อทิสมานกาย ๑๗

แก้วประเสริฐ

                    อทิสมานกาย  ๑๗
     อากาศตอนเช้าสดชื่นยิ่งนัก  ชายหนุ่มออกมาทำการบริหารร่างกายพร้อมวิ่งไปยังถนนบริเวณรอบๆนอกบ้านที่
รายล้อมไปด้วยต้นไม้ใหญ่น้อย  อากาศก็แสนจะบริสุทธิ์ยิ่งนัก  เขาวิ่งไปๆมาๆหลายรอบ  จนเห็นว่าพอเพียงแก่การออกกำลังกาย   แล้วก็เดินเข้ามาในบ้านบริหารร่างกายอีกหน่อยหนึ่ง  พอร่างกายกล้ามเนื้อคลายลง  จึงไปนั่งเพื่อให้บรรดาเหงื่อที่ไหลย้อยแห้งเสียก่อน
       เขาก็เตรียมตัวเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายเสร็จเรียบร้อยแล้วเดินเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่  ไหว้พระสวดมนต์
เสร็จคิดว่าจะเรียกหุ่นมาสอบถามการทำงาน  และเรียกหญิงสาวทั้งสองมานั่งคุยกัน  ก็ต้องพลันชะงักเมื่อได้ยินเสียง
    ทันใดได้ยินเสียงพ่อแม่เรียกเขาให้มากินอาหารเช้าร่วมกัน  เขาเดินยกเอาถาดเล็กๆออกมาไปล้างแล้วมานั่งร่วม
กับพ่อแม่  กล่าวถามพ่อแม่ว่า  พ่อครับแม่ครับตื่นนานแล้วหรือ  พร้อมทั้งตักข้าวอาหารต่างๆพร้อมยกน้ำใส่แก้ว
สามใบไปพลาง    ได้ยินเสียงแม่กล่าวว่า
     แม่ตื่นก่อนลูกตั้งนานแล้วแต่อยู่ในครัวกำลังทำอาหารอยู่  สงสัยจึงถามลูกดูว่าไปเอาหน่อไม้และเห็ดมาจากไหนล่ะ
ตอนเย็นแม่ไม่ทันสังเกตุจึงได้เอาอาหารเก่ามากินกับพ่อเขานะ   ต้องรีบจัดอาหารเพื่อจะนำไปใส่บาตรพระด้วย
    ชายหนุ่มหันหน้าไปยิ้มกับแม่อย่างประจบ  กล่าวขึ้นว่า แม่ขอตัวก่อนนะ แล้วเดินเข้าห้องไปนำอาหารน้ำไปให้แก่
หุ่นและแม่นางทั้งสองเสร็จแล้วจึงเดินออกมานั่งที่วงอาหาร  ส่วนพ่อแม่เขากำลังคุยกันเรื่องอะไรไม่รู้ได้ แล้วหันมาถาม ลูกยังไม่ได้ตอบว่าไปเอาหน่อไม้เห็ดมาจากไหน  พ่อแม่กลับมาเห็นลูกอยู่ในห้องคิดว่าทานข้าวเสร็จแล้วจึงไม่ได้
เรียกและไม่รบกวนคงจะนั่งสมาธิฝึกฝนวิชาอยู่ 
         เดี๋ยวไปใส่บาตรพระก่อนแล้วค่อยมาเล่าให้ฟังก่อนก็ได้  เมื่อกล่าวจบแม่เข็มก็ไปเตรียมตัวจัดอาหารเพื่อใส่บาตรพระพร้อมเขาและพ่อทันที  ครั้นทั้งสามใส่บาตรพระเรียบรัอยแล้วจึงเข้าบ้าน  ตรงไปยังวงอาหารที่จัดเตรียมไว้เพื่อใช้กินในตอนเช้าก่อนจะออกไปทำงานที่ไร่ต่อไป   จึงเรียกลูกชายมาร่วมด้วยวงสนทนาเพื่อกินอาหารร่วมกัน
         ที่ได้จัดเตรียมไว้ก่อนล่วงหน้าแล้ว  พลางกินอาหารไปคุยกันไป  ชายหนุ่มตักข้าวใส่ปากเมื่อเคี้ยวละเอียด
