สะพานบุญ(ผ้าป่าหนังสือ)

กระต่ายใต้เงาจันทร์

ทุกอย่างในความเป็นไปในโลกนี้   มีทั้งความเป็นไปได้และไม่ได้พอๆกัน   ในความคิดกระต่ายเองคิดว่า   ถ้าเรามีศรัทธามากพอมีความจริงใจและแสดงให้เห็นในความจริงใจนั้น   โอกาสและจังหวะช่วงเวลาดีๆของชีวิตมักเกิดขึ้นได้เสมอขอเพียงเรามุ่งมั่นและทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์แม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ตาม
       เมื่อตัวเองได้เดินทางมาอยู่ที่เชียงรายพร้อมดร.ฤทธิชัย คู่ชีวิต    ท่านได้พากระต่ายไปกราบมนัสการ    เจ้าอาวาสวัดพระแก้ว  คือ  พระธรรมราชานุวัตร   ท่านได้พูดมาประโยคหนึ่งกับกระต่ายว่ามาเป็นคนเชียงรายน่ะ    
          ซึ่งประโยคนี้ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกถึงความเมตตาและคิดเสมอมาว่า   การมาเป็นคนเชียงรายนั้น   เราจะทำประโยชน์อะไรได้บ้าง    ทำตัวมีประโยชน์อย่างไร    ให้สมกับที่ท่านเมตตา และ พระอาจารย์อีกรูปที่จะต้องกล่าวถึงในความเมตตาและมีบุญคุณต่อตัวกระต่ายและคู่ชีวิต คือ   พระครูวิมลศิลปกิจ   ที่คอยช่วยเหลือดูแลไม่ว่าเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว
        ในสมัยเด็กๆจนกระทั่งเติบโตพ่อจะปลูกฝังและสั่งสอนในเรื่องศรัทธาในพระพุทธศาสนา  อยู่ไหนต้องทำตัวให้เป็นประโยชน์ จากไปต้องให้คนยกย่องกล่าวขวัญถึง  ต้องทำทุกอย่างออกมาจากหัวใจและคิดว่าดีที่สุดแล้ว  ผลออกมาอย่างไร   กระต่ายน้อยจงภูมิใจและยอมรับในสิ่งนั่น
          ในการให้มีผ้าป่าหนังสือในครั้งนี้  เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อและคิดว่าตัวเองไม่น่าจะทำได้  เพราะ   เป็นจุดกำเนิดจากการคุยเอ็มในอินเตอร์เน็ตกับคุณลุงไพโรจน์ซึ่งเรื่องที่คุยเป็นเรื่องการนั่งสมาธิ   จนกระต่ายเองได้บอกคุณลุงไปว่า  ที่ มจร.วัดพระแก้ว    มีการนั่งสมาธิและปฏิบัติธรรมทุกวันเสาร์โดยเป็นนโยบายเจ้าอาวาสวัดพระแก้ว   ให้มีขึ้นทุกวัดในจังหวัดเชียงรายมุ่งเน้นพัฒนาด้านจิตใจเพื่อส่งเสริมศีล  สติ   สมาธิ  ปัญญา โดยการนำของ พระสุธีสุตสุนทร(พระมหาดร.สมพงษ์ ) ซึ่งท่านเป็นผู้อำนวยการ มจร.ห้องเรียนวัดพระแก้ว    และในส่วนของตัวกระต่ายเองได้ไปช่วยงานห้องสมุดโดยเป็นอาสาสมัครและเต็มใจเพราะตัวเองรู้สึกว่า   ตัวหนังสือ   ตัวอักษรมีคุณค่าและมีชีวิตและได้ช่วยชีวิตตัวเองไว้เมื่อเมื่อครั้งอดีตที่เราคิด  คิดฆ่าตัวตาย   แต่เมื่อเรากลับมาในเรื่องของงานเขียนและมีเวลาอ่านหนังสืออีกครั้งตัวเองมีความสุขทำให้ได้ข้อคิดหลายอย่างสำหรับชีวิตนี่คือ   บุญคุณยิ่งใหญ่เราต้องตอบแทนดูแลและรักษาตัวอักษรที่อยู่ในหนังสือ
