เรื่องเล่าบนรถไฟขาไป (เพิ่มภาพค่ะ)

แก้วประภัสสร

10 ส.ค. 2553
           แก้วฯเดินทางกลับบ้านเยี่ยมแม่ โดยรถไฟตู้นอน
ซึ่งเลือกตู้ใหม่ เพราะนอนแล้วไม่ปวดหลัง 
เนื่องจากตนเอง ไม่สามารถจะนั่งรถในระยะทางไกลๆได้นาน
จึงเลือกตู้นอนค่ะ
           รถออกจากสถานีรถไฟหัวลำโพง ตรงเวลา 20.30 น. 
พอรถไฟเคลื่อนตัว ก็ขอให้พนักงานปูเตียง เราเลือกเตียงล่างค่ะ
ตู้รถไฟจากญี่ปุ่น นิ่ม เก็บเสียงได้ดีพอสมควร ห้องน้ำสะอาด
เท่าที่แก้วฯได้พูดคุยกับหลายๆคน ที่ใช้บริการตู้นี้ พูดเสียงเดียวกันว่า
ชอบมาก ถึงแม้จะจ่ายแพงกว่าตู้นอนแอร์ของไทย
 ปรกติ เตียงนอนล่าง แอร์ ตู้ไทย 741 บาท ต่อเที่ยว
 แต่ตู้ของญี่ปุ่น เพิ่มอีกสี่สิบบาทเองค่ะ
      
      นาฬิกาจากมือถือ ปลุก ตีห้าครึ่ง 
แก้วฯลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ แปรงฟัน กลับมาที่เตียง 
หลายๆคน ปลายทางอยู่ที่ จังหวัดศรีษะเกษ , อุทุมพรพิสัย, อุบลฯ 
ซึ่งยังคงนอนหลับอยู่ 
      แก้วฯหยิบหนังสือ ที่ได้รับการแนะนำจากน้องที่บริษัทว่า
เป็นหนังสือที่ดีมากๆ 
ไม่เชื่อหรอก อิ ต้องซื้อมาอ่านก่อน ถึงจะเชื่อ 
ก่อนขึ้นรถ เลยแวะ ซื้อที่ร้านเซเว่น
หนังสือชื่อ  " หยุด ความเลว..ที่..ไล่ล่าคุณ.."
ด้านล่างของหนังสือ เขียนไว้ว่า
ของขวัญล้ำค่า...
สำหรับมนุษย์ทุกคน...ที่มีแม่...
เห็นมั๊ยละคะ แค่หน้าปก ก็น่าติดตามแล้ว 
อยากให้อ่านเองค่ะเนื้อหามีหลากหลาย ทั้งธรรมมะ 
และทำให้คืดตาม 
หัวข้อเรื่องที่แก้วฯ อ่านแล้วเห็นด้วยมากๆ
" เหนือฟ้า ยังมีฟ้า"
"เอามะม่วง มาสอนคน"
และอีกหลายเรื่องราว ที่อ่านแล้วประทับใจ  
หลังจากอ่านจบเล่ม... แก้วฯสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด 
ขอบคุณ พ.อ.(พิเศษ)ทองคำ ศรีโยธิน
             คุณ สมคิด ลวางกูร 
ที่เขียนหนังสือเล่มนี้ให้คนทั่วประเทศได้อ่านกัน
มีประโยคหนึ่ง ที่ พ.อ. กล่าวกลับ คุณสมคิดว่า
จะเขียนเรื่องที่ขออนุญาตท่านมาหลายครั้งแล้ว  
แต่ถูกคนอื่นให้เขียนตัดหน้าไปก่อน
คุณสมคิดตอบว่า " พยายามต่อไปลูก..ความดีมันทำยาก.." 