ก็นึกถึงคำของแม่ว่า  แม่ครับพูดผมไปเดินเล่นอยู่คนเดียวเหงาเลยเห็นกอหน่อไม้กำลังงามคิดว่าคงจะมีหนอขึ้นบ้างเลยเข้าไปเพื่อค้นหา และพบเห็ดซึ่งตอนเด็กๆไปเก็บกับพ่อเสมอๆจำได้จึงเก็บมาจ๊ะและจัดการต้มพร้อมหุ้งข้าวไว้แล้ว
    คงไม่ใช่อย่างนั้นกระมังมั๊ง  นางชบามันบอกแม่ว่ามีคนแปลกหน้าไม่เคยเห็นมาเรียกลูกอยู่นี่นาแล้วก็เดินหายไปทั้งหมดในพุ่มไม้มันจะตามไปดูแต่ถูกแม่นางทั้งสองห้ามมันไว้นี่ลูก  คราวนี้ชายหนุ่มสะอึกกำลังจะเปิดข้าวชะงักทันที
พลางชำเลืองไปที่ห้องแม่เขา  นึกในใจว่าหญิงสาวคนนี้มันปากมากฟ้องแม่ได้  แต่ไม่ได้กล่าวกระไร  เพียงทำเฉไฉยก
ข้าวขึ้นเปิบกินก่อน  ครั้นกินแล้วก็กล่าวว่า  เดี๋ยวพ่อแม่กินข้าวให้เสร็จก่อนผมจะเล่าให้ฟังก็แล้วกันนะครับ
   พ่อก็พูดขึ้นว่า  คอยลูกมันกันข้าวกินปลาให้เรียบร้อยก่อนก็ได้นี่นาแม่เข็ม ทำเป็นคนใจร้อนไปได้ ไม่เคยเห็นเป็น
แบบนี้มานานแล้วนี่นา   พ่อเข้าข้างลูกชายทันที
 ก็เพราะอยากรู้ซิจึงรีบถามจะได้สบายใจจ๊ะพี่เชียร  แม่เข็มเอ่ยขึ้น
   น่าๆเดี๋ยวกินข้าวให้เรียบร้อยก่อน ลูกมันบอกว่าจะเล่าให้ฟัง คอยแป๊บเดียวก็ได้  ไม่เห็นจะเสียเวลามากตรงไหนเลย
     คราวนี้แม่เข็มไม่กล่าวอะไรรีบๆกินข้าวแล้วก็ล้างมือทั้งสองข้าง พลางหันไปมองทางลูกชาย
      อ้าวทำไมอิ่มเร็วนักซิ  พ่อเขียรเย้าเล่น
      ก็มันอิ่มแล้วนี่จ๊ะพี่เชียร  แม่เข็มตอบ  และก็อยากรู้ว่านางชบามันบอก  ลูกเราไปทำอะไรกับคนต่างถิ่นแปลกหน้า
    ครั้นชายหนุ่มเห็นแม่อิ่ม เขารู้ว่าแม่เป็นคนใจร้อนอยากรู้เรื่องเพราะรักเขานั่นเอง  จึงได้อิ่มตาม  พ่อเชียรเมื่อเห็นแม่ลูกอิ่ม  ก็เลยพลอยอิ่มตามไปด้วย   ครั้นแม่เข็มยกสำรับกับข้าวไปเก็บไว้เรียบร้อยแล้ว  
ก็รีบมานั่งคุยกับลูก ส่วนพ่อเชียรนั่งสูบบุหรี่พิงเสาตรงกลางห้องฟังดู  เหมือนๆว่าพ่อเชียรจะรู้เรื่องแล้ว  เขามองพร้อม
คิด    แล้วเขาก็เริ่มต้นเล่าให้แม่เขาฟังทันทีว่าเขาไปพบคนแปลกหน้านั้นเพื่อทำอะไรบ้าง
        ผมบอกพ่อแม่แล้วแต่ขอสัญญาก่อนว่าจะไม่บอกใครๆหรือเผลอตัวบอกคนอื่นถึงจะไว้ใจได้ก็อย่าแย้มพรายนะครับ   ชายหนุ่มขอสัญญาทันที
        แม่กับพ่อไม่บอกใครหรอกจ๊ะ  ใช่ไหมพี่เชียร???.....
        อืมๆๆๆ....ข้าพอจะรู้มานานเหมือนกันแล้ว  ให้ลูกมันเล่าเอาเองเถอะนะ  ข้าจะคอยฟัง  พ่อเชียรตอบแล้วก็สูบบุหรี่ต่อไปทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อะไรทั้งสิ้น  คอยฟังลูกและแม่คุยกันเท่านั้น....
