ฉบับสุดท้ายสำหรับ...เธอ

เพื่อนของพระจันทร์

ความรู้สึกในใจ มันพูดว่าไม่เหมือนก่อน
ไม่เหมือนคนที่ยังรักกัน
เธอมาเปลี่ยนไป เฉยเมยกับฉันอย่างนั้น
ดูเธอเงียบงันไม่เป็นเหมือนเคย...
เพิ่งรู้ว่าหลายๆอย่างที่เป็นอยู่มันทำให้คนอื่นอึดอัด
แล้วตัวเองก็อึดอัด เกรงใจที่ทำให้เค้าทุกข์ทรมานใจเพราะเรา
ความจริงก็รู้สึกมาตลอด ความคิดที่จะผูกมัดใครไว้กับตัวเอง
ก็เลยแทบไม่มีเหลืออยู่เลย
เหนื่อยกายแล้วยังจะยอมเหนื่อยใจอีกหรือ นี่เป็นคำถามที่เราเฝ้าหาคำตอบให้ตัวเองอยู่ตลอดเวลา
คงถึงเวลาแล้วซินะ ที่เราควรหันหลังเดินออกมา แล้ววางมันทิ้งไว้อย่างเดิม 
เหมือนเดิมก่อนที่เราจะบังเอิญเดินผ่านมาพบมาเจอกับมันเข้า
ถ้าเป็นเรา เราจะทนฝืนใจได้นานเท่าเค้าไหม คงไม่กระมัง
เราอยากบอกว่าเสียใจที่ทำให้เค้าคนนั้นอึดอัด จริงๆนะ
มีอะไรปิดบังกันหรือเปล่า
อยากฟังเรื่องราวให้มันเข้าใจ
เธอเองที่รู้ ว่าเป็นเพราะอะไร
ช่วยบอกได้ไหมอย่าเก็บเอาไว้เลย...
มิตรภาพที่เกิดและคงอยู่ได้เพราะความเกรงใจ สงสาร สมเพช
ถ้าเป็นเรา  เราจะไม่เก็บมันเอาไว้ เราจะบอกออกไปให้เค้าได้รับรู้
ว่ามันไม่ได้มีคุณค่ากับเรามากไปกว่าคนที่เราอยากจะมอบให้ในตอนนี้ 
เค้าคนนั้น..คือ..ใครอีกคนที่สำคัญกว่าของเธอ
แต่ทำไงได้ละคนนี้ก็น่าสงสาร 
อืม คงน่าเศร้าพิลึกซินะคนที่ถูกทิ้งไว้เป็นตัวเลือกสุดท้าย
สำหรับความสุขสำราญในการแจกจ่ายมิตรภาพของใครบางคน
มิตรภาพของเราที่ตั้งอยู่บนฐานของความมั่นคง
มิตรภาพของเค้าที่ตั้งอยู่บนความแปรผัน
มันช่างแตกต่างกันจนเกินรับได้จริงๆ
ไม่รักก็บอกไม่รัก อย่าทำให้ฉันเข้าใจผิด
และคิดว่าเธอรักกันอยู่อย่างนี้
ไม่รักก็บอกกับฉัน ปิดบังกันไปยิ่งไม่ดี
บอกฉันให้รู้ซักทีถ้าเธอหมดใจ...
คนที่เราชอบกับคนที่เรารักมันช่างแตกต่างกันเหลือเกินนะ
เป็นความจริงที่ถูกต้องและสมเหตุสมผลที่สุดในความคิดของเรา
ฉันรักเธอ...ฉันไม่รักเธอ..ฉันชอบเธอ..และสุดท้าย..ฉันไม่ชอบเธอ
เธอต้องการฟังคำพูดประโยคไหน บอกเรามาได้เลย
เธอต้องการพูดประโยคไหน ก็เอ่ยมันออกมา ยินดีจะรับฟังเสมอ 
ไม่ต้องกลัวว่าจะต้องหันหลังให้กับน้ำตาของผู้หญิง
เพราะมันอาจจะเป็นสิ่งที่เธอทนดูไม่ได้
แต่น้ำตาเรามันมีค่าเกินกว่าจะปล่อยให้มันไหลริน ณ ที่ตรงนี้
..วางใจเถิดคนดี..เพราะเธอไม่มีสิทธิ์ได้เห็นมันอีกแล้ว
ฉันทำได้แค่นี้ และพร้อมจะรับความจริง
กับเรื่องเราที่ต้องเปลี่ยนไป
ยิ่งรักก็ยิ่งอยากรู้ ยิ่งคิดก็ยิ่งคาใจ
มันจริงใช่ไหมแต่เธอไม่กล้าบอกกัน
การยอมรับความจริง บางครั้งมันอาจจะเกินความสามารถของใครบางคน
แต่ไม่เกินความสามารถของเรา มั่นใจ เชื่อใจเถอะว่าเราทำได้
ทุกสิ่งเมื่อมีการเริ่มต้นมันก็ย่อมมีวันสิ้นสุด
เหมือน .....ฉบับนี้
ที่เราเรียกมันว่าฉบับสุดท้าย  เพราะมันเป็นฉบับสุดท้ายของหัวใจเราจริงๆ
...บอกฉันให้รู้ซักทีถ้าเธอหมดใจ... ฉันจะได้เตรียมใจ ถ้าไม่มีเธอ .....