อทิสมานกาย ๙ รถที่ไอ้แม้นขับส่ายไปส่ายมาด้วยอารมณ์อันฉุนเฉียว ด้วยหลบหลุมต่างๆทำให้คนในรถพากันหัวสั่นหัวคลอน กันไปหมด เสียงในรถกล่าวขึ้นว่า เฮ้ยๆๆๆ!!!!.....เบาๆหน่อยก็ได้ว๊ะไอ้แม้น เสียงไอ้เบี้ยวกล่าวขึ้น ใช่แล้วพี่แม้น....ฉันเยี่ยวจะแตกอยู่แล้วล่ะ บรรดาหญิงที่นั่งข้างหลังพากันร้องลั่น งั้นมึงมาขับเองซิว๊ะไอ้ห่า!!!!...... มันกล่าวด้วยอารมณ์ที่ยังไม่คลายโมโห เนื่องจาก ไอ้สนกับอีสร้อยไม่ได้ เข้าข้างมัน หากกูขับรถยนต์ได้มึงยอมให้กูขับ ก็จะขับเองว๊ะ กูขี่ได้แต่รถมอเตอร์ไซค์เท่านั้น เสียงไอ้เบี้ยวกล่าว ไม่ได้แล้วเสือกพูดหาห่าอะไรล่ะ? ไอ้เหี้ย....เสียงที่กำลังฉุนเฉียวกล่าว มึงไม่เห็นหรือถนนมันขรุขระ หลุมบ่อก็เยอะแยะ จะให้กูขับบนกระบาลมึงเหรอ!!!!...ไอ้แม้นเอ่ยต่อ เออๆๆๆงั้นตามสบายเลยเจ้าพ่อเหี้ยแม้น เสียงไอ้เบี้ยวเอ่ยขึ้น แล้วหยุดพูดขึ้นพลางไปกอดสาวข้างหลังมัน มึงมันนั่งสบายๆยังบ่นแถมเบียดอีลัดดากับอีพลอยแถมยังนวดอีนวลอีกด้วย มึงนะมึง กูเองก็ใช่ว่าจะดีไป กว่ามึงกูก็เจ็บตูดกูเหมือนกัน มันบ่นพลางรีบเบี่ยงรถหลบหลุมข้างหน้ามัน แต่กระนั้นล้อรถสองข้างยังตกไป ข้างหลุมน้ำแตกกระจายกระเด็นใส่รถมันอีก มันขับรถขึ้นเนินเขาไปแล้วเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาตามทางที่คดเคี้ยวไปๆมาๆ ไม่นานนักรถก็เลี้ยวเข้าเส้นทางเล็กๆ มายังหมู่บ้านบางกระดี่ ก่อนจะถึงบ้านซึ่งมองไปเห็นเป็นบ้านไม้สองชั้นทำด้วยไม้สักอย่างดี ใต้ถุนกว้างขวางใหญ่โต พลางมันหันไปสั่ง พวกนั่งข้างหลังทันที เมื่อนำรถไปจอดยังที่เก็บรถที่ใต้ถุนบ้านมัน ไอ้เบี้ยวและอีพวกทั้งหลายมึงช่วยกันล้างรถกูให้สะอาดด้วยนะ เออๆๆๆไปเอาของกับแกล้มไปจัดการแล้ว นำไปที่แคร่ใต้ต้นมะขามหน้าบ้านด้วย แล้วไปช่วยไอ้เบี้ยวมันล้างรถด้วยนะ มันสั่งทันที อ้าวๆๆแล้วไอ้สนกับอีสร้อยล่ะ มึงไม่ใช้มันหรือไง???.... ก็มันปากไม่มากเหมือนมึงนี่หว่า มันนั่งเฉยๆไม่พูดอะไรเหมือนพวกมึง ไอ้แม้นกล่าว ตอนแรกมันก็พูดไม่ใช่เหร๋อ???.... ไอ้แม้นเถียง ใช่แต่แล้วมันก็ไม่พูดอะไรเพียงแค่คุยกับอีสร้อยเท่านั้น มึงกับพวกอีสาวๆบ่นตลอดทางทั้งขาไปและกลับ มันกล่าว แล้วพวกมึงอย่าเสือกพูดมากนะโว้ยเดี๋ยวกูหยุดรถเข้าไปถีบพวกมึงหรอก ไอ้แม้นกล่าวขึ้น ไม่ยุติธรรมนี่หว่าไอ้แม้น ก่อนไปมันก็บ่นเหมือนกัน แต่มันน้อยกว่าพวกมึงนี่หว่า จะทำหรือไม่ทำบอกกูมาไอ้เบี้ยว.... ไอ้แม้นชักโมโหเมื่อเห็นมันเถียงไม่ตกฟาก คราวนี้ไอ้เบี้ยวเงียบเสียงทันที รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหากมันเถียงอีก มันรีบไปจัดการล้างรถทันที ส่วนอีลัดดา ก็ไปช่วยไอ้เบี้ยวบ้างรถ ส่วนอีนวลกับอีกพลอย รีบไปเข้าครัวจัดเตรียมกับแกล้มพร้อมยกเหล้าที่ซื้อมาไว้ออกมา นำเสื่อไปปูที่แคร่ใต้ต้นมะขามกัน พอทั้งหมดจัดการเรียบร้อย ไอ้แม้นเห็นพวกมันช่วยกันล้างรถแล้วก็เดินมายังใต้ต้นมะขามล้อมวงกินเหล้า ซึ่งพวกมัน รินรอไว้ให้แล้ว ต่างคนต่างคุยกันล้วนแต่หยาบโลนทั้งสิ้น โม้ขยุยฉุยเฉ่งกันตามประสาคนกินเหล้า เมื่อมันกินไปค่อนข้างจะเมาแล้ว เสียงทั้งหมดดังลั่นไม่เกรงใจใครๆทั้งสิ้น จวบจนร่างชายค่อนข้างมีอายุแต่ร่างกาย ยังดูกระฉับกระเฉงอยู่ ก้าวเดินลงบันไดมา พวกที่นั่งล้อมวงต่างพากันยกมือไหว้ สวัสดีจ้า....พ่อกำนัน ชายร่างค่อนข้างมีอายุกล่าวขึ้น เออๆๆๆ...ตามสบายโว้ย กูจะมาถามเรื่องที่ให้พวกมึงไปดำเนินการให้กูเป็นอย่างไร บ้างแล้ว ร่างกำนันก็ก้าวเข้ามาร่วมวงด้วย ไอ้สนรีบรินเหล้าผสมโซดาส่งให้พ่อกำนันทันที พ่อกำนันหรือกำนันมั่นก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด แล้วหันไปถามลูกชายว่า เรื่องที่พ่อให้เอ็งไปทำที่หมู่บ้านบางโค กับ หมู่บ้านโคกยายหอยล่ะสำเร็จไหมไปถึงไหนแล้วล่ะ ไอ้แม้นลูกชาย พลางกล่าวว่า....... เรียบร้อยจ๊ะพ่อ เก็บเงินมาครบหมดแล้ว โน่นอยู่หลังรถว่าจะเอาขึ้นไปให้พ่อแต่คิดว่าพ่อกำลังให้อีหนูมันนวด อยู่แล้วไม่อยากไปขัดจังหวะ เข้าไปแล้วเห็นกำลังสบายเลยลงมานั่งคอยพ่อนี่แหละ มันกล่าวขึ้น เออๆกูเชื่อมึง....ทำไมพวกมึงหายไปทั้งคืน ส่วนทางบ้านโคกอีแร้งล่ะ มึงเจาะไปได้หรือเปล่าล่ะ หมู่บ้านนั้นมันยากจะพ่อ ไอ้กำนันจ้อยและผู้ใหญ่อาจมันตรวจสอบเสมอ หากใครเกี่ยวข้องมันบอกว่าไล่ ออกทั้งครอบครัว ที่ดินก็จะไม่ออก นส.3 ให้ จะยึดใบจับจองหมดจ๊ะ และให้พ่อแม่พวกมันคอยดูแลมันบอกว่า หากใครเล่นของไม่รายงานให้มัน มันก็จะไล่ให้หมด จึงไม่มีใครกล้า หลอกพวกมันก็แล้วทำทุกๆอย่างเลยจ๊ะพ่อ อืมม????....