หลังจากทุกคนตื่นกันหมดแล้ว เตียงบน คงเหลือ ชาวฝรั่งตัวสูงโย่ง
อีกหนึ่งคน และแก้วฯ ที่ปลายทางอยู่ที่อุบลฯ
        เขาลงมานั่งเตียงล่างและถามแก้วฯเป็นภาษาอังกฤษว่า 
" คุณพูดภาษาอังกฤษได้มั๊ย"
 แก้วฯ ตอบว่า " พูดได้นิดหน่อย"  
เป็นธรรมดาค่ะ คนไทย อ่อนน้อม ถ่อมตนเสมอ ..
แต่ความจริง พูดได้นิดหน่อยจริงๆค่ะ... แฮ่ะๆๆ 
หลังจากนั้น เราก็เริ่มบทสนทนา ซึ่งระยะทางที่เหลือ
คือจากจังหวัดศีรษะเกษ  ถึงอุบลฯ
ลืมบอกไปว่า รถไฟเสียเวลา (ตามเคย) เกือบสองชั่วโมงค่ะ
ปรกติ เจ็ดโมงครึ่งจะต้องถึงอุบลฯ
แต่เรายังอยู่ที่ ศรีษะเกษ
เราเริ่มคุยกันหลายเรื่อง เขามองที่กระเป๋าเดินทางของแก้วฯ 
แล้วพูดว่า "พูม่า " 
แก้วบอกว่า "ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"พูม่า และ อาดิแดส ผลิตที่เยอรมัน"
"อ้อ งั้นคุณก็เป็นคนเยอรมัน ใช่มั้ย" แก้วถาม
" ใช่ครับ ผมเป็นคนเยอรมัน" 
"อยู่เมืองไหนคะ " 
"ผมอยู่ ดุสเซ็นดอฟ " 
"อืม.. แล้วคุณมาสายการบินอะไรคะ 
ฉันเห็น สายการบินแอร์เบ.... ดูเหมือนว่า ราคาค่อนข้างจะถูก"
"ไม่ครับ..ถูกก็จริง แต่ผมไม่ชอบ เขาไม่เซอร์วิสเหมือนสายการบินทางเอเซีย
ทุกอย่างบนเครื่องต้องซื้อ ที่นั่งก็ไม่สะดวกสักเท่าไหร่"  
"อ้าวเหรอ..ฉันคิดว่าน่าจะดีสำหรับคนเดินทางเสียอีก  แล้วคุณใช้
บริการสายการบินไหนคะ "
"ผมชอบ สายการบินการ์....ครับ เขาบริการดีมากๆ ถึงแม้ผมจะเลือก
ที่นั่งชั้นธรรมดา แต่พนักงานเดินมาถามตลอด ขาดเหลืออะไรบ้าง 
ผมชอบ รวมทั้งที่นั่งด้วย ไม่แคบเกินไปสำหรับคนตัวโต" 
 เขาถามแก้วฯว่า "คุณไปอุบลฯ ไปเที่ยวหรือครับ "
แก้วตอบว่า " ฉันไปเยี่ยมแม่ วันแม่ แต่ก็ไม่ได้เลือก 
หากฉันว่างเมื่อไหร่ ฉันก็จะกลับบ้านทันที"
"แล้วคุณล่ะ ไปเที่ยวที่อุบลฯเหรอ"
เขาส่ายหน้า
" ไม่ครับ ผมจะไปลงอุบลฯ แล้วเดินทางต่อไปประเทศลาว"
"อ้าว..ทำไมไม่เที่ยวที่เมืองไทยละคะ เมืองไทย ยังมีแหล่งท่องเที่ยว
ที่สวยงามอีกมากมาย ไม่ว่า น้ำตก ภูเขา ทะเล "
มาฟังคำตอบฝรั่งชาวเยอรมันคนนี้ดูค่ะ

" ผมเคยชอบและฝันอยากมาเที่ยวเมืองไทยมาก 
แต่ว่า เท่าที่ผมพบมา หลายคน ชอบเงินมากกว่า
ยิ่งผู้หญิง  เขาชอบเงินมากกว่าผม..."

แก้วฯอึ้งไปนิดหน่อย แต่ก็เข้าใจในสิ่งที่ฝรั่งคนนี้พูด
 มีสิ่งเดียวที่ฉันจะทำตอนนี้
ก็คือ อธิบายให้เขาเข้าใจ แม้ผลจะเป็นอย่างไร ก็ไม่ว่ากัน
" ฉันไม่ทราบว่า คุณไปพบอะไรมาบ้างในเมืองไทย
แต่อยากบอกให้คุณรู้ว่า  คนไทย ไม่ได้เหมือนกันทุกคน ..
บางคน เขาอาจจะจำเป็นที่ต้องนำเงิน หาเลี้ยงพ่อ แม่ ครอบครัว 
อีกหลายปาก หลายท้อง ที่รอที่บ้าน
อยากขอให้คุณมองคนไทย ในแง่บวก 
ย้ำว่า นั่นไม่ใช่ทุกคน  คนไทย  ส่วนมาก จิตใจดี เมตตาค่ะ
 ผม ไม่ได้หมายถึงคนไทยทุกคน ผมขอโทษ ที่กล่าวแบบนั้น
แต่เท่าที่ผมเจอมากับตัวเอง จะเป็นอย่างนั้นครับ
หลังจากสนทนากัน จนรถไฟ ใกล้ถึงสถานีอำเภอวารินทร์ชำราบ
จังหวัดอุบลฯ
เขาเอ่ยปากถามว่า มีนามบัตรมั้ย 
แก้วฯตอบว่ามี พร้อมกับคว้านามบัตรบริษัท ยื่นให้เขา 
ดูปฏิกิริยา จากเริ่มพูดคุย และก่อนจะกล่าวลากัน
ดูเหมือนว่า เขาเปิดใจคุยกับแก้วฯมากขึ้น
หลังจากที่เขาหยิบนามบัตรแก้วฯไปดู แล้วยิ้มอย่างเป็นมิตร
 ผมชื่อ มาร์โค นะครับ
ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก คุณมาร์โค ..แต่ ..ใช่มาร์โค โปโร มั้ยคะ  
แก้วฯพูดพร้อมกับหัวเราะ เขาหัวเราะตาม 
ซึ่งเรามักจะไม่ค่อยได้เห็น คนฝรั่ง  หัวเราะ แบบนี้สักเท่าไหร่