หากเป็นเรื่องสำคัญมาก  แม่จะกล้าไปเล่าให้ใครฟังได้ล่ะ  ด้วยเจ้าเป็นลูกชายคนเดียวของพ่อแม่นะใครล่ะจะทำให้
ลูกต้องเดือดร้อน  ยิ่งมาขอสัญญาด้วยแล้วเรื่องมันต้องสำคัญมากจริงไหมพี่เชียร  พลางแม่เข็มหันไปถาม
       แต่พ่อเชียรไม่ตอบได้แต่หัวร่อ ฮึๆๆๆแล้วก็ม้วนบุหรี่ม้วนใหม่ซึ่งทำด้วยใบจากและยาตั้งขึ้นมาจุดสูบอีกม้วนหนึ่ง
       ถ้าหากพ่อแม่ให้สัญญาเช่นนั้น ผมก็เล่าให้ฟังว่าที่ไปคุยกับคนแปลกหน้านั้นเพราะเหตุใดครับ  อันที่จริงนั้นงานที่ผมทำนั้น  ไม่ใช่เป็นหัวหน้ายามอะไรหรอก  เป็นแค่หน้าฉากบังหน้าหลอกพวกอื่นๆที่ทำงานผิดกฏหมายจ๊ะ ที่แท้จริงแล้วผมทำงานเป็นตำรวจจ๊ะแม่  ชายหนุ่ยเอ่ยขึ้นเบาๆ   ด้วยเกรงหากใครผ่านมาจะได้ยินเสียงชายหนุ่มเอ่ยพูด....
        หาๆๆๆเอ็งเป็นตำรวจหรือไม่เห็นส่งข่าวให้แม่รู้เรื่องเลยล่ะ  งานมันเสี่ยงมากนะลูกอันตรายมากเสียด้วย
แม่เข็มชักเป็นห่วงลูก หน้าตาตื่นตระหนกตกใจ  ส่วนพ่อเชียรนั่งฟังพลางหัวร่อให้มันเล่าให้จบก่อนซิแม่เข็มนี่....
        แล้วเป็นมานานเท่าไหร่ล่ะ นานหรือยังหรือพึ่งจะเข้าเป็นนะ  แม่เข็มกล่าวขึ้นด้วยความเป็นห่วงเป็นใยลูกรัก
       ผมไปทดลองสอบนักเรียนนายร้อยตำรวจจ๊ะแม่  สอบได้ก็ไปเรียนที่นั่นจนจบ  ออกมาก็ทำงานด้านฝ่ายปราบปรามอาศัยเรียนได้ลำดับดีๆหน่อย  และมาฝึกยิงปืนก็ได้ที่หนึ่งของห้องพอสำเร็จเขาก็บรรจุให้ทำงานทางด้านนี้
ระหว่างการทำงานได้ผลสำเร็จทุกๆงานจนผู้ใหญ่สนับสนุนเลื่อนขั้นชั้นให้อย่างรวดเร็วจ๊ะแม่.....ผมปราบปรามพวก
ผู้ร้ายเสียราบคามหมด  จนกระทั่งข่าวกรองรายงานมาว่าทางด้านนี้เป็นด่านสำคัญ  ท่านผู้ใหญ่จึงได้ส่งผมให้มาดูลาดเลา  อาศัยผมเป็นคนในพื้นที่ด้วยย่อมชำนาญทางดีจ๊ะแม่......ชายหนุ่มเอ่ยให้แม่ฟัง
      เออๆๆ...แล้วตอนนี้ยศเอ็งเป็นอะไรล่ะ????.....แม่เข็มถาม
      นิดหน่อยจ๊ะแม่  แค่นายพลเล็กๆเท่านั้นเอง  ชายหนุ่มตอบ พลางก้มตัวลงนอนหนุนตักแม่ของเขาด้วยความรัก
      หาๆๆๆนายพลตำรวจหรือว่าพลตำรวจว๊ะ  แม่ชักสงสัยแล้วล่ะ???....แม่เข็มกล่าวพร้อมหัวร่อ.....
      มันจะเป็นพลตำรวจได้อย่างไรจ๊ะแม่เข็ม     ในเมื่อมันเรียนโรงเรียนนายร้อยตำรวจนี่นา  พ่อเชียรเอ่ยขัดขึ้น
แกก็เคยฟังข่าวอยู่บ่อยๆไม่ใช่หรือ พ่อชักรำคาญ???.... ไม่รู้เรื่องอะไรเลย  เล่นเอาแม่เข็มหันมาค้อน....