เสียดายว๊ะมันเป็นหมู่บ้านใหญ่เสียด้วยในแถบนี้ หากได้หมู่บ้านมันของๆเราก็จะไปได้โลดเลย เสียงผู้เป็นพ่อกล่าว มึงยังไม่ตอบว่าหายไปไหนทั้งคืน กำนันถาม???.... อ้อ...หลังจากนั้นก็ไปพักผ่อนให้หายปวดเมื่อยในจังหวัดมาจ๊ะแล้วรีบกลับมาหาพ่อนี่แหละ มันกล่าว แล้วมึงเอาเงินไปใช้มั่งหรือเปล่าล่ะ???...กำนันถาม ไม่ได้ยุ่งเงินที่เก็บมาหรอกจ๊ะพ่อ เพียงแค่หยิบเงินในกระเป๋ากางเกงพ่อไปแค่หมื่นสองหมื่นเท่านั้น เออๆๆๆให้มันได้อย่างนี้ซิลูกกู แต่ช่างเถอะว๊ะทำงานแล้วก็ต้องพักผ่อนบ้างเป็นธรรมดา แล้วหันไปกล่าวต่อ แต่กูจะบอกพวกมึงหน่อย ตอนนี้ให้ระวังตัวไว้ด้วย เมื่อวานนี้เสี่ยเม้งมันกับพวกมาหากู มันเอาเงินแล้วแจ้งว่า ในจังหวัดวุ่นกันไปหมด ผู้ว่าฯผู้ช่วยบางคน สารวัตร นายอำเภอ โดนเด้งไปหมด เลยเกิดความวุ่นวาย เสี่ยมันเอง ก็เพลาๆงานไว้ แล้วรีบมาส่งข่าวให้กูรู้นี่แหละ กำนันมั่นกล่าว พลางยื่นแก้วเหล้าที่ว่างๆส่งให้ไอ้สนอีก ไอ้สนรีบจัดการรินเหล้าผสมแล้วส่งให้กำนันทันที พร้อมทั้งตักกับแกล้มยื่นส่งให้อีก กำนันรับมาจิบหน่อยจึง ตักกับแกล้มเข้าปาก อะไรว๊ะ???....กำนันเงยหน้าหันไปถามไอ้สน... เนื้อเก้งผัดเผ็ดจ๊ะ...พ่อกำนัน ไอ้ห่า...ไม่ใช่เก้งเอ็งนะโว้ย???.... ไม่หรอกจ้าพ่อ ผมซี้กับเจ้าของร้าน เขารับรองครับพ่อกำนัน ไอ้สนตอบพร้อมยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มพร้อมตักแกล้มที่ตักให้พ่อกำนันขึ้นกิน เพื่อยืนยันคำพูดมัน คราวนี้ไอ้แม้นถามว่า แล้วเสี่ยบอกหรือเปล่าว่าใครจะมาแทนจ๊ะพ่อ????.... กูก็ไม่รู้เสี่ยเองมันก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน แต่รู้ว่าท่านผู้ว่าย้ายเข้ากระทรวง ส่วนท่านรองเสด็จลงใต้ไปพร้อม ด้วยสารวัตรด้วย ส่วนนายอำเภอเห็นว่าไปทางตะวันออกน๊ะ เขาบอกแค่นี้แหละว๊ะ กำนันมั่นตอบลูกชาย เออๆ....