คุณไม่ได้สวยอย่างฉันคิด

แก้วประภัสสร

รถกระป๋องคันเล็กๆ บรรจุผู้โดยสารได้ไม่เกิน-
10 คน  วิ่งอยู่ย่านฝั่งธนฯ 
                 ซึ่งคนทำงาน มักจะใช้บริการเจ้ารถแบบนี้กันเป็นประจำ
แก้วฯก็เเช่นกันค่ะ
                  เช้านี้ ขณะนั่งอยู่บนรถกระป๋อง แก้วฯได้หันไปพบผู้หญิงคนหนึ่ง
นั่งอยู่ที่นั่งใกล้ๆกับทางลง เธอหน้าตาจัดว่าสวย ผมยาว มัดไว้ครึ่ง แล้วปล่อยให้สลวยไปด้านหลัง  ชุดที่เธอสวมใส่ ดูรัดกุม แบบชุดทำงาน ดูมิดชิด และสวมรองเท้าคัชชูสีขาว
                แก้วฯแอบชื่นชมเธออยู่ในใจ อายุเธอน่าจะไม่เกิน 30 
ด้วยท่าทางเรียบร้อย บวกกับความสวย  ทำให้รู้สึกชอบ
                รถจอดรับผู้โดยสารในป้ายถัดไป  คนที่ขึ้นมาเป็นคุณยายแก่ๆ
เท่าที่เห็น ยายก้าวขึ้นรถอย่างช้าๆ แก้วฯเอื้อมมือไปช่วยถือตะกร้าไว้  
เพราะกลัวรถกระชากแล้วจะพลาดพลั้งหกล้มลง 
                คุณยายนั่งเอียงลงข้างๆ หญิงสาวคนที่แก้วฯแอบชื่นชม..
อีกมือหนึ่งจับราวริมทางลง มือหนึ่งจับตะกร้าที่วางบนตัก
แก้วฯละสายตา..และหันมองออกไปด้านนอก ดูต้นไม้ ดูป้ายโฆษณาที่-
อยู่สองข้างทาง ว่ามีอะไรแปลกๆ ใหม่ๆบ้าง
               สักพัก...แก้วฯเห็นหญิงสาวคนนี้ลุกจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว
และย้ายมานั่งฝั่งตรงข้ามกับคุณยาย...
              
               แก้วฯรู้สึกไม่ปกติ เพระอาการที่เธอลุกเปลี่ยนที่พรวดพราด
เลยชำเลืองตามองดูเธอ...ว่าเกิดอะไรขึ้น..
              ภาพที่เห็น เธอหันไปจ้องคุณยายคนนั้น เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
เหมือนโกรธกันมาเป็นร้อยปี..มันเกิดอะไรขึ้น..เริ่มสงสัย..
          จากสายตาที่เธอมองคุณยาย แล้วค้อนอย่างไม่พอใจ สลับกับมองไปที่-
คุณยายหลายครั้ง..แก้วเลยต้องหาคำตอบ เบี่ยงสายตามองไปที่คุณยาย..
          คุณยายก็หันไปมองเธอคนนั้น แต่ไม่เห็นท่านมีอาการอะไร..
         แก้วฯงบางอ้อทันที..เหตุที่เธอโกรธ ผละจากที่นั่งอย่างรวดเร็ว..
เพราะหลังอันงองุ้มของคุณยายไปเบียดกับตัวเธอนี่เอง....
         ทำไม....เพราะอะไร..เธอถึงกับไม่พอใจมากขนาดนั้น..
กับเพียงหลังคนแก่คนหนึ่งไปกระทบกับเนื้อหนังของเธอ....
         ภาพต่างๆที่แก้วฯมองเธออย่างชื่นชม ตั้งแต่แรกพบ..
ดูเหมือนมันค่อยๆจางไปในความรู้สึก....
          แต่กับนั่งคิดต่อว่า...คนที่นั่งข้างเธอ..เป็นยายแก่ๆ อายุมากแล้ว..
เพียงยายพยุงร่างกายหิ้วตะกร้าไปตลาดเองได้ ก็ถือว่าเก่ง..
           แค่หลังยายเบียดเธอ เท่านี้เองหรือ...
เธอถึงออกสีหน้า โกรธมากขนาดนั้น..
         หากวันหนึ่ง ถึงวัยชรา เธอหลังค่อม งองุ้มเหมือนคุณยาย...
ต้องการที่พักพิง....แต่ถูกลูกหลานผละ แล้วเดินจากไป...
โดยไม่หันหลังกลับมามองเธอ....เธอจะรู้สึกอย่างไร...
           เธอสวยเพียงภายนอก..ในความรู้สึกของแก้วฯ ณ.ขณะนี้..