื่อนางทั้งสองยกพานทองคำมาส่งมอบให้ชายหนุ่ม เขาก็ยกพานขึ้นจบเหนือศีรษะแสดงความเคารพนอบน้อมแล้วเดินไปยังโต๊ะหมู่บูชา วางพานที่บรรจุผงหลากหลายสีแพรวพราวระยิบลงต่ำกว่า พระพุทธรูปอีกชั้นหนึ่ง เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว พลางจะหันมาทางนางทั้งสอง ปรากฏว่านางหายไปเสียแล้วพร้อมกระดานชนวนที่มีลายขอบลวดลายสวยงามยิ่งนักด้วย เขาจึงลุกไปนำกระดานชนวนที่พ่อให้มาวางไว้ข้างๆตัวพร้อมกับพานที่ปูด้วยผ้าป่านสีขาวที่ลงเลขยันต์อักขระไว้ เตรียมพร้อมเพื่อจะทำการเขียนยันต์ต่างๆทำการลบผงที่จะกระทำขึ้น พลางลุกไปหน้าโต๊ะหมู่บูชาพระที่ตั้งไว้ พลางก้มลงกราบพระแล้วกล่าวคำบูชาพระรัตนตรัย เมื่อเรียบร้อยแล้วก็เข้านั่งสมาธิเช้าฌานสมาบัติรวมทั้งฌานกสิณ ต่างๆหลายๆเที่ยวขึ้นๆลงๆแล้วมาจบลงที่ฌานอุปาจาระสมาธิทันที พลางหยิบชนวนดินสอที่ทำไว้เขียนเลขยันต์อักขระกำกับทุกๆตัวพร้อมร่ายมนต์ที่ร่ำเรียนมา บทๆหนึ่งก็ลบผงใส่ลงใส่ผ้าที่รองพานไว้ แล้วเขียนยันต์ทุกๆบทก็ทำเหมือนเดิมจนครบหมดความรู้ที่ร่ำเรียนมาจาก หลวงพ่อทอง อาจารย์เลื่อม พ่อและแม่จนครบสูตร จนผงนั้นแทบจะล้นออกมาจากพาน แต่พานนั้นเขาคัดสรรค์เป็นพิเศษให้ใหญ่ด้วยเจตนาต้องการให้ได้ผงมากๆนั่นเองเพียงพอกับการสร้างพระเครื่อง เขาคิดว่าจะสร้างให้มากด้วยอย่างไรหลวงพ่อทองก็คงจะไม่สร้างขึ้นอีกแล้ว อีกอย่างหนึ่งชาวบ้านก็มากลูกน้องเขาก็มีจำนวนไม่น้อยเกรงจะไม่พอเพียง แก่ผู้ที่จะแจกจ่าย ใจเขาคิดอยากจะสร้างให้ครบ แปดหมื่นสี่พันองค์เท่ากับพระธรรมขันธ์ ไหนๆก็จะสร้างแล้วต่อไปอาจจะไม่มีโอกาสเช่นนี้อีก แล้วยิ่งทวยเทพยดามาช่วยเหลือทำผงที่แปลกประหลาดมหัศจรรย์ด้วยสีสรรที่งดงามยิ่งนักด้วยแล้ว ต่อไปยากนักจะได้ผงเช่นนี้ก็ได้แสดงถึงพระที่จะสร้างนี้ จะต้องมีอิทธิฤทธิ์อานุภาพสูงส่งยิ่ง เขาก็ปลาบปลื้มปิติยินดียิ่งนัก เขาเมื่อทำผงเสร็จเรียบร้อยก็ยกพานหุ้มห่อผ้าไว้แล้วนำไปวางใกล้พานทองคำ นำด้ายสายสินธ์มาวนที่ พระพุทธรูปแล้วมาวนพานทั้งสอง ตลอดจนยังมาวนที่พานหุ่นพยนต์และพานแม่นางทั้งสองอีกด้วย เมื่อเห็น ว่าเรียบร้อยดีแล้ว ชายหนุ่มก็นำม้วนกลุ่มสายสินธ์ดังกล่าวมาวางไว้ในฝ่ามือเข้าสมาธิเจริญพระพุทธมนต์และ เวทย์มนต์คาถาต่างๆอีกคาถาละร้อยแปดจบทุกบทคาถาไป กว่าจะเสร็จก็ตกฟ้าสางจนกระทั่งสายก็ยังไม่เสร็จ เกินเวลาที่จะต้องทานอาหารเช้าแล้ว ครั้นพ่อแม่เขาเข้ามายังห้องเพื่อจะเรียกเห็นชายหนุ่มยังนั่งหลับตา