หมู่นี้มีคนแปลกหน้ามาแถวหมู่บ้านต่างๆหรือเปล่าว๊ะ กำนันย้อนถามบ้าง ตอนนี้มีด้วยกันมากส่วนใหญ่เป็นเพื่อนๆของพวกชาวบ้านมาเที่ยวกัน ด้วยนี่ก็จะเข้าสงกรานต์อีกไม่เท่าไหร่นี่นา นั่นซิกูกลัวว่า จะมีพวกตำรวจแปลกปลอมเข้ามาว๊ะแต่คงจะไม่ใช่กระมัง หากมันมากูก็จะรู้เพราะพวกจ่าๆมัน กินเงินกูอยู่คงจะบอกนะ กำนันเอ่ยขึ้นลอยๆ ก็ไว้ใจไม่ได้เหมือนกันนะพ่อ ด้วยเดี๋ยวนี้ตำรวจมันมีหลายๆหน้าที่กันด้วย เช่นพวกกองปราบ หรือพวกปราบยา เสพย์ติด มันแบ่งหน้าที่กันสามารถจับกุมได้เลย เราระวังไว้บ้างก็ดีจ๊ะพ่อ ไอ้แม้นเอ่ยแสดงความคิด อืมม!!!???....ก็จริงของมึง ไอ้พวกนี้มันจับก่อนค่อยส่งสถานี มันมีอำนาจมากเสียด้วย แต่พวกมึงก็คอยๆ ตรวจดูไปด้วย หากผิดสังเกตก็เก็บมันเสีย อย่าทิ้งไว้ก็แล้วกัน กูก็บอกพวกเราไว้ด้วยแล้ว กำนันหันมากล่าว อ้าวๆๆๆ....แล้วสารวัตรไม่อยู่แล้วใครจะรับผิดชอบเหมือนเก่าล่ะพ่อ?????...... มึงมันโง่หรือจะให้มันจับได้หรือว๊ะไอ้แม้น???..... ผมพูดไว้เผื่อๆเท่านั้นเอง หากถูกจับได้จะได้มีวิธีแก้ไข ลูกชายกล่าวขึ้น แต่พวกจ่าพวกกูก็ยังอยู่นี่นาอย่างน้อยก็อาจจะเปลี่ยนสำนวนก็ได้ หรืออาจจะช่วยทางอื่นก็ได้ไม่ต้องคิดมาก มึงแดกๆๆ อ้อๆๆเหล้าหมดมึงขึ้นไปเอาข้างบนได้นะ แต่อย่าเสือกปากมากไปบอกให้ใครฟังเสียล่ะ และอีกพวก สาวๆนี่ก็เหมือนกัน พ่อกำนันเอ่ยขึ้น โอ้ว...โอ้ยๆ!!!....ใครจะกล้าหรืออยู่กับพ่อกำนันสบายจะตายไป เออกูชักจะเบื่อ อีช้อยกับอีแช่มเสียแล้ว คืนนี้มึงอีลัดดากับอีกนวลขึ้นไปปรนนิบัติกูนะ ทั้งสองสาวมองหน้ากัน จ๊ะพ่อ...แล้วพ่อจะไหวเหรอ!!!!????..... มันยอดถาม อีสร้อยมันไม่ใช่เล่นนะพ่อ ส่วนฉันไม่เท่าไหร่หรอก ฮ่าๆๆๆ...มึงดูถูกกูเสียแล้ว ไอ้พวกนี้....พลางชี้หน้าไปที่หนุ่มทั้งสาม มันหรือจะสู้กูได้แล้วมึงก็จะรู้หรอกว่า เป็นอย่างไร..... พ่อกำนันหัวร่อร่าแล้วก็ลุกขึ้นยืน พลางกำชับว่า เออๆแดกเสร็จพวกมึงอย่าลืมล่ะ กูจะขึ้นบ้านล่ะ?... เดี๋ยวพ่อ...เมื่อตอนกลับเย็นๆพบคนๆหนึ่งท่าทางคล้ายๆกับไอ้โชติลูกตาเชียร มันกลับจากกรุงเทพฯชักสงสัย มัน เพราะมันไม่เคยกลับมาหลายปีนี่นา???...ไอ้แม้นรายงานพ่อ ช่างมันเถอะว๊ะ...