เว็บโผ่

สะพั่งสะท้านไมภพ

วันหนึ่งหลังจากตอนเลิกงาน กลับมาบ้านแล้วก็จัดแจงบรรเลงทำกับข้าวมื๊อเย็นให้กับครอบครัว หลังจากทำต้มจืดผักกวางตุ้งใส่หมูบะช่อแล้ว ทำผัดถุงงอกเต้าหู้ อุ่นแกงเก่า และทำน้ำปลาพริกป่นมะนาว ทุบน้ำแข็งใส่กระติกแล้วใส่น้ำกรอง เรียบร้อย
เมื่อเมียและลูกกลับมา ก็นั่งกินข้าวกันพร้อมหน้า เมื่อรับประทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว ผมก็ขึ้นเต๊ง แต่ก่อนขึ้นได้ถอดชุดกางเกงจับหมูที่ได้ทำกับข้าวรวมทั้งเสื้อยืดขาวที่เป็นเสื้อในในตอนไปทำงาน เอาแต่เพียงผ้าขุนหนูสีแดงผืนโปรดห่อกายและเข้าห้องนอน เปิดแอร์ เปิดไฟ แล้วก็มานั่งเปิดเว็บเช่าจตุคามรามเทพ ซึ่งก็อดใจไว้ไม่เคาะซื้อแม้จะชอบด้วยความงดงามของพุทธศิลป์ แต่ทว่าเมื่อเสาร์อาทิตย์ที่แล้วเมียทักว่าซื้ออีกแล้วหรือ จิ้งจกทักยังฟัง นี่ ผบ.ทบ.ทักไม่ฟังก็คบไม่ได้แล้ว ตัดใจเปลี่ยนมาแต่งเว็บเพจ www.1935.in.th ซึ่งก็ได้นั่งทำเรื่องข้อมูลในเว็บเพจ และเมื่อจับเอาแฟลชใส่เข้าไปในบอร์ด phpbb สำเร็จตามที่คิดไว้ตอนเย็นก็หัวเราะเคี๊ยกๆ ขณะนั้นภรรเมียก็นอนหงายดูหนังอยู่บนเตียงแล้ว ผมก็เลยอรรถาธิบายให้สุดยอดนับถือของผมให้ฟังว่า
สิ่งที่ผมทำก็เหมือนกับแคทเทลเลคอมทำ โดยให้ชาวเกาหลี มาอธิบายให้ฟังว่าทำไมจะต้องเก็บข้อมูลไว้ในเว็บสตอเรจ เพราะข้อมูลสำคัญอาจสูญหายได้ หากเก็บไว้เอง แต่ทว่าผมกลับหัวเราะผมสร้างโฮมเพจเอง บนโฮมเพจเป็นเว็บบอร์ด มิใช่ให้คนอื่นใส่อย่างเดียวแต่ตนเองก็สามารถใส่ข้อมูลของตนในเรื่องต่างๆทั้งเรื่องการทำงาน เรื่องส่วนตัว และเรื่องประชาสัมพันธ์ตนเองยังได้เลย ระหว่างที่กำลังฝอยเป็นควุ้งเป็นแควอยู่นั้น ผมก็สังเกตเห็นว่าภรรยาผมมองตรงแต่สายตาต่ำกว่ามายังที่ผมนั่ง แล้วยิ้มๆ
ผมหัวเราะเคี๊ยกๆ สิ่งที่เธอสนใจไม่ใช่เรื่องเว็บเพจซะแล้ว แต่คงเป็นเว็บโผ่ มากฝ่า