เข้าสมาธิอยู่ ครั้นพ่อเชียรและแม่เข็มมองไปยังพานทองคำที่มีผงรองรับด้วยผ้าอันสดสวยงามยิ่งนักผงนั้นที่มี สีแสงแพรวพราวหลายหลากสีสะท้อนเข้าตา ก็ต่างตกใจยิ่งนักคาดมิถึงว่าลูกชายจะทำผงได้ถึงเพียงนี้ก็สงสัยนัก พากันสบตากันแต่ไม่ได้กล่าวอะไร เพียงรีบออกจากนอกห้องของชายหนุ่มที่กำลังเจริญสมาธิฌานอยู่ทันที ครั้นออกมานอกห้องแล้ว ต่างพากันไปใส่บาตรพระ คราวนี้ก็แปลกใจอีกด้วยหลวงพ่อทองปกติจะต้องนำ หน้าพระมาทุกๆครั้งแต่วันนี้กลับไม่มา มีเพียงแต่พระลูกวัดเท่านั้นครั้นจะถามก็ใช่ที่ เมื่อใส่บาตรเรียบร้อยแล้ว ก็รีบนำของไปล้างและเก็บ พลางขึ้นไปบนบ้านแล้วนั่งปรึกษากัน ฉันว่าพระที่จะสร้างคราวนี้จะไม่ธรรมดานะพี่เชียรด้วยมีพานทองคำผ้ารองหรือก็ไม่ใช่ธรรมดาเป็นผ้าแพร งามสวยสดยากจะหาคนทำได้เช่นนี้นะพี่.....แม่เข็มเอ่ยขึ้น เห็นจะจริงดั่งแม่เข็มว่าแหละ รู้สึกมีอะไรแปลกๆไปหมด อย่างเช่นในห้องของลูกเรา ไม่รู้ว่าไปเอาพานทอง เป็นทองคำและผ้าที่ใช้รองพานใส่ผงนั้นมาจากไหน ทำให้ข้าเองก็แปลกใจจริงตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยเห็น ความสวยงามเช่นนี้มาก่อนเลย แม่เข็มสังเกตุไหมว่าในห้องลูกเราช่างสว่างไสวแพรวพราวยิ่งนัก พ่อเชียรตอบ... จริงจ๊ะพี่เชียร ฉันเห็นยังตกตะลึงไปเลยล่ะ ผงที่ในพานก็ไม่เหมือนผงที่พวกเราทำจะมีสีขาวออกมอๆเท่านั้นแต่ นี้ไม่เฉพาะสีขาวเท่านั้นยังมี่รัศมีแพรวพราวอีกด้วยนา หรือว่าเมื่อคืนนี้เหล่าเทพยดามาช่วยกระมัง???.... คงจะเป็นดั่งแม่เข็มบอกแหละ ข้าร่ำเรียนวิชาก็หลายอาจารย์มายังไม่เคยเห็นเช่นนี้เลยนี่นา นี่ลูกเราก็ยังไม่ยอม เลิกออกจากสมาธิเลย เห็นว่าพระที่จะสร้างคราวนี้ต้องศักดิ์สิทธิ์แน่นอนไม่ธรรมดาหรอก ดูซิ!!!...แม้แต่หลวงพ่อ ทองเองก็ยังไม่ยอมมารับบิณฑบาตร ปกตินั้นไม่เคยขาดสักครั้งเดียวนา..... อ้าวแล้วภาพที่ให้หลวงพ่อดูล่ะ??.....ท่านว่าอะไรหรือ???... แม่เข็มถาม พอหลวงพ่อเห็นเท่านั้นบอกว่า กูนึกแล้วเชียวว่ามันไม่ธรรมดา เอ๊าเอาตามนี่แหละว๊ะ....ท่านกล่าวแค่นี้ และยังบอกว่า กูจะทำแค่ครั้งเดียวเท่านั้น เบ้าใช้ทำจะทุบทิ้งตลอดจนเครื่องไม้เครื่องมือทั้งหมดด้วย ข้าก็บอกว่าไม่เก็บ ไว้ให้คนรุ่นหลังทำอีกหรือ?????..... หลวงพ่อหัวร่อ กล่าวว่าไม่หรอกหากใครจะมาทำก็ให้มันสร้างขึ้นใหม่แต่คงจะไม่เหมือนคราวนี้แหละว๊ะ แล้ว ท่านก็หัวร่อใหญ่เลยล่ะจนข้าสงสัย.... ด้วยหลวงพ่อปกติจะเงียบขรึมไม่ค่อยจะได้เห็นว่าท่านหัวร่อสักครั้งเดียว