อย่าคิดมากไปกูได้ยินคนเขาพูดเหมือนกันว่ามันทำงานเป็นหัวหน้ายามบริษัทอยู่ไม่อาจจะ ปลีกตัวมาได้โว้ย... บางทีมันจะลางานมีคนช่วยแทนมันมาเยี่ยมพ่อแม่มันก็ได้นี่หว่า.... ชายเป็นพ่อกล่าว พูดถึงไอ้โชติยังเจ็บใจไม่หายพ่อ มันเคยกระทืบผมเมื่อสมัยมันเด็กๆที่งานวัดโคกอีแร้ง หากใช่อยากจะไป กระทืบมันหน่อยพ่อ ไอ้แม้นกล่าวด้วยความเจ็บใจ ช่างมันเถอะว๊ะไอ้แม้น เรื่องมันนานนมมาสมัยมึงยังเป็นเด็กรุ่นอยู่ หากมึงยังคิดแก้แค้น แล้วมึงจะทำงานใหญ่ๆ ได้อีกหรือ? ไม่ต้องไปแก้คงแก้แค้นมันหรอกเชื่อพ่อเถอะว๊ะ ชายผู้เป็นพ่อกล่าว ไม่ได้กระทืบมันไม่หายแค้นจ๊ะพ่อ เมื่อพ่อขอก็ช่างหัวมันแต่อย่าให้มาแหย๋มกับผมก็แล้วกัน...ไอ้แม้นกล่าวขึ้น เออๆๆๆดีแล้วล่ะคิดถึงงานของเราให้มากๆไว้ กูขึ้นบ้านก่อนล่ะ กล่าวแล้วก็เดินขึ้นบันไดไปแต่ยังตะโกนบอก อีสร้อยกับอีนวล มึงสองคนไม่ต้องกลับบ้านคืนนี้มาปรนนิบัติกูด้วยนะอย่าลืมล่ะของเก่ากูเบื่อแล้วโว้ย... พอลับหลังพ่อขึ้นบ้านไปแล้ว ไอ้แม้นก็เอ่ยขึ้นทันที... พลางอุทานว่า พ่อนะพ่อกู ...ปัดโถ่...ไม่เจียมตัวเล๊ย!!... หน๋อยทำเป็นอวดเก่ง???... คราวก่อนเรียกหายาดม กูวิ่งพล่านแทบตาย เมาก็เมากว่าจะเจอก็แกก็เกือบตายแน๊ะ... แล้วหันมาทางอีสร้อย มึงก็เหมือนกันอย่าทำรุนแรงกับพ่อกูให้มากนะ เดี๋ยวจะตายห่าเสียก่อน ไอ้แม้นกำชับ อีสร้อยหันไปหัวร่อคิ๊กๆๆๆ.... ถ้าไม่ลืมตัวนะพี่แม้น.... อีสร้อยเอ่ยขึ้นเป็นที่อารมณ์จ๊ะว่าจะข่มได้เท่าไหร่???... อีนวล มึงก็คอยเตือนอีสร้อยด้วยนะ พ่อกูก็แปลกชอบทีเดียวหลายๆคน อายุปูนนี้จะไหวเหร๋อ???....มันพึมพรำ ก็ไม่แน่นะพี่แม้น.....ดูท่าทางแกแข็งแรงไม่ใช่เล่น อีสร้อยกับอีนวลกล่าวพร้อมๆกัน ฉันสองคนเจอมาแล้วเก่งกว่าพี่แม้นซะอีก เสียอย่างเดียว แล้วสองสาวก็หยุดเฉย...เล่นเอาไอ้แม้น งง..... เป็นอย่างไรหรือว๊ะ???.... เสือกหยุดพูดไปได้ทำไมพูดเสียล่ะ แก่ป่านนี้แล้วมีหรือว๊ะที่จะสู้กูได้ โถๆๆๆ พวกมึงมันไม่รู้เหมือนกูหรอก แกโม้เสียมากกว่าว๊ะ แกจะเหมือนกูหรือจริงไหมอีสร้อย...พลางหันไปถาม ก็พี่แม้นหนุ่มนี่นา อะไรๆก็ดีอยู่หรอกแต่ เสียดายนกกระจอกไม่ทันน้ำเลย....???? อีนวลตอบจริงไหมว๊ะ อีสร้อย.....