      พี่เชียรก็ฉันฟังสับสนจะไปรู้ได้อย่างไรเห็นข่าวมันบอกนายพล  แล้วตำรวจมันก็พลเหมือนกันนี่นา แม่เข็มเอ่ยขึ้น
      ฉันไม่พูดกับพี่ล่ะ  ถามลูกดีกว่าถ้าอย่างนั้นลูกก็เป็นนายพลตำรวจที่สูงนี่หว่า ไหงบอกว่าเล็กๆไงล่ะ  แม่เข็มสงสัย.
      ก็แค่นายพลเล็กๆเท่านั้นครับแม่ ไม่ใช่นายพลใหญ่ๆตำแหน่งใหญ่โตนี่นา  ชายหนุ่มกล่าว
      แล้วนายพลอะไรว๊ะ  นายพลเล็กๆนะ   แม่เข็มถาม
     ผมก็แค่ นายพลตำรวจตรีเท่านั้นเองจ๊ะ พึ่งได้รับการแต่งตั้งมาก่อนจะเดินทางกลับบ้านนี่แหละ  ชายหนุ่มตอบ
      โอ้โฮๆๆ...ก็ใหญ่กว่าผู้กำกับคนเดิมอีกซิว๊ะ ใช่ไหมลูก???.....  แม่เข็มถาม
ที่จริงสถานีตำรวจนี้ปกติยศต่ำกว่านายพลจ๋า  แต่คนมันมากขึ้นปกครองลำบาก เขาจึงยกฐานะสถานีให้ใหญ่กว่าเดิม
พร้อมด้วยกำลังพลก็มากอีกด้วย   อีกอย่างหนึ่งแถวๆนี้พวกทำผิดกฏหมายมันมีมากจ้าแม่  ตำแหน่งจึงต้องสูงขึ้นตาม
   เขาพึ่งเลื่อนสถานีตำรวจนี้เพราะมีการปกครองมากขึ้นด้วยประชาชนมากกว่าเดิมอีกแล้วต้องยังต้องมีการปราบปรม
สิ่งผิดกฏหมายเพิ่มขึ้นเป็นทางผ่านของสิ่งผิดกฏหมายจ้า  แล้วพวกมันล้วนแต่มีผู้ใหญ่พรรคการเมืองสนับสนุนอีกด้วยชายหนุ่มตอบ     เขาอธิบายให้แม่หายสงสัยทำไมยศจึงใหญ่กว่าผู้กำกับคนเดิมฟัง....
     ถ้าอย่างนั้นผู้กำกับสถานีตำรวจคนใหม่ก็คือเอ็งใช่ไหมลูก  คราวนี้พ่อเชียรถามบ้าง???...ด้วยความสงสัยตะหงิดๆ
     ใช่จ้าพ่อ  เด็กที่ชบามันบอกถูกแล้วเขามารายงานการแต่งตั้งและขอความเห็นจากผม  แต่ผู้ใหญ่ท่านยังไม่ยอมให้มา
ปรากกฏตัวเองเสียก่อน  ชายหนุ่มตอบ
      อ้าวๆๆๆถ้าอย่างงั้นตำรวจในโรงพักนายอำเภอผู้ว่าการจังหวัดไม่รู้หรือว่า เมื่อคำสั่งแต่งตั้งมาพร้อมชื่อเอ็งนั้นนะ 
      เขารู้หมดจ๊ะแม่  ด้วยการประสานงานจากรัฐบาลคัดเลือกคนมาดำรงตำแหน่งแทนคนเก่าจ๊ะ 
   อ้าวๆๆแล้วนามสกุลมันฟ้องอยู่นะว่า  เป็นลูกเต้าเหล่าใคร  พ่อเชียรขมวดคิ้วทันที
      เรื่องนี้ท่านผู้ใหญ่กว่านายผมเรียกผมไปพบแล้วจ๊ะพ่อ  เขาขอให้ผมเปลี่ยนนามสกุลใหม่พร้อมทั้งชื่อด้วยจ๊ะ
  เพื่อไม่ให้คนแถวนี้รู้จักผมครับ
     แล้วเอ็งทำอย่างไรล่ะ ไม่ให้เสื่อมเสียปู่ย่าตาทวดหรือ???.... 
     อย่างงั้นเอ็งใช้ชื่อนามสกุลอะไรล่ะ  พ่อแม่อุทานพร้อมกัน????.....
     ผมเองบอกท่านว่า  ขอเปลี่ยนแค่นามสกุลเท่านั้นได้ไหม  ด้วยชื่อนั้นพ่อแม่ตั้งให้เป็นมงคลดีแล้ว  ผมถือมากด้วย
ส่วนนามสกุลไม่เป็นไร  ท่านก็ถามว่าถ้าอย่างงั้นก็ได้แต่นามสกุลล่ะผมต้องการจะใช้นามสกุลอะไรล่ะ.....