เอ็งว่าจริงไหมล่ะแม่เข็ม พลางหันไปถามทางเมีย จริงจ๊ะพี่ เราไปวัดไปรับศีลท่านก็หลายๆปีมาแล้วยังไม่เคยเห็นท่านหัวร่อสักครั้งเดียว อย่างมากก็แค่ยิ้มๆเท่านั้น นั่นซิข้าก็ว่าอย่างนั้นแหละ ใบหน้าท่านหรือก็เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ บางครั้งยังหัวร่อเบาๆเลย....พ่อเชียรกล่าว แล้วเรื่องของเอ็งไปถึงไหนล่ะแม่เข็ม???.... ทางฝ่ายผัวถาม ของข้ามีไม่มากแต่ก็เรียบร้อยเสร็จนานแล้วล่ะ ตั้งแต่เที่ยงคืนไปแล้วจนหมดความรู้แล้วล่ะพี่....แม่เข็มกล่าว เออๆๆๆข้าเองก็เหมือนกันไม่ได้หลับได้นอนเลยล่ะทำทั้งคืน จะมางีบก็จวนสว่างนี่แหละ แล้วแม่เข็มก็ไปเรียก แล้วพี่ลงหมดทุกวิชาหรือเปล่าล่ะ???....แม่เข็มชักสงสัยถามขึ้น ก็ลงจนหมดความรู้แหละว๊ะ แต่ไม่เหมือนลูกเรานี่มันยังไงชอบกลนะ ข้าเคยลองวิชากับมันดูให้มันปลุกตุ๊กตาหินให้ลุกนั่งได้ก็เท่านั้นว่าดีแล้วนา แต่มันกลับสั่งให้ตุ๊กตาหินวิ่งไปๆมาๆได้อีกด้วยซิ จนต้องรีบให้มันหยุดกระทำ จนข้าทึ่ง ข้าเองยังทำไม่ได้อย่างดีแค่ให้มันลุกนั่งนอนได้เท่านั้นเอง ไม่เหมือนมันสั่งให้วิ่งไปๆมาๆได้ว๊ะ....... ทั้งๆที่มันก็พึ่งร่ำเรียนจากข้ามาไม่เท่าไหร่ หรือว่ามันจะร่ำเรียนจากหลวงพ่อและทดลองเหมือนข้าก็ไม่รู้นะ.... แต่ข้าว่ามันคงสะสมบารมีทางสมาธิแก่กล้ามาก่อน มิฉะนั้นวิชาทั้งของพี่และของข้าที่ถ่ายทอดมาจากตามันมัน เอามาอ่านไม่เท่าไหร่มันก็ทำได้แล้วล่ะพี่ แม่เข็มเอ่ยขึ้น นั่นซิ...ข้าเองก็ งง เหมือนกันแหละ สงสัยจะเป็นเหมือนที่ข้ามองเห็นในสมาธิเสียแล้วกระมัง???..... ก็เหมือนกับข้าที่เห็นแหละแต่ไม่มากเหมือนพี่เท่านั้นเองแหละ??????...แม่เข็มตอบพลางหันไปมองทางห้องลูก ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยไปตามดวงชะตาของมันเถอะนะแม่เข็ม เขาคงลิขิตทางเดินมันไว้แล้วล่ะ เราก็ช่วยที่เราจะช่วยได้เท่านั้นเอง ฝ่ายผู้เป็นพ่อกล่าวขึ้น..... จ๊ะๆ..พี่ดวงมันเป็นอย่างนี้นี่เอง แม้แต่หลวงพ่อก็เคยกล่าวไว้ใช่ไหมล่ะ???...แม่เข็มเอ่ยขึ้น ใช่หลวงพ่อท่านเองก็บอกเช่นกันนะแม่เข็ม ทางฝ่ายผัวตอบ........ แล้วทั้งสองก็ยังมองไปยังห้องของลูกชาย จนเวลาใกล้ๆจะเที่ยงนั่นแหละ จึงเห็นลูกชายเดินยิ้มกริ่มออกมาจากห้องนอน หันมายกมือไหว้พ่อแม่เขาแล้วถามขึ้นเรื่องภาพแบบตัวอย่างพระ พ่อๆๆหลวงพ่อท่านว่าอะไรหรือเปล่าล่ะเรื่องภาพพระนั้นนะ.... อ้อๆ...