ฮ่าๆๆๆๆๆ......... จริงๆว๊ะอีนวล กูก็เหมือนมึงแหละท่าดีทีเหลวว๊ะ ฮ่าๆๆๆ....มันกล่าวจบก็หัวร่อพลางยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม อีห่า!!!....เสือกมาประจานกูต่อหน้า ไอ้สน ไอ้เบี้ยวเสียด้วย มึงนะมึง...กูไม่เกรงใจว่าเป็นหญิงล่ะ ฮึๆๆๆกูจะ ถีบมึงตกแคร่เลยล่ะ??... ไอ้แม้นกล่าวหัวฟัดหัวเหวี่ยงแล้วรินเหล้าเสียหนาๆไม่ผสมยกดื่ม อั๊กๆๆ... ไอ้สนกับไอ้เบี้ยวมองหน้ากันพากันอมยิ้ม แต่ไม่กล้าพูด ด้วยมันรู้นิสัยไอ้แม้นดี มันคบกันมาตั้งแต่เด็กๆ ไปไหนไปด้วยกันเสมอจนกระทั่งโต แต่พวกมันดีอย่างไม่ติดของที่ขายทั้งหมด ด้วยพ่อกำนันห้ามไว้ แม้ พวกมันอยากจะลองของก็ตาม พ่อกำนันสั่งว่าคนอื่นไม่เป็นไร แต่หากเป็นพวกกูห้ามทุกๆคนอย่ายุ่งเด็ดขาด มันจึงไม่รู้ว่าจะมีรสชาติอย่างไรบ้าง???....ทั้งๆที่สงสัยก็ตามแต่ก็ไม่กล้า ด้วยพ่อกำนันบอกว่าใครเล่นของ กูรู้นะโว้ยแม้แต่ครั้งเดียวหรือหลายๆอาการมันบอก หากมึงเล่นของต่อไปจะทำงานให้กูไม่ได้ ดังนั้นพวกมันจึงไม่กล้า ด้วยรู้ว่าคนอย่างกำนันนั้นโหดร้ายขนาดไหน แม้แต่อีตัวบางคนทำอย่างไรไม่รู้ ไม่ถูก ใจกำนัน ก็ยังโดนยิงตายคาห้องก็มีมาให้เห็น และพวกมันเองนี่แหละต้องเป็นคนจัดการนำไปนั่งยางยังที่อื่น ในไร่ เรื่องก็เงียบหายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งตำรวจ นายอำเภอ ผู้ใหญ่ๆตลอดจนนักการเมืองก็ล้วนต้องพึ่งพาบารมีพ่อกำนันทั้งสิ้น ถึงแม้จะสืบรู้ก็ตาม แต่ก็ไม่กล้ามายุ่งเกี่ยวกับกำนัน คงปล่อยเลยตามเลยไป ถึงแม้จะมีคนร้องเรียนไปในจังหวัดก็ตามเรื่องก็เงียบหาย ไปหมด ดังนั้นทุกๆคนในหมู่บ้านบางกระดี่จึงไม่ค่อยมีใครกล้ามายุ่งกับพวกของกำนันเลยสักรายเดียว แม้แต่งานศพกำนันก็ไปช่วยเป็นแม่แรงให้จ่ายเงินให้ไม่อั้นแก่ครอบครัวนั้นๆ เนื่องจากเป็นหมู่บ้านที่ไม่ค่อยจะ ร่ำรวยทำไร่อาศัยกินไปปีๆหนึ่งเท่านั้น ผลิตผลก็ไม่มากนักเนื่องจากเป็นถิ่นกันดารมาก ถึงแม้จะรู้แต่ก็ต้องทำใจแม้นจะไม่ใช่คนที่กำนันทำก็ตามหากเป็นลูกบ้านอื่นๆก็เช่นเดียว กัน ฉะนั้นการเลือกตั้งกำนันจึงไม่มีคนมาลงสมัครเข้าเลือกแข่งขัน