จดหมายเปิดผนึก

เฌอมาลย์

เขียนในวันดี..เวลางามตามอำเภอจิตลิขิตถ้อย
สวัสดีใครก็ได้ที่เข้ามาอ่านค่ะ
ผ่านไปอีกปีแล้วสินะ (แก่อีกแล้วรึเรา)
ทำไมเวลาถึงได้ผ่านไปไวอย่างนี้ไม่รู้ 
รู้แต่ว่า มิตรภาพระหว่างเรากลับงอกงาม
 สวยงามขึ้นตามวันเวลา (เว่อร์ป่ะ)
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีดีที่มีให้กันเสมอ
ไม่มีเธอ..คงไม่มีฉัน ไม่มีวันนั้น เราคงไม่มีวันนี้
ขอบคุณบ้านกลอนที่แสนอบอุ่นกรุ่นด้วยมิตรภาพ				

ขอบคุณจอมบงการ เพียงพลิ้ว ผ่านไปกี่ปีไมตรีก็แน่นแฟ้น
ความเอาใจใส่ ห่วงใยคนอื่น เธอมีเสมอต้นเสมอปลาย

ขอบคุณจอมวางแผน คุณรีสาวหวานน่ารักสดใส 
มองโลกในแง่ดี แต่ขอติงอย่างนึงนะด้วยความปรารถนาดีต่อกันนะ
 อย่าโทรศัพท์ให้มากล่ะ สงสารสุขภาพหูบ้าง 

ขอบคุณจอมเบี้ยว จอมเสียบ ไม่รู้ใครเป็นใครแระระหว่าง หยี กะกรูด
ครั้งนี้เธอมาพร้อมกันจนได้ เราได้ร่วมฉลองวันเกิดกันล่วงหน้าไปแล้ว
ประทับใจทั้งสองคน หยีสุขภาพไม่อำนวย คือแบบว่าสังขารไม่ดีว่างั้นเถอะ คริ
ยังอุตส่าห์หอบหิ้วเค้กวุ้นเจ้าอร่อยมาจากสมุทรสาคร น่ารักมาก 
เห็นแก่ของกินนะเนี่ยถึงได้ชม อิอิ

ส่วนสาวกรูดเธอยิ่งน่ารักกว่าใครๆหิ้วของรู้ใจมาฝาก 
ของดีจากเมืองสกลฯไวน์เม่า น้ำหมากเม่า 6 ขวดใช่ไหมถ้าจำไม่ผิด 
เพราะฟามจำสั้น อิอิ แต่รักฉันยาวอ่ะ
เธอเดินทางมาไกล มาด้วยใจจริงๆขอบคุณนะทุกๆคน

อีกคนจะลืมไม่ได้ ยาแก้ปวดเพื่อนใหม่มาแรงแซงโค้งตกขอบไปเลย
เพราะเธอบริการทุกระดับประทับใจจริงๆ ไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหน 
เพียงเราโทรตาม ขอเพียงส่งเสียงมา ...
จะไปในทันใด จะไปยืนเคียงข้างเธอ 
ไปอยู่ดูแลเป็นเพื่อนเธอ ให้เธอหมดความกังวลใจ 
จะไปในทันใด จะตรงไปจะใกล้ไกล 
หากเป็นเธอจะรีบไป ให้เธอได้ความสบายใจ ..
ยาเซอร์วิส ฉายานี้เรามอบให้ อิอิ 
แต่ฟามจิง เธอแอบหวังน้องชายเราอยู่ คริ
...				

บ่อยครั้งที่เฌองี่เง่า เอาแต่ใจ เพื่อนๆทุกคนในที่กล่าวมาข้างต้น จะอโหสิ 
ไม่ถือโทษเลย
เพราะเขาบอกว่าไม่ถือคนบ้า ไม่ว่าคนเมา ไม่รู้ว่าเพื่อนมังชม 
หรือมังด่ากันแน่
แต่ก็ขอบคุณนะ ทุกคนน่ารัก ดีกับเฌอมากจริงๆ 
ไม่มีอะไรตอบแทนนอกจากคำป้อยอ
 เอาคำชมไปแระกันนะจ๊ะเพื่อนร๊าก เรารักนายว่ะ


ปีนี้มีคำพรที่ให้มา ทำให้ซาบซึ้งในน้ำใจ ไมตรีจิตรมิตรอักษร
(ขอยืมสโลแกนหน่อยนะคะ คริ)
และเพื่อนบางคนที่ยุ่งกะภาระกิจครอบครัวไม่มีเวลามาเล่นเนท 
แต่ยังไม่ลืมวันเกิดกันได้ส่งของขวัญมาให้ ขอบอกว่าถูกใจมากเลยนะ
ขอบคุณอาราเล่ที่ยังไม่ลืมกันจ้ะ..				