ไม่ได้พูดว่าอะไรกลับชมว่าดีเสียอีกเอาตามที่ให้ท่านดูว๊ะ....พ่อเชียรตอบ ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยวผมไปอาบน้ำชำระร่างกายก่อนนะพ่อชักหิวแล้วซิ ชายหนุ่มกล่าว จะไม่หิวได้อย่างไรนี่ก็เที่ยงกว่าๆจวนจะบ่ายมากเข้าไปแล้วล่ะ???....พ่อเชียรตอบ เดี๋ยวแม่จะหามาวางไว้ให้ ลูกไปชำระล้างร่างกายเถอะนะ แล้วแม่เข็มก็เข้าไปยังครัวเพื่อหาอาหารให้ลูกชาย ส่วนชายหนุ่มก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ก้าวลงไปห้องน้ำข้างล่างชำระล้างร่างกาย เมื่อเรียบร้อยแล้วก็เข้ามานั่งกินข้าวคนเดียว ระหว่างนั้นพ่อแม่เขาก็นั่งเฝ้ามองดู ชายหนุ่มพลางกล่าวขึ้นว่า....... พ่อครับ....ผมให้หุ่นมันไปหาลูกน้องผมแล้วเอาหนังสือไปให้มันพร้อมแบบพระด้วยแล้ว ส่วนดินนั้นเดี๋ยวกินข้าวเสร็จก็จะนำมันมาปลุกเสกอีกทีหนึ่งนะพ่อ เออๆๆๆ....ตามใจลูกเธอว๊ะจะเอาอย่างไรก็เอากัน เดี๋ยวพ่อไปให้อาหารปลาอาหารหมูคนเดียว ลูกไม่ต้องไปหรอกเวลามันเร่งมากเสียด้วย แล้วเจ้าหุ่นมันจะไปเจอลูกน้องลูกหรือเปล่าล่ะ พ่อเชียรถามด้วยความสงสัย????.... พบซิพ่อ...ต้องพบแต่นอนด้วยมันไม่ใช่คนธรรมดานี่นา เขารีบกินอาหารแล้วก็ลงไปยังกองดินที่ยังอยู่บนรถเข็ญพลางหลับตาเจริญมนต์ต่างๆแล้วก้าวขึ้นมาบนบ้าน พ่อไปเถอะผมจะจัดการกับดินเหล่านี้เอง แล้วพ่อแม่เอาผงมาให้ผมด้วยนะพ่อจะได้คลุกเคล้ากับผง ของผมและของเทพยาด้วยปั้นใส่เข่งนำไปให้หลวงพ่อท่านผสมปลุกเสกอีกทีจ๊ะ.....ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น ตามใจลูกเถอะจะทำอะไรก็ทำไป ว่าพลางเขาเห็นพ่อแม่ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องหยิบห่อผ้ามายื่นส่งให้ ส่วนของพ่อนั้นมีมากพร้อมด้วยของอีกหลายๆถุงยื่นส่งให้เขา เขาก็นำมาวางรวมไว้ข้างเสาบ้านทันที พ่อไม่งีบสักหน่อยเลยหรือ?????...... ชายหนุ่มถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ไม่หรอกข้าเคยชินเสียแล้วเวลาใช้เจ้าควายบางครั้งไม่ได้หลับทั้งคืนก็มีว๊ะ.....พ่อตอบเขา แต่พ่อแก่แล้วนา????.....ชายหนุ่มท้วงขึ้น เออน่าข้ารู้ตัวข้าดี.....ไปล่ะเสร็จงานจะขึ้นมาช่วยเอ็งทำงานด้วยว๊ะ พลางเดินลงบันไดพร้อมด้วยเมีย เมื่อพ่อแม่ไปแล้วเขาก็ไปเอาของพ่อ ไปเอาครกมาตำ ด้วยเป็นหินต่างๆ บ้างเป็นเหล็กสีเขียวๆ บ้างเป็นท่อนไม้ กิ่งไม้ และอื่นๆจิปาถะต่างๆ เขาค่อยๆรีบทำจนกระทั่งค่อนข้างละเอียด โดยมีสาวชบาและเจ้าแกละมาช่วย ทันใดนั้นที่รั้วก็มีเสียงดังเจี้ยวจ๊าวดังขึ้น ครั้นมองไปดูพร้อมด้วยสาวชลาและเจ้าแกละก็แลเห็นบรรดาเด็กๆ มีเจ้าจุกเดินนำหน้าเข้ามา หมามันไม่กล้าเห่าได้แต่หอนแล้วถอยหลังกรูดไป เจ้าจุกมันยกมือไหว้พร้อมด้วยเด็กต่างๆ แล้วมันกล่าวกับชายหนุ่มว่า หลวงพ่อท่านส่งพวกข้าให้มาช่วยจ๊ะ...