รอยยิ้มและน้ำตา

windsaint

ฉันพบเหตุการณ์เหตุการณ์หนึ่ง ซึ่งจะทำให้ฉันไม่อาจลืมไปชั่วชีวิต
ในค่ายเยาวชนอาเซียนครั้งที่ 3 วันสุดท้าย กับการนำเสนองานครั้งสุดท้าย
งานที่เธอตั้งใจทำ ตั้งใจคิด ด้วยความกระตือรือร้นของเธอ 
แต่เมื่อถึงเวลานำเสนอกลับใช้ไม่ได้ เนื่องจากเกิดปัญหาที่คอม ทั้งๆที่ไม่ใช่เพราะเธอ 
แต่เธอก็ยังสามารถแก้ไขสถานการณ์ได้ 
สิ่งที่ฉันทำได้ก็แค่เพียงแก้ไขเหตุการณ์เฉพาะหน้าเท่านั้น ฉันไม่สามารถช่วยได้ทั้งหมด เพราะเวลาไม่เพียงพอ ฉันทำอย่างสุดความสามารถที่มีของฉันแล้ว จนอาจารย์อาจจะเห็นว่าฉันยุ่งมากเกินไปเสียด้วยซ้ำ
หลังการนำเสนอ เธอหายไปจากที่ประจำของเธอ เธอแอบไปร้องไห้อยู่ลำพัง โดยมีคนอื่นปลอบใจอยู่ 
หยดน้ำตาที่ไหลลงมาเปรอะแก้มใสๆของเธอ 
ดวงตาที่เคยสดใสและมีแววแห่งความกระตือรือร้นถูกปกคลุมด้วยน้ำตา  
แก้มที่มักจะมีรอยยิ้มอยู่เสมอจางหายไป 
เสียงที่เคยสดใสกลายเป็นเสียงสะอื้นร่ำไห้ 
ฉันเองก็เสียใจไม่แพ้กัน แต่ที่ฉันไม่ร้องไห้ อาจะเป็นเพราะฉันพบสิ่งเหล่านี้มามาก 
ประสบการณ์สอนให้ฉันรู้จักความผิดหวัง 
พากฉันยังเด็กขนาดนั้นฉันคงจะร้องไห้เช่นกัน แต่ฉันไม่ได้ร้องไห้ 
และสิ่งที่ฉันพอจะทำให้ได้เพื่อเธอ เธอคนที่ฉันยอมรับทั้งกายและใจ ว่าเป็นผู้หญิงเก่งที่มีความสามารถคนหนึ่ง 
คือ ฉันได้แต่ปลอบใจด้วยคำพูด คำพูดที่ทุกคนสามารถพูดได้ง่ายๆ แต่ทำใจได้ยาก ยากเย็นและยากยิ่ง 
ฉันรู้และฉันเข้าใจความรู้สึกเช่นนี้ ความรู้สึกที่ทนรับไม่ได้กับสิ่งที่ไม่คาดฝัน 
ฉันได้แต่ปลอบใจว่าไม่ใช่ความผิดของเธอ ทุกสิ่งมันเกิดขึ้นได้ 
ฉันพาเธอไปเดินสงบสติอารมณ์อยู่สักพัก 
จนกระทั่งเธอกลับมานั่งที่ประจำของเธอ คราบน้ำตาที่ยังหลงเหลืออยู่บ้าง
ดวงตาที่แดงระเรื่อ เรียกร้องให้หัวใจของฉันพาตัวฉันเข้าไปหาเธออีกครั้ง
ฉันเข้าไปและพยายามทำให้เธอหัวเราะ แต่รอยยิ้มและสายตาของเธอที่แฝงไปด้วยความเศร้า 
ทำให้ฉันรู้ว่าคำพูดต่างๆ ของฉันสารพันจะไม่มีทางเข้าไปถึงส่วนลึกของหัวใจเธอได้
มันทำให้ฉันกลัว กลัวว่าฉันจะสูญเสียรอยยิ้มที่น่ารักและสดใสนั้นไป 
ฉันได้แต่ภาวนาให้มีเสียงที่สามารถส่งไปถึงหัวใจของเธอได้ 
แล้วก็มีจนได้ เมื่อเสียงประกาศรางวัล Best content ทำให้รอยยิ้มที่แสนสดใสนั้นกลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง
ฉันไม่รู้ว่าถ้าไม่มีการประกาศรางวัลนี้ ฉันจะมีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มจากใจนั้นอีกหรือไม่
รอยยิ้มที่ฉันไม่อยากให้มันเลือนหายไปจากใบหน้าของเธออีกเลย