แอพลายแบบพลวัตร

สะพั่งสะท้านไมภพ

ผมสะพั่ง สะท้านไมภพ มิใช่นั่งคิดและเขียนเฉพาะแต่สเตคโฮลเดอร์บนแผ่นกระดาษเท่านั้น แต่ทว่าผมจะต้องไปพบแต่ละสเตคโฮลเดอร์ถึงถิ่นทีเดียว ความเข้าใจตรงนี้คงจะลึกซึ้งเกินคำว่าเพียงพอ แต่ก็เป็นความเพียงพอของความตั้งใจที่จะทำอะไรจริงจังเพื่อประโยชน์อย่างจริงจัง โดยไม่หวังผลลัพธ์บ้าๆบอๆ
แต่ทว่ามันดันเกิดไปตรงกับคัมภีร์ภวคีตาเข้าอย่างจัง 
๕ มิ.ย.๕๓ ป่าชายเลนแห่งหนึ่งในจังหวัดเพชรบุรี ผมได้ปักต้นใบไม้ทองลงในชายเลน มือที่เปื้อนดิน เท้าที่เปื้อนดินทั้งสองข้างไม่ได้ทำให้หงุดหงิดใจแต่ทว่าตรงกันข้ามกับอิ่มเอมใจยิ่ง อย่างน้อยในวันสำคัญของโลกเราก็ได้ทำประโยชน์นิดหนึ่ง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะสู้กับพวกที่ถางป่าชายเลนแล้วมาปลูกต้นยางที่มีวัตถุประสงค์ที่คาดเดาเป็นอย่างอื่นไม่ได้ได้หรือเปล่า ในการฟังแล้วไม่จำ ในการใช้ความรู้ที่ได้จากการระลึก มันเริ่มจะชาชิน ความรวดเร็วในการคิดย่อมตามมา ในร้านนวดน้ำมันผมพาเพื่อนสนิทที่หาได้ยากยิ่งไปเปิดหูเปิดตา พริตตี้ ผมมองดูรูปร่าง และปล่อยอะไรให้เป็นไปตามครรลอง แล้วคิด และถามว่าพริตตี้ว่ามีเป้าหมายหรือไม่ คำตอบคือ มี มันก็เป็นหนทางหนึ่งของชีวิตที่แต่ละผู้ได้เลือกคลับคล้ายคลับคลาว่าจะเหมือนกับจอมยุทธในบู๊ลิ้มตงง้วน ที่เลือกทางเดินของวิชา ฝีมือที่แตกต่างกัน บ้างก็เลือกเรียนแนวทางของฝ่ายธรรมะ บ้างก็เลือกเรียนแนวทางฝ่ายมาร ต้นจะเป็นอย่างไรก็ตามแต่ต่อไปปลายควรจะตรง 
ไม่ได้มีการสิ้นเปลืองใดๆในความคิด ค่านวดก็๕๐๐แล้ว ค่าอ๊อฟชั่น อีก ๑๗๐๐ หลังจากที่ได้ดำเนินกรรมวิธีแล้วก็ลงมา พริตตี้ที่นวดผมก็เดินละลิ่วปลิวละล่องหิ้วถุงส้มตำปูมาฝากหนึ่งถุง เจ้าของร้านหาน้ำชาสมุนไพร และน้ำเย็นๆ พร้อมกับชวนคุย อ๊อฟชั่นพิเศษจริงๆ มันมีความแตกต่างนิดๆ หากเป็นเงินของเราเองก็คงจะคิดทบทวนมากกว่านี้ และพาเพื่อนไปเลือกหาซื้อลำโพงที่ห้างใหญ่แถวรังสิต ผมมองเขายืนฟังเสียงจากลำโพงสองชนิด ในความเห็นของผมมันก็ไม่แตกต่าง หลังจากที่ซื้อเสร็จแล้ว ในรถมาสด้าสามสองสามจีแอลเอ็กซ์ซึ่งน้ำมันใกล้จะหมดอยู่รอมร่อ ผมเปิดวิทยุติดรถยนตร์ให้เพื่อนฟัง แล้วบอกว่า หูของผมก็แค่นี้ เพื่อนผมหัวเราะ ผมส่งเพื่อนขึ้นเครื่องบินที่ดอนเมืองได้ตรงเวลาตามแผน แต่ทว่ากะว่าจะเติมน้ำมันก่อนจะเข้าบ้านแต่ก็์ไม่ได้เติมเนื่องจากคิดว่าเอาไว้วันจันทร์ก็ได้ 
รอยสักบนตัวพริตตี้ ด้านหลังเป็นรูปผีเสือ้ตัวใหญ่สีม่วง และด้านหน้าท้องน้อยใต้สะดือเหนือสามเหลี่ยมทองคำ เป็นรูปประมาณว่าหัวใจติดปีก ผิวเนื้อที่สากๆมือเหมือนสาวเอาะๆ สีเขียวแก่บนเล็บเท้า สร้อยข้อเท้าแปลกๆแนวเร็กเก็ และเล็บมือที่เพ้นท์ไว้อย่างพิสดารพันลึกแนวโทนสีเขียว และหน้าอกที่สวยงามคู่หนึ่ง