มันตอบ เอาล่ะพวกเราเจ้าจุกหันไปสั่งบรรดาสมุนทั้งหลายมาๆช่วยกันทำงานโว้ย มาช่วยกันตำครกช่วยพี่เขาด้วยกัน จะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก แล้วพวกเด็กๆก็ทะยอยกันขึ้นบ้าน ชายหนุ่มก็แนะนำให้รู้จักกับสาวชบาและเจ้าแกละ ทั้งสองหัวร่อให้แก่กัน ต่างคนต่างช่วยทำงานอย่างขะหมีขะหมันไม่พูดจากัน ด้วยเร่งทำงานให้เสร็จเร็วๆ หน้าห้องก็มีแม่นางทั้งสองเดินออกมาช่วย ครั้นเจ้าจุกเห็นสาวอ้อยก็จำไม่ได้แต่มันคลับคล้ายคลับคลาจึงหัน ไปถามชายหนุ่มทันที พี่ๆๆๆนั่นอีอ้อยใช่หรือเปล่าล่ะ???... มันถาม ใช่แล้วจุก...แต่ตอนนี้อย่าไปเรียกเขาว่าอีเชียวนะ เขาไปเกิดใหม่แล้วมาเป็นนางอัปสรไปแล้วล่ะ หาๆๆๆจริงๆหรือพี่.....มันงุนงงพลางขยี้ตามัน เพ่งตาไปยังหญิงสาวอ้อยทันที หญิงสาวอ้อยหันไปทักว่า เป็นไงจุกล่ะตอนนี้สบายดีหรือเปล่าล่ะ สมัยก่อนหล่อนมักจะเรียกพี่จุกบัดนี้เหตุการณ์เปลี่ยนไปเสียแล้ว หล่อนสูงชั้นกว่าเจ้าจุกมากนักจึงเรียกแค่จุกเฉยๆ..... อ้าวๆๆๆตอนนี้เป็นเทวดาไปแล้วหรือแม่อ้อย คราวนี้มันไม่กล้าเรียกอีอ้อยเหมือนเดิมอีกแล้ว อืมๆๆๆข้าจุติใหม่แล้วเกิดเป็นนางอัปสรไปแล้วล่ะจุก ก็ที่จุกว่าคือเป็นเทวดาไปแล้วล่ะ เทวดาเขาใช้เรียกเฉพาะ ผู้ชาย ส่วนเทวดาหญิงเขาเรียกนางอัปสรนะเจ้าจุก...... หล่อนเอ่ยขึ้น ข้ายังเป็นสัมภเวสีอยู่เลย แล้วจะทำอย่างไรจะได้เป็นเหมือน คุณอ้อยได้ล่ะมันถาม???... เรื่องนี้ต้องแล้วแต่บุญวาสนานะ หากมาช่วยงานสร้างพระให้เสร็จบางทีอาจจะเปลี่ยนจากสัมภเวสีเป็นเทวดา ก็ได้ใครจะรู้ขอให้ช่วยๆกันทำให้เรียบร้อยเถอะด้วยความตั้งใจศรัทธาจิตใจตั้งมั่นคิดว่าเรามาทำงานเพื่อประกอบแต่ ความดี บุญ กุศลจะเพิ่มให้พวกเจ้าทุกๆคนและอาจจะสมใจแต่ต้องหมั่นฝึกสมาธิประกอบด้วยนะ สาวอ้อยตอบ ว่าแล้วสาวอ้อยก็หันไปให้จุกไปรู้จักแม่นางรัตนาวดีว่าเป็นใคร ความเป็นมาอย่างไร........ ครั้นเจ้าจุกและพวกพอทราบดังนั้นต่างก็หันมายกมือไหว้แม่นางรัตนาวดีทันที สาวทั้งสองก็ยิ้มบอกว่ามาๆๆทำงานกันได้แล้วเวลาไม่อำนวยด้วย ต้องให้เสร็จเรียบร้อยและต้องให้ละเอียดด้วยนะในวันนี้ด้วยจ๊ะ..... ดังนั้นทุกๆคนไม่พูดจากันอีกแล้วต่างก็รีบกันช่วยกันทำงาน แบ่งหน้าที่กันทันที บ้างช่วยตำสิ่งของ บ้างปั้นดินให้เป็นลูกกลมใหญ่ๆตามที่ชายหนุ่มสั่งไว้เพื่อต้องไปผสมของกับหลวงพ่ออีก ซึ่งชายหนุ่มบอกขนาดให้แต่ละก้อน เพียงชั่วไม่นานก็เรียบร้อยสมบูรณ์รวมทั้งการคลุกเคล้าผง ก่อนจะนำผงมาชายหนุ่มยกพานขึ้นจบเหนือศีรษะก่อน ครั้นพอนำผงในพานทองจากผ้าที่สวยงามนำผงลงผสมกับดินแล้ว ฉับพลันพานทองกับผ้าอันสวยงามก็อันตรธานหายไปต่อหน้าต่อตาคนทั้งหมดทันที เล่นเอาพวกเด็กๆตกใจไปตามๆกัน แม้กระทั่งชายหนุ่มพ่อเชียรแม่เข็มที่มาช่วยด้วย ต่างแปลกใจแต่รู้กันเฉพาะห้าคนเท่านั้นเอง นอกนั้นไม่ทราบต่างพากันตกใจงวยงงไปทั้งหมด เมื่อไปมองดินที่ปั้นเป็นลูกกลมผสมด้วยผงและสิ่งอื่นๆอีกก็เปล่งประกายหลายหลากสีทุกๆก้อนด้วย เมื่องานเสร็จแล้ว เขากับพ่อแม่และพวกเจ้าจุกก็ออกเดินทางนำของเหล่านี้ต่างช่วยกันเข็ญ ไปส่งให้หลวงพ่อทองทันที เพื่อจะได้นำสิ่งของจากหลวงพ่อมาผสมคลุกเคล้าอีกครั้งหนึ่ง พอของทั้งหมดนำมาวางต่อหน้าหลวงพ่อทอง หลวงพ่อพอเห็นเท่านั้นก็ก้มลงกราบยังบรรดาดินที่ผลมผงทั้งหมด ทันทีพลางภาวนาพึมพรำ พลางกล่าวว่าแค่นี้ก็มากพอแล้วล่ะ ชายหนุ่มพลางกล่าวว่า.... นำของหลวงพ่อและวัตถุมงคลมารวมด้วยจะดียิ่งขึ้นนะครับหลวงพ่อ ถ้าอย่างนั้นตามใจเจ้าก็แล้วกันแล้วหลวงพ่อ ก็เดินเข้าไปในห้องนำผงที่ปลุกเสกและของอื่นๆพลางหันไปทางเจ้าจุกและพวก สั่งว่าพวกเอ็งไปเอาครกมาช่วยกันตำ สิ่งของเหล่านี้ให้ละเอียดด้วยนะส่วนผงไม่ต้องหรอก......พลางหันไปกล่าวกับโยมเชียรโยมเข็มและชายหนุ่มว่า อันที่จริงแล้วถึงแม้จะไม่มีของๆข้า สิ่งของเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ศักดิ์สิทธิ์อยู่แล้วหากไม่สร้างเป็นพระเพียงแค่เศษ ดินที่ผสมของพวกโยมก็สามารถ คุ้มครองป้องกันภัยได้มากอยู่แล้ว อีกทั้งยังมีสิ่งเมตตามหานิยม โชคลาภอื่นๆอีก มากมายในตัว สามารถแก้ภัยอันตรายแม้แต่การป่วยไข้ต่างๆตลอดจนเอามาทำน้ำมนต์ก็ยังได้อยู่แล้วนะโยม... บรรดาพ่อแม่ลูกต่างหันมามองหน้ากัน ด้วยรู้ว่าไม่ใช่แค่ผงที่เขาทำเท่านั้น คงจะเกิดจากเหล่าทวยเทพยดาท่านมา สร้างไว้ให้นั่นแหละ แม้จะใช้เวทย์มนต์อย่างไรก็จะมีไม่มากดังหลวงพ่อทองกล่าว จึงได้แต่ยิ้มมิเอ่ยปากใดๆทั้งสิ้น ดังนั้นเจ้าจุกและพวกก็รีบไปทำตามคำสั่งหลวงพ่อทันที เพียงเวลาไม่นานทุกอย่างก็เรียบร้อยแล้วหลวงพ่อก็นำดินทั้งหมดมารวมตัวกันอีกครั้งแล้วคลุกเคล้าส่วนผสมใหม่อีกครั้งทันที