ไปไหน ไปกัน ไปสวนจันทบุรี

อัลมิตรา

เหตุเกิดจากสถานการณ์อันไม่สงบของประเทศ (อย่าไปรู้เลยว่าประเทศอะไร)
ทำให้เมืองหลวงที่มีนามไพเราะเฉกเช่นเมืองฟ้าเมืองสวรรค์ เกิดความระส่ำระส่าย 
ไม่ว่าพลเมืองที่อาศัยอยู่ในเมืองหลวงนั้น หรือ พลเมืองที่อยู่ภายใต้การสถาปนาประเทศ
มีความรู้สึกเช่นเดียวกันคือ " ??? "				

.
ฉะนั้นแล้ว หัวหน้าพรรคลิงรักลิงจึงกะเกณฑ์บรรดาพวกพ้อง พร้อมกับประกาศว่า
" เหวย ! ในเมื่อเมืองหลวงของพวกเรา คล้ายกรุงลงกาในครั้งกระโน้น
ครั้นอยู่ ก็จะแย่ ..  ครั้นแส่ ก็จะโดนส่องหัว .. ครั้นกลัว ก็จะต้องสะสมเสบียงตุนไว้
ฉะนั้นพวกเราจงพร้อมเพรียงกันดั้นด้นเข้าป่าเข้าสวนกันเถิด
อย่างน้อย การออกเดินทางในครั้งนี้ หวังว่า เมืองหลวงของพวกเราจะสงบเสียที"				

.
ว่าแล้ว .. การนัดหมายจึงเกิดขึ้น ในวันที่ฝนตกตอนตีสี่กว่า ๆ 
ถึงฝนจะตก แต่ก็หาได้ทำให้เจตนาของประดาชาวพรรคลิงรักลิงคลอนแคลนไม่
หนำซ้ำยังถือเสียอีกว่า เป็นฤกษ์ดี ฤกษ์เย็น				

.
(บังเอิญว่า รัฐบาลของประเทศ (อย่าไปรู้เลยว่าประเทศอะไร) ประกาศไว้ในวันก่อน
ยังผลให้การนัดหมาย เลื่อนออกไปอีก 1 ชั่วโมง 
ดังนั้น 
เมื่อเข็มสั้นนาฬิกาคาสิโอจีช็อคค๊อกแค๊กชี้ตำแหน่งที่เลข 7 เข็มยาวชี้ตำแหน่งที่เลข 12
การนับพลพรรคทั้งหมดจึงเกิดขึ้น 1..2..3...-----> 14				

.
อันสมาชิกพรรคลิงรักลิงนั้น ก็มาจากหลากหลักแหล่ง 
ซึ่งพอจะสืบทราบได้ว่าหลากทิศจริง ๆ
14 ชีวิต กับรถอีก 3 คัน จึงพากันเคลื่อนย้าย ไปยังสวนเมืองแห่งรัตนชาติ				

.
การเดินทางโดยเรียงลำดับรถสามคัน

คันแรก คือคันที่หัวหน้าพรรคลิงรักลิง กำกับ
คันที่สอง คือคันอาคันตุกะ ป้ายทะเบียนเมืองดอกบัว
คันที่สาม คือคันอารักขาพร้อมกันนั้น เป็นคันที่สำคัญในการ "ปล้น"

เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ 
พรรคลิงรักลิง หัวหน้าพรรคและลูกสมุนกำลังบุกเมืองแห่งแร่รัตนชาติ				

.
ฝนเอย ฝนตก บรรดาลิงเริงร่า

ขวามือภาพบนที่เห็น คือ พญาวานรผมขาว เด็จพ่อของหัวหน้าพรรค
ซ้ายมือภาพบน หน้าตาคล้ายขุนโจร แต่ลึก ๆ แล้ว สุภาพบุรุษมาก
สองภาพล่างที่เหลือ ถ้าไม่นับเจ้าตูบตัวนั้น ก็ล้วนแต่ พลพรรคลิงนั่นเอง				

.
ให้มันรู้แล้วรู้รอดกันไป อยู่ในสวน ก็ต้องปฏิบัติตนเยี่ยงชาวสวน
แต่พอเจอต้นไม้นี่สิ อาการวอก ก็ออกไปตาม ๆ กัน				

.
จากที่เด็ดชิมเงาะที่เอื้อมได้ 
ก็ขยับขยายหาทางไขว่คว้าผลที่สูงขึ้นไป
งานนี้ ไม่ลำบากสักเท่าไหร่

เพราะที่เหลือ เพียงให้กำลังใจคนที่อยู่ข้างบนเท่านั้น

ไง .. ผักเผือก อากาศข้างบน ดีมั๊ย				

.
เงาะต้นนี้ น่าจะได้ผลราว ๆ 400-500 กิโลกรัม
อันนี้คนข้างล่างต้องกำชับ
เด็ดแต่ลุกแดงนะ ลูกเขียวปล่อยไว้ก่อน 
และที่สำคัญ ระวังลูกดำไว้ด้วย 
ถ้าตกลงมาไม่ตายก็เป็นหมันล่ะ  ฮา ..				