เพียงแค่ทำหน้าที่ของแต่ละฝ่ายไม่มีใดมากกว่านั้นที่จะคิด
ควันบุหรี่ลอยละล่องบ้างก็เป็นพวยพุ่งออกไปจากอวัยวะที่เรียกว่าจมูกและปาก และสายตาก็มองไกลออกไปคล้ายกับตัวหลักในซีรีส์เกาหลี มากมายเหลือเกิน เอาแค่ร้านแบบเดียวกันก็มากมายเหลือเกิน แต่ทว่าในยามที่เศรษฐกิจแบบนี้ก็ต้องแบบนี้ถึงจะรอด นับว่าเป็นการเอาชีวิตรอดแบบหนึ่ง สะพั่งคิดแล้วก็ยักไหล่ ตราบใดที่สังคมยังคงไม่คิดถึงเรื่องความมีเงินหรือความรวยที่มาจากการฉ้อฉลหรือมาจากทางที่ถูกที่ควรแล้ว และยังอินเทรนในเรื่องต่างๆที่โคตะระแพงบรรลัยจักรผันแล้วก็ต้องเป็นแบบเนี้ย สิ่งที่เริ่มต้นของเรื่องราวทั้งปวง อาจเป็นไปได้ที่มาจากจุดเริ่มต้นของครอบครัว ในความละโมบโลภและอกุศลก็สืบต่อถ่ายทอดเข้าสู่สายเลือดจนถึงขึ้นสมองของประดาลูกหลานโดยไม่รู้ตัว และผลกระทบจากครูนอกรีตที่ไม่เข้าใจปรัชญาของการศึกษา และลืมตีน ที่ไม่เคยใช้ประสบการณ์ของตนที่ดีมาใช้ แต่กลับเบี่ยงเบนประเด็นในแนวทางที่ไม่มีแม้สามัญสำนึกคิดว่าสิ่งที่ตนเองเรียกร้องออกไปต่อนักเรียนและผู้ปกครองจะต้องยากเข็ญขึ้นมากอีกเพียงไหนหรือทำให้โรงเรียนเป็นพวกโคตรภาษาต่างด้าวและมีชื่อเสียงแต่ลืมมองถึงการช่วยเหลือคนข้ามฟากให้ถึงฝั่งเหมือนความคิดของบูรพาจารย์แต่ในอดีต หรือการเรียนที่พิเศษพิสดารเรียกร้องเงินทองแลกกับความแตกต่างในหลักคิดทำข้อสอบที่ออกแนวที่นักเรียนที่เรียนหนังสือธรรมดาในโรงเรียนธรรมดาทำไม่ได้แล้วโอ้อวดว่าออกข้อสอบได้ฉลาด สิ่งต่างๆเหล่านี้ได้ส่งผลกระทบออกมาแล้วอย่างบ้าคลั่งและเป็นวงกว้าง ในเมื่อเงินคือสุดยอดของความต้องการแล้ว ผลกระทบที่ตามมาก็จะเกิดต่อผู้สร้างเหตุอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงและไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นก็คือสิ่งบางสิ่งที่ได้กระทำไปนั้นเอง 
ผมนึกถึงอายุของพริตตี้ที่ยังน้อยอยู่ แต่ทว่าร่างกายที่เปลี่ยนแปลงไป ก็พออรรถาได้ว่าไม่มีเหตุใดที่จะทำให้ใครรู้ นอกจากผู้ที่เคยผ่านประสบการณ์ทางเพศมาอย่างโชกโชนพิสดารเท่านั้น และในความที่เป็นแบบนี้บางครั้งก็เกิดประโยชน์ได้แบบพิสดารเหมือนกัน อาทิ การโกงกินมากๆบางทีก็ทำให้ สามจังหวัดชายแดนใต้รอดพ้นจากการยึดครองของผู้ต้องการจะเป็นสุลต่านได้เหมือนกัน เพราะเหล่าโจรร้ายก็รอเงินจากรัฐลงมา แต่ทว่าก็โดนตอนแบบปาฏิหารย์ ดูเหมือนว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่มีความเป็นไปเป็นมาอย่างสอดคล้องกันทั้งสิ้นจนตัวตนของทุกคนเคลิบเคลิ้มเรียกว่าพอดีหรือบังเอิญ