     ผมก็ตอบท่านไปว่า  ก่อนผมนามสกุลโคกสกุล  ขอเป็นวิเชียรเข็มสกุล จะได้ไหมครับ  ท่านก็กล่าวว่าเออดีเหมือน
กันเอ็งนี้กตัญญูจริงๆนะ พลางหัวร่อแล้วตบไหล่ผม  พลางหันไปหานายผมเจรจากันสักครู่หนึ่งจึงหันมาทางผม  
      งั้นรีบไปเปลี่ยนซะแต่ไม่เป็นไรหรอกไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวจะให้คนแจ้งไปผู้ว่าให้นายอำเภอคนใหม่จัดการให้เสร็จเรียบร้อยก่อนไม่ต้องไปเอาใบทะเบียนบ้านมา ผ่านกำนันให้ทำวันหลังก็ได้ 
ตอนนี้ให้ทำเป็นการภายในก่อนท่านว่าดังนี้จ๊ะ   แล้วสั่งให้คนไปเรียกผู้ว่าคนใหม่มาสั่งงงานพร้อมกับนายอำเภอ  
และผู้ใหญ่ของผมพร้อมทั้งเซ็นต์คำสั่งแต่งตั้งมาให้จ๊ะ  ชายหนุ่มตอบพ่อแม่เขาให้ทราบ
        คราวนี้ทั้งพ่อเชียรแม่เข็มหน้าบานตะทัยไปเลย หัวร่อลั่น  พลางชมว่าแสดงว่าผู้ใหญ่ที่ว่านั้นคงเชื่อใจเอ็งมาก
นักถึงได้ทำแบบนี้  นี่อายุก็ไม่เท่าไหร่เพียงย่างเข้าสี่สิบไม่เท่าไหร่เลยนี่นา   แล้วพลางเข้าไปกอดชายหนุ่มกล่าวว่า
    เออๆๆๆเอ็งเก่งช่างเป็นลูกกตัญญูจริงๆนะ  เอาชื่อพ่อกับแม่และนามสกุลเดิมเป็นนามสกุลใหม่
 สมกับเป็นลูกข้าจริงๆแม่เข็มกล่าว???....
     เฮ้ย!!!!....มีชื่อข้าด้วยนะแม่เข็ม  พูดแล้วหัวร่อ  แถมยังมีชื่อปู่มันอีกด้วย ฮ่าๆๆๆ พ่อเชียรหัวร่อลั่น
     แต่พ่อให้สัญญาผมแล้วนาว่าจะไม่บอกใครๆทั้งสิ้นแม้แต่กำนันนะพ่อ......ชายหนุ่มกล่าว 
มิฉะนั้นผมกับพ่อแม่แย่แน่ๆ    ชายหนุ่มเอ่ย
     เออๆน่าข้ากับแม่เอ็งรู้ดีอยู่หรอกว่าอะไรเป็นอะไร   อันที่จริงพ่อก็พอจะรู้แต่เรื่องยศฐานั้นมองไม่ออกว๊ะ....
ไม่คิดว่าเอ็งจะก้าวหน้าเร็วปานนี้ทั้งๆที่ยังเป็นหนุ่มเป็นแน่น  ซึ่งข้ารู้ว่าการเป็นนายพลนั้นมักจะอายุเกินห้าสิบไป
แต่นี่เองย่างเข้าสี่สิบเท่านั้นเองเป็นถึงนายพลไปเสียแล้ว  ตระกูลเราจะได้มีหน้ามีตากับเขาบ้าง
      แต่ตอนนี้มันอันตรายมากนะแม่และพ่อ  ต้องให้เรื่องมันเรียบร้อยเสียก่อนจ๊ะ
  ผมถึงไม่กล้าบอกตั้งแต่แรกกลัวจะเดือดร้อนมาถึงพ่อกับแม่จ๊ะ  ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเบา...
     เอ็งไม่ต้องกลัวหรอก  กลัวแต่เอ็งเท่านั้นเองยิ่งเป็นลูกชายคนเดียว พ่อแม่ก็มีเอ็งคนเดียวเท่านั้นแหละว๊ะ!!!!....