.
การวางแผนปล้นเงาะนี่ ต้องให้เนียน
ก่อนอื่น ต้องมีการชี้เป้าก่อนล่ะ 
คนชี้ ก็ชี้ไป , คนเด็ด ก็เด็ดไป
ส่วนคนดูต้นทาง คงไม่พ้นหัวหน้าพรรคกับเด็จพ่อ
ทีมเวิร์คน่าดู				

.
มุมนี้อยู่ชั้นสองของบ้านสวน ที่จริง มีหลายมุมที่น่าสนใจ
แต่ถ้าเอาภาพลงมาหมด กลัวว่า จะกลายเป็นบ้านโหลไปซะ
ของแบบนี้ ก็ต้องมีหมกเม็ดบ้างล่ะ จริงไหม ?				

.
สภาพแวดล้อมช่างชุ่มชื่นเสียจริง ๆ 
ภาพนี้ อวดผ่านบานหน้าต่าง เจ๋งไหม เจ๋งไหม				

.
ภาพนี้ถ่ายที่น้ำตกกระทิง เป็นภาพที่แสดงความสมบูรณ์ของป่าร้อนชื้น				

.
ปลาพลวงมากมาย				

.
มุมหนึ่ง มุมนั้น				

.
สีเขียวพื้น ๆ ดาษดื่นพันธุ์ไม้				

.
โด่เด่ เดียวดาย				

.
ฉากเขียวฉาบไปทั่ว				

.
พืชพันธุ์เล็กที่ต้องอาศัยพืชพันธุ์ยืนต้น				

.
แอ่ง เหงา ๆ				

.
เขาคือ .. ผู้ให้ที่เมตตาให้เหล่าลิงได้พักพิงที่สวนมุกดา				

.
ตกลงว่า มันเป็นป่า หรือ สวนผลไม้ กันแน่วะ ??????				

.
เอาเถอะ รกแค่ไหน ก็จะฝ่าฟันไป				

.
ใครใคร่สอย .. สอย
ใครใคร่เก็บ .. เก็บ				

.
เป็นหัวหน้าพรรค ก็ต้องคอยระวังหลังให้				

.
ต้นนี้แหล่ะ ขุมทรัพย์ที่เป็นเป้าหมาย				

.
ดอกเห็ด				

.
บรรยากาศเป็นใจให้ต้องปล้นเสียจริง				

.
มีการชี้เป้าล่วงหน้า และมีการคำนวนระยะสอย
ก่อนที่จะจัดการขั้นเด็ดขาด				

.
แบ่งสรรปันงานกันอย่างทั่วถึง
ขณะที่อีกฝ่ายจัดการเงาะอย่างขะมักเขม้น
อีกฝ่ายก็แบ่งกองกำลังออกไปจัดการที่ต้นลองกอง				

.
เข้าใจแล้วกับคำว่า "ทรัพย์ในดิน"
ต้นนี้ยังถือว่าเป็นต้นรับแขก ของจริงอีกสองเดือนโน้น				

.
ต่างก็ซกมก มอมแมมกันไปตาม ๆ กัน				

.
สามหนุ่มในมุมเดียวกัน กับ เครื่องมือที่ใช้ในการปล้น คือกระได				

.
เหนื่อยไหม ?  ไม่เหนื่อย				

.
คนละไม้ คนละมือ				

.
ปีนี้ผลไม้ ราคาไม่สู้ดีนัก ปัญหาหนึ่งของประเทศนี้
นอกจากกู้วิกฤตการณ์เมืองหลวงแล้ว คงต้องขยายผลเป็นแนวกว้างกว่าเดิม				

.
สวนนี้รกจริง ๆ สมคำเล่าลือ				

.
เตรียมการขนย้าย กำกับการโดยเจ้าของสวน				

.
ก้านยาว ชะนี พวงมณี เงาะ ลองกอง มังคุด สะตอ ส้มโอ กล้วย ฯลฯ				

.
ไม่ไหวจะเคลียร์จริง ๆ				

.
เสร็จสิ้นภาระกิจ และเดินทางกลับโดยสวัสดิภาพ				

.
ของฝากที่จัดการนำมาแบ่งปันให้กับเพื่อนร่วมงาน
ทุเรียนเมืองจันท์ อร่อยมาก 
โดยเฉพาะที่ทุเรียนของสวนมุกดา