                จึงคุยกับคุณลุงไพโรจน์ทางเอ็มว่า   อยากได้หนังสือเข้าห้องสมุด  เพราะหลายเล่มที่พระนิสิตและนิสิตฆราวาสมาถามหาในห้องสมุดไม่มีคุณลุงได้ทำบุญโดยบริจาคหนังสือส่วนตัวมาหนึ่งลังมาที่ห้องสมุดและได้ให้ส่งรายชื่อหนังสือไปทางอีเมล์  ซึ่งกระต่ายเองก็ขอรายชื่อหนังสือที่ต้องการมาจากพระอาจารย์   อาจารย์   ผู้สอน    พระนิสิตและนิสิตฆราวาสเขียนและต้องการที่จะใช้ในการเรียนการสอนส่งให้ไปเป็นเวลาเกือบหกเดือนซึ่งมีรายชื่อหนังสือเป็นร้อยเล่มโดยให้หม่อมหลวงศรันสุข  สุขสวัสดิ์  ซึ่งกระต่ายเรียกสั้นๆว่า  คุณอาหน่อย ซึงเป็นกัปตันสายการบินที่เชียงรายมาเก็บข้อมูลและไปนำเสนอที่รุ่น
                คุณลุงไพโรจน์และคุณอาหน่อยได้กรุณา  นำเรื่องนี้   ไปปรึกษารุ่นของคุณลุงคือ  คณะวิศวกรรมศาสตร์รุ่นที่  5 มหาวิทยาลัยขอนแก่นและได้นำมาเป็นหนังสือที่ซื้อให้ตามรายชื่อจำนวน ๓๙๐ เล่ม  นอกจากนี้ยังมีหนังสือทางวิชาการมือสองแต่ยังมีสภาพใหม่อีกจำนวนหนึ่งและยังมี สมาชิกรุ่นคุณลุงบริจาคส่วนตัวมาอีกเป็นลังๆ  ไม่ว่า จะเป็น  ท่านองอาจ  พร้อมจรรยากุล    รองอธิบดีกรมธุรกิจพลังงาน  ประธานรุ่น  5 และท่านอื่นๆรวมหนังสือที่นำมาบริจาคให้ห้องเรียนวัดพระแก้วในครั้งนี้ จำนวน ๕๐๐ เล่มและยอดเงินบริจาคอีก  39019 บาทรวมทั้งสิ้นยอดเงินบริจาคทั้งหมด  99999  บาท
                นอกจากนี้ส่วนที่กระต่ายขอไปจาก  สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์  กรมศิลปากรซึ่งผู้อำนวยการสำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรม ศิลปากรได้เมตตาบริจาคมากว่าร้อยเล่มเข้าห้องสมุดครั้งหนึ่งแล้ว    และครั้งนี้ ก็ได้ร่วมบริจาคเพิ่มเติมมาอีกครั้งหนึ่ง   โดยคุณ ประสิทธิ์   แสงทับ  เป็นผู้ประสานให้   
                กระต่ายจึงอยากขอบคุณหลายท่านที่ตั้งใจมาในครั้งนี้ซึ่งมาจากกรุงเทพ  เป็นจำนวน   25คน  และท่านที่ไม่ได้มาในครั้งนี้ เหนืออื่นใด บุคคลที่กระต่ายต้องกราบขอบพระคุณคือ  คุณลุงไพโรจน์ที่ได้สืบสานโครงการครั้งนี้จนเป็นผลสำเร็จไปตระเวนหาซื้อหนังสือให้หลายรอบและกราบขอบพระคุณอาหน่อยที่คอยประสานงานและไปนำเสนอ เรื่องนี้จนประสบผลสำเร็จพร้อมทั้งที่ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมมือร่วมใจต่อสะพานบุญจนทำให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดีคะ
                                                                        ขอบคุณจากหัวใจ
                                                                            กระต่ายใต้เงาจันทร์