             ก่อนรถถึงสถานี แก้วฯเปิดกระเป๋า เพื่อหยิบเอา 
สมุดโน้ต เล่มเล็กๆ ที่แก้วฯเตรียมจะนำไปให้แม่ 
ไว้แจกเด็กๆ ในวันแม่  
ยื่นให้เขา แล้วบอกว่า
  ฉันให้คุณ 
เขาคงไม่ได้ยิน ในสิ่งที่แก้วฯพูด 
เขารับไปดู แล้วบอกว่า
 สวยครับ มันเป็นอะไร
เป็นสมุดโน้ต แบบพกพา ติดกระเป๋าไปได้ทุกที่ 
ฉันเตรียมไว้ให้แม่ มอบให้เด็กๆ วันแม่ค่ะ
เขายิ้มและกลับด้านหลังมาดู 
มันเป็นกรอบรูปด้วยนะคุณ  เขาชี้ให้แก้วฯดู
ไหน..สมุดโน้ตต่างหากละ ..  แหม ก็เราซื้อมาเอง นี่นา
ไม่ๆๆ คุณดูสิ.... หลังจากใช้กระดาษหมดแล้ว คุณก็สามารถ
 ตั้งเป็นกรอบรูป ใส่ภาพสวยๆได้
แก้วฯชะโงกหน้าไปดู 
เออ..จริงแฮ่ะ  ฝรั่งตาดี กว่าเราอีก คริ...
เขายื่นของกลับให้แก้วฯ...
แต่แก้วฯบอกเขาว่า
  ฉันให้คุณไง เอาไว้จดบันทึก ตอนคุณไปเที่ยวประเทศลาว
ดูสีหน้าเขา ไม่ค่อยมั่นว่า ให้เขาจริงหรือเปล่า
เขาเอาของชิ้นนั้น แนบอก แล้วพูดย้ำ อีกครั้ง
คุณให้ผมจริงๆเหรอครับ
ชัวร์ ฉันให้คุณ  มันอาจจะไม่มีค่ามากนัก สำหรับคุณ
แต่ฉันขอเป็นตัวแทนคนไทยอีกล้านๆคน มอบของให้คุณ
ไว้เป็นที่ระลึกค่ะ
เขากล่าวคำ ขอบคุณฉัน 
แล้วบอกว่า เขาจะจำ คนไทยใจดี ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ ตลอดไป
เรากล่าวคำว่า โชคดี  แล้วต่างคนต่างลงจากรถไฟ
ฉันแอบยิ้มอยู่ในใจ  
สิ่งที่แก้วฯทำ คงไม่สามารถ ลบความรู้สึก ที่คุณมาร์โค คิดอคติ
กับคนไทย ที่เขาได้พบมาได้
แต่หวังว่า  หากทุกคน ทุกชาติ  
มองเห็นเพื่อนมนุษย์ เป็นเหมือน ญาติ พี่น้อง 
เหมือนคนในครอบครัวเดียวกัน ยิ้มให้กันด้วยความจริงใจ
บางที เขาเหล่านั้น อาจจะเปลี่ยนมุมมอง และความรู้สึกดีๆกลับมาก็ได้ค่ะ
อ้าว....ยัยแก้ว ...ไหนบอกจะเขียนเรื่องขำๆ ในครอบครัวล่ะ..
อิ ..
อ่านอันนี้ก่อนแล้วกันนะคะ 
แล้วจะเล่าเรื่องขำๆ ในบ้านให้ฟัง เรื่องต่อไป
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ
ขอให้มีความสุขกันทุกวันค่ะ
      

ทางเดินระหว่างตู้

เตียงล่างก่อนปูเตียงค่ะ

ขาวจั๊วะ น่านอนจังนิ 

ใครเคยเห็นบันใดบ้าง..ยกมือขึ้นสูงๆ...
ว้าย...จั๊กแร้ดำเชียว....5555

กางแขนให้บันใดค่ะ สำหรับคนนอนเตียงบน

ไฟหัวเตียง ไว้อ่านหนังสือค่ะ

อ่างน้ำ

 ด้านในห้องน้ำค่ะ