     สบายใจแล้วล่ะซิแม่เข็ม รู้เรื่องหมดแล้ว มาๆๆไปไร่ทำงานกันดีกว่าทางนี้ปล่อยให้เจ้าโชติมันอยู่ศึกษาวิชา
     จ้าสบายใจแล้วหน้ายังใหญ่อีกด้วยซีพี่เชียร  แม่เข็มหัวร่อร่า  เสียงดังเอิกๆอั้กๆ.........
     ไปๆๆๆพี่เชียรไปไร่กันได้แล้วล่ะ  แล้วอย่าปากพล่อยไปเสียล่ะลูกเราจะเสียหาย???...แม่เข็มกล่าว
      เออๆน่าข้ารู้ ว่าแต่ข้าแกเองก็ระหวังเหมือนกันด้วยนะ  ให้ทำตัวอย่างไรก็ให้ทำตัวอย่างนั้นอย่าวางกล้ามเสียล่ะ
      ข้ารักลูกข้ามากจะให้ข้าทำให้มันเสียได้อย่างไร  พี่เชียรนี่พูดแบบนี้จำความหลังไม่ได้หรือ พลางหัวร่อ ฮึๆๆ
      น่าฉันกลัวแล้วจ้าแม่เข็ม  ไม่เอาแล้วเข็ดแล้วจริงๆ  แม่เข็มว่าไงข้าก็ว่าตามแหละ....
คราวนี้แม่เข็มหัวร่อลั่น หากพ่อข้าไม่มอบวิชาป่านนี้ไม่รู้ว่าลูกเต็มหมู่บ้านไปแล้วล่ะ  ดีนะข้าแก้ได้ทุกๆข้อวิชา
ของพี่นะ   พี่เองก็ไม่ใช่เล่น แหม๋ๆๆพอเผลอหน่อยใช้วิชาผูกจิตพวกมัน  ตบคราวที่แล้วยังจำได้อยู่หรือเปล่าล่ะ
พอๆๆเถอะแม่เข็ม  อายลูกมันนะ   ไปล่ะไปกันเดี๋ยวจะสายนะ   พ่อเชียรกล่าวขึ้น
ชายหนุ่มรำพึงกับตัวเอง  สงสัยตอนหนุ่มๆพ่อคงเจ้าชู้ไม่ใช่เล่นวิชาที่มอบให้เขาเรียน ก็มีวิชาดังกล่าวอยู่ด้วยแต่
      เขาไม่ค่อยจะชอบเท่าไหร่นัก  ลำพังแค่ตำแหน่งเขาแทบจะหลีกแทบไม่ทันต้องรีบขออนุญาตผู้ใหญ่ย้ายกลับบ้าน
อ้อนวอนแทบตาย   ต้องขอร้องว่าอย่าบอกว่าย้ายไปไหนด้วยซิ  มิฉะนั้นแม่ตามมาแน่ๆเลย ด้วยนิสัยเขาไม่ค่อย
จะเจ้าชู้นัก  ชอบการเป็นโสดอยู่คนเดียวไม่อยากให้ใครมารบกวนใจเขา  และอีกอย่างงานเขาก็ไม่อยากจะให้
พวกหล่อนมาจุ้นจ้านด้วย   จะตายวันตายพรุ่งเขาก็ยังไม่รู้เลยด้วยหน้าที่เขาทั้งสายสืบและปราบปรามด้วยยิ่งแล้ว
ใหญ่อันตรายมาก   ไม่อยากจะห่วงหน้าพะวงหลัง  เขาคิดมาตั้งแต่สมัยเรียนนักเรียนนายร้อยตำรวจแล้ว ว่าจะขอ
ทำงานอย่างเดียว  และเขาก็ปฏิบัติตามสัญญาในใจด้วย
                 หลังจากเขาไปส่งพ่อแม่หน้ารั้วบ้านแล้วก็รีบหันหลังกลับเข้าห้องทันที  พร้อมเรียกเจ้าหุ่นมาสอบถามเรื่องราวซึ่งตอนแรก เขารอเจ้าหุ่นอยู่พอมันกลับมาจะรายงานเขา  ได้ยินเสียงพ่อแม่คุยกันเรื่องของเขาจึงบอกให้หุ่นกลับไปที่พักผ่อนกันพรุ่งนี้จะค่อยมาถาม  เห็นเจ้ากลับมาอย่างปลอดภัยข้าก็สบายใจแล้ว เนื้อตัวไม่มีอะไร
ข้าแสนจะดีใจ
         ครั้นหุ่นปรากฏร่างพลางก้มลงกราบ  เจ้าแสงสีและเจ้าสินชัยก็รายงานว่า  ได้ไปต่อสู้กับพวกผีป่าที่กำลังจะนำ
พวกตำรวจให้เดินทางไปที่อื่น แต่พวกผมได้กำหราบมันจนยินยอมเป็นพวกและยังใช้มันให้ช่วยเหลืออีกทีหนึ่งจ๊ะ