ขณะคลุกเคล้าท่านเอาสายสินธ์มาพันรอบๆดินที่ผสมผงแล้วให้ ชายหนุ่มพ่อเชียรแม่เข็มช่วยกันภาวนามนต์ไปด้วยกัน ครั้นเมื่อดินรวมตัวกับผงจนเข้ากันเรียบร้อยละเอียดดีแล้ว แลเห็นหลวงพ่อก็นำน้ำมันกลิ่นหอมมากๆอะไรไม่รู้ผสมผสานคลุกเคล้าดินผงอีกครั้งหนึ่ง จนเห็นว่าดีแล้วก็ให้จัดการปั้นดินให้พอเหมาะสำหรับสร้างพระแต่ละองค์ พร้อมนำน้ำมนต์ที่ท่านทำไว้มาพรมอีกครั้งหนึ่งก็เป็นอันเสร็จพิธีการ พลางหันหน้ามากล่าวว่าของที่จะกดทำพระจะได้เมื่อไหร่ล่ะโยม ชายหนุ่มกล่าวว่าผมคิดว่าราวตกบ่ายๆนี้หรือพรุ่งนี้ของคงจะมาถึงกระมังครับหลวงพ่อ เออดี งั้นเอาของไปเก็บไว้ในกุฎีก่อนก็แล้วกันแล้วหันไปทางเจ้าจุกให้นำดินที่ห่อผ้าจีวรใส่ดินที่จัดการเรียบร้อยแล้งพร้อมพวกนำไปไว้ในกุฎี ไปวางไว้หน้าโต๊ะหมู่บูชาทันที ขณะพวกเด็กๆทำงาน หลวงพ่อก็มานั่งสนทนากันทั้งหมดยกเว้นพวกเด็กๆเท่านั้นที่แยกย้ายกระจายออกไป ปล่อยให้ผู้ใหญ่สนทนากัน..... ที่ร้านอาหารหน้าสถานีตำรวจในเมือง ผู้กองและพวกตำรวจที่มาใหม่กำลังนั่งกินเหล้า พวกเขาเพียงแค่จิบกัน เท่านั้นเพื่อแสดงว่ากินเหล้าเมา ด้วยแอบเอาเหล้าทิ้งบ้าง แล้ว แกล้งทำหกบ้าง แก้วหล่นจากโต๊ะแตกกระจายบ้าง จนเหล้าเหลือน้อยแล้วส่งเสียงดังทำเป็นมึนเมา แต่สายตานั้นมองไปรอบๆร้านอาหารและ นอกร้านอาหาร เสียงคนในร้านอาหารที่มีจำนวนไม่น้อยต่างส่งเสียงเฮฮาลั่น ผู้กองสั่งเกตุเห็นคนกลุ่มหนึ่งมักจะหันมามองทางพวกเขาเสมอๆ จึงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไม่สนใจ.......พลางกระซิบบอกพรรคพวกไว้อย่าหันไปมองทางคนกลุ่มนั้น ซึ่งอาจจะเป็นพวกจ่าเจียมใช้มาสังเกตุการณ์พวกเขา ดังนั้นจึงแสร้งทำเป็นเสียงมึนเมามากยิ่งขึ้นกว่าเดิมเสียอีก สักพักใหญ่ พวกมันก็พากันเดินออกจากนอกร้านไป ตอนนี้คนชักจะว่างมากแล้ว ส่วนผู้กองและพวกยังนั่งกินอยู่ ทันใดนั้นก็มีชายรูปร่างน่าตาดีสองคนเดินเข้ามาหา พลางยกมือไหว้ ผู้กองชัชวาลย์ยกมือไหว้ตอบพลางสงสัย ด้วยไม่เคยเห็นใบหน้าค่าตาคนที่เข้ามาหาก่อนเลย จึงถามว่า......... เป็นคนแถวนี้หรือแล้วมาหาผมด้วยเรื่องอะไรหรือครับ???....ครับผมเป็นคนอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นักครับชายร่างเล็กตอบ แล้วทั้งสองก็ขออนุญาตนั่งด้วย ผู้กองพยักหน้า มันทั้งสองก็หันไปหยิบเก้าอี้มานั่งแล้วพลันกล่าวขึ้น... ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำยำหน่อยบอกว่า ผมชื่อแสงสีครับ นั่นสินชัยนายสั่งให้มาหาผู้กอง แล้วก็แจ้งรหัสทันทีพร้อม กับส่งหนังสือให้ผู้กองด้วยเป็นปีกใหญ่ๆ ฝ่ายผู้กองครั้นได้ยินชื่อก็จำได้แต่ไม่แน่ใจเมื่อได้ยินรหัสเท่านั้นก็รู้ว่าชายหนุ่มสองคนนี้มาจากไหน จึงรีบอ่านหนังสือทันทีพร้อมกับให้พวกอีกสามคนอ่านด้วย ผู้กองก็ยกโทรศัพท์มือถือสั่งงานไปปลายทางทันที แล้วหันมาถามว่า.....นายเจ้าว่าต้องการช้าหรือเร็วล่ะ???..... ชายที่ชื่อแสงสีตอบว่า เห็นนายบอกว่าให้เป็นวันพรุ่งนี้ครับ ครั้นผู้กองทราบก็รีบแจ้งไปปลายทางทันทีแล้วหันมาบอกกับแสงสีว่าไปบอกนายเจ้าว่า ของได้แน่นอนเดี๋ยวข้าจะให้คนเอาแบบที่แนบมานี้ไปให้เขาเร่งทำ คิดว่าจะให้ คนของเราไปนำมาเองเลยจะดีกว่า ไปบอกว่าพรุ่งนี้ได้ของแน่นอนไม่ต้องห่วง พร้อมโทรศัทพ์กำชับไปอีกที งั้นผมขอลาไปก่อนแล้วกันนะครับ ว่าแล้วสองคนก็ยกมือไหว้ลา แล้วก้าวเดินออกจากร้านอาหารไปทันที ผู้กองมองตามหลัง แต่เขาไม่เห็นร่างชายสองคนเสียแล้วไม่รู้ว่ามันช่างหายไปได้รวดเร็วอย่างไร พลางหันไปทาง พวกว่าเฮ้ยๆๆ คืนนี้เองทั้งหมดไปกรุงเทพด่วนเลยนะแล้วเอาของมาด้วยนั่งคุมมันทำงานให้เสร็จด้วยเรื่องสำคัญมาก ชายที่นั่งอยู่รับคำ รู้แล้วใช่ไหมว่าร้านไหนนะ รู้ครับทั้งสามตอบ..... ผู้กองบอกไปได้แล้วทางนี้ไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวผมจะไปเรียนท่านรองฯให้เอง แต่ให้ระวังพรรคพวกจ่าด้วยนะ ครับเรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอก ด้วยรถที่ผมนำมาเป็นรถส่วนตัวของผม นายตำรวจอีกนายหนึ่งกล่าวขึ้น ดีแล้วล่ะรีบไปเลย พลางควักเงินส่งให้บอกว่าเป็นค่าใช้จ่ายระหว่างทาง ขับรถให้ระวังไว้ด้วย ส่วนค่าของผม ตกลงกับเขาเรียบร้อยแล้วไม่ต้องจ่ายอะไร รีบไปรีบมาระวังของด้วยอย่าให้แตกหักล่ะ ด้วยนายเร่งว๊ะ ผู้กองกล่าว...... ชายทั้งสามยกมือไหว้พร้อมรีบออกจากร้านอาหารออกเดินทางเข้ากรุงเทพฯไปทางลัดทันที.......... * แก้วประเสริฐ. *
แก้วประเสริฐ 22 พ.ย. 2553 15:22 น. - ID 11356 
862
1
0
22 พฤศจิกายน 2553 19:57 น. - comment id 120108
เห็นมั้ยน่าศรัทธามากๆเลย จินตนาการเก่งมากๆค่ะ
23 พฤศจิกายน 2553 00:40 น. - comment id 120111
แก้วประเสริฐ.
25 มกราคม 2554 15:04 น. - comment id 121874
อ่านแล้ว...ฝากให้ด้วยค่ะ.... รักษาสุขภาพทั้งกายและใจครับผม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