นอกจากพวกของกำนันเท่านั้นที่มาลงสมัคร เพื่อให้คนเขารู้ว่ามีคนสมัครหลายๆคนเท่านั้น การเป็นกำนันหรือผู้ใหญ่บ้านจึงเป็นดังเก่าเสมอจนป่านนี้ แม้แต่คนของกำนันเองไปมีเรื่องกับคนในหมู่บ้าน ก็เหมือนไม่มีด้วยต่างคนไม่อยากจะมีเรื่องกับกำนัน มีปากก็ เหมือนไม่มี ต่างเอาหูไปนาเอาตาไปไร่กันหมดแทบทุกหลังคาเรือน เหตุนี้พวกกำนันจึงมีมากหากเป็นพวกของกำนันแล้วจะยิ่งใหญ่กว่าคนอื่นๆไปหมด แต่กำนันก็จะเลือกคนที่ใช้ได้ทั้งนั้น ตลอดจนยังรับเลี้ยงพวกนักเลงหัวไม้ที่มีเรื่องกับถิ่นอื่นๆหรือแม้ในจังหวัดหรือกรุงเทพ ฯ ที่หนีคดีอาญามาอาศัยกำนันอยู่ ก็อยู่อย่างปลอดภัยด้วยตำรวจที่อาศัยเงินของกำนันช่วยเหลือเสมอทำเป็นไม่รู้ ไม่เห็น จะมีส่วนน้อยที่รักหน้าที่การงานแต่เป็นชนชั้นผู้น้อย เรื่องจึงไม่ค่อยจะเกิดขึ้น หากมีก็ต้องขอต่อกำนัน เสียก่อน ดังนั้นกำนันก็จะรับเลี้ยงไว้หมดจึงมีอิทธิพลมากมายนัก บางหมู่บ้านยังต้องเกรงใจหมู่บ้านบางกระดี่ ยกเว้นหมู่บ้านโคกอีแร้งเท่านั้นที่ไม่ยินยอมและต่อต้านเสมอๆ ด้วยคนในหมู่บ้านล้วนแล้วแต่ไม่เกรงกลัวพวก อิทธิพลใดๆโดยเฉพาะพวกผู้ชายเคยผ่านศึกสงครามเป็นทหารออกรบมากันอย่างโชกโชน เมื่อกลับมาก็ได้สอนการต่อสู้ให้กับพวกเด็กวัยรุ่นอยู่เป็นประจำ ด้วยกำนันจ้อยและผู้ใหญ่อาจเป็นคนไม่กลัวคน และยังให้การสนับสนุนแก่พวกฝึกเด็กอีกด้วย ตลอดจนค่าใช้จ่ายต่างๆ ด้วยมองออกว่าถ้าไม่ทำเช่นนี้พวกบางกระดี่ ก็จะมาคุกคามและขายของในสิ่งที่ทางการกำลังปราบปรามอยู่ ฉะนั้นผู้ใหญ่บางคนในจังหวัดและอำเภอที่ไม่เห็นด้วยทราบดีแต่ไม่กล้าพูดก็ยังให้การช่วยเหลือตลอดจนนักการ เมืองบางพรรคก็ให้การช่วยเหลือลับๆเสมอมา ดังนั้นค่าใช้จ่ายจึงไม่เดือดร้อนเท่าใดนัก และอีกอย่างพวกคนในหมู่ บ้านรู้ถึงพิษภัยของยาที่พวกกำนันมั่นทำอยู่ แต่ไม่ยุ่งเกี่ยวข้องป้องกันเฉพาะหมู่บ้านตนเองเท่านั้น ตลอดกำนันและผู้ใหญ่บ้านทั้งผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านเป็นคนจริงไม่เกรงกลัวอิทธิพลใดๆด้วยแล้ว หมู่บ้านโคกอีแร้งจึง สงบ การแพร่ขยายอิทธิพลของกำนันบ้านบางกระดี่จึงไม่สามารถเข้าถึงในหมู่บ้านนี้ได้ทั้งๆที่ก็ไม่ห่างไกลกันมากนัก