 ส่วนผมก็บอกพวกมันให้ไปยังที่อาจารย์แนะนำพวกของอาจารย์  พวกผมอดเป็นห่วงติดตามไปแต่ไม่ปรากฏตัว
จึงทราบแผนการต่างๆของอาจารย์จากพวกตำรวจที่มันพูดกันถึงจะได้รู้ว่าเป็นอาจารย์สั่งมาครับ   หุ่นทั้งสองบอก
 
         และมาปรึกษากันว่าเห็นที่เราจะมีอาจารย์ที่ถูกต้องเสียทีจะได้ช่วยชาติสร้างกุศลถ่ายทอดหนักให้เป็นเบาได้
ก็คราวนี้แหละครับอาจารย์   ครั้นนำทางพวกตำรวจไปและส่งข่าวให้ผู้กองทราบ     ก็เกิดการต่อสู้กันใหญ่
       พวกผมเองก็ใช้อาคมที่อาจารย์สอนกำบังร่างตำรวจ และสร้างภาพจำลองหลอกพวกมันให้ยิงต้นไม้จ้า  
 ทางตำรวจไม่มีใครบาดเจ็บเลยสักคน  แต่ทางมันตายเสียเกือบหมด  ถูกจับได้ไปเจ็ดแปดคนเห็นจะได้
ส่วนพวกไอ้ลูกกำนันมั่นนั้น  มันหนีไปได้ด้วยผมจะไปจัดการก็เกรงบาปดังที่อาจารย์สอนไว้
อีกอย่างหนึ่งมันยังดวงมันยังไม่ถึงฆาตด้วยจึงหลบสายตาพวกตำรวจมาได้  ครั้นจะลงมือเองก็กลัวบาปกรรมด้วย  
       เลยปล่อยพวกมันไป เมื่อมันไปรายงานก็จะคงเกิดเรื่องทะเลาะกันเองแหละครับอาจารย์
       เออดีแล้วล่ะเจ้าแสงสีสินชัยเอ๋ย  ช่วยเหลือชาวบ้านที่หลงยาบ้าก็ได้กุศลผลบุญมากนักเขาจะได้เป็นคนดีเสียบ้าง
และยิ่งช่วยกำบังพวกตำรวจไว้ก็กุศลเช่นเดียวกัน  แต่เจ้ามิได้ไปฆ่ามันนี่นา  ฉะนั้นกุศลจะได้รับอย่างเดียวช่วยเหลือ
คนดีปราบคนชั่ว   แล้วพวกเจ้าติดตามตำรวจนำผู้ที่ถูกจับได้ไปที่ใดบ้างหรือไม่ล่ะ???....ชายหนุ่มถาม
        ไปครับอาจารย์  เห็นผู้กองเขานำพวกนี้ไปที่รถแต่ไม่ใช่รถตำรวจในที่นี้ แต่เป็นรถบรรทุกคลุมประทุน ข้าเข้าไป
ดูในประทุนเห็นมีตำรวจรู้เพียงกางเกงที่เหมือนตำรวจทั่วไปใส่เสื้อคอกลมเท่านั้น  เขานำขึ้นรถไปพร้อมตีตรวนที่ขา
พวกมันอีกผูกติดกับขาเก้าอี้อีกชั้นหนึ่ง มือใส่กุญแจมือ   พวกข้าสงสัยก็เลยติดตามนึกว่านำไปที่สถานีตำรวจในเมือง
        แต่ไม่ใช่อาจารย์รถคันนั้นเดินทางมึ่งหน้าเข้ากรุงเทพฯทันทีเลยล่ะ  ไม่รู้พาไปไหนข้าก็เลยกลับเห็นว่านานมากแล้วกลัวอาจารย์จะเป็นห่วง  หุ่นทั้งสองกล่าว     ชายหนุ่มรู้ทันทีว่าพวกที่ถูกจับได้ถูกส่งไปไหน
แต่ไม่กล่าวว่าอะไร  แล้วทางผู้กองกับพวกในโรงพักล่ะเอ็งทราบไหม   ทราบครับอาจารย์เห็นผู้กองแวะ
ไปร้านอาหารกับพวกแล้วทานเหล้าต่างแกล้งสักพักหนึ่ง  คนในร้านยังทักว่าดึกๆอย่างนี้ยังไม่เลิกอีกหรือ  เขาจึง
ทำเป็นเมา  เดินเซซ้ายเซขวาขึ้นไปบนโรงพัก  ซ้ำยังชวนพวกตำรวจให้มากินเหล้าด้วยกันรวมทั้งจ่าเจียมด้วยล่ะ
        เขาหัวร่อลั่น จนหุ่นมันสงสัยถามว่า   อะไรหรืออาจารย์????   อีกหน่อยเอ็งก็จะรู้ว๊ะ ว่าอาจารย์เอ็งเป็นใครกัน
ตอนนี้เอ็งกินข้าวเสร็จหรือยังล่ะ ชายหนุ่มถาม.....
