เรื่อง การฟังธรรม (นิทานธรรมบท)

กระต่ายใต้เงาจันทร์

เรื่องที่  ๓  การฟังธรรม
	ดังได้สดับมา   พวกมนุษย์ที่อยู่ถนนสายเดียวกันในกรุงสาวัตถีเป็นผู้พร้อมเพรียงกัน   ถวายทานรวมกันเป็นคณะแล้วก็ได้ทำการฟังธรรมตลอดคืนยังรุ่งแต่ไม่อาจจะฟังธรรมตลอดคืนได้   บางพวกอาศัยความยินดีในกามก็กลับไปเรือนเสียก่อน   บางพวกเป็นผู้อาศัยโทสะ   บางพวกง่วงงุ่นเต็มที่นั่งสัปหงกอยู่ในที่นั้นนั่นเองไม่สามารถฟังธรรมได้   พวกภิกษุยังถ้อยคำให้ตั้งขึ้นในโรงธรรมเจาะจงเรื่องนั้น
	พระศาสดาเสด็จมาแล้ว   ตรัสถามว่า  ภิกษุทั้งหลายบัดนี้พวกเธอสนทนาเรื่องอะไรกัน  เมื่อพวกภิกษุกราบทูลว่าเรื่องนี้พระเจ้าข้า   จึงตรัสว่า   ภิกษุทั้งหลายธรรมดาสัตว์เหล่านี้อาศัยภพแล้วเลยข้องอยู่ในภพนั้นเอง   โดยดาดดื่มชนิดผู้ที่ถึงยังมีจำนวนน้อย  ดังนี้แล้วได้ตรัสพระคาถาว่า
	บรรดามนุษย์ผู้ที่ถึงฝั่งมีจำนวนน้อย  ฝ่ายประชานอกนี้ได้แต่แล่นไปตามริมฝั่งอย่างเดียว  ก็ชนใดแลประพฤติสมควรในธรรมที่เรากล่าวชอบแล้ว  ชนนั้นล่วงบ่วงมารที่ข้ามได้ยากอย่างเอกแล้วจึงถึงฝั่ง
คติจากเรื่องนี้
คนที่ประพฤติชอบ  ย่อมล่วงพ้นความชั่วได้