อีกอย่างหนึ่ง อาวุธต่างๆก็มีกันครบเกือบทุกๆบ้านครัวเรือน ต่างเก็บซ่อนไว้เป็นอย่างดีด้วยได้รับการส่งมอบจากทาง กรุงเทพฯเสมอๆ เคยมีคนต่างถิ่นแต่อยู่ในหมู่บ้านบางกระดี่มาสร้างความเดือดร้อนแก่คนในหมู่บ้านโคกอีแร้งต่างไม่ตาย ก็เจ็บตัว ได้แผลกับไปเกือบทุกๆคน เมื่อเอ่ยถึงหมู่บ้านโคกอีแร้งแล้วฝ่ายกำนันมั่นและพวกจึงไม่ค่อยมีใครกล้ามายุ่ง และยิ่ง การย้ายผู้ว่าราชการจังหวัดและผู้ช่วย ตลอดจน สารวัตรตำรวจ นายอำเภอปลัดด้วยแล้วยิ่งทำให้หมู่บ้านโคกอีแร้ง กลับฮึกเหิม การเฝ้ายามทั้งกลางวันกลางคืนที่เคยมีมาก็ค่อยเบาลง ต่างก็มุ่งทำมาหากินกันโดยสุจริต จะดูเหมือน ว่าดินทางหมู่บ้านโคกอีแร้งจะดีหมู่บ้านอื่นๆ ด้วยการเพาะปลูกก็ได้ผลงอกเงยขึ้นมากจำนวนคนมาอาศัยก็มีมาก เพราะผืนดินทำมาหากินนั้นทำได้ผลเสมอมา ทุกครอบครัวต่างมีรถกระบะกันเกือบทุกครอบครัวที่ไม่มีก็ส่วนน้อย เท่านั้น ราคาผลิตผลก็ได้ราคามากกว่าที่อื่น เพราะมีธารน้ำป่าไม้แยะการเกิดอุทกภัยจึงไม่ค่อยเกิดขึ้น ผิดกับหมู่บ้าน อื่นๆที่ ภูเขามักจะโล้นปราศจากต้นไม้ใหญ่มีแต่ต้นไม้เล็กๆบ้างที่ขึ้นแซมนิดๆหน่อยๆ ส่วนต้นไม้ใหญ่นั้นถูกตัดกัน ไปหมด มักจะเกิดน้ำป่าเสมอๆๆผลิตผลย่อมเสียหายมาก บางคนถึงกับล่มจมต้องกู้หนี้ยืมสินกำนัน........... * แก้วประเสริฐ. *
แก้วประเสริฐ 12 พ.ย. 2553 18:35 น. - ID 11339 
934
3
0
13 พฤศจิกายน 2553 08:14 น. - comment id 119967
หมู่บ้านโคกอีแร้ง อ่านแล้วน่าอยู่ดีนะคะครู
13 พฤศจิกายน 2553 12:59 น. - comment id 119971
ชื่อหมู่บ้านเหมือนจะกันดารนะคะ
13 พฤศจิกายน 2553 13:29 น. - comment id 119973
แก้วประเสริฐ.
13 พฤศจิกายน 2553 13:36 น. - comment id 119974
25 พฤศจิกายน 2553 11:48 น. - comment id 120181
พอมีเวลาบ้างเลยตามมาไล่อ่าน ตอนที่ค้างอยู่ครับครู
25 พฤศจิกายน 2553 18:20 น. - comment id 120187
31 ธันวาคม 2553 15:12 น. - comment id 120879
อ่านไม่ทัน อิอิ
15 มกราคม 2554 10:56 น. - comment id 121403
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