    เสร็จเรียบร้อยแล้วอาจารย์ที่เอามาให้ข้าและนายสาวทั้งสองด้วยล่ะ  นายสาวทั้งสองยังถามว่าอาจารย์ใช้ให้ไปทำ
อะไรหรือ  ข้าก็บอกไปหมดด้วยรู้ว่าบอกไม่บอกมีค่าเท่ากันจ๊ะอาจารย์   ชายหนุ่มหัวร่อเออช่างเถอะไปพักผ่อนนอน
ได้แล้วล่ะ  หากจำเป็นอีกข้าจะเรียกพวกเจ้าเอง
      พลางนึกว่าทำไมจะไม่รู้ด้วยนางทั้งสองเดี๋ยวนี้หญิงสาวอ้อยเป็นอทิสมานกายไปแล้วส่วนแม่นางคนสวยนั้นเป็น
ถึงลูกผู้เป็นใหญ่มีฤทธิ์เดชมากมาย   ตามที่เขานั่งสมาธืด้วยการถอดจิตออกไปตามนางจึงทราบเหตุการณ์หมด
นี่หากเขาไม่ได้ร่ำเรียนวิชาจากหลวงพ่อทองและพ่อแม่และอาจารเลื่อมที่สอนวิชาถอดจิตวิญญาณแล้ว
     งานนี้เห็นทีจะยากจะสำเร็จรู้ได้โดยง่าย  พลางก้มลงกราบรำลึกถึงคุณพ่อแม่หลวงพ่อทองอาจารย์เลื่อมท่าน
ที่เมตตาอบรมสั่งสอนและมอบวิชาการต่างให้เขาฝึกฝนจนสำเร็จ  เขาทำงานด้านนี้ควรจะรู้ไว้บ้างก็จะดีด้วยต้อง
ผ่านศึกสงครามนานาชนิด   หากไม่มีวิชชาอาคมเป็นตำรวจธรรมดาคงจะยากในการจับกุม หากพวกนั้นมันมี
คนดีแก่กล้าอาคมอย่างเช่นอาจารย์ดำแล้ว  ดีนะที่อาจารย์ดำมันเอาแต่มัวเราตัณหาการมรมณ์วิชามันถึงเสื่อมเร็ว
      เขาเดินไปสวดมนต์ไหว้พระแล้วครั้นเสร็จเรียบร้อย  หันไปยิ้มกับหญิงสาวทั้งสองทันที   เห็นนางยิ้มให้  เมื่อ
เดินออกจากนอกห้อง ก็เห็นแม่ชบาตัวดีกับเจ้าแกละนั่งอยู่พลางหันมามองเขา  แล้วยกมือไหว้ขอโทษที่หล่อน
ต้องรายงานให้แม่เข็มทราบ 
     ด้วยเป็นหน้าที่ของหล่อนและเจ้าแกละ  อย่าโกรธเคืองเธอและเจ้าแกละเลย........
ชายหนุ่มหัวร่อเบาๆ....  แล้วกล่าวว่าไม่เป็นไรหรอกเราพวกเดียวกันหน้าที่ใครหน้าที่มัน
  ฉันเองไม่ถือสาอะไรหรอกจ้า   ชายหนุ่มกล่าว นางชบาหันมายิ้มด้วยนัยน์ตาเชื่อมผิดปกติ  
แต่เขาไม่สนใจนัก  ก้าวเดินลงบันไดไป ด้วยทราบว่าสักครู่จะมีรายงานมาอีก  
 แล้วหันไปสั่งทางหญิงสาวและเจ้าแกละว่าไม่ต้องไปบอกแม่อีกแล้วนะ...... หญิงสาวชบาพร้อมเจ้าแกละรับคำ.....
                             *  แก้วประเสริฐ.  *