ทุกคำอวยพรคือของขวัญอันยิ่งใหญ่สำหรับเฌอ 
ส่วนของขวัญที่มอบให้มาคือน้ำใจไมตรีจิต ที่ประทับใจไม่รู้เลือน
จะผ่านไปกี่ปี ความผูกพันเราไม่เคยเลือนลางไปตามกาลเวลา
ปีนี้รู้สึกว่าจะจัดวันเกิดถี่มากเลย เป่าเค้กไปหลายครั้ง..
ครั้งแรกก๊วนเจ้าจอมมาครบทีม เฌอได้เป่าเค้กร่วมกันกับกานต์ 
ในนามของคนตุลย์
มีเค้กชอกโกแลต พอวันรุ่งขึ้นกินเค้กวุ้นสมุทรสาครอีก
อีกครั้งก็คืนวันที่27 ตค. ยาแก้ปวดจัดงานให้อลังการงานสร้างมาก 
มีจุดพลุด้วย(อาศัยแสงสี งานชาวบ้านเขา คริ )แล้วเฌอก็เป่าเค้กอีก 
ครั้งนี้เป็นเค้กไอศครีม คริ
พอเมื่อคืนวาน วันที่ 28 ตค.เฌอก็รวมญาติอีกแล้วค่ะ 
ในนามของยุ้ย ญาติเยอะ ประมาณ 40 คน คริ
ครั้งนี้เฌอกะยาไปหาสถานที่จัดงานกัน
 คำนวนงบประมาณไม่ให้บานปลาย
 แล้วก็เลือกร้าน...เป็นร้านคาราโอเกะ
 แล้วสั่งอาหารไว้นิดหน่อย
 กะว่าให้ญาติมาสั่งกันเองบ้างตามอัธยาศัย

ทีแรกคิดว่าจะเขียนป้ายหน้างานว่า
 กินดูกำลังเจ้าภาพ...และ
ก่อนสั่งกรุณาดูสีหน้าเจ้าภาพด้วย คริ				

และแล้วเฌอก็ ได้เป่าเค้กในวันจริงสักที 
หลังจากซักซ้อมมาหลายคืน อิอิ
แต่กว่าจะลงตัวได้ห้องที่เฌอจองไว้เป็นห้องใหญ่ 
แขกผู้ใหญ่หลายคน เด็กหลายคน วัยกลางคนอีกหลายคน
เฌอจัดอยู่ในกลุ่มวัยรุ่น อิอิ พอเด็กเลือกเพลงบอดี้สแลม
 กลุ่ม สว.ก็โวย เพลงรายฟระ อิอิ
พอกลุ่ม สว.เลือกเพลงสุนทราภรณ์ เด็กก็งอแง จะเอาเพลงแดนซ์
เฮ้อ..บ้างก็จะเอาลูกทุ่ง คนนั้นจะเอาลุกกรุง
คนนี้จะเอาสตริง กามิกาเซ่ให้วุ่นวายไปหมด อิอิ

สรุปน้องชายเลยไปเปิดอีกห้องนึง แบบว่าดังแล้วแยกวงประมาณนั้น
เกิดสองมาตรฐานทันใด เท่านั้นไม่พอ ห้องที่เปิดใหม่เน้นแนวกามิกาเซ่ 
อีกกลุ่มหนึ่งคิดหนีสุนทราภรณ์ เข้าไปในห้องนั้น
จะร้องเสก โลโซ ร้องได้2 เพลงก็โดนไล่ให้ออกมาอีก อิอิ 
มาฟ้องเฌอว่า ครั้งหน้าขอ 3 แนว แนวเด็ก-วัยรุ่น ห้องนึง
แนววัยรุ่นตอนปลาย-ผู้ใหญ่ตอนต้นห้องนึง
และแนวกลางคน-สว.อีกห้องนึงแล้วกัน 
เฌอก็กลับมาคิดทบทวนทั้งคืน ครั้งหน้า จัดสามห้องเลยดีไหม 
หรือเลิกจัดมังไปเลย 555

บางคนก็ไม่ชอบโอเกะ บอกอึดอัด รำคาญหู 
แต่ตระกูลเฌอไปไหนพร้อมเพรียงกันไม่ได้ยิ่งกว่านกกระจอกแตกรัง
จับปูใส่กระด้งก็ไม่ปาน จะไปไหนได้ ต้องหาห้องที่เก็บเสียง 
เก็บอาการไม่ให้ชาวบ้านเขาเห็นพฤติกรรม
 ก็ต้องห้องแบบนี้ ชิมิ				

สรุปงานเลี้ยงผ่านไปได้ด้วยดีอีกปีค่ะ
เช้ามา หลานบอกว่า เพลงนี้ได้ยินทุกปีที่จัดงาน ครั้งหน้าขอเถอะ อย่าร้องได้ไหม
ฟังทีไรแล้วมันง่วง มันเศร้ามาก เฌอก็ว่าเพลงอะไรเหรอ 
หลานบอกว่าเพลงที่ร้องว่า 
โอม...มลุลี ร่มนี้ มืดมนช้ำเหลือทน อับจนหัวใจฯลฯ 

เฌอก็ขำก๊ากเลย นึกถึงคนร้องเลย 
พี่สาวคนนี้จะร้องแต่เพลงคู่เช่น..นกเขาคูรัก และอะไรอีกจำไม่ได้
เฌอยังแซวๆเลยว่า นี่มังงานวันเกิด หรืองานแต่งงานกันแน่ ปวดขมับ อิอิ
แต่คิดว่างานหน้า ของญาติคนไหนก็ต้องมีเพลงนี้อีกแน่นอนค่ะ 555

สุดท้ายนี้ ต้องขอขอบคุณบ้านกลอนที่เอื้อเฟื้อพื้นที่ให้ระบายความในใจ 
ระบายสีสันอักษร ไม่ว่าจะ สุข หรือ ทุกข์ บ้านแห่งนี้ช่วยเยียวยารักษา
ให้ความอบอุ่นกรุ่นด้วยน้ำมิตรจริงๆค่ะ

ขอบคุณเพื่อนบ้านกลอนทุกๆคน แบบว่าหลายคนซะจนสาธยายไม่ไหวค่ะ
ทุกคนล้วนมีความน่ารัก หลากสไตล์ แต่ว่ารับรู้ถึงความอาทรต่อกันเสมอค่ะ 

ด้วยไมตรีจิตมิตรภาพ

เฌอมาลย์สานอักษร				

ปล.ของขวัญ คำพรทุกชิ้นได้บันทึกไว้เป็นหลักฐานแล้ว..
ส่วนที่แกล้งโวยวายไนตอนรับนั้น ก็ถือว่าสร้างความเฮฮาอ่ะนะ คริ 
แต่เฌอโวยก็เพราะมีสาเหตุจริงๆนี่นา

ผ้าพันคอของใครมิทราบ ได้รับมาพิจารณาแล้วว่างานฝีมือไม่ผ่าน 
เขาเรียกบอกเพื่อให้เอาไปปรับปรุงงานครั้งหน้าต่างหาก นิ   
แต่ขอบอกพันคอนอนด้วยจ้า อุ่นมาก ตอนนี้ยังอยู่บนเตียงอยู่เลย
  เวลามองแล้วปลื้มอ่ะ ไม่น่าเชือว่าคนคนนี้ทำงานแบบนี้เป็นด้วย 
ขอบคุณอีกครั้งนะ

ส่วนเสื้อค้างคาวตัวนี้กะให้เราใส่แล้วบินไปหาใช่ป่าว 
จะลองเปลี่ยนมาใส่แนวหวาน จะได้เป็นสาวหวานกะเขามั่งเนอะ 
ขอบใจจ้า

และต่างหู หูเราก็ไม่เคยได้ใส่ต่างหูเลย  เลยโวยให้ขำขำอ่ะ  อิอิ
 ว่าเดี๋ยวเอาไปขายดีกว่า
เจ้าของรีบร้องเลยว่าอย่านะ เดี๋ยวขาดทุน
 เราก็สวนไปทันทีเหมือนกัน ขาดตรงไหนในเมื่อฉันไม่ได้ลงทุนสักบาท คริ

อีกคนที่โดนโวย ซื้อมาไมเครื่องเสียง ฉันขอขายคืน
 ขอเปลี่ยนเป็นตังค์ได้ป่ะ ไม่ก็ขอเป็นโน๊ตบุ๊กแทนได้ไหม
แหม เค้าล้อเล่น ขำขำน่ะ 

สำหรับของขวัญของใครที่ไม่ได้กล่าวถึงน่ะ ก็แบบว่า
 น่ารักถูกใจอยู่แล้วไง และก็มิบังอาจไปล้อเล่นขำขำได้ กลัวมีงอนอ่ะ 555

บับ บาย งานหน้ามาเมาส์กันใหม่เด้อ พี่น้องคร๊าบบบบ